Ας πάρουμε ένα παράδειγμα, για να δούμε αν ο Γιάννος έχει δίκιο (όχι ότι τον αμφισβητούμε...). Εστω, λοιπόν, ότι πριν την υποτίμηση η Ελλάδα εξήγε ένα αγγούρι και εισέπραττε, π.χ., ένα δολάριο. Τώρα, μετά την υποτίμηση, θα εξάγει ένα αγγούρι και δεκατέσσερα εκατοστά του αγγουριού και θα εισπράττει πάλι ένα δολάριο. Κερδίζει έτσι η ελληνική οικονομία;

Ο Γιάννος, που είναι εξπέρ στα οικονομικά - φαίνεται πως εγώ τα μπερδεύω - επιμένει, λέγοντας ότι η υποτίμηση θα αυξήσει τις εξαγωγές και έτσι συνολικά η οικονομία μας θα ωφεληθεί.

Και σκέφτομαι: Γιατί οι ξένοι να αγοράζουν από την Ελλάδα και όχι, π.χ., από την Αίγυπτο, το νόμισμα της οποίας είναι πολύ περισσότερο υποτιμημένο από τη δραχμή; Και, εν πάση περιπτώσει, ακόμα κι αν αυξηθούν οι εξαγωγές, ποιος θα κερδίσει; Ο παραγωγός, που πουλάει φτηνότερα ή οι μεγαλοεξαγωγείς, που συναλλάσσονται με τους ξένους;

Θα αυξηθεί ο αριθμός των τουριστών - αφού ο τουρισμός στην Ελλάδα θα είναι φθηνότερος - και ως εκ τούτου θα εισρεύσει περισσότερο συνάλλαγμα στη χώρα μας, επιμένει ο Γιάννος.

Και σκέφτομαι: Αν οι τουρίστες έχουν σαν αποκλειστικό κριτήριο τουρισμού τη φτήνεια, γιατί να μην πάνε αλλού (π.χ., στην Τουρκία), όπου θα τα βρουν ακόμα φτηνότερα; Κι, εν πάση περιπτώσει, ακόμα κι αν αυξηθεί ο τουρισμός, τα δολάρια και τα μάρκα θα πάνε στις τσέπες των εργαζομένων ή σ' εκείνες των μεγαλοξενοδόχων, που θα τα ξαναβγάλουν έξω, στις τράπεζες της Ελβετίας;

Και σκέφτομαι: Το 1978 το δολάριο κόστιζε 37,10 δραχμές. Είκοσι χρόνια αργότερα, το 1998 - και πριν την τελευταία υποτίμηση - έφτασε στις 293,10 δραχμές. Γιατί δεν έγινε ανταγωνιστική η ελληνική οικονομία, αλλά, αντιθέτως, αυξήθηκαν οι εισαγωγές και μειώθηκαν οι εξαγωγές, αυξήθηκαν το δημόσιο έλλειμμα και το εξωτερικό χρέος, μεγάλωσε η φτώχεια του ελληνικού λαού, η Ελλάδα "υποτιμήθηκε" έναντι των άλλων ευρωπαϊκών χωρών;

Ολα αυτά τα ερωτήματα δεν τα θέτω για να αμφισβητήσω την οικονομική διάνοια του Γιάννου (μακριά από μένα...), αλλά για να του δώσω την ευκαιρία να μας εξηγήσει καλύτερα. Διότι κυκλοφορεί - από αδαείς περί τα οικονομικά και κακεντρεχείς, προφανώς - πως η υποτίμηση της δραχμής έγινε για να κερδίσουν δισεκατομμύρια μέσα σε μια μέρα κάποιοι που "παροικούν την Ιερουσαλήμ", για να συγκεντρώσει ο Δρυς περισσότερους παράδες από τους εργαζόμενους και να τους δώσει στους οικονομικά ισχυρούς και, προπάντων, για να δρομολογηθούν στη συνέχεια πιο σκληρά μέτρα σε βάρος του λαού και της εθνικής οικονομίας, όπως ιδιωτικοποιήσεις και ξεπούλημα των δημοσίων επιχειρήσεων και οργανισμών, κατάργηση των εργασιακών σχέσεων, διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης κ.ά.

Δεν το πιστεύω. Αν είναι δυνατόν ένας Γιάννος κι ένας Σημίτης να επιβουλεύονται το παρόν και το μέλλον της ελληνικής οικονομίας και του λαού μας, προς όφελος των πολυεθνικών και της ΕΕ...

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ

Η επιχείρηση "τσιμεντοποίηση και ξεπούλημα" της παραλίας Β Αλιπέδου Βούλας, συνολικής έκτασης 75,6 στρεμμάτων, που ξεκίνησε το περασμένο καλοκαίρι ολοκληρώνεται τώρα! Αυτό που δεν κατάφερε να πραγματοποιήσει το υπουργείο Ανάπτυξης και ο ΕΟΤ με τον σκανδαλώδη και παράνομο διαγωνισμό, ο οποίος παραχωρούσε την παραλία σε ιδιώτες για 33 χρόνια, προωθεί τώρα το ΥΠΕΧΩΔΕ και ο "Οργανισμός Ρυθμιστικού Σχεδίου Αθήνας" (ΟΡΣΑ) και μάλιστα με Προεδρικό Διάταγμα...

Τη χαριστική βολή για την τσιμεντοποίηση της παραλίας έδωσε με απόφασή της η Εκτελεστική Επιτροπή (ΕΕ) του ΟΡΣΑ, τον περασμένο Οκτώβρη. Αυτή η απόφαση, που μετατρέπει την παραλία σε μια μικρή τσιμεντούπολη, προβλέπει αναλυτικά τα εξής: "Ορίζεται η χρήση "Λουτρικές εγκαταστάσεις - θεματικό πάρκο νερού". Το θεματικό πάρκο μπορεί να περιλαμβάνει, αναλυτικότερα τα εξής: Υποδοχή, κολύμπι, ηλιοθεραπεία, ομπρέλες - ξαπλώστρες, ήπιες αθλητικές εγκαταστάσεις (μπάσκετ, βόλεϊ, πινγκ - πονγκ), νεροτσουλήθρες, υπαίθρια παιχνίδια, παιδικές χαρές, αποδυτήρια, εστιατόρια - αναψυκτήρια, πισίνες, μικρά εμπορικά καταστήματα - περίπτερα, διαμορφώσεις καθιστικών - κιόσκια, διαμορφώσεις πρασίνου - πεζοδρόμων - ποδηλατοδρόμων, πάρκινγκ, γραφεία προσωπικού - ιατρείο, διαμορφώσεις χώρων νερού (ρυάκια, σιντριβάνια, καταρράκτες), υπαίθριο κινηματογράφο ή υπαίθριο αμφιθέατρο έως 300 θέσεων, πολιτιστικές εκδηλώσεις και καλλιτεχνικές εκθέσεις.

Τις ίδιες ακριβώς λειτουργίες προέβλεπε και στην προκήρυξή του ο διαγωνισμός του ΕΟΤ για την παραχώρηση της παραλίας σε ιδιώτες. Υπενθυμίζεται ότι ο διαγωνισμός εκείνος είχε ακυρωθεί ύστερα από τις έντονες αντιδράσεις των κατοίκων της περιοχής. Ωστόσο, και παρά το γεγονός ότι αυτές οι εγκαταστάσεις είναι αντίθετες με το Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο Βούλας (ΦΕΚ 1276/6-10-93) και το Ρυθμιστικό Σχέδιο της Αθήνας, η κυβέρνηση επιμένει στην τσιμεντοποίηση της παραλίας. Και το ΥΠΕΧΩΔΕ ανέλαβε να το κάνει μέσα απ' το ΠΔ για τον "Καθορισμό χρήσεων γης, όρων και περιορισμών δόμησης στην παραλιακή ζώνη από Φαληρικό όρμο μέχρι Λομπάρδα".

Με την απόφαση αυτή ο ΟΡΣΑ αφήνει ανοιχτό ακόμα και το ενδεχόμενο της λειτουργίας νυκτερινών κέντρων στην παραλία, αφού μεταξύ άλλων προβλέπει μεν την: "πλήρη απαγόρευση νυκτερινών κέντρων", αλλά "όχι την απαγόρευση βραδινής λειτουργίας, εφόσον διασφαλιστεί ότι δε θα προκαλέσει όχληση στις παρακείμενες περιοχές κατοικίας"... Σε ό,τι αφορά τις εγκαταστάσεις η απόφαση ορίζει: "ως μέγιστο ποσοστό συνολικής κάλυψης των κτιρίων το 25% της έκτασης και περιορισμό του ύψους των κτιρίων και των άλλων κατασκευών, 7,5 μέτρα για τα εστιατόρια και γραφεία, 4,5 μέτρα για τ' άλλα κτίρια, 12 μέτρα για τις υπαίθριες ειδικές κατασκευές παιχνιδιών νερού και ελάχιστος χώρος πάρκινγκ 7.500 μέτρα για 300 θέσεις αυτοκινήτων".

Σύμφωνα με πληροφορίες, το ΠΔ για την παραλιακή ζώνη βρίσκεται στο νομοθετικό τμήμα του ΥΠΕΧΩΔΕ και μέσα στο Μάρτη αναμένεται να προωθηθεί στο Συμβούλιο της Επικρατείας για την τελική έγκριση.

Υστερα από όλα αυτά οι πρόσφατες εξαγγελίες Λαλιώτη περί "άμεσης θεσμικής θωράκισης της παραλιακής ζώνης από το Φάληρο έως το Κορωπί", "απομάκρυνσης ασυμβίβαστων χρήσεων και δραστηριοτήτων εντός τριών ετών", "η ανάπλαση, η διαμόρφωση και η δενδrοφύτευση μεγάλων εκτάσεων" κ.ά. ηχούν απλά και μόνο σαν ένα κακόγουστο αστείο. Εκτός κι αν ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ όταν εξαγγέλλει "πράσινο", εννοεί απλά και μόνο το χρώμα που θα έχει το τσιμέντο που θα πέσει, όχι μόνο στην παραλιακή ζώνη, αλλά και στους τελευταίους εναπομείναντες ελεύθερους χώρους της Αττικής...

Κώστας ΠΑΣΑΚΥΡΙΑΚΟΣ