Η συντριπτική πλειοψηφία των χωρών - μελών του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) υπερψήφισαν την Τετάρτη την πρόταση που κατέθεσε η κουβανική αντιπροσωπεία για την άρση του οικονομικού, εμπορικού και χρηματοπιστωτικού αποκλεισμού, που επιβάλλουν οι ΗΠΑ στην Κούβα σχεδόν 50 χρόνια.

Συνολικά, 185 χώρες ψήφισαν υπέρ της άρσης του αποκλεισμού, 3 κατά (ΗΠΑ, Ισραήλ και Παλάου) και 2 απείχαν (Μικρονησία και τα Νησιά Μάρσαλ). Με αυτό το αποτέλεσμα, η Κούβα έλαβε μία ακόμη ψήφο σε σχέση με την περσινή ψηφοφορία. Σημειώνεται ότι από το 1992, όταν πρωτοκατατέθηκε σχέδιο πρότασης για την άρση του αποκλεισμού, υπήρξαν 59 ψήφοι υπέρ, αριθμός που φέτος έφθασε το 185, κάτι που δείχνει ξεκάθαρα την απόρριψη από τη διεθνή κοινότητα της εφαρμοζόμενης πολιτικής γενοκτονίας των ΗΠΑ και των εξω-εδαφικών νόμων, όπως είναι ο νόμος Χελμς - Μπάρτον, που παραβιάζει κατάφωρα τη Χάρτα του ΟΗΕ, τις αρχές του Διεθνούς Δικαίου και τους κανόνες που διέπουν τις οικονομικές, εμπορικές και συναλλαγματικές σχέσεις ανάμεσα στα κράτη - μέλη.

Παρουσιάζοντας την πρόταση της Κούβας, ο υπουργός Εξωτερικών, Φελίπε Πέρες Ρόκε, αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, στις οικονομικές απώλειες που έχει προκαλέσει η επιβολή του αποκλεισμού, που ξεπερνούν τα 93 δισεκατομμύρια δολάρια - ποσό που περιλαμβάνει μόνο ζημιές που αποδεικνύονται με έγγραφα, ενώ υπάρχουν πλήθος άμεσων και έμμεσων απωλειών που δεν έχει γίνει δυνατό να εκτιμηθούν. Σημείωσε, ακόμη, πως σ' αυτούς τους αριθμούς δεν έχουν υπολογιστεί τα 54 δισεκατομμύρια δολάρια ζημιών που έχουν προκληθεί από τρομοκρατικές επιθέσεις και άλλες εχθρικές πράξεις ενάντια στον κουβανικό λαό από την κυβέρνηση των ΗΠΑ και τους μισθοφόρους της. Πρόσθεσε, επίσης, και την ενίσχυση των αντεπαναστατικών σχεδίων και επιχειρήσεων ενάντια στην Κούβα, με μοναδικό στόχο την αποσταθεροποίηση και την ανατροπή του πολιτικού συστήματος της χώρας.

Απαντώντας, ουσιαστικά, στον εκπρόσωπο των ΗΠΑ στον ΟΗΕ, ο Κουβανός υπουργός Εξωτερικών αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, στην «αποτυχημένη» πολιτική της κυβέρνησης της Ουάσιγκτον, σημειώνοντας: «Δεν είμαστε αντιαμερικανοί, είμαστε αντιιμπεριαλιστές» και «θεωρούμε πως και ο αμερικανικός λαός είναι θύμα, όπως και εμείς, της παράλογης και παράνομης πολιτικής της κυβέρνησής σας».

Μιλώντας για τις προσεχείς προεδρικές εκλογές που θα πραγματοποιηθούν σε λίγες μέρες στις ΗΠΑ, ο Ρόκε τόνισε ότι ο σημερινός Πρόεδρος ενίσχυσε τον αποκλεισμό, διεξήγαγε οικονομικό πόλεμο στον κουβανικό λαό, απείλησε με αλλαγή της κυβέρνησης, «ωστόσο, αποχωρεί χωρίς να τα έχει επιτύχει. Είναι ο δέκατος Πρόεδρος που έχει έρθει επαναλαμβάνοντας την ίδια αποτυχημένη και παράλογη πολιτική».

Μπορεί η απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ να μην είναι δεσμευτική, ωστόσο, με το πρόσφατο αποτέλεσμα, η Κούβα έλαβε τη συντριπτική συμπαράσταση της διεθνούς κοινότητας. Ενέργεια, η οποία, ουσιαστικά, δείχνει την αναγνώριση για την καθημερινή δουλειά που κάνει και τις κατακτήσεις που έχει σε όλους τους τομείς, αλλά και για τη διεθνιστική αλληλεγγύη που έχει προσφέρει και προσφέρει απλόχερα σε πολλές χώρες του πλανήτη.

Οι διαμαρτυρίες των μαθητών, φοιτητών, καθηγητών και εργαζομένων στην εκπαίδευση, ενάντια στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση της κυβέρνησης Μπερλουσκόνι, εξαπλώθηκαν γρήγορα σε ολόκληρη την Ιταλία, όπου, στη διάρκεια της περασμένης βδομάδας, πραγματοποιήθηκαν πορείες, καταλήψεις εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και άλλες πρωτοβουλίες, όπως διεξαγωγή μαθημάτων στην ύπαιθρο κλπ., με αποκορύφωμα τη γενική απεργία στο χώρο της Παιδείας την περασμένη Πέμπτη και τη μεγαλειώδη πορεία στους δρόμους της Ρώμης.

Η αναταραχή στο χώρο της Παιδείας προκλήθηκε από την προωθούμενη, από την υπουργό Παιδείας της γειτονικής χώρας, Μαριαστέλα Τζέλμινι, εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, που προβλέπει δραστικές μειώσεις στα κονδύλια για την Παιδεία, ύψους 8 δισεκατομμυρίων ευρώ. Ενώ συνεχίζονταν ουσιαστικά σε όλες τις μεγάλες πόλεις της χώρας οι διαμαρτυρίες, η παραπάνω μεταρρύθμιση εγκρίθηκε οριστικά, την περασμένη Τετάρτη, από τη Γερουσία. Ωστόσο, μαθητές, φοιτητές και καθηγητές δε σκοπεύουν να σταματήσουν τις κινητοποιήσεις τους μέχρι να αποσυρθεί ο νέος νόμος, που, μεταξύ άλλων, προβλέπει μείωση 87.000 εκπαιδευτικών στα επόμενα τρία χρόνια, την καθιέρωση μοναδικού δασκάλου για παιδιά 6-11 χρόνων, κλείσιμο σχολείων σε απομακρυσμένες περιοχές, αύξηση του αριθμού μαθητών ανά τάξη, καθώς και μείωση των διδακτικών ωρών από 40 τη βδομάδα σε 24. Ακόμα, σύμφωνα με το νέο νόμο, ένας φοιτητής θα είναι υποχρεωμένος να επαναλάβει ένα έτος λόγω της διαγωγής του (!) Με άλλα λόγια, η διοργάνωση μιας απεργίας, μία κατάληψη ή οποιαδήποτε μορφή διαμαρτυρίας θα μπορεί να θεωρηθεί «κακή διαγωγή». Η αντιδραστική κυβέρνηση Μπερλουσκόνι προσπάθησε με τα γνωστά κατασταλτικά μέτρα να εμποδίσει τους εξεγερμένους μαθητές, φοιτητές και καθηγητές. Ετσι, στις 22 του Οκτώβρη, άστραψε και βρόντηξε ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι, απειλώντας τους: «Δε θα επιτρέψω την κατάληψη εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, θα στείλω αστυνομικές δυνάμεις για να σταματήσουν». Την ίδια μέρα, η δεξιά εφημερίδα «Λίμπερο» έφερε τον εξής τίτλο: «Κάλεσμα στην αστυνομία. Αύριο οι φοιτητές θα οργανώσουν πικετοφορίες για να εμποδίσουν αυτούς που θέλουν να σπουδάσουν. Η αστυνομία πρέπει να επέμβει με οποιοδήποτε επιτρεπτό μέσο. Χωρίς παρεκκλίσεις». Μία πιο «προωθημένη» ιδέα έριξε, σε συνέντευξη στις 23 του Οκτώβρη, ο χριστιανοδημοκράτης γερουσιαστής Φραντσέσκο Κοσίγκα, που διατέλεσε και Πρόεδρος της Ιταλίας από το 1985-1992, όπου είπε ανοιχτά «να διεισδύσουν πράκτορες, προβοκάτορες στα πανεπιστήμια» και μετά «καταστείλτε τους, στείλτε τους όλους στο νοσοκομείο». Ιδέα, που ακολούθησαν πρόθυμα φασιστικά στοιχεία, τα οποία, στη διάρκεια κινητοποίησης φοιτητών την Πέμπτη, έφτασαν σε πλατεία της Ρώμης με φορτηγό γεμάτο σιδερένιες μπάρες, κατέβηκαν και άρχισαν να χτυπούν τους φοιτητές, φωνάζοντας «Ντούτσε, Ντούτσε» μπροστά στα μάτια της αστυνομίας, που, ως συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις, έκανε πως δε βλέπει. Ομως, το κίνημα στην εκπαίδευση έχει αποφασίσει να συνεχίσει με μια δεύτερη πανιταλική διαδήλωση, στις 13 του Νοέμβρη, από το διοικητικό και διδακτικό προσωπικό των πανεπιστημίων με την υποστήριξη των φοιτητών και μαθητών.

Ταυτόχρονα, ιδιαίτερη αίσθηση προκάλεσαν στην Ιταλία και οι εργατικές κινητοποιήσεις της 11ης Οκτώβρη, που διοργάνωσαν το Κόμμα της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης (Prc), το Κόμμα των Ιταλών Κομμουνιστών (Pdci) και το Περιβαλλοντικό Φόρουμ, για να εκφράσουν την αντίθεσή τους στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης Μπερλουσκόνι και του Συνδέσμου Ιταλών Βιομηχάνων. Οπως και η μαζική γενική απεργία στις 17 Οκτώβρη από τα συνδικάτα βάσης.