Κατέρρευσε στο αίμα άλλη μια εκεχειρία που είχε κηρύξει ο Παλαιστίνιος ηγέτης στα μέσα Δεκέμβρη. Εξέλιξη θλιβερή πλην αναμενόμενη. Ο φαύλος κύκλος της βίας στη Μέση Ανατολή δεν έλαβε τυχαία αυτόν τον χαρακτηρισμό. Είναι η στυγνή πραγματικότητα. Οσο υπάρχουν δυνάμεις κατοχής, όσο δεν εφαρμόζονται οι αποφάσεις του ΟΗΕ, όσο δεν υπάρχει ελευθερία και προϋποθέσεις βιώσιμου κράτους και ευημερίας για τον παλαιστινιακό λαό, η ηρεμία δε θα έρθει ποτέ σ' αυτήν τη γη.

Αυτήν την πραγματικότητα επιμένει να αγνοεί η ισραηλινή ηγεσία και όσοι έχουν συμφέρον να τη στηρίζουν. Δεν εξετάζει, και όπως αποδείχτηκε δεν εξέτασε ούτε κατά τη διάρκεια της πολυσυζητημένης «ειρηνευτικής διαδικασίας», το ενδεχόμενο να μπει τελεία στις δεκαετίες του αίματος μέσα από την εφαρμογή του δικαίου. Αντίθετα, εμμένει σε έναν, αιματηρότατο, φαύλο κύκλο απαιτήσεων, ενδιάμεσων συμφωνιών, όρων και τετελεσμένων: Περισσότερες μέρες ηρεμίας, μια δολοφονία ακριβείας ή μια πρόκληση, απάντηση των εξτρεμιστών, αντίποινα, μεγαλύτερη ασφυξία στα Αυτόνομα, περισσότεροι νεκροί, νέες πιέσεις για συλλήψεις και ηρεμία, και ο κύκλος θα ξανάρχιζε... με μαθηματική ακρίβεια.

Οσο το τραγικό σκηνικό επαναλαμβάνεται, οι εβραϊκοί εποικισμοί πληθαίνουν και αποτελούν τη χειροπιαστή πρόκληση για τα εκατομμύρια του εξαθλιωμένου, από τη φτώχεια, παλαιστινιακού λαού. Παράλληλα, τους τελευταίους μήνες, η ισραηλινή ηγεσία έχει αποδυθεί σε μια μεθοδική και ανοιχτή υπόσκαψη της Παλαιστινιακής Αρχής, που υποβοηθάται από την πρόκληση ερίδων στο εσωτερικό της παλαιστινιακής πολιτικής σκηνής.

Η κατάρρευση της «ειρηνευτικής διαδικασίας» ήταν το πρώτο πλήγμα. Από το ξέσπασμα της δεύτερης Ιντιφάντα μέχρι σήμερα, η ισραηλινή τακτική οδηγεί την παλαιστινιακή ηγεσία σε όλο και στενότερα περιθώρια κινήσεων καθώς αποδεικνύεται ολοένα και λιγότερο αξιόπιστη στα μάτια του παλαιστινιακού λαού. Του ζητά να υπομένει τα πάντα προκειμένου να ικανοποιηθούν τα αιτήματα που θέτει η ισραηλινή ηγεσία ως προϋποθέσεις της οποιασδήποτε εξέλιξης, χωρίς ορατό αποτέλεσμα. Η υπομονή δεν υπάρχει πια και όσο η κατάσταση αυτή συνεχίζεται, οι εξτρεμιστικές δυνάμεις «κερδίζουν έδαφος» γιατί «όλα μοιάζουν αδιέξοδα». Κάτι που γνωρίζει η ισραηλινή ηγεσία και, σύμφωνα με πολλούς αναλυτές, επιδιώκει, αφού οι εξτρεμιστές θα είναι ευκολότεροι αντίπαλοι, ιδιαίτερα απέναντι στο μεγάλο «ανάχωμα» της διεθνούς «τρομοκρατο-πληγμένης» κοινής γνώμης.

Με τα ισραηλινά τεθωρακισμένα να στοχεύουν από απόσταση 30 μέτρων τα γραφεία του «όμηρου», εδώ και βδομάδες, Γιάσερ Αραφάτ στη Ραμάλα, οι πιθανοί ελιγμοί του Παλαιστινίου ηγέτη μοιάζουν να λιγοστεύουν εξαιρετικά. Αν συνυπολογίσει κανείς την κατακραυγή που έχει προκαλέσει στην παλαιστινιακή κοινωνία η σύλληψη του ηγέτη του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, με προοπτική «να αποκαλύψει» τα ονόματα των μελών της οργάνωσής του, που απάντησαν στη δολοφονία του ηγέτη τους σκοτώνοντας τον ακροδεξιό Ισραηλινό υπουργό Ρεαβάμ Ζεεβί, τότε το σκηνικό διαγράφεται ζοφερότερο από ποτέ. Οι φωνές όσων και από τις δύο πλευρές ζητούν δίκαιη επίλυση, τερματισμό της κατοχής και του εποικισμού, γαλήνια συνύπαρξη για τα παιδιά τους, πνίγονται στον αχό των όπλων... για άλλη μια φορά, στην πολύπαθη Μέση Ανατολή.