Παπαγεωργίου Βασίλης

***

Οκτώ οι ντοπαρισμένοι; Ε, όχι και οχτώ μόνο... Τόσα έγιναν; (Ντόπινγκ)... Να δούμε πόσα θα φτάσουν ακόμα...

***

Πέρασε από τεστ ο Γκριν; Αλίμονο! Αν δεν περνούσε εκείνος, ποιος θα περνούσε;

***

Εκείνο που ο τηλέπαθος δεν έχει καταλάβει, είναι το τι ακριβώς είπε ο Τζέκος για τον Ιακώβου...

***

Η ΔΟΕ γνωρίζει το παραμικρό για τους «φόνους»;

***

Ο Ηλίας Ηλιάδης δε λέγεται Ηλίας Ηλιάδης. Λέγεται Τζαρτζίλ Ζβιανταουρί!!! Αν δεν το καταλάβατε, Τζαρτζίλ Ζβιανταουρί σημαίνει στα Γεωργιανά Ηλίας Ηλιάδης...

***

Υιοθετημένος για αθλητικούς λόγους ο Τζαρτζίλ!!!

***

Κι όχι τίποτε άλλο! Αλλά αυτά τα «έλαμψε η ελληνική ψυχή», «συγχαρητήρια στο Ελληνόπουλο του Πόντου», «ο ολυμπιονίκης μας από την αρχαία Κολχίδα», ή «ζήτω η αθάνατη ελληνική λεβεντιά», τι τα θέλατε όλοι εσείς οι «ελληναράδες» δημοσιογράφοι των καναλιών;

***

Ο Αλβανός Τσενάι σας ενοχλούσε, που θα κρατούσε την ελληνική σημαία! Τώρα, που ακούστηκε ο ύμνος για τον Τζαρτζίλ, δε σας ενοχλεί, έμποροι; Διότι πρόκειται για μετάλλιο...

***

Α, ρε ΠΑΣΟΚ! Οργια έχεις κάνει! Και η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει!!!!

***

Θα της κάνουν μήνυση της Αγγελοπούλου; Θου Κύριε...

***

Ευτυχώς τηλέπαθοι, που δε μένουμε στο δάσος της Φιλοθέης...

***

Η Καλομοίρα πλακώθηκε με την Μενεγάκη! Γιατί η Καλομοίρα προορίζεται για νυχτερινό κέντρο και δεν μπορεί να πηγαίνει στο πρωινάδικο της Μενεγάκη, που την ήθελε! Εξ ου και το πλάκωμα...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ακου Τζαρτζίλ...

Δεκαπενταύγουστο, λοιπόν, στη Νικαριά. Μακριά από την γκλαμουριά της έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων και τους χορηγούς τους. Το ίδιο όμορφο το νησί, όπως και τότε στην πρώτη γνωριμιά. Γερμένα από το βάρος του καρπού τα φρουτόδεντρα, φορτωμένα τα κλήματα από τα μαύρα σταφύλια. Οι πεζούλες με τα λιόδεντρα να χρυσίζουν στον ήλιο και το Ικάριο πέλαγος να στέλνει την αρμύρα του και την απεραντοσύνη του. Ανοιχτές οι αγκαλιές των ανθρώπων της Νικαριάς να υποδεχτούν τους «ξένους» και να τους αποζημιώσουν, ύστερα από ένα ταξίδι με το «Αίολος Εξπρές», που, καθηλωμένος σ' ένα κάθισμα - 40 ευρώ το εισιτήριο - όπως κι οι άλλοι 990 συνεπιβάτες, άκουγες μόνο από κονσέρβα - γυναικεία φωνή πού θα «πιάσει» το πλοίο. Ολα τώρα γρήγορα και μουγκά. Καταργήθηκαν κι οι θαλαμηπόλοι, που σου 'λεγαν πότε θα φτάσουμε στο λιμάνι. Πήγαινες και στη γέφυρα κι ο καπετάνιος σου μίλαγε για τους φάρους και για τ' αυγουστιάτικα μελτέμια. Απ' τους 25 θαλαμηπόλους, το αλουμινένιο ταχύπλοο έχει 5, κι αυτοί είναι, για να σου δείχνουν πού θα κάτσεις, σαν τους ταξιθέτες των θεάτρων.

Ο δεκαπενταύγουστος σ' όλα τα χωριά της Νικαριάς γιορτάζεται μ' έναν ιδιαίτερο τρόπο. Το θρησκευτικό μέρος παραχωρεί τη θέση του στις ζωτικές ανάγκες των ανθρώπων. Τα πανηγύρια οργανώνονται από τους τοπικούς συλλόγους, που έχουν κυρίως κοινωνικό χαρακτήρα. Τη μέρα της γιορτής, στα χωριά στήνονται μεγάλα καζάνια και βράζουν γίδα. Ολοι θα πάρουν για τα σπίτια τους και το βράδυ θα φάνε κατσικάκι τώρα, ψητό στο φούρνο. Οι τιμές είναι «τσιμπημένες», αλλά πάνε για καλό σκοπό. Με τα χρήματα αυτά, θα επισκευαστούν δρόμοι, θα επισκευαστεί το σχολείο, θα βοηθηθούν άποροι συγχωριανοί.

1. Ραστό: Αγρια γίδα στα βουνά, που δεν πιάνεται. 2. Ποιμαινόμενα ή λαλητά: Τα κατσίκια που μεγαλώνουν στα μαντριά.