Γρηγοριάδης Κώστας

Συμβιβάζονται αυτά τα δύο; Κατά τη ΝΔ, συμβιβάζονται! Κατά την πραγματικότητα, όχι! Αλλά τι σημασία έχει η πραγματικότητα, όταν έχεις καβαλήσει το άλογο προς την εξουσία;

***

Αυτά τα περί πολυσυλλεκτικών κομμάτων, που και οι του ΠΑΣΟΚ και οι της ΝΔ τα εμφανίζουν ως φυσιολογικά των κομμάτων τους και ως απόδειξη δημοκρατικής λειτουργίας όπου συντίθενται απόψεις(!), είναι, λοιπόν, όλα αυτά μια απάτη!

Γιατί; Γιατί όταν στα κόμματα αυτά χωράνε και οι εργάτες και οι κεφαλαιοκράτες (ιδού η πολυσυλλεκτικότητα), σημαίνει ότι οι πρώτοι υποτάσσονται σε μια πολιτική που βολεύει τους δεύτερους. Γιατί πολλοί εργάτες και πολλοί μικρομεσαίοι την πατάνε! Οι κεφαλαιοκράτες ουδέποτε την πατάνε! Οσμίζονται από μακριά, γνωρίζουν, ποιο κόμμα θα τους εκφράσει και ποιο όχι...

***

Βρε τον Παπαδέλη! Πρωί - πρωί Τρίτης είπε τούτο το ωραίο στην Παρθένα (Φουντουκίδου): «Ο Μπερνς έχρισε κυβέρνηση τη ΝΔ», γράφουν οι εφημερίδες!

Κι αν είναι έτσι (ότι έχρισε), τίποτε πιο φυσικό! Τόσο καιρό στήριζαν το ΠΑΣΟΚ (οι ΗΠΑ). Ισως τώρα άλλαξαν άποψη... Ετσι γίνεται στις δημοκρατίες σας!..

Ισως ο κύριος Φραγκλίνος να εξέφρασε και παράπονο, βεβαίως...

***

Του καλού ΠΑΣΟΚ και ο Βερυβάκης. Κατήγγειλε («ΕΞΤΡΑ»), όσους παρεμβαίνουν στη FYROM, δηλαδή ΝΑΤΟ και λοιπές δυνάμεις...

Αν (και όταν), όμως, του θέσεις θέμα ΝΑΤΟ, δηλαδή τουλάχιστον να απειθαρχήσει η Ελλάδα (η κυβέρνηση της Ελλάδας εννοούμε), τότε ο κύριος Βερυβάκης αρχίζει τα ναι μεν, αλλά...

Γρηγοριάδης Κώστας

***

Την πρώην σύζυγο του βουλευτή εξύβρισαν συγγενείς του βουλευτή! Κι εμάς τι μας ενδιαφέρει; Γιατί είμαστε υποχρεωμένοι να απολαμβάνουμε την «είδηση»;

***

Κι άλλος άστραψε και βρόντηξε! Ο Παπουτσής τούτη τη φορά! Τα 'βαλε με τη «δεξιά»!! Τον Παυλόπουλο! Και τον είπε κοινό συκοφάντη! Η εργασία κατά του κεφαλαίου!

***

Να κι ο Κοσκωτάς! Είχαμε τόσον καιρό να τον δούμε, που ανησυχήσαμε...

***

Η «17 Νοέμβρη» λέει ότι τον Μιχαλολιάκο τον χτύπησαν αμερικανικές υπηρεσίες! Οι αμερικανικές υπηρεσίες λένε ότι τον Μιχαλολιάκο τον χτύπησε η «17 Νοέμβρη»!

Τι διαφορά υπάρχει; Κι αν υπάρχει, πόση είναι αυτή; Πάντως, ο Μιχαλολιάκος φρόντισε στις δηλώσεις του να βγάλει αθώες τις αμερικανικές υπηρεσίες...

***

Γιατί, όταν μιλάνε για την Καμίλα, τη λένε και με τα τρία ονόματα, Καμίλα Πάρκερ Μπόουλς; Μήπως δεν την αναγνωρίσουμε; Γιατί; Την έχουμε φάει στα μούτρα (ως εικόνα και ως όνομα) άπειρες φορές! Φτάνει, λοιπόν, το Καμίλα! Κι, εξάλλου, της πάει περίφημα...

***

«Μωρό μου, πότε θα βρεθούμε οι δυο, σε δωμάτιο πραγματικό;»!

Αυτό είναι ένα τραγούδι, που κάποιοι αφιέρωσαν (δεν ξέρω πού) σε κάποιους άλλους (άγνωστο ποιους) σε πάρτι του «ΣΤΑΡ»! Στο οποίο πάρτι (τέτοιου επιπέδου), εκτός από την Αντζυ Σαμίου και άλλους, βρίσκονταν και οι παπαροκάδες!!

Να είσαι από μια μεριά, να μη μείνει έντερο...

***

Την κυρία Παπακώστα, πάντως, τη βλέπουμε κάθε μέρα! Φρέσκια - φρέσκια και λαλίστατη! Κάθε που τελειώνει ο κάματος, να γυρίζει στις φτωχογειτονιές (όπου ηγείται λαϊκών αγώνων), τρέχει και στα κανάλια! Αγώνας...

***

Αντε, αγαπητοί μου τηλέπαθοι, γεια σας και χαρά σας και για σήμερα. Οι «ειδήσεις» τρέχουν, τα γεγονότα «γίνονται», οι ρεπόρτερς «κάνουν ρεπορτάζ» και εμείς ...καθόμαστε και τους απολαμβάνουμε... Σαν καφέ πικρό.

Γρηγοριάδης Κώστας

Θωρακισμένοι σαν αστακοί οι φρουροί της καθεστηκυίας τάξης, με τις έφιππες μονάδες τους σε δράση, με ασπίδες, ρόπαλα και κράνη «τελευταίας τεχνολογίας», εξορμούν κατά των «αναρχικών» που διαδηλώνουν την άρνησή τους να υποταχθούν στο ζυγό της ολέθριας «παγκοσμιοποίησης». Αναυδοι και εμβρόντητοι κάποιοι ανύποπτοι τηλεθεατές έβλεπαν αυτή την απίθανη αγριότητα, αυτούς τους «ακατανίκητους» Ράμπο της εξουσίας, να σπάζουν κεφάλια και πλευρά νεαρών και άοπλων παιδιών, και ανατρίχιαζαν. Μερικοί, μάλιστα, θαυμαστές του «σουηδικού μοντέλου», θα αναρωτιούνταν: «Μα, στη Σουηδία; Σ' αυτό το κράτος - πρότυπο και υπόδειγμα δημοκρατίας, σοσιαλιστικής ευαισθησίας και κοινωνικής πρόνοιας γίνονται όλα αυτά;».

Η «καμπάνα του Σιατλ» έδωσε πρώτη το σύνθημα. Και τον αχό της τον πήραν με τη σειρά και τον αντιλάλησαν στα πέρατα της οικουμένης, η Ουάσιγκτον, η Πράγα, το Νταβός, το Πόρτο Αλέγκρε, και, προχτές, το άλλοτε «ήρεμο και ήσυχο λιμάνι» του Γκέτεμποργκ.

Θέλουμε, για μια ακόμα φορά, από τούτη εδώ την έπαλξη, με πίστη και με βεβαιότητα να το φωνάξουμε. Ο καπιταλισμός «τα ψωμιά του τα έχει φάει». Τα ρόπαλα και τα άψυχα «σιδερικά», οι «έξυπνες» βόμβες, τα «αόρατα» «Στελθ» και οι θωρακισμένοι καταστολείς, έφιπποι ή πεζοί, δε θα μπορέσουν να νικήσουν την ψυχή και τη θέληση των ανθρώπων να ζήσουν ελεύθεροι. Η δύναμη των λαών είναι ακατανίκητη. Το σκοτάδι της ιμπεριαλιστικής βίας και του πολέμου θα νικηθεί, και η μέρα της λευτεριάς και της παγκόσμιας ειρήνης θα ανατείλει.