Οι λέοντες της Δήλου με 8 μποφόρ χάνουν 2 γραμμάρια της επιφάνειάς τους ανά ώρα, σύμφωνα με τις μετρήσεις του Κέντρου Λίθου. "Από πότε όμως και με τι συχνότητα;" ρωτάει και αναρωτιέται ταυτόχρονα ο προϊστάμενος της Διεύθυνσης Αναστήλωσης Αρχαίων Μνημείων, Δημοσθένης Ζιρώ,συμπληρώνοντας: "Λογικά θα έπρεπε να είχαμε χάσει τα λιοντάρια πριν την Αλωση της Πόλης, περίπου το 1444!".

Οπως και να 'χει, ο άνεμος δρα διαβρωτικά. Αρα θα μεταφερθούν στο Μουσείο, αποφάνθηκε η Επιτροπή Δήλου πριν ένα χρόνο περίπου και συμφώνησε το ΚΑΣ, αλλά το θέμα επανήλθε προχτές στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο.Για να πάνε πού; Απορία όλων και της αρμόδιας Εφορείας. Αν στεγαστούν στην αίθουσα του Διαδούμενου, τα πέντε, διότι από τα άλλα τρία υπάρχουν μόνο υπολείμματα, θα στοιβαχτούν σε απόσταση ενός μέτρου ανάμεσά τους, ενημερώνει η προϊσταμένη της Εφορείας, κα Μαρθάρη.

Προέχει η προστασία από την έκθεση, αντιτείνουν κάποιοι. Ποια ακριβώς προστασία, αναρωτιέται ο προϊστάμενος της Διεύθυνσης Συντήρησης Αρχαιοτήτων (ΔΣΑ), Νίκος Μίνως: "Με τη μεταφορά επιτυγχάνεται προστασία μόνο από τον άνεμο. Το Μουσείο δε διαθέτει ιδανικές συνθήκες ώστε να εξασφαλίζεται η πλήρης προστασία των ευαίσθητων αγαλμάτων.Εξάλλου, η στέγαση εν είδει αποθήκευσης υποβαθμίζει τα γλυπτά ως εκθέματα". Οσο για το τοπίο, "αλλοιώνεται εφόσον αφαιρείται το τοπόσημο της Δήλου. Κι αν πρόκειται να τοποθετηθούν αντίγραφα, τουλάχιστον να μην είναι αντίγραφα του ενός. Ομως, αν τα αντίγραφα είναι η λύση για να αποκατασταθεί η εικόνα του τοπίου, τότε γιατί δεν εξετάζεται το ενδεχόμενο προσωρινού στεγάστρου προστασίας αντί της μεταφοράς;".

Αυτό όχι μόνο δεν εξετάστηκε αλλά επί τόσα χρόνια τα λιοντάρια έμεναν εκτεθειμένα χωρίς μία προσωρινή προστατευτική κατασκευή για να μην προσβληθεί το τοπίο. Και ξαφνικά ξηλώνονται!

Οσο για τα αντίγραφα, το ΚΑΣ στην πρώτη συνεδρίαση προσπέρασε ασχολίαστη την πρόταση για πανομοιότυπα λιοντάρια, αλλά στην προχτεσινή ανησύχησε στην εικόνα "κλωνοποιημένων λιονταριών", όπως είπε ο γενικός διευθυντής Αναστήλωσης, Ιορδάνης Δημακόπουλος,αφού θα πλαστογραφούν στην υπάρχουσα κατάσταση. Το χειρότερο όμως είναι ότι ακόμα τουλάχιστον δεν υπάρχουν εγγυήσεις ότι κατά τη λήψη εκμαγείων δε θα υπάρξουν απώλειες στα γλυπτά. Η πρόταση της ΔΣΑ για αντίγραφα με παντογράφο θεωρήθηκε δαπανηρή.Στο μεταξύ, προέκυψε άλλο θέμα: Πώς θα ληφθούν εκμαγεία όταν οι λέοντες θα απέχουν μόλις ένα μέτρο;!

Τα παραπάνω διεμείφθησαν προχτές στο ΚΑΣ και όπως αποδείχτηκε είχαν απασχολήσει και τις συνεδριάσεις της Επιτροπής Δήλου, αλλά κατά έναν περίεργο τρόπο δεν υπαναχωρούσε της μεταφοράς. Οπως δεν υπαναχώρησε και το ΚΑΣ ακόμα και όταν έφτασε το κρίσιμο ερώτημα "πού θα πάνε τα γλυπτά;". Πλην της Διεύθυνσης Συντήρησης Αρχαιοτήτων και του καθηγητή Νίκου Ζία που απείχαν της ψηφοφορίας.

Το πιο περίεργο είναι ότι το θέμα δεν επανήλθε στο ΚΑΣ τυχαία, αλλά με απόφαση του προηγούμενου γενικού γραμματέα, προκειμένου να συζητηθεί η τεχνική έκθεση του πολιτικού μηχανικού Κώστα Ζάμπα, αφού όμως πρώτα είχε στηθεί η εγκατάσταση, όπου στα πρώτα χιλιοστά της δοκιμαστικής μετακίνησης κατέπιπταν κομμάτια μαρμάρου.

Ετσι, για δεύτερη φορά το ΚΑΣ εμμένει στη μεταφορά και αφήνει αναπάντητα τα παραπάνω θέματα να λυθούν από την Επιτροπή. Δικαίως η προϊσταμένη της ΚΑ ΕΠΚΑ αναρωτιέται: "Για άλλα θέματα γίνονται συνέδρια και ζητούνται γνώμες ειδικών, γιατί όχι και για τους λέοντες της Δήλου;".

Μια ουσιαστική εκδήλωση τιμής και μνήμης της αλησμόνητης Αλίκης Βουγιουκλάκη από πνευματικούς ανθρώπους και καλλιτέχνες ήταν η χτεσινή παρουσίαση, από τις εκδόσεις Καστανιώτη,του βιβλίου του Στέλιου Πουλάκη "Αλίκη - Εξομολογήσεις εκ βαθέων λίγο πριν φύγει",στην κατάμεστη αίθουσα της "Στοάς του Βιβλίου". Πρόκειται για ένα βιβλίο που "φωτίζει" την ανθρώπινη διάσταση της Α. Βουγιουκλάκη, διάσταση που, λόγω της δουλιάς της, "μυθοποιήθηκε", αλλοιώθηκε, ακόμα και κατηγορήθηκε επιπόλαια, με κριτήριο στιγμιαία επιφαινόμενα και "παραμύθια" που "έπλαθαν" ορισμένα ΜΜΕ για να "πουλούν".

Ο συγγραφέας, που γνώριζε την ηθοποιό από το 1958, ζώντας κοντά της, στο Ιατρικό Κέντρο, το τελευταίο μαρτυρικό στάδιο της αρρώστιας της, ζώντας τη λεβεντιά και την αξιοπρέπειά της απέναντι στο θάνατο, άκουσε τους απολογισμούς και τις εξομολογήσεις της. "Γνώρισε" βαθύτερα κάποιες ανθρώπινες πτυχές της και τις κατέγραψε, "έντιμα και τρυφερά", όπως είπε ο Κώστας Γεωργουσόπουλος,μιλώντας για το βιβλίο. Ο Κ. Γεωργουσόπουλος, που υπήρξε πολύ αυστηρός, κάποτε και σκληρός, κριτής της δουλιάς της, υπογράμμισε μερικές άγνωστες σε πολλούς αλήθειες. Οτι η Αλίκη Βουγιουκλάκη ήταν η πρώτη από τους θεατρικούς εργοδότες που αναγνώρισε, σεβάστηκε και εφάρμοσε απαρέγκλιτα τα ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων στο θέατρο και τηρούσε απολύτως τις συμφωνίες της. Οτι οι ηθοποιοί που δούλευαν μαζί της έπαιρναν τα λεφτά τους "σα να δούλευαν σε τράπεζα", όπως έλεγαν. Για τις ανθρώπινες και καλλιτεχνικές διαστάσεις της Α. Βουγιουκλάκη και για το βιβλίο μίλησαν χτες ο αδελφός της Τάκης Βουγιουκλάκης και οι Γιώργος Λεβεντογιάννης, Γιώργος Φαλτάιτς, Λάκης Μιχαηλίδης και ο συγγραφέας.

Καιρός είναι, λοιπόν, με αφορμή αυτό το βιβλίο και χωρίς φόβο και πάθος, να μαθευτούν κι άλλες λεβεντιές της. Η Αλίκη Βουγιουκλάκη, πρόθυμα και αφανώς, βοηθούσε όποιον ομότεχνό της είχε ανάγκη. Και το κυριότερο, παρότι "θύμα" και εκείνη του εμφυλίου, κάθε άλλο παρά από αντικομμουνισμό διακατεχόταν. Ηταν εκείνη που μετά την εξορία τους στη Μακρόνησο συνεργάστηκε με τον Κατράκη και τον Καρούσο.Εκείνη, στην πρώτη, μετά τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη, Μαραθώνια Πορεία Ειρήνης δέχτηκε να είναι στην πρώτη γραμμή.Εκείνη, πρώτη από όλους τους επώνυμους ηθοποιούς, έβαλε την υπογραφή της σε διακήρυξη του ΚΚΕ για να φύγουν οι βάσεις του ΝΑΤΟ από την Ελλάδα.Ηταν εκείνη, που δύο φορές με απερίφραστες δηλώσεις της καταδίκασε κυβερνητικές διώξεις κατά του "Ρ" και χωρίς να ζητά την παραμικρή "ανταπόδοση" της εφημερίδας μας και όποτε της ζητιόταν ενίσχυε οικονομικά το ΚΚΕ.

• Σημειώνουμε ότι προχτές το βράδυ ο οίκος Καστανιώτη (Ζαλόγγου 11) έπεσε θύμα διαρρηκτών, οι οποίοι ψάχνοντας για χρήματα προκάλεσαν αρκετές καταστροφές.