Associated Press

Οι φτωχοί του Νταρφούρ συνεχίζουν το δικό τους δράμα, όσο η χώρα τους βρίσκεται στο στόχαστρο ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για τους φυσικούς της πόρους και όχι μόνο...

Μεταξύ άλλων το ειρηνευτικό σχέδιο προβλέπει:

• (Νέα...) εκεχειρία.
• Τον αφοπλισμό των αραβικών παραστρατιωτικών οργανώσεων των Τζαντζαγουίντ.
• Την ενσωμάτωση μερικών χιλιάδων Δυτικοσουδανών ανταρτών στο σουδανικό στράτευμα και στην αστυνομία.
• Την πλειοψηφική εκπροσώπηση των ανταρτών στα τρία κοινοβούλια των ισάριθμων επαρχιών του Νταρφούρ.
• Τη συγκρότηση μιας μεικτής «δύναμης προστασίας αμάχων».
• Επιπλέον αναφέρει την ίδρυση ενός ταμείου Οικοδόμησης, Ανάπτυξης και Παροχής αποζημιώσεων στα θύματα του πολέμου.

Δεν ικανοποιήθηκαν τα ακόλουθα αιτήματα:

• Πρώτον, η θέσπιση θέσης δεύτερου Σουδανού αντιπροέδρου που θα προέρχεται απ' το Σουδάν.
• Δεύτερον η ενοποίηση των τριών επαρχιών του Νταρφούρ (που είναι ισομέγεθες με τη Γαλλία) σε μία μεγάλη αυτόνομη επαρχία.
• Τρίτον η παροχή συγκεκριμένων εγγυήσεων για την παροχή πολεμικών αποζημιώσεων στα θύματα των ωμοτήτων που διαδραματίζονται τουλάχιστον την τελευταία τετραετία...

Γι' αυτό και το κείμενο της ειρηνευτικής συμφωνίας αρνήθηκαν να υπογράψουν οι έτερες, μικρότερες ανταρτικές οργανώσεις του Νταρφούρ: Το ισλαμικό «Κίνημα Δικαιοσύνης και Ισότητας» του Μοχάμεντ Τουγκόντ και η ομάδα ανταρτών του Μουχάμεντ Ελ Νουρ που δημιουργήθηκε μετά την αποχώρησή της απ' τη μεγαλύτερη ανταρτική οργάνωση «Σουδανικό Απελευθερωτικό Κίνημα» του Μίνι Μινάουι.

Εντούτοις, δεν είναι διόλου βέβαιο πως θα επιφέρει διαρκή ειρήνη στην περιοχή η συναίνεση των ανταρτών του «Σουδανικού Απελευθερωτικού Κινήματος» στο τροποποιημένο ειρηνευτικό σχέδιο, που επήλθε μετά από τις δίχρονες μαραθώνιες διαπραγματεύσεις της Αφρικανικής Ενωσης στην Αμπούτζα της Νιγηρίας και τις ασφυκτικές πιέσεις του Αμερικανού υφυπουργού Εξωτερικών Ρόμπερτ Ζέλικ που εμφανίστηκε στο τραπέζι των συνομιλιών μόλις στις αρχές της περασμένης βδομάδας...

Η άρνηση των δύο ανταρτικών οργανώσεων να υπογράψουν το κείμενο της συμφωνίας δεν είναι ο μόνος παράγοντας που θα μπορούσε να προκαλέσει επιπλοκές στη μάλλον εύθραυστη ειρηνευτική διαδικασία στην αχανή δυτική περιοχή του Σουδάν που έχει το μέγεθος της Γαλλίας... Κατά το παρελθόν, αντάρτες και σουδανική κυβέρνηση έχουν δείξει πως δεν μπορούν εύκολα να τηρήσουν τις υπογραφές τους στις κατά καιρούς συμφωνίες εκεχειρίας (π.χ. η εκεχειρία του 2004 που στην πράξη κατέρρευσε λίγους μήνες μετά την υπογραφή της...). Αντικειμενικά προβλήματα θα μπορούσαν να προκληθούν κατά την εφαρμογή της συμφωνίας (π.χ. στη διαδικασία ενσωμάτωσης ανταρτών στο σουδανικό στρατό, στη συγκρότηση μίας δύναμης προστασίας αμάχων που δεν έχει διευκρινιστεί ποιος θα συγκροτήσει και υπό ποιες προϋποθέσεις θα δράσει...). Εξωγενείς παράγοντες θα μπορούσαν επίσης να προκαλέσουν νέα ανάφλεξη των συγκρούσεων στην περιοχή, όταν, επί παραδείγματι, αρχίσει η διεκδίκηση της εκμετάλλευσης των τεράστιων πετρελαϊκών αποθεμάτων που έχουν ήδη εντοπιστεί στο Νταρφούρ, όχι μόνον από έναν πιθανό ανταγωνισμό μεταξύ δυτικών ή κινέζικων ή ινδικών πετρελαϊκών εταιριών αλλά και απ' τις απαιτήσεις που θα εγείρουν οι σημερινές ανταρτικές οργανώσεις, πιθανώς από θέση εξουσίας, για σημαντικό μερίδιο απ' τα κέρδη του «μαύρου χρυσού» και των άλλων πολύτιμων ορυκτών που βρίσκονται στο υπέδαφος της περιοχής. Και που πιθανότατα να διεκδικήσει η κεντρική σουδανική κυβέρνηση...

Τέλος, η ειρηνευτική συμφωνία για το Νταρφούρ δεν προβλέπει ίσως το βασικότερο: Συγκεκριμένους τρόπους και πόρους για τη βελτίωση του καταρρακωμένου εδώ και χρόνια βιοτικού επιπέδου των αυτοχθόνων του δυτικού Σουδάν που έχουν αποδυναμωθεί απ' τις επιθέσεις αλλά και απ' την κυνική αδιαφορία ΗΠΑ και ΕΕ που χρησιμοποιούν την πείνα σαν μοχλό πίεσης για την επίτευξη συγκεκριμένων ιμπεριαλιστικών επιδιώξεων (π.χ. ενεργότερη παρουσία του ΝΑΤΟ στην περιοχή που εδώ και ένα χρόνο παρέχει επιμελητειακή υποστήριξη στα στρατεύματα της Αφρικανικής Ενωσης, διείσδυση δυτικών πετρελαϊκών εταιριών κ.ά.).

Δεν είναι, έτσι, τυχαίο πως πριν ένα 15ήμερο ο επικεφαλής του Παγκόσμιου Προγράμματος Τροφίμων του ΟΗΕ, μείωσε κατά το ήμισυ τις ημερήσιες μερίδες διατροφής των προσφύγων του Νταρφούρ λόγω έλλειψης χρηματοδότησης των προγραμμάτων αρωγής του ΟΗΕ από τις ίδιες ακριβώς χώρες (ΕΕ και ΗΠΑ και άλλες) που καμώνονται πως φλέγονται από... ανθρωπιστικό ενδιαφέρον για την τύχη των αμάχων. Επιπλέον κάθε άλλο παρά σύμπτωση είναι ότι, λίγες ώρες μετά την ανακοίνωση πως η μεγαλύτερη ανταρτική οργάνωση του Νταρφούρ θα υπογράψει την ειρηνευτική συμφωνία, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή της ΕΕ έσπευσε να ανακοινώσει πως θα χορηγήσει 100 εκατομμύρια ευρώ «βοήθεια» για τους αμάχους του Δυτικού Σουδάν...

Σε μια περίοδο που προετοιμάζεται ο νέος πόλεμος στο Ιράν, έχει ενδιαφέρον η παρακάτω είδηση: Οπως μεταδίδει το ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων «ΡΙΑ Νόβοστι», στις ΗΠΑ πραγματοποιήθηκαν επιτελικές στρατιωτικές ασκήσεις με την επωνυμία «Unified Quest 2006». Κατά τη διάρκεια των ασκήσεων οι αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις επεξεργάστηκαν σενάριο εισβολής σε μια επινοημένη χώρα, με την επωνυμία «Κόκκινη χώρα», η οποία όμως έχει τα πολύ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά του Ιράν, όπως ότι εξάγει πετρέλαιο, έχει ισλαμικό καθεστώς, βρίσκεται κοντά στα νότια σύνορα της Ρωσίας. Επίσης στην άσκηση προβλέπεται και «η διατήρηση της ειρήνης» σε γειτονικό, επίσης επινοημένο κράτος. Τα παραπάνω δημοσιεύτηκαν την 1η Μάη στο περιοδικό «US And World Report».

Σύμφωνα με το περιοδικό, «στο βασικό σενάριο συμπεριλαμβανόταν η Νοτιο-Ανατολική Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία, μια επινοημένη μουσουλμανική χώρα στη θάλασσα του Καυκάσου, η οποία ήρθε αντιμέτωπη με την Κόκκινη χώρα, που υποστηριζόταν από τη Ρωσία».

Οπως γράφει το παραπάνω περιοδικό, στο σενάριο αναφέρεται πως «πέρσι, στη διάρκεια στρατιωτικών ασκήσεων τα συμμαχικά στρατεύματα, υπό την καθοδήγηση των ΗΠΑ, εισέβαλαν στην Κόκκινη χώρα και σαν συνέχεια της αποστολής τους φέτος ήταν η παροχή υποστήριξης στην πρόσφατα σχηματισμένη Νοτιο-Ανατολική Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία». Μάλιστα τα στοιχεία αυτής της υποστήριξης ήταν η εκπαίδευση των δυνάμεων ασφαλείας της «Ομοσπονδίας», η παροχή οικονομικής, ανθρωπιστικής βοήθειας στον πληθυσμό, καθώς κι η διεξαγωγή μαχών με αντάρτες.

Στο περιοδικό αναφέρεται ότι στις ασκήσεις, που πραγματοποιήθηκαν την περασμένη εβδομάδα στο Στρατιωτικό Κολέγιο των δυνάμεων ξηράς των ΗΠΑ, εκτός από τους στρατιωτικούς πήραν μέρος και αντιπρόσωποι του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ, καθώς επίσης του υπουργείου Δικαιοσύνης των ΗΠΑ και του Ιδρύματος των ΗΠΑ για τη Διεθνή Ανάπτυξη.

Τα αποτελέσματα των ασκήσεων θα δημοσιευτούν στις 31 Ιούλη με τη μορφή «Λευκής βίβλου», που, όπως σημειώνεται στο περιοδικό, θα πρέπει να βοηθήσει τις διάφορες υπηρεσίες της κυβέρνησης των ΗΠΑ «να βελτιώσουν το συντονισμό καθώς και το σχεδιασμό τους πριν τη σύγκρουση, που ολοφάνερα δεν ήταν ικανοποιητικά πριν την εισβολή στο Ιράκ».

Στο περιοδικό αναφέρονται και άλλα στοιχεία για την επινοημένη «Κόκκινη χώρα», όμως η συγκεκριμένη περιγραφή περιέχεται στα επίσημα υλικά των ασκήσεων «Unified Quest», που δημοσιεύτηκαν στο «The US Army Training and Doctrine Command» (TRADOC), που εκδίδουν οι αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις. Ετσι η «Κόκκινη χώρα» έχει πληθυσμό περίπου 82 εκατομμύρια ανθρώπους, από τους οποίους 17 εκατομμύρια ζούνε στην πρωτεύουσα και σε γειτονικές με αυτήν περιοχές. Η χώρα έχει διεθνείς σχέσεις κι είναι ένας από τους μεγαλύτερους παραγωγούς πετρελαίου στον κόσμο. Το έδαφός της είναι περίπου όσο η Αλάσκα κι έχει ιστορία 2,5 χιλιάδων χρόνων, όμως στη δεδομένη στιγμή διαθέτει «επιθετική θεοκρατική κυβέρνηση», διαθέτοντας ταυτόχρονα «σύγχρονες ένοπλες δυνάμεις, μεταξύ αυτών αεροπορία, δυνάμεις εδάφους και πολεμικό ναυτικό». «Η Κόκκινη χώρα, είναι ικανή να διαθέτει πυρηνικά όπλα, και διαθέτει όπλα μαζικής καταστροφής, που μπορούν να αποτελέσουν απειλή για τα φυσικά αποθέματα και πιθανόν να σπρώξουν πολλές χώρες σε πολεμική σύγκρουση». Ολα αυτά στα σενάρια ασκήσεων...