ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 8 Νοέμβρη 1997
Σελ. /32
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
Οδυνηρή αξιοπρέπεια

Οσο υπάρχουν άνθρωποι, θα υπάρχουν και αιτήματα. Αιτήματα, σοβαρά και ευγενικά, όπως, για παράδειγμα, το δικαίωμα στην αξιοπρεπή γέννηση, στην αξιοπρεπή διαβίωση και, τελικά, στο (...) τέλος. Στον αξιοπρεπή θάνατο. Εχουμε δει και έχουμε διαβάσει πώς γεννιούνται και σε ποιες άθλιες συνθήκες μεγαλώνουν τα παιδιά στη Μαύρη Ηπειρο. Εχουμε δει και έχουμε διαβάσει για την παιδική πορνεία, που κατάντησε να θεωρείται "φυσικό φαινόμενο" στο Νότιο Ημισφαίριο του πλανήτη μας. Και όχι μόνον εκεί. Εχουμε δει και έχουμε ακούσει για τις τραγικές συνθήκες διαβίωσης, κάτω από τις οποίες ζουν πολλά εκατομμύρια άτομα. Ενήλικες και υπερήλικες σε όλη τη Γη. Και έχουμε νιώσει ντροπή. Και, λοιπόν; Ποιος μας συμμερίζεται; Γιάννης γράφει, Γιάννης διαβάζει, Γιάννης θλίβεται. Εχουμε δει και έχουμε ακούσει για ανθρώπους, που, όταν φτάνουν στο τελευταίο στάδιο κάποιας οδυνηρής ασθένειας, να ζητούν τη λύτρωση. Να την επιθυμούν και να την απαιτούν. Αφορμή γι' αυτές τις σκέψεις μάς δίνονται καθημερινά. Προχτές, διαβάζαμε την είδηση, που αφορούσε δικαστική μάχη που έδωσε μια γυναίκα, η οποία πάσχει από μια ανίατη αρρώστια: "Μάχη για να πεθάνει με αξιοπρέπεια, χωρίς πόνο...", σημείωνε ο υπέρτιτλος. Οσο υπάρχουν άνθρωποι, θα ερωτοτροπούν με την ιδέα για ένα μελλοντικό θάνατο, αιφνίδιο και χωρίς πόνο. Ομως, αν το καλοσκεφτεί κανείς, απορεί: Γιατί, άραγε, η ζωή να είναι διαφορετική από το θάνατο; Με δάκρυα και φωνές έρχεσαι στον κόσμο - μόνο που ο ίδιος δεν το θυμάσαι - με δάκρυα θα φύγεις. Ακόμη, και στις πιο γλυκές στιγμές της ζωής, ακόμη και στον έρωτα, ο πόνος υπάρχει. Κυριαρχεί, θα λέγαμε, και καμιά φορά εναλλάσσεται με τη χαρά. Πενθώ τις μέρες, που θα 'ρθουν χωρίς εσένα... Κάπως έτσι δεν έλεγε ο Ελύτης; Το πένθος, ο πόνος, ο φόβος της πιθανής απώλειας συνυπάρχουν με την ευτυχία και την επιτυχία της κατάκτησης του ερωτικού σου αντικειμένου. Που πλάι σου βρίσκεται εκείνη τη στιγμή, που σου χαμογελά και ενίοτε σε ξεγελά. Που το απολαμβάνεις και το πενθείς συνάμα. Ερωτεύεσαι και πονάς. Γεννάς και πονάς, ζεις και πονάς, πεθαίνεις και πονάς. Για όλα πληρώνεις τέλη, τα τέλη του πόνου, που δεν είναι ...ανταποδοτικά. Ετσι είναι, έτσι ήταν. Πάντα. Γιατί; Αρμόδια δεν είναι η γράφουσα να απαντήσει, αφού και η ίδια πολλές φορές πονούσε, καθώς χαμογελούσε, καθώς ερωτευόταν, καθώς έγραφε... Οπως πονά και τούτη τη στιγμή, που στέλνει τις σκέψεις της σε πολλούς ανθρώπους που απελπισμένοι είναι.

Οσο υπάρχουν άνθρωποι... Μα όσο υπάρχουν, θα υπάρχουν και ελπίδες. Ελπίδες, που θα "φυτρώνουν" πλάι στην απόγνωση. Ελπίδες για ένα νέο φάρμακο που θα ανακαλυφθεί, για ένα νέο έρωτα που θα γεννηθεί, για ένα νέο, καλύτερο κείμενο, που θα γραφτεί, και για το "μαύρο ρούχο" που θα πεταχτεί. Στη λήθη. Ο πόνος με κανένα τρόπο δεν μπορεί να θεωρηθεί αναξιοπρεπής. Μόνον εκεί διαφωνούμε με την είδηση που διαβάσαμε. Διότι με τον πόνο, με το μόχθο, με τη στέρηση, με τα δάκρυα, με τον αγώνα, προχώρησε η ανθρωπότητα κάπως αξιοπρεπώς... Κανείς δεν έχει δικαίωμα στην απελπισία. Ολα οδυνηρά είναι και ταυτόχρονα παραμένουν ανεξήγητα και θαυμαστά. Ελπίδα και απελπισία, πόνος και αγαλλίαση, γνώση και απόγνωση, ενθουσιασμός και απογοήτευση, διαβεβαίωση και διάψευση συνοδοιπορούν και, μαζί, προχωρούν στο γεμάτο απρόοπτα κακοτράχαλο μονοπάτι της ζωής. Της ζωής, που, ακόμη και αν εσύ την αποκλείσεις, εκείνη συνεχίζει να σε κρατά κοντά της και να σου επιφυλάσσει εκπλήξεις. Ευχάριστες πολλές φορές. Είναι αληθές.

Τιτίνα ΔΑΝΕΛΛΗ.


ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ - ΠΟΡΕΙΕΣ
Πολιτικό είναι το πρόβλημα

Τι απαντά ο καθηγητής Πολεοδομίας του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου Γ. Σαρηγιάννης, στα κύρια σημεία της "μελέτης" που παρουσίασε ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, για να στηρίξει την πρόθεση της κυβέρνησης να επιβάλει χουντικού τύπου περιορισμούς, στο όνομα δήθεν αντιμετώπισης των περιβαλλοντικών προβλημάτων

"Είναι φανερό ότι το πρόβλημα της κυβέρνησης δεν είναι οι επιπτώσεις από τις διαδηλώσεις, αλλά οι ίδιες οι διαδηλώσεις και τελικά το πρόβλημα είναι απλά και μόνο πολιτικό".

Αυτό επισημαίνει με δηλώσεις του στο "Ρ" ο καθηγητής Πολεοδομίας του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου Γ. Σαρηγιάννης,σχολιάζοντας την περιβόητη"μελέτη" που παρουσίασε το ΥΠΕΧΩΔΕ για να "αποδείξει" ότι υπεύθυνοι για το κυκλοφοριακό και το νέφος είναι οι διαδηλωτές (!) και να περιορίσει τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις.

Εξετάζοντας ένα προς ένα τα σημεία της "μελέτης" του ΥΠΕΧΩΔΕ, τα επιχειρήματα αναιρούνται από την ίδια την πραγματικότητα που βιώνουν καθημερινά εκατομμύρια Αθηναίοι. Ταυτόχρονα, αποδεικνύεται και η πραγματική πρόθεση της κυβέρνησης, που δεν είναι άλλη από το να φιμώσει με κάθε τρόπο τους εργαζόμενους. Να τι απαντά ο καθηγητής του ΕΜΠ στα κύρια σημεία της "μελέτης":

  • Η "μελέτη" του ΥΠΕΧΩΔΕ κάνει λόγο "για μείωση κατά 30% του ημερήσιου κύκλου εργασιών των εμπορικών καταστημάτων του κέντρου" εξαιτίας των κινητοποιήσεων.

- "Ο τζίρος, σημειώνει ο καθηγητής, εξαρτάται από την κατάσταση της οικονομίας των πλατιών μαζών. Με την πολιτική της μονόπλευρης λιτότητας δε θα υπάρξει αύξηση του τζίρου. Και γι' αυτό δε φταίνε ούτε οι πεζοδρομήσεις, ούτε οι διαδηλώσεις".

  • Από τις διαδηλώσεις "οι επιπτώσεις σε δαπάνη ενέργειας και στη ρύπανση του περιβάλλοντος είναι αξιοσημείωτες", αναφέρει το υπουργείο.

- "Η 20% παραπάνω δαπάνη ενέργειας λόγω των καθυστερήσεων και των ρύπων ανησυχεί το ΥΠΕΧΩΔΕ μόνο στις διαδηλώσεις. Η μόνιμη σπατάλη ενέργειας λόγω της κίνησης με ΙΧ και όχι με Μέσα Μαζικής Μεταφοράς (ΜΜΜ) - κυρίως τραμ - δεν τους απασχολεί! Και αυτή ανέρχεται σε επταπλάσια, δηλαδή 700% περισσότερο, με τα ΙΧ αντί τα ΜΜΜ, χώρια ότι τα τραμ έχουν μηδενική ρύπανση",επισημαίνει ο Γ. Σαρηγιάννης.

  • Ενα ακόμα πρόβλημα που "δημιουργούν" οι διαδηλωτές, σύμφωνα με το ΥΠΕΧΩΔΕ, είναι "η μείωση της μέσης ταχύτητας κυκλοφορίας από 15% έως 20%, που καταλήγει στο να διεξάγεται η κυκλοφορία με ταχύτητα πεζού".

- "Η μείωση της μέσης ταχύτητας, οφείλεται κυρίως και μονίμως στη γενικότερη κυκλοφοριακή κατάσταση. Αν κάποια μέρα "επιδεινώνεται" είναι ασήμαντο. Η μέση ταχύτητα στο κέντρο, των λεωφορείων και των τρόλεϊ, καθημερινά είναι 7 χιλιόμετρα/ώρα και δε νοιάζεται το ΥΠΕΧΩΔΕ. Ανησυχεί όμως αν πέσει η μέση ταχύτητα των ΙΧ κατά 20%, δηλαδή από 12 χλμ/ώρα σε 10χλμ/ώρα", υπογραμμίζει ο καθηγητής.

  • Σε άλλο σημείο η "μελέτη" αναφέρει: "οι διαδηλώσεις φταίνε για την αύξηση των ωρών που οι οδηγοί παραμένουν εγκλωβισμένοι στα αυτοκίνητα κατά 20% - 25% και η αύξηση των καθυστερήσεων και επέκταση σε χρονική περίοδο (συνήθως κατά 1 ώρα) μετά το τέλος του εκτάκτου περιστατικού, οπότε επανέρχεται σταδιακά η κυκλοφορία στη φυσιολογική της κατάσταση. Το φαινόμενο κορεσμού επεκτείνεται έτσι σε χρονικά διαστήματα που δεν υπήρχε".

- Ο καθηγητής πολεοδομίας τονίζει: "το κυκλοφοριακό της Αθήνας είναι θέμα επιλογής ΙΧ ή ΜΜΜ και στο θέμα αυτό το ΥΠΕΧΩΔΕ ενεργεί (ανεξάρτητα των διακηρύξεών του) υπέρ του ΙΧ. Ακόμη, όλοι γνωρίζουμε (και το ΥΠΕΧΩΔΕ) ότι αν τα ΜΜΜ, τα μέσα σταθερής τροχιάς (τραμ κυρίως) δεν αποτελούν το κύριο δίκτυο συγκοινωνιών, κανένα κυκλοφοριακό ή συγκοινωνιακό πρόβλημα θα επιλύεται. Στο θέμα αυτό το ΥΠΕΧΩΔΕ υπονομεύει το τραμ, άρα δεν επιθυμεί την επίλυση του κυκλοφοριακού προβλήματος εν γνώσει του".

Κώστας ΠΑΣΑΚΥΡΙΑΚΟΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ