Ο όρος αποδίδεται στα ελληνικά ως «ενδοσχολική βία», «σχολικός εκφοβισμός» ή καλύτερα ως «θυματοποίηση». Ο ορισμός ωστόσο του «bullying» παραμένει προβληματικός, αφού κάτω από την «ομπρέλα» του συχνά τσουβαλιάζονται από απλά πειράγματα μέχρι και το πραγματικά απαράδεκτο φαινόμενο της θυματοποίησης ενός μαθητή, της στοχοποίησής του και του επαναλαμβανόμενου εκφοβισμού του.
Με άλλα λόγια, μιλάμε για ένα φαινόμενο που πρέπει να εξετάζεται νηφάλια, με επιστημονικά κριτήρια, στις πραγματικές του διαστάσεις. Και οι πραγματικές του διαστάσεις στη χώρα μας δείχνουν ότι πρόκειται για ένα φαινόμενο όχι γενικευμένο, αλλά υπαρκτό, που για την αντιμετώπισή του δεν αρκούν οι διαπιστώσεις του τύπου «η βία δεν έχει θέση» στο σχολείο, ούτε οι υποδείξεις για «σεβασμό στη διαφορετικότητα»...
Το σχολείο δεν είναι σε γυάλα ή σε κενό αέρος, είναι μέρος της κοινωνίας μας, όπου η βία είναι συστατικό της στοιχείο: Από την ανεργία, τη φτώχεια και την ανασφάλεια, μέχρι την ένταση της καταστολής, τους πολέμους και την προσφυγιά. Οπως συστατικό της στοιχείο είναι ο ανταγωνισμός, ο ατομισμός, η λογική «ο θάνατός σου η ζωή μου». Σ' αυτό το πλαίσιο διαπλάθονται οι προσωπικότητες των νέων σήμερα, καθώς η κοινωνία, η ηθική της, οι στάσεις, οι συμπεριφορές κ.λπ. καθορίζονται από το συγκεκριμένο κοινωνικοοικονομικό σύστημα μέσα στο οποίο υπάρχουν.
Το σύστημα, με λίγα λόγια, καλλιεργεί αξίες, τρόπους και στάσεις ζωής που τελικά αντιστρατεύονται την ίδια την ανθρώπινη υπόσταση, κατακερματίζουν τη νεανική προσωπικότητα, διαμορφώνουν νέους ανθρώπους φοβισμένους, αδύναμους να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους. Αυτές τις εμπειρίες συσσωρεύουν τα παιδιά μέσα στο σημερινό περιβάλλον. Αυτό είναι το θερμοκήπιο μέσα στο οποίο καλλιεργούνται, αναπαράγονται και διογκώνονται φαινόμενα όπως αυτό του «σχολικού εκφοβισμού».
Με δεδομένα τα παραπάνω, είναι φανερό ότι δεν αρκούν μερικές καμπανιακές ενημερώσεις και συζητήσεις στα σχολεία, κάθε φορά που το φαινόμενο έρχεται πιο οξυμένο στην επικαιρότητα. Αν θέλουμε πραγματικά να σκύψουμε πάνω στον σχολικό εκφοβισμό ως κοινωνικό φαινόμενο, πρέπει να κοιτάξουμε κατάματα τις σάπιες αξίες της σημερινής κοινωνίας και την αντανάκλασή τους στο σχολείο.
Με αυτήν την έννοια, η απάντηση στο πρόβλημα βρίσκεται στην αναζήτηση των ακριβώς αντίθετων αξιών από αυτές που προβάλλει η σάπια σημερινή κοινωνία. Ομαδικότητα και συλλογικότητα στη θέση του ακραίου ατομισμού και του «κοιτάω την πάρτη μου». Αλληλεγγύη και αλληλοβοήθεια στη θέση του ανταγωνισμού. Νοιάξιμο στη θέση της αδιαφορίας για ό,τι συμβαίνει γύρω μας. Οργανωμένη συλλογική πάλη για όσα δικαιούμαστε είναι η διέξοδος για τη δικαιολογημένη απέχθεια που νιώθει ο νέος για το σύστημα που τον καταδικάζει, και όχι ο ατομικός ακραίος δρόμος της θυματοποίησης ή της στοχοποίησης του διπλανού του.
Γι' αυτό και η συζήτηση για την αντιμετώπιση του σχολικού εκφοβισμού, αλλά και για τη στήριξη και αλληλεγγύη προς τους μαθητές και τις οικογένειες που αντιμετωπίζουν οποιοδήποτε πρόβλημα (οικονομικό, υγείας κ.λπ.), χρειάζεται να γίνει πρώτα και κύρια υπόθεση των συλλόγων, των σωματείων, των γονιών και φυσικά των ίδιων των μαθητών και φοιτητών - σπουδαστών, μέσα από τα μαθητικά τους συμβούλια, τους συλλόγους τους, τα συλλογικά τους όργανα, που πρέπει να έχουν ανοιχτά μάτια και αυτιά και να παίρνουν θέση για όσα συμβαίνουν γύρω τους.
Εξάλλου, η κλιμάκωση της καταστολής, αφενός λόγω των αντιλαϊκών νόμων που προωθεί η κυβέρνηση (Ασφαλιστικό, διαδηλώσεις) και αφετέρου λόγω της απόφασης δημιουργίας φυλακών για μετανάστες στα νησιά και εγκλωβισμού των μεταναστών, επέβαλαν την αποδέσμευση των ΜΑΤ από τα Εξάρχεια και τη «στοχοπροσήλωση» στη βασική τους αποστολή, το χτύπημα του λαϊκού κινήματος.
Ο υπουργός Δημόσιας Τάξης, Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, έχοντας υπόψη και το πολιτικό κόστος των επιλογών του να στείλει τα ΜΑΤ στα Εξάρχεια, τώρα τα αποσύρει και μάλιστα με πανηγυριώτικο επικοινωνιακό τρόπο, κάνοντας λόγο για νέο επιχειρησιακό σχέδιο. Ούτε ο ίδιος ούτε η κυβέρνηση μπόρεσαν να πείσουν πως το πρόβλημα στα Εξάρχεια ήταν οι λεγόμενοι αντιεξουσιαστές. Αναγκαστικό, λοιπόν, μείγμα στην τακτική τους και η αντιμετώπιση των ναρκωτικών και του παρεμπορίου.
Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει χαλάρωση της καταστολής. Αντίθετα, αυτή ενισχύεται και αποκτά νέα χαρακτηριστικά. Τη θέση των διμοιριών των ΜΑΤ θα πάρουν πιο ευέλικτες ομάδες πεζών αστυνομικών με σκύλους περιπολίας της ομάδας Κ-9. Οι ομάδες αυτές θα λειτουργούν συνδυαστικά με τις ΟΠΚΕ, την ομάδα ΔΡΑΣΗ, τη ΔΙ.ΑΣ. και τους αστυνομικούς Υπηρεσιών, όπως η Δίωξη Ναρκωτικών, η Δίωξη Παράνομης Μετανάστευσης και οι Ομάδες Δίωξης Παρεμπορίου, όπου συμμετέχει και η Δημοτική Αστυνομία. Οι επιχειρήσεις θα παρακολουθούνται με drones.
Η «αντικατάσταση» των ΜΑΤ με τους σκύλους περιπολίας στο κέντρο της Αθήνας διευρύνει το κατασταλτικό δυναμικό της κυβέρνησης. Μια κυβέρνηση που έχει πάρει την κατρακύλα της καταστολής για να περάσει τις αντιλαϊκές της πολιτικές είναι ικανή να φτάσει σε ακραίες αποφάσεις. Το έδειξε με τη φρικιαστική απόφαση να απλωθούν φράγματα στα νερά του Αιγαίου για να πνίγονται περισσότεροι κατατρεγμένοι. Την ίδια αναλγησία μπορεί να δείξει και στην αντιμετώπιση του λαϊκού κινήματος όχι μόνο με τον περιορισμό των πορειών αλλά και τη χρήση σκύλων ενάντια στους διαδηλωτές. Εξάλλου, οι διατάξεις για τους αστυνομικούς σκύλους (ΠΔ 14/2009) προβλέπουν την εκπαίδευσή τους να επιτίθενται σε ανθρώπους και τη χρήση τους σε επεισόδια.
Με σύνθημα «ΚΑΛΕΣΜΑ ΑΓΩΝΑ - ΜΑΣ ΚΟΒΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΑΣΑ! Δεν ανεχόμαστε άλλο τη ρύπανση και τη δυσοσμία των ΕΛΠΕ! Καμία σκέψη για επέκταση στο χώρο της πρώην ΠΥΡΚΑΛ», το Σωματείο καλεί συνδικάτα, συλλόγους και άλλους μαζικούς φορείς της Ελευσίνας σε ανοιχτή σύσκεψη για την οργάνωση της πάλης.
Η σύσκεψη θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 24 Φλεβάρη, στις 6 μ.μ., στο ισόγειο του κτιρίου ΠΑΚΠΠΑ του δήμου Ελευσίνας (Παγκάλου και Κίμωνος).