ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 10 Μάη 1997
Σελ. /36
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΕΣ
Να αποσυρθεί το νομοσχέδιο

Συνεχίστηκαν και χτες οι στάσεις εργασίας σε ΗΣΑΠ - ΗΛΠΑΠ

Κανονικά κυκλοφορούν από σήμερα ο ηλεκτρικός σιδηρόδρομος, τα πράσινα λεωφορεία και τα τρόλεϊ, μετά τη λήξη των απεργιακών κινητοποιήσεων των εργαζομένων στους ΗΣΑΠ και τα ΗΛΠΑΠ.

Ωστόσο, οι εργαζόμενοι στις αστικές συγκοινωνίες βρίσκονται σε μεγάλη αναστάτωση, μετά το ψευδεπίγραφο νομοσχέδιο "Για την οργάνωση και λειτουργία των αστικών συγκοινωνιών", που κατέθεσε στη Βουλή η κυβέρνηση. Ολα τα συνδικάτα του κλάδου καταγγέλλουν ότι το ν/σ αυτό ανοίγει διάπλατα το δρόμο στην ιδιωτικοποίηση και ανατρέπει πλήρως τις εργασιακές σχέσεις. Οι κινητοποιήσεις στις συγκοινωνίες άρχισαν από την περασμένη Τετάρτη με τις δύο 4ωρες στάσεις εργασίας των εργαζομένων στους ΗΣΑΠ, οι οποίες επαναλήφθηκαν χτες.

Στα τρόλεϊ

Οι εργαζόμενοι στα τρόλεϊ έκαναν χτες 6ωρη στάση εργασίας, από 10 π.μ. έως 4 μ.μ. Τις ώρες αυτές, έγινε για πρώτη φορά κοινή γενική συνέλευση όλων των σωματείων (οδηγοί, τεχνικοί, διοικητικοί), στο θέατρο "Γκλόρια". Η προσέλευση των εργαζομένων ήταν ιδιαίτερα μαζική, ενδεικτικό και αυτό της αναστάτωσης που έχουν προκαλέσει οι κυβερνητικές μεθοδεύσεις στο νευραλγικό τομέα των αστικών συγκοινωνιών. Και ενώ οι ραγδαίες αυτές εξελίξεις απαιτούν σίγουρα την άμεση λήψη συγκεκριμένων αποφάσεων για να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά, από τη χτεσινή γενική συνέλευση φάνηκε ξεκάθαρα ότι οι πλειοψηφίες στις ηγεσίες των σωματείων (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ), πέρα από ανέξοδες "αγωνιστικές κορόνες", δεν είναι διατεθειμένες να αντιπαλέψουν την καταστροφική πολιτική της κυβέρνησης.

Ο πρόεδρος της Ενωσης Εργαζομένων ΗΛΠΑΠ, Θοδ. Κορδός (ΠΑΣΚΕ), ενώ κατήγγειλε σε ιδιαίτερα έντονο τόνο ότι το νομοσχέδιο της κυβέρνησης οδηγεί στην ιδιωτικοποίηση και καταργεί θεμελιώδη δικαιώματα των εργαζομένων, εντούτοις τάχθηκε υπέρ της έναρξης "διαλόγου" με την κυβέρνηση. Αλλά το οξύμωρο είναι ότι επανέλαβε πολλές φορές πως το συγκεκριμένο ν/σ δεν μπορεί να αποτελέσει "βάση διαλόγου". Στο ίδιο μήκος κύματος, χωρίς να αναφερθεί στην ουσία των προβλημάτων, κινήθηκε και ο γενικός γραμματέας της Ενωσης, Πέτρος Πάτσιος (ΔΑΚΕ).

Αντίθετα, επί της ουσίας του ν/σ και ό,τι αυτό συνεπάγεται μίλησαν οι εκπρόσωποι της "Δημοκρατικής Συνεργασίας" (υποστηρίζεται από την ΕΣΑΚ). Στηλίτευσαν τις ανέξοδες αγωνιστικές κορόνες και επισήμαναν την ανάγκη άμεσης λήψης συγκεκριμένων αποφάσεων για την απόκρουση της κυβερνητικής πολιτικής στις αστικές συγκοινωνίες. Ο Νίκος Παπαϊωάννου,αντιπρόεδρος του Συλλόγου Υπαλλήλων ΗΛΠΑΠ, υπογράμμισε ότι, ενώ η ΝΔ ιδιωτικοποίησε "μια κι έξω" τις συγκοινωνίες, το ΠΑΣΟΚ σήμερα επιχειρεί να τις ιδιωτικοποιήσει σταδιακά κι απ' το "παράθυρο". Επανέλαβε τις πάγιες θέσεις της παράταξης για 100% δημόσιο ενιαίο συγκοινωνιακό φορέα, επιδότηση των συγκοινωνιών από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, ανανέωση του στόλου κλπ. Οι εκπρόσωποι της "Δημοκρατικής Συνεργασίας" κατέθεσαν σχέδιο ψηφίσματος στη βάση των παραπάνω θέσεων και κάλεσαν όλους τους εργαζόμενους σε κοινό αγώνα, ενάντια στο νομοσχέδιο διάλυσης των αστικών συγκοινωνιών, αλλά και στα αντεργατικά σχέδια της κυβέρνησης.

Χαιρετισμό απηύθυναν: Ο Στρατής Κόρακας,βουλευτής του ΚΚΕ, ο Γ. Σταυρόπουλος,μέλος της διοίκησης της ΓΣΕΕ, και ο Γ. Ορφανίδης,πρόεδρος της ΟΥΠΑΕ. Ο Στρατής Κόρακας εξέφρασε την αμέριστη συμπαράσταση του ΚΚΕ στον αγώνα των εργαζομένων και επισήμανε ότι η συμπαράσταση αυτή θα εκφραστεί με συγκεκριμένες θέσεις στη Βουλή, αν τελικά η κυβέρνηση δεν αποσύρει το ν/σ, όπως επιβάλλεται να κάνει. Τόνισε ότι, αν το ΠΑΣΟΚ ήθελε να προχωρήσει σε ρυθμίσεις προς τη σωστή κατεύθυνση, έπρεπε να επαναφέρει την πρόταση νόμου των βουλευτών του, που συζητήθηκε στη Βουλή το Σεπτέμβρη του 1992 και η οποία διασφάλιζε το δημόσιο και κοινωνικό χαρακτήρα των συγκοινωνιών. Τέλος, κάλεσε τους εργαζόμενους να αναπτύξουν την ενότητα και τον αγώνα τους μαζί με όλους τους κλάδους στη μεταφορά, αλλά και γενικότερα με όλους τους εργαζόμενους, αφού τα συμφέροντά τους είναι κοινά.

Ν. Κ.

Αλλοτε και τώρα

Αλλοτε: 1940. Τότε. Εκείνα τα μαρτυρικά, εκείνα τα ηρωικά και δύσκολα χρόνια, που μας ξύπνησαν οι μαύρες σειρήνες του πολέμου και γιόμισαν οι δρόμοι της Αθήνας παλικάρια, που κινούσαν για να υπερασπίσουν τ' άγια χώματα της πατρίδας, εκεί στο ίδιο με το σημερινό τόπο της Αλβανίας. Και γιόμισαν οι γειτονιές κι έτρεχαν ξεσηκωμένες οι μάνες, οι αδελφές, οι γυναίκες, οι αρραβωνιαστικιές και τους αποχαιρετούσαν και τους φιλούσαν κι εύχονταν καλό κι ευλογημένο γυρισμό, καλό κατευόδιο, και με τη νίκη και εκλιπαρούσαν για ένα ταχυδρομικό δελτάριο "είμαι καλά", τίποτ' άλλο.

Και τα τραμ ήταν γεμάτα και κρέμονταν τα παλικάρια στα πρεβάζια, στα παραθύρια, στους προφυλαχτήρες, στις στέγες και τα τρένα σφύριζαν και οι μαντίλες ξεδιπλώνονταν και το σημάδι του σταυρού στεφάνωνε το φευγιό τους.

Η Αθήνα, αλλοπαρμένη και περήφανη, ξεπροβοδούσε τα παιδιά με τα λιαντούφεκα, τα ξεχαρβαλωμένα άρβυλα, τις στραπατσαρισμένες γκέτες και τον μεγάλο όρκο της θυσίας.

Και τα μαύρα νυχτέρια της αναμονής και τα μαύρα νυχτέρια κάτω από τις καντήλες, που πλέκαν οι γυναίκες τσουράπια και φανέλες κι ακούγονταν από στόματα ψιθυριστά, βαρύ και πονεμένο γιομάτο ελπίδα τραγούδι: "Παιδιά της Ελλάδος παιδιά, που σκληρά πολεμάτε πάνω στα βουνά. Παιδιά... Παιδιά...". Και χαμογελούσε η Παναγιά στα τζάμια των σπιτιών και δάκρυζε η Παναγιά στις εικόνες των εκκλησιών, να κάνει το μεγάλο θάμα. Και μεις τα παιδιά, με τα ξυλοντούφεκα και τα χάρτινα καπέλα στο κεφάλι, αναπαραστούσαμε στα παιχνίδια μας τα φαντάρια, που πολεμούσαν πάνω στα χιονισμένα βουνά της Αλβανίας.

Και τώρα. 1997. Οποία η διαφορά. Αλλα παλικάρια από την ίδια χώρα. Βαριά οπλισμένοι σαν αστακοί πάνω στα C-130 και τ' αρματαγωγά με τα κινητά και τα κομπιούτερ, πάνε πάλι στον ίδιο τόπο να παίξουν έναν άλλο ρόλο, το ρόλο του "προστάτη", ένα ρόλο ύποπτο και παραπλανητικό για συμφέροντα ξένα, προσφέροντας, τάχα, "ανθρωπιστική βοήθεια".

Και τι μου θύμισε η φράση "ανθρωπιστική βοήθεια". Και γυρνώ πάλι πενήντα και βάλε χρόνια πίσω, στα Δεκεμβριανά. Τότε, προσφέροντας "ανθρωπιστική βοήθεια", μας χτυπούσαν οι "σύμμαχοι" και "απελευθερωτές" Εγγλέζοι, με τα τανκς, τους όλμους και τα κανόνια τους, τότε που τα αεροπλάνα τους πολυβολούσαν πάνω απ' τα κεφάλια μας κι έσπερναν φωτιά και θάνατο και γιόμιζαν πάλι οι δρόμοι νεκρούς και λαβωμένους και ξεσπιτωμένες φαμίλιες με τους μπόγους στο χέρι πάνω στους αραμπάδες τραβούσαν τον καινούριο δρόμο της προσφυγιάς.

Κι ύστερα οι Εγγλέζοι, στην Ελβιέλα, μας μοίραζαν σόγια και φασολάδα να χορτάσουν την πείνα μας, και με τσάκισε στο ξύλο ένας Εγγλέζος - παιδί 8 χρονώ - μου πήρε και ποδοπάτησε την κατσαρόλα, επειδή ανακάλυψε πως μπήκα για δεύτερη φορά στην ουρά να ξαναπάρω, μια και δεν είχα χορτάσει την πείνα μου.

Κι ύστερα οι Εγγλέζοι, για "ανθρωπιστικούς λόγους", πάτησαν το συνοικισμό(Χαροκόπου), Κάστρο άπαρτο, λημέρι ΕΛΑΣίτικο τα χρόνια της Κατοχής, που δεν τόλμησαν να πλησιάσουν και να κουρσέψουν Γερμανοί και ταγματασφαλίτες. Και πάτησαν πάνοπλοι και καλοχορτασμένοι οι Εγγλέζοι και πήραν τον πατέρα με τις χειροπέδες - και όλοι οι γείτονες φώναζαν πως αυτός είναι άγιος άνθρωπος και δεν πείραξε ποτέ κανένα και τον έστειλαν στην Ελ Ντάπα για "ανθρωπιστική βοήθεια", επειδή δε βρήκαν τη δεκατετράχρονη αδελφή μου που ήταν στο βουνό.

Κι εμείς τα παιδόπουλα, με τα ξυλοντούφεκα και τα χάρτινα καπέλα, μασουλώντας ...ανθρωπιστικές τσίχλες, τραγουδούσαμε "γιούπι γιάγια, και "ιτς ιλαγγονε του Τιπερέρυ".

Βασίλης ΛΙΟΓΚΑΡΗΣ

ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΕΣ
Να αποσυρθεί το νομοσχέδιο

Συνεχίστηκαν και χτες οι στάσεις εργασίας σε ΗΣΑΠ - ΗΛΠΑΠ

Κανονικά κυκλοφορούν από σήμερα ο ηλεκτρικός σιδηρόδρομος, τα πράσινα λεωφορεία και τα τρόλεϊ, μετά τη λήξη των απεργιακών κινητοποιήσεων των εργαζομένων στους ΗΣΑΠ και τα ΗΛΠΑΠ.

Ωστόσο, οι εργαζόμενοι στις αστικές συγκοινωνίες βρίσκονται σε μεγάλη αναστάτωση, μετά το ψευδεπίγραφο νομοσχέδιο "Για την οργάνωση και λειτουργία των αστικών συγκοινωνιών", που κατέθεσε στη Βουλή η κυβέρνηση. Ολα τα συνδικάτα του κλάδου καταγγέλλουν ότι το ν/σ αυτό ανοίγει διάπλατα το δρόμο στην ιδιωτικοποίηση και ανατρέπει πλήρως τις εργασιακές σχέσεις. Οι κινητοποιήσεις στις συγκοινωνίες άρχισαν από την περασμένη Τετάρτη με τις δύο 4ωρες στάσεις εργασίας των εργαζομένων στους ΗΣΑΠ, οι οποίες επαναλήφθηκαν χτες.

Στα τρόλεϊ

Οι εργαζόμενοι στα τρόλεϊ έκαναν χτες 6ωρη στάση εργασίας, από 10 π.μ. έως 4 μ.μ. Τις ώρες αυτές, έγινε για πρώτη φορά κοινή γενική συνέλευση όλων των σωματείων (οδηγοί, τεχνικοί, διοικητικοί), στο θέατρο "Γκλόρια". Η προσέλευση των εργαζομένων ήταν ιδιαίτερα μαζική, ενδεικτικό και αυτό της αναστάτωσης που έχουν προκαλέσει οι κυβερνητικές μεθοδεύσεις στο νευραλγικό τομέα των αστικών συγκοινωνιών. Και ενώ οι ραγδαίες αυτές εξελίξεις απαιτούν σίγουρα την άμεση λήψη συγκεκριμένων αποφάσεων για να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά, από τη χτεσινή γενική συνέλευση φάνηκε ξεκάθαρα ότι οι πλειοψηφίες στις ηγεσίες των σωματείων (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ), πέρα από ανέξοδες "αγωνιστικές κορόνες", δεν είναι διατεθειμένες να αντιπαλέψουν την καταστροφική πολιτική της κυβέρνησης.

Ο πρόεδρος της Ενωσης Εργαζομένων ΗΛΠΑΠ, Θοδ. Κορδός (ΠΑΣΚΕ), ενώ κατήγγειλε σε ιδιαίτερα έντονο τόνο ότι το νομοσχέδιο της κυβέρνησης οδηγεί στην ιδιωτικοποίηση και καταργεί θεμελιώδη δικαιώματα των εργαζομένων, εντούτοις τάχθηκε υπέρ της έναρξης "διαλόγου" με την κυβέρνηση. Αλλά το οξύμωρο είναι ότι επανέλαβε πολλές φορές πως το συγκεκριμένο ν/σ δεν μπορεί να αποτελέσει "βάση διαλόγου". Στο ίδιο μήκος κύματος, χωρίς να αναφερθεί στην ουσία των προβλημάτων, κινήθηκε και ο γενικός γραμματέας της Ενωσης, Πέτρος Πάτσιος (ΔΑΚΕ).

Αντίθετα, επί της ουσίας του ν/σ και ό,τι αυτό συνεπάγεται μίλησαν οι εκπρόσωποι της "Δημοκρατικής Συνεργασίας" (υποστηρίζεται από την ΕΣΑΚ). Στηλίτευσαν τις ανέξοδες αγωνιστικές κορόνες και επισήμαναν την ανάγκη άμεσης λήψης συγκεκριμένων αποφάσεων για την απόκρουση της κυβερνητικής πολιτικής στις αστικές συγκοινωνίες. Ο Νίκος Παπαϊωάννου,αντιπρόεδρος του Συλλόγου Υπαλλήλων ΗΛΠΑΠ, υπογράμμισε ότι, ενώ η ΝΔ ιδιωτικοποίησε "μια κι έξω" τις συγκοινωνίες, το ΠΑΣΟΚ σήμερα επιχειρεί να τις ιδιωτικοποιήσει σταδιακά κι απ' το "παράθυρο". Επανέλαβε τις πάγιες θέσεις της παράταξης για 100% δημόσιο ενιαίο συγκοινωνιακό φορέα, επιδότηση των συγκοινωνιών από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, ανανέωση του στόλου κλπ. Οι εκπρόσωποι της "Δημοκρατικής Συνεργασίας" κατέθεσαν σχέδιο ψηφίσματος στη βάση των παραπάνω θέσεων και κάλεσαν όλους τους εργαζόμενους σε κοινό αγώνα, ενάντια στο νομοσχέδιο διάλυσης των αστικών συγκοινωνιών, αλλά και στα αντεργατικά σχέδια της κυβέρνησης.

Χαιρετισμό απηύθυναν: Ο Στρατής Κόρακας,βουλευτής του ΚΚΕ, ο Γ. Σταυρόπουλος,μέλος της διοίκησης της ΓΣΕΕ, και ο Γ. Ορφανίδης,πρόεδρος της ΟΥΠΑΕ. Ο Στρατής Κόρακας εξέφρασε την αμέριστη συμπαράσταση του ΚΚΕ στον αγώνα των εργαζομένων και επισήμανε ότι η συμπαράσταση αυτή θα εκφραστεί με συγκεκριμένες θέσεις στη Βουλή, αν τελικά η κυβέρνηση δεν αποσύρει το ν/σ, όπως επιβάλλεται να κάνει. Τόνισε ότι, αν το ΠΑΣΟΚ ήθελε να προχωρήσει σε ρυθμίσεις προς τη σωστή κατεύθυνση, έπρεπε να επαναφέρει την πρόταση νόμου των βουλευτών του, που συζητήθηκε στη Βουλή το Σεπτέμβρη του 1992 και η οποία διασφάλιζε το δημόσιο και κοινωνικό χαρακτήρα των συγκοινωνιών. Τέλος, κάλεσε τους εργαζόμενους να αναπτύξουν την ενότητα και τον αγώνα τους μαζί με όλους τους κλάδους στη μεταφορά, αλλά και γενικότερα με όλους τους εργαζόμενους, αφού τα συμφέροντά τους είναι κοινά.

Ν. Κ.

Αλλοτε και τώρα

Αλλοτε: 1940. Τότε. Εκείνα τα μαρτυρικά, εκείνα τα ηρωικά και δύσκολα χρόνια, που μας ξύπνησαν οι μαύρες σειρήνες του πολέμου και γιόμισαν οι δρόμοι της Αθήνας παλικάρια, που κινούσαν για να υπερασπίσουν τ' άγια χώματα της πατρίδας, εκεί στο ίδιο με το σημερινό τόπο της Αλβανίας. Και γιόμισαν οι γειτονιές κι έτρεχαν ξεσηκωμένες οι μάνες, οι αδελφές, οι γυναίκες, οι αρραβωνιαστικιές και τους αποχαιρετούσαν και τους φιλούσαν κι εύχονταν καλό κι ευλογημένο γυρισμό, καλό κατευόδιο, και με τη νίκη και εκλιπαρούσαν για ένα ταχυδρομικό δελτάριο "είμαι καλά", τίποτ' άλλο.

Και τα τραμ ήταν γεμάτα και κρέμονταν τα παλικάρια στα πρεβάζια, στα παραθύρια, στους προφυλαχτήρες, στις στέγες και τα τρένα σφύριζαν και οι μαντίλες ξεδιπλώνονταν και το σημάδι του σταυρού στεφάνωνε το φευγιό τους.

Η Αθήνα, αλλοπαρμένη και περήφανη, ξεπροβοδούσε τα παιδιά με τα λιαντούφεκα, τα ξεχαρβαλωμένα άρβυλα, τις στραπατσαρισμένες γκέτες και τον μεγάλο όρκο της θυσίας.

Και τα μαύρα νυχτέρια της αναμονής και τα μαύρα νυχτέρια κάτω από τις καντήλες, που πλέκαν οι γυναίκες τσουράπια και φανέλες κι ακούγονταν από στόματα ψιθυριστά, βαρύ και πονεμένο γιομάτο ελπίδα τραγούδι: "Παιδιά της Ελλάδος παιδιά, που σκληρά πολεμάτε πάνω στα βουνά. Παιδιά... Παιδιά...". Και χαμογελούσε η Παναγιά στα τζάμια των σπιτιών και δάκρυζε η Παναγιά στις εικόνες των εκκλησιών, να κάνει το μεγάλο θάμα. Και μεις τα παιδιά, με τα ξυλοντούφεκα και τα χάρτινα καπέλα στο κεφάλι, αναπαραστούσαμε στα παιχνίδια μας τα φαντάρια, που πολεμούσαν πάνω στα χιονισμένα βουνά της Αλβανίας.

Και τώρα. 1997. Οποία η διαφορά. Αλλα παλικάρια από την ίδια χώρα. Βαριά οπλισμένοι σαν αστακοί πάνω στα C-130 και τ' αρματαγωγά με τα κινητά και τα κομπιούτερ, πάνε πάλι στον ίδιο τόπο να παίξουν έναν άλλο ρόλο, το ρόλο του "προστάτη", ένα ρόλο ύποπτο και παραπλανητικό για συμφέροντα ξένα, προσφέροντας, τάχα, "ανθρωπιστική βοήθεια".

Και τι μου θύμισε η φράση "ανθρωπιστική βοήθεια". Και γυρνώ πάλι πενήντα και βάλε χρόνια πίσω, στα Δεκεμβριανά. Τότε, προσφέροντας "ανθρωπιστική βοήθεια", μας χτυπούσαν οι "σύμμαχοι" και "απελευθερωτές" Εγγλέζοι, με τα τανκς, τους όλμους και τα κανόνια τους, τότε που τα αεροπλάνα τους πολυβολούσαν πάνω απ' τα κεφάλια μας κι έσπερναν φωτιά και θάνατο και γιόμιζαν πάλι οι δρόμοι νεκρούς και λαβωμένους και ξεσπιτωμένες φαμίλιες με τους μπόγους στο χέρι πάνω στους αραμπάδες τραβούσαν τον καινούριο δρόμο της προσφυγιάς.

Κι ύστερα οι Εγγλέζοι, στην Ελβιέλα, μας μοίραζαν σόγια και φασολάδα να χορτάσουν την πείνα μας, και με τσάκισε στο ξύλο ένας Εγγλέζος - παιδί 8 χρονώ - μου πήρε και ποδοπάτησε την κατσαρόλα, επειδή ανακάλυψε πως μπήκα για δεύτερη φορά στην ουρά να ξαναπάρω, μια και δεν είχα χορτάσει την πείνα μου.

Κι ύστερα οι Εγγλέζοι, για "ανθρωπιστικούς λόγους", πάτησαν το συνοικισμό(Χαροκόπου), Κάστρο άπαρτο, λημέρι ΕΛΑΣίτικο τα χρόνια της Κατοχής, που δεν τόλμησαν να πλησιάσουν και να κουρσέψουν Γερμανοί και ταγματασφαλίτες. Και πάτησαν πάνοπλοι και καλοχορτασμένοι οι Εγγλέζοι και πήραν τον πατέρα με τις χειροπέδες - και όλοι οι γείτονες φώναζαν πως αυτός είναι άγιος άνθρωπος και δεν πείραξε ποτέ κανένα και τον έστειλαν στην Ελ Ντάπα για "ανθρωπιστική βοήθεια", επειδή δε βρήκαν τη δεκατετράχρονη αδελφή μου που ήταν στο βουνό.

Κι εμείς τα παιδόπουλα, με τα ξυλοντούφεκα και τα χάρτινα καπέλα, μασουλώντας ...ανθρωπιστικές τσίχλες, τραγουδούσαμε "γιούπι γιάγια, και "ιτς ιλαγγονε του Τιπερέρυ".

Βασίλης ΛΙΟΓΚΑΡΗΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ