Και στις δυο πλευρές του Ωκεανού σπεύδουν να διαψεύσουν τις εντυπωσιακές αποκαλύψεις του Βίκτορ Ιλιούχιν για τα σχέδια πρόκλησης αναταραχών στη Λευκορωσία, με σκοπό την ανατροπή του Προέδρου της χώρας.

Οι εντυπωσιακές δηλώσεις του προέδρου της Επιτροπής της Κρατικής Δούμας για την Ασφάλεια, Βίκτορ Ιλιούχιν, σε πρόσφατη συνέντευξη Τύπου, προκάλεσαν πραγματική θύελλα στα ρωσικά και λευκορωσικά ΜΜΕ, καθώς και στα ανώτατα κλιμάκια της εξουσίας στη Ρωσία και Λευκορωσία. Θυμίζουμε ότι ο Ιλιούχιν δημοσιοποίησε άκρως ανησυχητικές πληροφορίες: Μια ομάδα αξιωματικών της CIA, που βρίσκεται στην Πολωνία, προετοιμάζει υπονομευτικές επιχειρήσεις στη Λευκορωσία, με σκοπό την ανατροπή του Προέδρου Αλεξάντρ Λουκασένκο.

Η "Ροσίισκαγια Γκαζέτα" (27 Ιούλη) στο σημείωμά της "Στο Μινσκ όλα είναι ήρεμα" αναφέρει: "Δεν είναι μυστικό για την Επιτροπή Κρατικής Ασφάλειας (ΕΚΑ) της Λευκορωσίας το γεγονός της παρουσίας στη γειτονική χώρα συνεργατών της CIA, οι οποίοι βρίσκονται εκεί στα πλαίσια των διμερών συμφωνιών συνεργασίας των ειδικών υπηρεσιών. Ωστόσο, η ΕΚΑ δε διαθέτει στοιχεία για την ανάπτυξη κάποιας δραστηριότητας κατά της Λευκορωσίας, δήλωσε πηγή της Διεύθυνσης Πληροφοριών και Δημόσιων Σχέσεων της υπηρεσίας... Αντίθετα, η λευκορωσική δεξιά αντιπολίτευση θεωρεί τις δηλώσεις του Ιλιούχιν προβοκάτσια, που ετοιμάζει το περιβάλλον του προέδρου Λουκασένκο. Στη δε Πολωνία ο υπουργός Εσωτερικών Ζμπίγκνεβ Σεμιοντκόφσκι διέψευσε την πληροφορία ότι οι συνεργάτες της CIA ετοιμάζουν τάχα κάποια υπονομευτική επιχείρηση στη Λευκορωσία. Και αποκάλεσε τη δήλωση του Βίκτορ Ιλιούχιν ανοησία".

Η εφημερίδα "Κομερσάντ Ντέιλι" αναφερόμενη στις αποκαλύψεις του Ιλιούχιν, σε άρθρο με τίτλο "Από το παράλογο στην πολιτική σχιζοφρένια", αναφέρει αντιδράσεις διαφόρων υπηρεσιών, κρατικών και πολιτικών παραγόντων. Το επιτελείο της CIA σε σύντομη δήλωσή του αποκαλεί τις δηλώσεις του Ιλιούχιν "παραλογισμό πέρα για πέρα", το Στέιτ Ντιπάρτμεντ "ανεδαφικές". Ο αντιπρόεδρος του δεξιού κόμματος Λαϊκό Μέτωπο Λευκορωσίας Βίντσουκ Βιατσόρκα είπε ότι "πρόκειται για τυπική περίπτωση πολιτικής σχιζοφρένιας. Οι κομμουνιστές και οι αυτοκρατορικές δυνάμεις πάντα και παντού βλέπουν την CIA και τη "Μοσάντ"".

Ψυχασθενή αποκάλεσε τον Ιλιούχιν και ο συντονιστής του πολιτικού κυριακάτικου προγράμματος "Ιτόγκι" της τηλεοπτικής εταιρίας ΝΤΒ Γεβγκένι Κισιλιόφ. Σχολιάζοντας τις δηλώσεις του Ιλιούχιν, ο δημοσιογράφος, για να είναι πιο πειστικός, έστριψε το δάχτυλό του στον κρόταφο, ότι, τάχατες, του 'χει στρίψει του ανθρώπου. Ο διευθυντής του Πανρωσικού Κρατικού ραδιοτηλεοπτικού δικτύου, Εντουάρντ Σαγκαλάγεφ, θεωρεί ότι "συνέπεια του σκανδάλου για τον Ιλιούχιν μπορεί να είναι η δικαστική αγωγή", ενώ ο αντιπρόεδρος της Κρατικής Δούμας, Αλεξάντρ Σόχιν, φρονεί ότι η Κάτω Βουλή θα χρειαστεί να ζητήσει συγνώμη από τους βουλευτές του Ανωτάτου Σοβιέτ της Λευκορωσίας.

Η εφημερίδα "Σεβόντνια", επισημαίνοντας ότι η δήλωση του Ιλιούχιν "προκάλεσε διεθνές σοκ, που αγγίζει τη λιποθυμία", αναφέρει την επίσημη δήλωση του εκπροσώπου της Πρεσβείας των ΗΠΑ στη Μόσχα Ρόμπερτ Χίλτον: Οι Ηνωμένες Πολιτείες "με κανέναν τρόπο δε σκοπεύουν να υπονομεύσουν την πολιτική της κυβέρνησης της Λευκορωσίας".

Κρίνοντας από τις σπασμωδικές αντιδράσεις των εκπροσώπων του διεθνούς πολιτικού κατεστημένου και τις συγκεντρωτικές επιθέσεις του "δημοκρατικού" Τύπου κατά του Ιλιούχιν, μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι ο Ιλιούχιν βρήκε το στόχο. Σύμφωνα πάντα με τη "Σεβόντνια", ο Ιλιούχιν "αποκάλεσε την αντίδραση των πολιτικών και ειδικών υπηρεσιών συνηθισμένη δουλιά τους, κάτι διαφορετικό δεν περίμενε, η οποία απλώς επιβεβαιώνει τα λόγια του".

Ακόμα σαφέστερη είναι η εφημερίδα "Νεζαβίσιμαγια Γκαζέτα" (27 Ιούλη), η οποία εφιστά την προσοχή στο ότι "παλιότερα οι Αμερικανοί δε θεωρούσαν αναγκαίο να απαντούν σε τέτοιου είδους δηλώσεις, τις οποίες, για παράδειγμα, μοίραζε αφειδώς ο Ζιρινόφσκι... Οι δηλώσεις του Ιλιούχιν έχουν εκληφθεί στα σοβαρά και η αντίδραση σ' αυτές ήταν ακαριαία και διπλωματική, χωρίς σχόλια για την πολιτική τοποθέτηση του βουλευτή, που επικαλούνται πότε πότε οι Αμερικανοί πολιτικοί". Και στη συνέχεια η εφημερίδα γράφει ευθέως: "Η πληροφορίες από διάφορες πηγές επιτρέπουν να υποθέσουμε ότι στα λόγια του Βίκτορ Ιλιούχιν υπάρχει μια σημαντική δόση αλήθειας".

Στη σκέψη ότι έτσι έχουν τα πράγματα μας οδηγεί και το άρθρο του συνταγματάρχη Ιβάν Ιβανόφ "Νέα κατεύθυνση της δραστηριότητας της CIA", που δημοσιεύεται στο ίδιο φύλλο της "Νεζαβίσιμαγια Γκαζέτα". Ο Ιβανόφ σημειώνει ότι η Ρωσία συμπεριλαμβάνεται στη λεγόμενη μαύρη λίστα, μαζί με τη Σερβία, το Ιράκ, την Αϊτή κλπ., που απέναντί τους ο Λευκός Οίκος εφαρμόζει σκληρή πολιτική καταστολής των εθνικών και ιστορικών συμφερόντων τους, δημιουργώντας ταυτόχρονα λειτουργικά συστήματα ελέγχου της εξωτερικής και εσωτερικής πολιτικής τους. Η κατεύθυνση αυτή στις ΗΠΑ αποκαλείται "Στήριξη της δημοκρατίας στο εξωτερικό". Στο άρθρο αναφέρεται ότι "η Ουάσιγκτον θεωρεί την ενοποίηση των Δημοκρατιών της πρώην ΕΣΣΔ ως απειλή για την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ. Επικροτούνται και υποθάλπονται με κάθε τρόπο οι αντιθέσεις στο δρόμο προσέγγισης της Ουκρανίας με τη Ρωσία. Ολες οι υπηρεσίες που συμμετέχουν στη διαμόρφωση της εξωτερικής πολιτικής στρατηγικής των ΗΠΑ, πριν απ' όλα η CIA, έχουν εντολή να επιστρατεύσουν όλες τις δυνάμεις για την άσκηση επίδρασης στους πολιτικούς κύκλους της Ουκρανίας, της Λευκορωσίας και άλλων χωρών της ΚΑΚ".

Η επιχείρηση για την ανατροπή του προέδρου Αλεξάντρ Λουκασένκο σαν αποτέλεσμα των κινητοποιήσεων του Λαϊκού Μετώπου της Λευκορωσίας, που επεξεργάστηκε ομάδα αξιωματικών της CIA και η ίδια έπρεπε να την υλοποιήσει, εντάσσεται ακριβώς στην κατεύθυνση "Στήριξης της δημοκρατίας στο εξωτερικό", η οποία έχει ως βάση την απροκάλυπτη επιδίωξη των ΗΠΑ να παρεμποδίσουν τη διαδικασία ενοποίησης των πρώην ενωσιακών Δημοκρατιών, να μην επιτρέψουν την αναβίωση στο μετασοβιετικό χώρο ενός ενιαίου, ισχυρού ενωσιακού κράτους. Ο Ρώσος βουλευτής Βίκτορ Ιλιούχιν, αποκαλύπτοντας τα δυσοίωνα σχέδια της CIA, προκάλεσε λυσσώδη ουρλιαχτά και στις δυο πλευρές του Ωκεανού. Αλλά, όπως λένε στην Ανατολή, τα σκυλιά γαβγίζουν, το καραβάνι περνάει...

Σημειώνουμε ότι ο πρόεδρος του Φιλελεύθερου Δημοκρατικού Κόμματος Ρωσίας Βλαντίμιρ Ζιρινόφσκι, που υιοθετεί αντικομμουνιστικές θέσεις, σε συνέντευξη Τύπου στην Κρατική Δούμα, υποστήριξε τις δηλώσεις του Ιλιούχιν. Επιπλέον, συμφώνησε με τις ενέργειες του προέδρου της Κρατικής Δούμας για την Ασφάλεια και τόνισε ότι η CIA έχει ήδη ξεκινήσει την εφαρμογή του σχεδίου "ανατροπής" του Προέδρου της Λευκορωσίας Αλεξάντρ Λουκασένκο.

Τέλος, μέσα σ' αυτά να σχέδια εντάσσεται, προφανώς, και η ενέργεια του προέδρου του Λαϊκού Μετώπου Λευκορωσίας Ζένον Ποζνιάκ και του εκπροσώπου του Σεργκέι Ναούμτσικ, να ζητήσουν από τις αμερικανικές αρχές να τους χορηγήσουν την ιδιότητα του πολιτικού πρόσφυγα, διότι, όπως δήλωσαν προβοκατόρικα σε συνέντευξη Τύπου, "φοβούνται" ότι ο Πρόεδρος Λουκασένκο "θα εξαπολύσει διώξεις κατά των πολιτικών του αντιπάλων". Αυτοί εγκατέλειψαν τη χώρα στα τέλη Απρίλη και βρίσκονται τώρα στις ΗΠΑ, αφού προηγουμένως είχαν οργανώσει διαδηλώσεις στο Μινσκ κατά της συμφωνίας ένωσης Λευκορωσίας - Ρωσίας.

Ναντιέζντα ΓΚΑΡΙΦΟΥΛΙΝΑ

Στις 24 Ιούλη με απόφαση των ιδιοκτητών της μετοχικής εταιρίας "Πράβντα Ιντερνάσιοναλ", Γιάννη και Θεόδωρου Γιαννίκου, σταμάτησε η έκδοση της εφημερίδας "Πράβντα". Περίπου 200.000 αναγνώστες έμειναν για την ώρα χωρίς την εφημερίδα τους. Μετά τα αντεπαναστατικά γεγονότα τον Αύγουστο του 1991, όταν απαγορεύτηκε το ΚΚΣΕ, η "Πράβντα", που ίδρυσε ο Β. Ι. Λένιν στις 5 Μάη του 1912, άρχισε να ανήκει όχι στο κόμμα, αλλά στην κολεκτίβα των εργαζομένων. Μένοντας χωρίς χρήματα, η κολεκτίβα αναζήτησε εταίρους για την επανέκδοσή της. Το 1992 κλείστηκε συμφωνία με τους αδελφούς Γιαννίκου και την εταιρία τους "Στιλέιτ Χόλντινγκ ΕΠΕ" και δημιουργήθηκε η εταιρία "Πράβντα Ιντερνάσιοναλ", η οποία έγινε ο εκδότης της εφημερίδας. Ο Θεόδωρος Γιαννίκος έγινε οικονομικός διευθυντής της "Πράβντα" και ιδρυτής παρέμεινε η κολεκτίβα των εργαζομένων. Σχετικά με τη δημιουργία της εν λόγω εταιρίας, ο αρχισυντάκτης της "Πράβντα", Αλεξάντρ Ιλίν, σημείωσε ότι την εποχή εκείνη η εφημερίδα δεν μπόρεσε να βρει εταίρους στη Ρωσία, δεν μπόρεσε να εξασφαλίσει εγγυήσεις για τη βιωσιμότητά της και να υπερασπιστεί τα συμφέροντά της στις συμφωνίες που υπέγραψε με τους Ελληνες εταίρους. Γι' αυτό και εμφανίζονται συνεχώς τριβές στις αμοιβαίες σχέσεις.

Σε συζήτηση του "Ρ" με τους δημοσιογράφους της εφημερίδας και με τους αδελφούς Γιαννίκου, για τις αιτίες μη έκδοσης της "Πράβντα" και για τους τρόπους εξόδου από τη δημιουργηθείσα κατάσταση, η κάθε πλευρά διατύπωσε την άποψή της.

Θεόδωρος Γιαννίκος: "Κύρια αιτία είναι η πειθαρχία και η ποιότητα των υλικών, ενίοτε το περιεχόμενο. Λείπουν ο αθλητισμός, οι λεπτομέρειες στις πληροφορίες που ενδιαφέρουν τον αναγνώστη, δεν αξιοποιούνται οι τεχνολογικές δυνατότητές μας - "Ιντερνέτ", "Ρόιτερ". Αυτό εξαρτάται από τη συντακτική επιτροπή. Προσπαθούμε να βάλουμε τάξη, να βρούμε ποιος φταίει για τα λάθη των τελευταίων μηνών. Αν η εφημερίδα δεν εκδίδεται από κυβέρνηση ή κόμμα, πρέπει να είναι εμπορική. Μόνο μια κυβέρνηση ή ένα κόμμα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να διαθέτουν την εφημερίδα δωρεάν και χωρίς κέρδος. Η επιθυμία μας από το 1992, που υπογράψαμε τη συμφωνία, είναι η εφημερίδα να λειτουργεί ανεξάρτητα, με βάση τις αρχές της δημοκρατίας και του πλουραλισμό...".

Ο αρχισυντάκτης της εφημερίδας, Α. Ιλίν, έχει διαφορετική γνώμη: "Στην πραγματικότητα, βρεθήκαμε στην κόψη των αντιθέσεων εργασίας και κεφαλαίου. Υπάρχει το κεφάλαιο, που επιδιώκει η εφημερίδα να είναι κερδοφόρα, να την αγοράζουν, να έχει οικονομικό αποτέλεσμα. Και υπάρχουν οι άνθρωποι, που εργάστηκαν εδώ, που θεωρούν την εφημερίδα δική τους, διότι έδωσαν σ' αυτή ολόκληρη τη ζωή τους. Εγώ εργάζομαι εδώ 23 χρόνια, άλλοι 30 - 40 χρόνια. Φυσικά και δημιουργούνται τριβές στα ζητήματα αυτά... Θεωρούν τον εαυτό τους ιδιοκτήτη της εφημερίδας... Καταλαβαίνετε ότι όταν γίνεται λόγος για να γίνει η εφημερίδα πιο κερδοφόρα, πιο αποδοτική από οικονομική άποψη, εννοείται ότι πρέπει να προσανατολιστεί σε διαφορετικό συνδρομητή. Γι' αυτό και είναι πολύ δύσκολο, πρακτικά αδύνατο να αποσπαστεί το οικονομικό πρόβλημα της εφημερίδας από την πολιτική της γραμμή".

Ο Θ. Γιαννίκος σε άλλη δήλωσή του είπε ότι δεν πρόκειται για το κέρδος, αλλά για την "ποιότητα της εφημερίδας και τη διεύρυνση του αναγνωστικού κοινού", ενώ προηγουμένως είχε πει χαρακτηριστικά ότι "βάζουμε χρήματα στην εφημερίδα και θέλουμε να έχουμε αποτελέσματα". Επισήμανε ότι στην Ελλάδα υπάρχουν αντιπολιτευόμενες εφημερίδες (ποιες, όμως;!), που έχουν κέρδη και "παντού στον κόσμο οι αντιπολιτευόμενες εφημερίδες έχουν ευρύτερο αναγνωστικό κοινό απ' ό,τι οι κυβερνητικές". Δε συμφώνησε με την παρατήρησή μου ότι οι αναγνώστες της "Πράβντα" έχουν πολύ μικρές αγοραστικές δυνατότητες: "Είναι λάθος. Στα 30.000.000 ψηφοφόρους που ψήφισαν τις αριστερές δυνάμεις, δε δεινοπαθούν όλοι. Οι άνθρωποι έχουν τη δυνατότητα να αγοράζουν την εφημερίδα. Είναι άνθρωποι κανονικοί και πρέπει να ικανοποιήσουμε τις απαιτήσεις τους. Σεβόμαστε την παράδοση. Δίνουμε δωρεάν την εφημερίδα σε μερικές οργανώσεις βετεράνων, μερικές χιλιάδες φύλλα...". Σχετικά με τη θέση του Γιαννίκου, ο Ιλίν τόνισε ότι "πρόκειται γι' αυταπάτη να γίνει η "Πράβντα" αστική εφημερίδα, που θα την αγοράζουν οι εκατομμυριούχοι και θα προωθεί τις διαφημίσεις... Η εφημερίδα πρέπει, φυσικά, να αλλάξει, να αγκαλιάσει ευρύτερα στρώματα αναγνωστών, αλλά η προσπάθεια να μετατραπεί σε αστική εφημερίδα είναι θάνατος". Κατά τον Ιλίν, η εφημερίδα πρέπει να εκφράζει τα συμφέροντα των αναγνωστών, που υπέφεραν από τις μεταρρυθμίσεις, που έχουν ανάγκη από δουλιά, ξεκούραση, κατοικία, μόρφωση για τα παιδιά. Να προωθεί την επιστήμη, τον πολιτισμό, την ανεξαρτησία της χώρας. Για την εκπλήρωση αυτών των καθηκόντων, για να προστατευτούν αυτοί οι αναγνώστες, για να τηρήσουν ο Πρόεδρος και η κυβέρνηση τις προεκλογικές υποσχέσεις τους, χρειάζονται όχι μια "Πράβντα", αλλά χιλιάδες "Πράβντα". Σ' αυτό έγκειται ακριβώς το νόημα ύπαρξης της εφημερίδας.

Η "Πράβντα" υποστήριξε σταθερά τον Γκενάντι Ζιουγκάνοφ. Το μέλος της Συντακτικής Επιτροπής, καθηγητής Βίκτορ Τρουσκόφ, είπε ότι η όξυνση των σχέσεων με τους Γιαννίκους συνέπεσε ακριβώς με τις εκλογές και συνεχίστηκε μετά από αυτές: "Στις 25 του Ιούνη το επιτελείο του Ζιουγκάνοφ παρήγγειλε να ετοιμαστεί ένα συμπληρωματικό φύλλο 1.000.000 αντιτύπων. Και εμφανίστηκε μια "τεχνική" περιπλοκή και προτάθηκε η αναβολή της έκδοσης του φύλλου. Τότε ακριβώς αποσυνδέθηκαν τα τηλέφωνα του Ιλίν και, όπως, διαπιστώθηκε αργότερα, ήταν προσχεδιασμένη ενέργεια των εταίρων". Σε συνέντευξη στην εφημερίδα "Μοσκόφσκι Κομσομόλετς", ο Θ. Γιαννίκος αναφέρει ότι "μερικοί δημοσιογράφοι δεν πηγαίνουν τελευταία στη δουλιά και δε γράφουν καθόλου. Γι' αυτό δεν πήραν πριμ". Ο Ιλίν σημείωσε ότι "οι άνθρωποι πήγαν στις 4 - 5 του Ιούλη να πάρουν τα χρήματα και διαπίστωσαν ότι ήταν πολύ λιγότερα. Και μάλιστα, την περίοδο αυτή δεν υπήρχαν ιδιαίτερες διαφωνίες ή σύγκρουση". Από τη μεριά του, ο Τρουσκόφ επισήμανε τη δύσκολη οικονομική κατάσταση των δημοσιογράφων της εφημερίδας και πρόσθεσε: "Υπέφεραν και όσοι εργάζονται εντατικά. Ετσι, και από μένα, που αρθρογραφώ τουλάχιστον σε κάθε δεύτερο φύλλο, μου αφαιρέθηκε το 1/3 των χρημάτων. Πολλοί "τιμωρήθηκαν με πρόστιμο". Δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα ότι τιμωρήθηκαν οι τεμπέληδες".

Από τα μέσα του Ιούλη άρχισε να εκτυλίσσεται ένα θέμα αστυνομικού χαρακτήρα. Σε σχέση μ' αυτό, ο Τρουσκόφ αναφέρει: "Παρακαλέσαμε το εκδοτικό "Πρέσα" να τοποθετήσει τηλέφωνο στο γραφείο του αρχισυντάκτη με πληρωμή από το κονδύλι της στήριξης της εφημερίδας από τους αναγνώστες, τη μοναδική πηγή που δεν ελέγχουν οι Γιαννίκου. Το τηλέφωνο έπρεπε να τοποθετηθεί στο άδειο γραφείο των πρώην αρχισυντακτών που είχαν αποσφραγιστεί από καιρό. Τότε διαπιστώθηκαν τρύπες στο χρηματοκιβώτιο, στο οποίο φυλάγονταν τα παράσημα της εφημερίδας. Δύο παράσημα Λένιν και παράσημα της Οκτωβριανής Επανάστασης έλειπαν από το χρηματοκιβώτιο". Στην ερώτησή μου για τα παράσημαν οι Γιαννίκου είπαν ότι "πρόκειται για προβοκάτσια. Πρέπει να βρούμε αυτόν που το έκανε. Τα παράσημα ήταν, είναι και θα μείνουν εδώ". Ο Ιλίν έχει διαφορετική γνώμη: "Δεν πρόκειται για καμιά προβοκάτσια. Εχουν αυτοί τα παράσημα. Βρίσκονται σε ανθρώπους που δεν πρέπει να ανήκουν. Αυτό με σοκάρισε. Πώς μπόρεσαν άνθρωποι που συνεργάζονται με την εφημερίδα να δείξουν τέτοια ασέβεια... Είναι, μάλιστα, ακατανόητο, γιατί χρησιμοποίησαν ειδικούς στη διάρρηξη χρηματοκιβωτίων, αφού τα κλειδιά ήταν στο γραφείο του αρχισυντάκτη". Σύμφωνα με την Αστυνομία, τα παράσημα βρίσκονται στο πολυώροφο κτίριο και απλώς "μεταφέρθηκαν από χρηματοκιβώτιο σε χρηματοκιβώτιο".

Οι Γιαννίκοι υποστηρίζουν ότι η "Πράβντα" κυκλοφορεί. Στη θέση της εκδίδεται και στέλνεται στους συνδρομητές η "Πράβντα - 5". Ο Γιαννίκος είπε χαρακτηριστικά: "Την εφημερίδα δεν την κάνει ούτε ο ιδρυτής, ούτε ο ιδιοκτήτης του λογότυπου. Την εφημερίδα κάνουν οι δημοσιογράφοι και οι αναγνώστες... Οταν οι δημοσιογράφοι είναι περίπου οι ίδιοι, οι αναγνώστες περίπου οι ίδιοι, εννοείται ότι η εφημερίδα είναι περίπου η ίδια. Ιδία είναι και η πολιτική γραμμή της εφημερίδας". Στο φύλλο τις 31 Ιούλη, όμως, ο αριθμός "5" δεν υπάρχει. Από την άποψη αυτή η εφημερίδα πράγματι επιδιώκει να γίνει "περίπου" ίδια. Ωστόσο, δεν μπορεί να αντικαταστήσει την "Πράβντα". Δεν έχει ούτε το νομικό, ούτε το ηθικό δικαίωμα. Οπως σημείωσε ο Τρουσκόφ, η "Πράβντα Ιντερνάσιοναλ" μαζί με μια σειρά δημοσιογράφους πρότειναν να κυκλοφορεί παρασκευιάτικο φύλλο της "Πράβντα", αλλά με άλλη μορφή. Η πρόταση υιοθετήθηκε και η "Πράβντα - 5" καταγράφηκε ως ξεχωριστή εφημερίδα με ιδρυτή πλέον την "Πράβντα Ιντερνάσιοναλ". Από το Μάη του 1995 στέλνεται στους συνδρομητές ως φύλλο της "Πράβντα", αν κι έχει ανεξάρτητο καθεστώς. Αποτελεί στην ουσία χωριστή Σύνταξη και νομικό πρόσωπο. Ο Τρουσκόφ παρατήρησε με πικρία ότι οι δημοσιογράφοι της "Πράβντα - 5" ξέχασαν τη δημοσιογραφική αλληλεγγύη. Η "Σοβιέτσκαγια Ροσία" δεν έγραψε τίποτα για τα γεγονότα στην "Πράβντα". Αντίθετα, στις αστικές εφημερίδες υπάρχουν πολλά δημοσιεύματα. Για παράδειγμα, η "Μοσκόφσκι Κομσομόλετς" έγραφε με ικανοποίηση: "Εμποδίζοντας τη μετατροπή της "Πράβντα" σε ιδεολογικό φερέφωνο του ΚΚΡΟ, ο Θ. Γιαννίκος ζήτησε την παραίτηση του Ιλίν". "Του ζητήσαμε ήδη να καταθέσει τις δικαιοδοσίες του", δηλώνει στην εφημερίδα ο Θ. Γιαννίκος. Σε μένα, όμως, είπε εντελώς άλλα: "Συγκεκριμένα με τον αρχισυντάκτη έχουμε κανονικές σχέσεις. Δεν απαιτούμε την παραίτηση του, έχουμε, όμως, αξιώσεις".

Μετά την έκδοση του τελευταίου φύλλου της "Πράβντα" στις 24 του Ιούλη, στην οποία δημοσιεύεται η έκκληση της Σύνταξης προς τους αναγνώστες, έσπασαν κυριολεκτικά τα τηλέφωνα στα γραφεία. Οι άνθρωποι τηλεφωνούν, ανησυχούν, ρωτούν πώς μπορούν να βοηθήσουν. Μερικοί θεωρούν την "Πράβντα - 5" απλώς ως "συμπλήρωμα" της "Πράβντα". Ο αναγνώστης αντί για τις απαραίτητες πληροφορίες βρίσκει τώρα στην "Πράβντα - 5" "σύγχρονα διηγήματα" σε συνέχειες και διαφημίσεις. Πρώτη έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου η Κομματική Επιτροπή Μόσχας του ΚΚΡΟ. Δήλωση υποστήριξης της "Πράβντα" έκανε το Σοβιέτ Εργατών της Μόσχας, ζητώντας απ' όλους τους εργαζομένους της πρώην ΕΣΣΔ να υπερασπιστούν την εφημερίδα. Στις 26 του Ιούλη 6 εκπρόσωποι των Επιτροπών της Κρατικής Δούμας απηύθυναν επιστολή στον πρόεδρο της "Πράβντα Ιντερνάσιοναλ", Γιάννη Γιαννίκο: "Υπενθυμίζουμε ότι η "Πράβντα" είναι η παλιότερη εφημερίδα της Ρωσίας, εθνικό κτήμα. Την "Πράβντα" δεν μπορεί να την αντικαταστήσει στη χώρα καμία άλλη εφημερίδα... Με τη μη έκδοση της εφημερίδας παραβιάζονται τα δικαιώματα των ψηφοφόρων μας στην πληροφόρηση... Σας παρακαλούμε, πρώτο, να κάνετε ό,τι είναι δυνατό για την έκδοση της εφημερίδας "Πράβντα" και, δεύτερο, να μας ενημερώσετε για τις αιτίες της μη έκδοσης της εφημερίδας".

Οι αδελφοί Γιαννίκου θεωρούν τον εαυτό τους αφεντικά της "Πράβντα". Δε γνωστοποίησαν ότι αποφάσισαν να εκδίδουν την εφημερίδα όχι 4 φορές τη βδομάδα, αλλά 3 φορές συν την "Πράβντα - 5" τις Παρασκευές. Κάνουν διάφορες ενέργειες χωρίς τη συμμετοχή των δημοσιογράφων και απαγορεύουν οποιαδήποτε δραστηριότητά τους, εκτός από τα συμφωνημένα. Σύμφωνα με τον Ιλίν, "αυτοί από νομική άποψη δεν είναι αφεντικά της εφημερίδας, αν και παντού διεθνώς γράφουν: "Ιδιοκτήτης Γιάννης Γιαννίκος". Η εφημερίδα είναι ανεξάρτητο νομικό πρόσωπο, ιδρυτής της είναι η δημοσιογραφική οργάνωση. Και ακριβώς ο ιδρυτής, σύμφωνα με το νόμο, μπορεί να κλείσει την εφημερίδα. Εκτός απ' αυτόν, μόνο το δικαστήριο. Αυτό που προσπαθούν να κάνουν οι εκδότες, αντιβαίνει στο νόμο. Τώρα η κολεκτίβα δεν επιδιώκει τη ρήξη με τους εκδότες, προσπαθεί να έρθει σε επαφή και να βρει, μάλιστα, συμβιβαστικές λύσεις". "Μπορούν να γίνουν αμοιβαίες υποχωρήσεις, που σχετίζονται με οικονομικά ή άλλα ζητήματα, αλλά η "Πράβντα" οφείλει να ασχολείται με τη δουλιά της και όχι να μετατραπεί σε κάποια άλλη εφημερίδα. Δεν μπορώ να φανταστώ την "Πράβντα" αντικομμουνιστική", τόνισε στο "Ρ" ο Ιλίν και πρόσθεσε ότι η κολεκτίβα δεν προτίθεται να υποχωρήσει σε ζητήματα αρχών. Στην έσχατη περίπτωση, η "Πράβντα" έχει όλες τις δυνατότητες να βρει άλλους τρόπους έκδοσής της. "Οι συνέταιροι οφείλουν να αναθεωρήσουν τη θέση τους και να μην εμποδίζουν την έκδοση της εφημερίδας", ανέφερε ο Τρουσκόφ.

Κατά τη γνώμη μας, όλα όσα συμβαίνουν στην εφημερίδα έχουν σχέση με τα αποτελέσματα των προεδρικών εκλογών. Πράγματι, όλες οι βασικές ενέργειες από τους αδελφούς Γιαννίκου έγιναν ακριβώς αυτή την περίοδο. Είμαστε πεπεισμένοι ότι αντιλαμβάνονται το πραγματικό νόημα και τις συνέπειες των πράξεών τους. Προχωρούν, όμως, συνειδητά με το πνεύμα των "νεορώσων". Ο καιρός θα δείξει αν και η αντιπολίτευση θα διδαχτεί απ' αυτή την πικρή εμπειρία. Πάντως, πιστεύουμε απόλυτα ότι οι άνθρωποι θα βρουν δυνάμεις για να μην επιτρέψουν να εξοντωθεί η κύρια κομμουνιστική εφημερίδα του 20ού αιώνα, το πνευματικό τέκνο του Β. Ι Λένιν.

Βλαντίμιρ ΜΑΣΙΝ

"Πράβντα", η εφημερίδα που ίδρυσε ο Λένιν. Το όνομά της φλόγιζε με την επαναστατική της αλήθεια