Εθίγησαν τα «ιερά και τα όσια» πλήθους εκλεκτών εκπροσώπων του πολιτικού κόσμου, του καλλιτεχνο-«πνευματικού» κόσμου άμα τε και του δημοσιογραφικού κόσμου, με την εμφάνιση των Εφραίμ - Αρσένιου στη Βουλή.

«Μα από πού αντλούν αυτό το θράσος;», τους ακούσαμε να εξεγείρονται στα κανάλια και στα ραδιόφωνα, σχολιάζοντας την όντως αποκαλυπτική, από άποψη ύφους και ήθους, «ακτημοσύνη» των δύο ηγουμένων.

Αλλά, αλήθεια, σε ποια χώρα ζουν αυτοί οι εξοργισμένοι... «στρουθοκάμηλοι»; Ποιου πολιτικού συστήματος υπέρμαχοι είναι; Κι από Ιστορία, πώς πάνε;

*

Καμία απορία δε δικαιολογείται για το «από πού αντλούν το θράσος» οι μάνατζερς (συγγνώμη: οι μοναχοί) του Βατοπεδίου.

Είναι γνήσια τέκνα ενός συστήματος εξουσίας που έχει καταστήσει το ράσο της ιεραρχίας (και όχι φυσικά του απλού κλήρου) σε αιώνιο έμβλημα της «Δεξιάς του Κυρίου». Είναι εποχούμενοι στους διαδρόμους ενός πολιτικού επιτελείου, του οποίου ο επικεφαλής και το μισό Υπουργικό Συμβούλιο έτρεχαν να υπογράψουν υπέρ της εκκλησιαστικής «σταυροφορίας» για τις ταυτότητες. Είναι οι δικαιωμένοι (!) από μια πολιτεία που, επί Αντρέα Παπανδρέου, έστειλε τον νόμο Τρίτση για τη μοναστηριακή περιουσία (και τον ίδιο τον Τρίτση) στα αζήτητα, μετά από το κομπρεμί του κράτους με τον τότε αρχιεπίσκοπο.

*

Η επισήμανση του «θράσους» των Εφραίμ και Αρσένιου θα αφορούσε τους ίδιους ως πρόσωπα, αν δεν αποτύπωνε την αιμομεικτική σχέση μεταξύ μιας Εκκλησίας και μιας Πολιτείας που είναι υπόλογη όχι μόνο γιατί νομιμοποιεί χρυσόβουλα και χοτζέτια, αλλά και γιατί:

«Αναθέτει» σε ρασοφόρους πλευρές της εξωτερικής πολιτικής της χώρας,

τους έχει αναγορεύσει σε συνομιλητές της σε θέματα Παιδείας,

τους συμπεριφέρεται με όλη τη δουλικότητα που αρμόζει απέναντι στα ισχυρά οικονομικά κέντρα, και

δε διστάζει να ομολογεί - συνέβη κι αυτό στην εξεταστική - ότι απαραίτητη προϋπόθεση για την εκλογή στο κοινοβούλιο ουκ ολίγων «Πατέρων του Εθνους», της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, είναι να θεωρούνται «τέκνα» της κατά τόπον μονής...

Επειδή οι ασχημίες με τη σημαία του Πολυτεχνείου συνεχίζονται - έστω κι αν φιλοξενούνται στα «ψιλά» της ειδησεογραφίας - η στήλη υποχρεούται να επισημάνει τα εξής:

Πρώτον, τα παιδάκια της ΠΑΣΠ και της νεολαίας ΠΑΣΟΚ είναι ακριβώς ό,τι και το μήλο που, ό,τι και να κάνει, κάτω από τη μηλιά θα πέσει. Οι πρόγονοί τους σφετερίστηκαν ιδέες, έννοιες, λέξεις, συνθήματα και αγώνες στους οποίους ποτέ δε συμμετείχαν.

Δεύτερον, τα παιδάκια της ΠΑΣΠ και της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ, εδώ και χρόνια, αποδεικνύοντας ότι σόι πάει το βασίλειο, κατακρατούν και σφετερίζονται τη σημαία του Πολυτεχνείου, τη ματοβαμμένη σημαία, λες και είναι περιουσιακό τους στοιχείο, λες και τους την κληροδότησε ο Κουτσόγιωργας, ο Παπαντωνίου και ο Τσουκάτος.

Τρίτον, και όσον αφορά στην ηγεσία της ΠΑΣΠ και της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ, τόσο οι ιστορικές όσο και οι ιδεολογικές τους αναφορές εκπροσωπούνται περίφημα από εκείνα τα πλαστικά σημαιάκια που κουνάνε στις συγκεντρώσεις, που παλιότερα τους τις διοργάνωναν η «Σόγιερ» και η «Χάμιλτον».

Τέταρτον, η σημαία του Πολυτεχνείου είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να την μπερδεύουν με τις σημαίες του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και των τραπεζιτών, οι οποίοι, όπως έγραφε τις προάλλες το «Βήμα», «τώρα προσφεύγουν στον κ. Παπανδρέου».

Πέμπτον, τα παιδάκια της ΠΑΣΠ και της Νεολαίας του ΠΑΣΟΚ, ό,τι και να κάνουν, τελικά η σημαία θα πάει στη θέση της. Εκεί που ανήκει, στο Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο.

Τους έχουμε απολαύσει σε ρόλους πλασιέ όπλων εκ μέρους του στρατιωτικού συμπλέγματος των ΗΠΑ, πλασιέ τηλεπικοινωνιακού υλικού (κατάλληλου και για υποκλοπές) των ομώνυμων μονοπωλίων, πλασιέ συστημάτων ασφαλείας για λογαριασμό διαβόητων «υπηρεσιών» και άλλων τέτοιων «ευαγών ιδρυμάτων».

Εφτασε όμως και η στιγμή, στο συνέδριο του «Εκόνομιστ», όπου θαυμάσαμε τον Αμερικανό πρέσβη, τον κ. Σπέκχαρντ σε ένα νέο για τους Αμερικανούς πρεσβευτές ρόλο: Πλασιέ των αμερικάνικων φαρμακευτικών εταιρειών και των βιομηχανιών που δραστηριοποιούνται στο χώρο της Υγείας!

Πράγμα, που, σε μια δεύτερη ανάγνωση, φαίνεται πολύ λογικό. Αλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο κ. Σπέκχαρντ είναι ο εκπρόσωπος στην Ελλάδα μιας χώρας, που το ενδιαφέρον της για τη δημόσια Υγεία των πολιτών της είναι παροιμιώδες: Κοντά 50 εκατομμύρια Αμερικανοί πολίτες δεν έχουν ούτε δείγμα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και άλλα 30 εκατομμύρια ζουν καθημερινά με συσσίτιο. Υπάρχει, λοιπόν, «καταλληλότερος» από τον κ. Σπέκχαρντ, να παραδίδει μαθήματα στην πολιτική ηγεσία της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ για το πώς θα χειριστούν τη δημόσια Υγεία στην Ελλάδα;...

Στο τριμελές εφετείο Θεσσαλονίκης, όπου εκδικάζεται η υπόθεση με τη «ζαρντινιέρα», εμφανίστηκε προχτές ο επικεφαλής των «παλικαριών» που διέπραξαν τη γνωστή στο πανελλήνιο κτηνωδία κατά του Κύπριου φοιτητή. Και τι είπε αυτό το «στολίδι» της ΕΛ.ΑΣ., ο οποίος τυγχάνει και «αστυνόμος Β'»; Θαυμάστε:

«Δεν έφαγε και τόσο ξύλο, ρε παιδιά! Ημασταν επτά άντρες. Αν τον χτυπούσαμε όλοι μαζί θα τον σκοτώναμε. Τελικά, όπως αποδείχτηκε, το μόνο που έπαθε ήταν ένα ρινικό κάταγμα»!

Αυτά ισχυρίστηκε το «διαμάντι» της έννομης τάξης. Και τούτο παρά το γεγονός ότι οι πάντες είδαμε τι ακριβώς διέπραξαν εκείνο το βράδυ αυτοί οι «άντρες» της Αστυνομίας. Και βεβαίως ό,τι υποστήριξε ο αστυνόμος «Βου», το υποστήριξε στα ελληνικά. Ισως γιατί στα λατινικά - γλώσσα την οποία μιλούσαν οι «πραίτορες» κατά την ορολογία Πολύδωρα - θα ήταν δύσκολο να αποδοθούν από τον αστυνόμο «Βου» λέξεις που επίσης αρχίζουν από «βου», όπως «βαρβαρότητα» και «βρωμιά».

«Ντρέπομαι που είμαι Νεοδημοκράτης», φέρεται να δήλωσε ο κοινοτάρχης Σταμάτας στην τελευταία εσωκομματική μάζωξη της Ρηγίλλης. Η τοποθέτησή του, που βρήκε φυσικά την αναγνώριση που της άρμοζε στα ΜΜΕ, εμάς ωστόσο μας δημιούργησε απορίες. Για παράδειγμα, όταν κάποιος ντρέπεται για κάτι που είναι, εκείνο που κάνει είναι να σταματάει να είναι αυτό που είναι... Αλλά, ο κύριος κοινοτάρχης, απ' όσο καταλάβαμε, δεν έχει πάψει να είναι Νεοδημοκράτης. Επομένως ή δεν «ντρέπεται» και τόσο πολύ, ή θα πρέπει να αποδεχτούμε ότι και στην περίπτωση της «ντροπής» οι εκάστοτε κυβερνώντες θα μπορούν να καμώνονται τον... «ολίγον έγκυος».