Η κυβέρνηση των προεκλογικών αυθαιρεσιών (με τα αυθαίρετα), η κυβέρνηση του προεκλογικού «εμπρησμού» των δασών (με το δασοκτόνο νομοσχέδιο) έπιασε πάτο! Εφτασε στο σημείο να καταθέσει τροπολογία, με την οποία «παγώνει» τα πρόστιμα προς όσους εκχέρσωσαν δάση, για να χτίσουν «μέσα στη φύση» τις πισίνες και τα γιαγκούζια τους!
***
Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε μόνο με μια επαίσχυντη πράξη ψηφοθηρίας, που ακυρώνει το «δημόσιο καλό» προς όφελος των οικοπεδοφάγων, των αυθαιρετούχων, των σφετεριστών του κοινωνικού πλούτου.
Η τροπολογία Δρυ είναι κάτι πολύ χειρότερο. Είναι μια καραμπινάτη πράξη εξόφλησης γραμματίων προς μερικές μεγαλοοικογένειες καταπατητών, που λυμαίνονται τον τόπο και θέλουν να αναπνέουν καθαρό αέρα, χτίζοντας τις βιλάρες τους μέσα στα δάση.
Τίποτε λιγότερο! Εξόφληση γραμματίων!
***
Οι άνθρωποι είναι χυδαίοι. Και είναι πια φανερό: Αισθάνονται ότι φεύγουν, νιώθουν ότι τους πέφτει η κουτάλα από τα χέρια και το μόνο που τους απασχολεί, ακόμα και τούτη την ύστατη ώρα, το μόνο που τους ενδιαφέρει, είναι να ξεπληρώσουν, χωρίς κανένα πρόσχημα, ό,τι γραμμάτιο άφησαν ανεξόφλητο προς μερικές μεγαλοοικογένειες «παλιών» και «νέων τζακιών»!
***
Αυτή είναι η κυβέρνηση του «ήθους». Του «εκσυγχρονισμού». Της «χρηστής διαχείρισης». Του «κράτους δικαίου»! Των «μη προνομιούχων»!
Οι άνθρωποι, καθώς φτάνουν οι εκλογές, έχουν ξεφύγει εντελώς. Φέρονται στον τόπο, λες και είναι τσιφλίκι τους. Μαζί με τα δάση «έκαψαν» και το τελευταίο φύλλο συκής τους. Συμπεριφέρονται σαν κοινοί υπηρέτες οικονομικών συμφερόντων. Τρέχουν πανικόβλητοι να διεκπεραιώσουν άρον - άρον όποια εκδούλευση προλαβαίνουν προς τους «κοτερούχους». Λειτουργούν σαν γλοιώδεις υπάλληλοι των αφεντικών τους. Οι Δρυ...ίδες κυκλοφορούν πλέον «τσίτσιδοι».
(σ.σ.: Και δεν έχουν περάσει ούτε δυο μήνες από την αυτοκτονία της Ρ. Σταθέα, που συγκλόνισε το πανελλήνιο...).
1912. Στη ναυμαχία της Ελλης, το θωρηκτό «Αβέρωφ» κατατροπώνει τον τουρκικό στόλο που κρύβεται στα στενά. Την ίδια μέρα, η Τουρκία, η Βουλγαρία, η Σερβία και το Μαυροβούνιο ξεκινούν συζητήσεις στο Λονδίνο, με σκοπό τη λήξη του Α' Βαλκανικού πολέμου.
1919. Πεθαίνει ο Γάλλος ιμπρεσιονιστής ζωγράφος Πιερ Ογκούστ Ρενουάρ.
1923. Γεννιέται στην Αμερική η μεγάλη Ελληνίδα σοπράνο Μαρία Κάλλας (Σεσίλια Καλογεροπούλου).
1944. Οι Βρετανοί αιματοκυλούν ειρηνική διαδήλωση στην πλατεία Συντάγματος, πυροδοτώντας τον πρώτο εμφύλιο που έμεινε γνωστός ως «Δεκεμβριανά». Αντίπαλοι, η ελληνική κυβέρνηση που υποστηριζόταν από τους Βρετανούς και το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΕΑΜ). Οι δίκες των δοσιλόγων, που επρόκειτο να αρχίσουν την ίδια μέρα, ματαιώθηκαν.
1999. Στο Σιάτλ των ΗΠΑ, ενώ δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι επί μέρες διαδηλώνουν κατά της «παγκοσμιοποίησης», λήγει χωρίς να καταλήξει σε κάποια συμφωνία η σύνοδος του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, στην οποία μετείχαν εκπρόσωποι από 135 χώρες.
***
***
Ασχετο:
Προχτές ήταν Παγκόσμια Μέρα κατά του Εϊτζ και ο κ. Πάγκαλος έδωσε συνέντευξη (στα «ΝΕΑ»). «Και πού κολλάει αυτό;», θα ρωτήσετε. Με τον Πάγκαλο και με το ύφος που πρεσβεύει, όλα... κολλάνε. Θέλετε απόδειξη; «Ο Μητσοτάκης είναι σαν το Εϊτζ»!!! Πρόκειται για «απόφθεγμα» από παλιότερη συνέντευξη του κ. Πάγκαλου στις 31/10/93 (στην «Ελευθεροτυπία»). Οπως βλέπετε, έχει μακρά παράδοση στο «ήθος» και στην «ποιότητα της πολιτικής αντιπαράθεσης» ο άνθρωπος...
Ο Λιάπης επαίρεται, που αποτελεί γόνο μιας παράταξης που «έσωσε την Ελλάδα από τον κομμουνιστικό κίνδυνο»...
Ο Χατζηδάκης ζητά από την ΕΕ να βάλει ένα χεράκι στην άθλια πολιτική του ΠΑΣΟΚ, ώστε τα Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών να λειτουργούν ως ιδιωτικά Πανεπιστήμια...
Και ο Καραμανλής ισχυρίζεται ότι «η ΝΔ σίγουρα δεν είναι ένα δεξιό κόμμα»...