Δεν ξέρουμε τι αντέχει ο ΛΑ.Ο.Σ. και η «δημοκρατία» του, αλλά την εξίσωση φασισμού - κομμουνισμού την πρόβαλε. Αν και την αθώωση της προβολής των χρυσαυγιτών επίσης τη στήριξε. Ο πεντακάθαρος κόσμος του μόχθου, όμως, απεχθάνεται τα σκοτάδια της αντίδρασης που πρεσβεύουν μορφώματα τύπου ΛΑ.Ο.Σ. και Χρυσής Αυγής. Γι' αυτό και τα απομονώνουν, γι' αυτό και δε βρίσκουν τόπο να σταθούν ανάμεσα στο λαό. Ως γέννημα αυτού του καθαρού κόσμου οι κομμουνιστές και η Ιστορία που έγραψαν με τους ηρωικούς τους αγώνες, ουδεμία ανάγκη έχουν επιβεβαίωσης, πολύ περισσότερο απ' τους απογόνους εκείνων που συνέτριψαν στο πεδίο της μάχης. Αν πιστεύει ο ΛΑ.Ο.Σ. ότι ο αντικομμουνισμός είναι διαβατήριο εξόδου απ' την πολιτική απομόνωση και επικράτησης στον ανταγωνισμό του με την ομόσταβλή του Χρυσή Αυγή, ας τον συνεχίσει. Το βέβαιο είναι ότι θα του διασφαλίσει μια θεσούλα, έστω και υπό μορφή υποσημείωσης, στα μαύρα κατάστιχα της Ιστορίας αυτού του τόπου.
Τις προάλλες ο Αλ. Τσίπρας μίλησε στην παρουσίαση βιβλίου στελέχους του κόμματός του για το κίνημα ειρήνης. Το αντικείμενο της συζήτησης δεν τον συγκράτησε από το να καταθέσει εκ νέου τα διαπιστευτήριά του στο σύστημα, με όσα δεν είπε και με όσα άφησε να εννοηθούν.
Για παράδειγμα, μπορεί να μην αποκήρυξε ευθέως το σοσιαλισμό - το έχει κάνει βεβαίως παλιότερα - αλλά τον εξίσωσε με τον καπιταλισμό, λέγοντας ότι το κίνημα ειρήνης ήταν η «αντιπολίτευση στην ψυχροπολεμική ιδεολογία, η οποία επιβλήθηκε από τα πάνω σε κράτη και λαούς αμέσως μετά τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου». Ενα και το αυτό δηλαδή οι σοσιαλιστικές χώρες και οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Μονοκονδυλιά διαγράφονται οι ακατάβλητες προσπάθειες της Σοβιετικής Ενωσης κατά των πυρηνικών όπλων, υπέρ της ειρήνης.
Παρακάτω, αναφερόμενος στην «καπιταλιστική κρίση, τους οξύτατους ανταγωνισμούς που βρίσκουν την έκφρασή τους και στην ευρύτερη περιοχή μας» γεγονός που «εγκυμονεί μεγάλους κινδύνους και για την υπόθεση της ειρήνης», δεν βρήκε - ο κατά τα άλλα λαλίστατος κ. Τσίπρας - μια λέξη να πει για τα μονοπώλια, τους ιμπεριαλιστές, το ΝΑΤΟ.
Ευχολόγια υπέρ της ειρήνης, αλλά για το ποιοι την υπονομεύουν και βλέπουν τον πόλεμο σαν μέσο προώθησης και εδραίωσης των συμφερόντων τους, ποιοι θα κερδίσουν από ένα νέο πόλεμο στην περιοχή, τσιμουδιά! Γιατί αλήθεια αφήνει στο απυρόβλητο τους φορείς του πολέμου;
Πόση επομένως αξία έχει η δέσμευση του Αλ. Τσίπρα ότι στο Σύνταγμα που θα φτιάξει η κυβέρνησή του, θα προστεθεί ένα άρθρο που θα απαγορεύει οπουδήποτε στην ελληνική επικράτεια την εγκατάσταση πυρηνικών όπλων ή τον ελλιμενισμό πυρηνοκίνητων πολεμικών πλοίων, όταν ούτε μισή λέξη δεν υπήρχε στην ομιλία του για το γεγονός ότι στην Ελλάδα λειτουργεί αμερικανική βάση ως ορμητήριο ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και υπάρχουν αποθηκευμένα πυρηνικά; Τι θα κάνει μ' αυτά και τις υποχρεώσεις από τη συμμετοχή στο ΝΑΤΟ;
Βεβαίως για τα θέματα αυτά ο κ. Τσίπρας έχει δώσει επιτυχώς εξετάσεις στον ιμπεριαλισμό γενικώς και στον αμερικάνικο ειδικώς: «Δεν αποτελεί αυτή τη στιγμή προτεραιότητα δική μας η αποχώρηση της χώρας από το ΝΑΤΟ» και σε ό,τι αφορά στις σχέσεις με τις ΗΠΑ «υπάρχουν σκιές και προβλήματα του παρελθόντος, τα οποία θέλουμε να υπερβούμε. Υπάρχουν όμως και δεσμοί ισχυροί οι οποίοι σε ένα παγκοσμιοποιημένο τοπίο, γίνονται όλο και ισχυρότεροι».
Πιο ισχυροί δεσμοί όμως με μία ιμπεριαλιστική δύναμη σημαίνει τη διατήρηση, τουλάχιστον, των διευκολύνσεων προς την αμερικανο-ΝΑΤΟική πολεμική μηχανή, για την ευόδωση των πολεμοκάπηλων σχεδίων των ιμπεριαλιστών ενάντια σε λαούς της περιοχής.
Και είναι σοβαρή η ευθύνη της παράταξης που υποστηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ, της ΑΣΚΕΒΕ, για την πορεία της Συνομοσπονδίας των ΕΒΕ όλα αυτά τα χρόνια, αφού μαζί με την ΠΑΣΚΕΒΕ από το χώρο του ΠΑΣΟΚ και την επικούρηση των δυνάμεων της ΝΔ, έπαιξαν αποφασιστικό ρόλο στην ενδυνάμωση των ψευδαισθήσεων τόσο για την παγίδα περί των «ωφελειών» από την ένταξη στην ΕΕ, όσο και για το μέλλον των μικρών επιχειρήσεων στα πλαίσια της καπιταλιστικής συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης κεφαλαίων. Και καλό είναι να μην ξεχνάμε ότι η παράταξη που στηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ από κοινού με εκείνη του ΠΑΣΟΚ στήριξαν στην ουσία κάθε αποπροσανατολιστική κίνηση των κυβερνήσεων και τελικά περιορίστηκαν σε επιμέρους κριτικές στην ασκούμενη πολιτική, πρόβαλαν «λύσεις» στο πλαίσιο των εφαρμοζόμενων μέτρων και έφτασαν στο σημείο να εγκαλούν τους κυβερνώντες επειδή... αγνοούν τις ευρωπαϊκές ντιρεκτίβες.
Και δεν είναι μόνο αυτά. Ειδικά οι συνδικαλιστές της ΑΣΚΕΒΕ ήταν εκείνοι που επιτέθηκαν με ακόμη μεγαλύτερη ορμή, συντεταγμένα, στις αγωνιστικές δυνάμεις των ΕΒΕ, που δραστηριοποιούνται με το πλαίσιο της ΠΑΣΕΒΕ, κάνοντας ό,τι μπορούσαν προκειμένου οι θέσεις της για τα διάφορα ζητήματα των ΕΒΕ, καθώς και προτάσεις για κινητοποιήσεις, να απορριφθούν από τα όργανα της ΓΣΕΒΕΕ.
Τα παραδείγματα είναι πολλά από την αγαστή συνεργασία της πλειοψηφίας. Γι' αυτό και προκαλεί η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ, όταν από τη μία υπογράφει κάθε ανακοίνωση της ΓΣΕΒΕΕ και από την άλλη κατηγόρησε ως... «μνημονιακή» την παράταξη που στηρίζει το ΠΑΣΟΚ, ώστε να μην στηρίξει τον Γ. Καββαθά για νέο πρόεδρο μετά την παραίτηση του Δ. Ασημακόπουλου. Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο.
Η προϊστορία δείχνει ότι σύντομα θα ξεπεραστούν οι όποιες... διαφορές και η ΑΣΚΕΒΕ θα ξαναριχτεί στη μάχη για τη σωτηρία του... συστήματος.