Πολιτική μόνιμης και σκληρής λιτότητας στους μισθούς, τα μεροκάματα και τις συντάξεις, αντιδραστικών αλλαγών στις εργασιακές σχέσεις, «απελευθερώσεων» και διαρθρωτικών αλλαγών, αποκρατικοποιήσεων και ιδιωτικοποιήσεων, πολύμορφης στήριξης και ενίσχυσης των μεγάλων συμφερόντων και του οικονομικού κατεστημένου, κλπ., κλπ. Αυτά χαρακτήριζαν την οικονομική πολιτική των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ. Τα ίδια ακριβώς χαρακτηρίζουν και την οικονομική πολιτική της σημερινής κυβέρνησης. Αλλωστε, τόσο οι μεν, όσο και οι δε, δηλώνουν απερίφραστα την πίστη τους στην πολιτική του «ευρωμονόδρομου». Μοιάζουν τόσο πολύ, πλέον, ώστε είναι δύσκολο, να τους ξεχωρίσεις. Κι όμως, μέχρι αύριο βράδυ, στην αίθουσα της Βουλής, θα διαφωνούν και θα τσακώνονται, λες και τους χωρίζει μια ολόκληρη άβυσσος. Κι όλ' αυτά, βέβαια, στο όνομα των λαϊκών συμφερόντων, της προόδου, της κοινωνικής δικαιοσύνης, κλπ., κλπ. Το θέατρο του δικομματισμού σε πλήρη ανάπτυξη...

Υπάρχουν... ενδείξεις, λένε στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, ότι υπάρχουν διαφορές στα φυτοφάρμακα, που χρησιμοποιούνται στη χώρα μας, απ' αυτά των άλλων χωρών της ευρωένωσης. Διαφορές, που σχετίζονται τόσο με την περιεκτικότητα - και επομένως τη χρήση - συγκεκριμένων ουσιών, όσο και με την τιμή τους. Με άλλα λόγια, το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης έχει... ενδείξεις, γι' αυτά που καταγγέλλει ο αγροτικός κόσμος εδώ και χρόνια, αφού αναγκάζεται να πληρώνει τα ίδια φυτοφάρμακα και λιπάσματα ακόμη και 50% ακριβότερα, απ' ό,τι τα πληρώνουν οι συνάδελφοί τους άλλων χωρών της ΕΕ. Για να δούμε, όμως, θα κάνει τίποτε περισσότερο η κυβέρνηση, πέρα από την επισήμανση των... ενδείξεων; Πάντως, μέχρι σήμερα οι σχετικές καταγγελίες των αγροτών πήγαιναν στον κάλαθο των αχρήστων...

Υ.Γ. Από την... έρευνα που θα κάνει το υπουργείο, σκοπεύει μήπως να στρέψει την προσοχή του και σε ουσίες που έχουν απαγορευτεί στις βορειοευρωπαϊκές χώρες ως άκρως επικίνδυνες για την ανθρώπινη υγεία, αλλά οι φαρμακοβιομηχανίες συνεχίζουν να τις εξάγουν προς χρήση (και επομένως κατανάλωση) των... ιθαγενών σε χώρες της Ασίας και της Αφρικής, αλλά και... της Ελλάδας;

Δουλιά μέχρι και 13 ώρες τη μέρα και έως 55 ώρες τη βδομάδα, αρκεί ο μέσος ετήσιος όρος να μην υπερβαίνει τις 48 ώρες ανά βδομάδα. Επαναφέρεται, επίσης, η λογική της «ενεργού» και «ανενεργού» περιόδου του χρόνου εργασίας και, βέβαια, το δικαίωμα του εργοδότη να μην πληρώνει το χρόνο που θεωρεί «ανενεργό». Αυτά είναι τα βασικά σημεία της τελικής και λίγο τροποποιημένης πρότασης της Κομισιόν, σχετικά με την «οργάνωση του χρόνου εργασίας». Τα επόμενα βήματα είναι η συζήτηση της πρότασης αυτής στο Ευρωενωσιακό Συμβούλιο υπουργών Απασχόλησης και το Ευρωκοινοβούλιο και εφόσον υπάρξει η αναμενόμενη συμφωνία θα ακολουθήσει η νομοθετική υλοποίησή της από τα κράτη - μέλη.

Η μόνη διαφορά από την προηγούμενη σχετική πρόταση της Κομισιόν είναι η μείωση του μέγιστου εβδομαδιαίου ωραρίου. Στην πρώτη ήταν 65 ώρες. Τώρα, έγινε 55. Ετσι κι αλλιώς, όμως, τα βασικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα της σταθερής ημερήσιας δουλιάς (8ωρο, υπερωρίες, ύψος μισθού ή μεροκάματου κλπ.), όπως τη γνωρίζαμε μέχρι σήμερα, δέχονται ολομέτωπη επίθεση. Και μαζί τους, το μέχρι σήμερα επίπεδο και συνθήκες ζωής όλων των εργαζομένων. Και μόνο να σκεφτεί κάποιος ότι μπορεί να δουλεύει για ένα - δυο μήνες με 10 ή 12 ώρες τη μέρα και 55 ώρες τη βδομάδα, τους επόμενους με 6-7 ώρες τη μέρα και 35 τη βδομάδα και, εκτός αυτών, να αμείβεται με αρκετά μικρότερο μισθό απ' ό,τι σήμερα, είναι αρκετό.