Εδώ και δυο μήνες οι οδοντοτεχνίτες που είναι συμβεβλημένοι με το ΙΚΑ αρνούνται να φτιάξουν οδοντοστοιχίες για τους συνταξιούχους του Ιδρύματος, διαμαρτυρόμενοι για την εξευτελιστική αμοιβή που παίρνουν. Ζητούν αύξηση των αμοιβών τους, επισημαίνοντας ότι έχει να γίνει αναπροσαρμογή από το 1993(!), με αποτέλεσμα τα χρήματα που πληρώνονται να μην καλύπτουν ούτε καν τα έξοδα κατασκευής των οδοντοστοιχιών.

Ομως, παρά το γεγονός ότι η απεργία κρατάει πολύ καιρό και έχει επιπτώσεις σε χιλιάδες συνταξιούχους του ΙΚΑ που δεν μπορούν να βάλουν οδοντοστοιχίες (ολικές ή μερικές), η κυβέρνηση και η διοίκηση του ΙΚΑ «αγρόν ηγόραζον».

Αλλά η αδιαφορία για τους φτωχούς και το λαό είναι, πλέον, το σήμα κατατεθέν της Νέας Διακυβέρνησης...

Τούτη τη φορά, η επιχείρηση «βελούδινη επανάσταση» δεν πέτυχε. Τουλάχιστον, αυτό φανερώνουν οι μέχρι στιγμής εξελίξεις. Για τον Λίβανο μιλάμε. Η δολοφονία του πρώην πρωθυπουργού Ρ. Χαρίρι, στις 14 Φλεβάρη, έδωσε το κατάλληλο πρόσχημα στις «έτοιμες από καιρό» φιλοδυτικές δυνάμεις (κύρια χριστιανοί Μαρωνίτες και εύπορα κοινωνικά στρώματα), να ξεκινήσουν διαδηλώσεις και να επιχειρήσουν τη δημιουργία πολιτικής κρίσης, ενώ η Ουάσιγκτον και οι δυτικοευρωπαϊκές πρωτεύουσες επιτέθηκαν κατά της Συρίας, χρεώνοντάς της τη δολοφονία, απαιτώντας την άμεση και ολοκληρωτική απόσυρση των στρατευμάτων της και κάνοντας λόγο για «βελούδινη επανάσταση του κέδρου».

Αμεση ήταν, όμως και η απάντηση του λιβανέζικου λαού. Η τεράστια διαδήλωση της Τρίτης στη Βηρυτό - τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία έκαναν λόγο, για 1.000.000 άτομα, κυρίως, φτωχά λαϊκά στρώματα και σιίτες - και η ολοφάνερη λαϊκή αντίθεση σε οποιοδήποτε ενδεχόμενο και μορφής αμερικανική επέμβαση στο Λίβανο, ανέτρεψε τα μέχρι τότε δεδομένα. Ετσι, ο πριν μερικές μέρες παραιτηθείς πρωθυπουργός, Ομάρ Καράμι, ξαναπήρε την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης και συνεχίζεται η σταδιακή απόσυρση των συριακών στρατευμάτων, στη βάση της συμφωνίας των δύο χωρών.

Τίποτε, βέβαια, δεν έχει κριθεί τελεσίδικα ακόμη. Οι μέχρι σήμερα εξελίξεις, όμως, παρέχουν αρκετά στοιχεία, τόσο για το ποιοι και ώως οργανώνουν τις «βελούδινες επαναστάσεις», όσο και για τις δυνατότητες παρέμβασης του λαϊκού παράγοντα.

Πριν μερικά χρόνια η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έστειλε τα ΜΑΤ ενάντια στους αντιστασιακούς, τον τότε δήμαρχο Καισαριανής, Γ. Κατημερτζή και το δημοτικό συμβούλιο, εμποδίζοντάς τους να στηθεί το Μνημείο της Αντίστασης στον ποτισμένο με αίμα εκατοντάδων πατριωτών και κομμουνιστών χώρο του Σκοπευτηρίου. Και δεν έφτανε αυτό, αλλά έσυρε στα δικαστήρια τους αντιστασιακούς και την τότε δημοτική αρχή της πόλης. Τώρα, ήρθε η σειρά της κυβέρνησης της ΝΔ. Ακολουθώντας κατά γράμμα την τακτική της προκατόχου της, έστειλε κι αυτή τα ΜΑΤ, συλλαμβάνοντας προχτές το δήμαρχο και δημοτικούς συμβούλους που πήγαν να προετοιμάσουν το χώρο για το στήσιμο του Μνημείου - μετά από σχετική «δέσμευση» του εκπροσώπου της «Σκοπευτικής» πως θα παραχωρήσει τον ιερό χώρο του Σκοπευτηρίου - και, χτες, εμποδίζοντας, και πάλι με τη βία, τη δημοτική αρχή, αντιστασιακούς και κατοίκους της πόλης.

Κατά τ' άλλα, τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και η ΝΔ προσποιούνται πως τιμούν την Αντίσταση και τους ηρωικούς αγώνες του λαού μας. Σ' αυτές τις περιπτώσεις, όμως, οι απλοί άνθρωποι λένε «άμ' έπος, άμ' έργον»! Κι έχουν απόλυτο δίκιο. Κι όσο τα λόγια των όποιων κυβερνώντων δε συνοδεύονται από τις αντίστοιχες πράξεις, θα παραμένουν υπόλογοι και στιγματισμένοι στη συνείδηση του λαού μας.