ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ανήξεροι και «αιφνιδιασμένοι»...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Στην «τυχόν ολιγωρία»(!) των υπηρεσιών που έχουν την ευθύνη για τον έλεγχο επέρριψε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος την ευθύνη για το διατροφικό σκάνδαλο με το νοθευμένο με ορυκτέλαια ηλιέλαιο, επιβεβαιώνοντας περίτρανα ότι η κυβέρνηση δεν πρόκειται να κάνει το παραμικρό για να διασφαλίσει ακόμα και στοιχειωδώς τους κανόνες υγιεινής των τροφίμων που φτάνουν στο πιάτο μας. Οπως και στην περίπτωση της ελεύθερης διαμόρφωσης των τιμών των προϊόντων από τα μονοπώλια, έτσι και στην περίπτωση της υγιεινής και ασφάλειας των τροφίμων η κυβέρνηση - όπως και η ΕΕ γενικότερα - αναγνωρίζει, δίχως να το ομολογεί ευθέως, ότι δεν μπορεί να υπάρξει κανένας έλεγχος και ουσιαστικά οι «καταναλωτές» (διάβαζε οι λαϊκές μάζες) είναι ανυπεράσπιστες. Το γεγονός ότι εδώ και χρόνια οι ελεγκτικοί μηχανισμοί σκόπιμα έχουν αποδυναμωθεί και διαλυθεί, ασφαλώς δεν είναι τυχαίο αλλά απόρροια της σχεδιασμένης παρέμβασης των γαλαζοπράσινων κυβερνήσεων ώστε «να λύσουν τα χέρια» των πολυεθνικών. Κάθε φορά λοιπόν που «σκάει» ένα διατροφικό σκάνδαλο οι κυβερνήσεις θα κάνουν τον ανήξερο και θα προσποιούνται ότι «αιφνιδιάζονται», ενώ αμέσως μετά θα το υποβαθμίζουν και θα το κουκουλώνουν, όπως ακριβώς κάνουν μέχρι σήμερα. Η λύση λοιπόν δεν είναι στη μοιρολατρία και τις ατομικές λύσεις, αλλά στην ανατροπή αυτής της πολιτικής.

Ολο «νίκες» και «κατακτήσεις»

«Μάλλιασε» η γλώσσα τους να το λένε και να το ξαναλένε μήπως το πιστέψουν και οι ίδιοι. Ο λόγος για την ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ που επιμένει ότι ο δικομματισμός όπου να 'ναι ξεψυχάει. Το επανέλαβε για πολλοστή φορά ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Αλαβάνος σε συνέντευξή του στην κυριακάτικη «Ελευθεροτυπία», όπως είπε: «Ζούμε το τέλος εποχής του δικομματισμού. Υπάρχουν μεγάλες δυνατότητες - δε λέω βεβαιότητες για μια νέα λαϊκή πλειοψηφία με επίκεντρο τις δυνάμεις της αριστεράς».

Και παρακάτω επαναλαμβάνει τα περί «μεγάλης κατάκτησης για την αριστερά» που αφορά στην «κατάρρευση της συνταγματικής αναθεώρησης λόγω του άρθρου 16».

Από κατάκτηση σε κατάκτηση κι από νίκη σε νίκη, δε μένει πια τίποτα άλλο για τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ απ' την κατάκτηση του κυβερνητικού θώκου. Ετσι ώστε ο δικομματισμός που «πεθαίνει» να αντικατασταθεί απ' το διπολισμό ή ό,τι άλλο, να αλλάξει δηλαδή ο Μανωλιός και να φορέσει τα ρούχα του αλλιώς.

Το μέγεθος βέβαια της «νίκης» γύρω απ' τη μη αναθεώρηση του άρθρου 16, το αντιλαμβάνονται πλήρως όλοι εκείνοι των οποίων τη νοημοσύνη επιμένει να υποτιμά ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Οι εργαζόμενοι, η φτωχολογιά της χώρας και τα παιδιά τους που βιώνουν στο πετσί τους την εμπορευματοποίηση της Παιδείας. Που με ή χωρίς άρθρο 16 προχωρά ακάθεκτη. Η εφαρμογή του νόμου πλαίσιο και μόνο φτάνει για του λόγου το αληθές...

Περί ιδιωτικών πανεπιστημίων

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΙΚΙΟ ο Θοδωρής Ρουσόπουλος, όταν λέει πως «φοβόμαστε» τα ιδιωτικά πανεπιστήμια που θα δημιουργηθούν εάν ποτέ αναθεωρηθεί το άρθρο 16.

Φοβόμαστε και χωρίς να αναθεωρηθεί το άρθρο 16. Διότι - όπως έχει αποδείξει η κυβέρνηση - μπορεί να κάνει τα δημόσια πανεπιστήμια ...σαν ιδιωτικά.

Οπως έχει κάνει και τα δημόσια νοσοκομεία, και τους δημόσιους οργανισμούς και τα δημόσια ιδρύματα και τις δημόσιες τράπεζες και τις ΔΕΚΟ.

Ακόμη χειρότερα, μπορεί να κάνει τα πανεπιστήμια να δουλεύουν ακόμη και για το ΝΑΤΟ, όπως πρόσφατα αποκάλυψε ο «Ρ».

Φοβόμαστε ακόμη περισσότερο, γιατί το ίδιο μπορεί ωραιότατα να κάνει και το ΠΑΣΟΚ.

Βλέπετε τα πανεπιστημιακά τμήματα με «χορηγούς» τραπεζίτες ή εφοπλιστές δεν είναι «εφεύρεση» της τωρινής κυβέρνησης. Το ΠΑΣΟΚ τα ξεκίνησε, κι όπως ξέρουμε αυτή παραμένει η θέση του.

Γενικώς, λοιπόν, φοβόμαστε, γιατί ξέρουμε ακριβώς τι λένε οι κατευθύνσεις της Μπολόνια και γνωρίζουμε επίσης ότι υπάρχουν πολλοί πρόθυμοι να τις ακολουθήσουν.

ΩΡΕΣ - ΩΡΕΣ τους πιάνει μια κρίση ειλικρίνειας. Γι' αυτό και ο διοικητής της Εθνικής, Τ. Αράπογλου δήλωσε ότι η πώληση του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου μοιάζει με ...«παιγνίδι πόκερ».

Ολοι, λέει, πρέπει να δηλώσουν «παρών» και εφόσον υπάρξει διαγωνισμός να κάνουν τις προσφορές τους.

Το μόνο που του ...διέφυγε είναι πως όποιος επιλέγει να κάθεται σε «πράσινες τσόχες» πρέπει να «τζογάρει» τα δικά του λεφτά.

Οταν ρίχνει στο τραπέζι τις δημόσιες επιχειρήσεις, δηλαδή τα λεφτά του Ελληνα φορολογούμενου, υπάρχει μια μικρή - μικρή διαφορά.

Σε τελική ανάλυση η - όποια - γοητεία και συγκίνηση του τζόγου είναι υποτίθεται το ότι ρισκάρεις τα δικά σου λεφτά.

Διαφορετικά δε λέγεται «παιγνίδι». Κλοπή και απάτη λέγεται...

Γρηγοριάδης Κώστας

Πού το πάνε με τα Πανεπιστήμια;

Σαν μια εναρμονισμένη ορχήστρα, κυβέρνηση και συγκροτήματα του Τύπου, το τελευταίο διάστημα, ανεβάζουν σκόπιμα τους τόνους για την ανώτατη εκπαίδευση. Ο υπουργός Παιδείας έκανε ένα κάλεσμα συστράτευσης στις πιο αντιδραστικές δυνάμεις των ΑΕΙ προκειμένου να αναλάβουν δράση υπεράσπισης και εφαρμογής των αναδιαρθρώσεων. Παράλληλα, διάφορες αστικές φυλλάδες δίνουν «γραμμή» για ιδιότυπες «μάχες» φοιτητών - πανεπιστημιακών μπροστά στις πρυτανικές εκλογές, για «σπασίματα», «καψίματα» και γενικότερα ...ξεσπάσματα, που δήθεν θα στρέφονται κατά της εφαρμογής του νόμου - πλαισίο. Φαίνεται να τις προκαλούν. Και δεν αποκλείεται αφού στην πραγματικότητα θα αποτελέσουν «βούτυρο στο ψωμί» της κυβέρνησης προκειμένου να χτυπήσει και να αποπροσανατολίσει το κίνημα.

Πριν ακόμα μπουν σε κίνηση οι φοιτητές μετά τις διακοπές του Πάσχα, πριν υπάρξουν αποφάσεις συλλογικών οργάνων των φοιτητών και πριν καλά καλά κατασταλάξουν οι παρατάξεις στις προτάσεις τους και στην τακτική τους, εμφανίστηκαν σε εφημερίδες τίτλοι του τύπου «πόλεμος στα ΑΕΙ», «καθηγητές σε ομηρία», «τεστ δημοκρατίας οι πρυτανικές εκλογές», κ.ά. Τα σχετικά «ρεπορτάζ» και άρθρα υπερτονίζουν βερμπαλισμούς συγκεκριμένων πολιτικών δυνάμεων που δρουν στο χώρο των φοιτητών, αξιοποιούν ακόμα και προβοκατόρικες ενέργειες, τα βαφτίζουν όλα αυτά «φοιτητικό κίνημα» και «προβλέπουν» (διάβαζε υπαγορεύουν) νέο γύρο κινητοποιήσεων (με αυτούς τους όρους όμως, με όρους ξεσπάσματος).

Τι στόχο έχουν άραγε όλα αυτά, αν όχι να χτυπήσουν το κίνημα πριν καν ακόμα εκφραστεί, να το αφοπλίσουν, να το καθοδηγήσουν σε ανώδυνα κανάλια και να στρέψουν την πλειοψηφία του κόσμου ενάντια στους «βάνδαλους φοιτητές»... Απευθύνονται στον εργαζόμενο, λέγοντάς του ότι οι φοιτητές καταστρέφουν τα πανεπιστήμια που τα πληρώνει από το δικό του μόχθο. Απευθύνονται στους πανεπιστημιακούς, λέγοντάς τους ότι η ευθύνη τους είναι να γίνουν χωροφύλακες των φοιτητών και «μάνατζερ» του νόμου - πλαίσιο μέσα στα ιδρύματα ή να φέρουν χωροφύλακες στα Πανεπιστήμια. Απευθύνονται στους ίδιους τους φοιτητές, υποδεικνύοντάς τους ως κορυφαία έκφραση του νόμου - πλαισίο το νέο τρόπο εκλογής των οργάνων διοίκησης των ΑΕΙ.

Ο νέος νόμος - πλαίσιο κι όλοι οι προηγούμενοι νόμοι της κυβέρνησης της ΝΔ, αλλά και του ΠΑΣΟΚ, δημιουργούν τις προϋποθέσεις ώστε τα ιδρύματα να υπηρετούν καλύτερα την κερδοφορία του κεφαλαίου και τον ιδεολογικό τους ρόλο υπέρ του συστήματος. Γι' αυτό και η ανατροπή του είναι υπόθεση συνολικά του λαϊκού κινήματος, στο δρόμο της σύγκρουσης και της ρήξης με την πλουτοκρατία και την πολιτική της. Τα ανώτατα ιδρύματα δεν μπορούν να αποτελέσουν ανεξάρτητες νησίδες, υπέρ της προκοπής και της προόδου του λαού, όντας ενταγμένα στο σύστημα της ολιγαρχίας, του κεφαλαίου. Για να είναι οι σπουδές πραγματικά δωρεάν (βιβλία, σίτιση, στέγαση, μετακινήσεις, υποδομές), για να βγαίνουν απόφοιτοι υψηλού επιστημονικού επιπέδου που τις γνώσεις τους θα τις υποτάσσουν στη βελτίωση της ζωής του λαού... χρειάζονται ριζικές αλλαγές στο κοινωνικοπολιτικό επίπεδο και στο επίπεδο της οικονομίας. Χρειάζεται μια άλλη οικονομική ανάπτυξη με βάση τις λαϊκές ανάγκες, που δεν μπορεί παρά να σχεδιάζεται από μια λαϊκή εξουσία.

Γι' αυτό και η ανατροπή του νόμου χρειάζεται ένα συγκροτημένο κίνημα, με αντοχή, που θα δώσει σκληρούς αγώνες. Τα βεγγαλικά μπορεί να κάνουν πολύ θόρυβο και εφέ, αλλά εξανεμίζονται ταχύτατα, δε φτάνουν για να φωτίσει η νύχτα...

Γιάννα ΣΤΡΕΒΙΝΑ

Τα λάφυρα του πολέμου

Η παρακάτω, είδηση, που μεταδόθηκε από το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων την περασμένη Τρίτη, έχει το δικό της, ξεχωριστό, ενδιαφέρον. «Η Fiat Group Automobiles (FGA) και το υπουργείο Οικονομίας και Περιφερειακής Ανάπτυξης της Σερβίας - αναφέρεται στο τηλεγράφημα του ΑΠΕ - ανακοίνωσαν την υπογραφή Μνημονίου Συνεργασίας, ως βάση για την εξαγορά από τη FGA του εργοστασίου της Zastava στο Kragujevac της Σερβίας, 140 χλμ. νοτιοανατολικά του Βελιγραδίου».

Το ενδιαφέρον της είδησης, δε βρίσκεται στο ότι μια πολυεθνική εταιρεία εξαγοράζει μια άλλη. Παρόμοια γεγονότα, σε συνθήκες μονοπωλιακού καπιταλισμού και διεθνικής δράσης του κεφαλαίου, αποτελούν... ρουτίνα. Το ενδιαφέρον βρίσκεται στο γεγονός ότι η ιταλική αυτοκινητοβιομηχανία «Φίατ» προχωρά στην εξαγορά της πρώην γιουγκοσλαβικής αυτοκινητοβιομηχανίας «Ζάσταβα», που σήμερα ανήκει στο Δημόσιο της Σερβίας.

Η εξαγορά αυτή δεν είναι τυχαία. Αποτελεί μια ακόμη απόδειξη για τους λόγους που έγινε ο πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία, στους βομβαρδισμούς της οποίας μετείχαν - άμεσα ή έμμεσα - και όλες οι κυβερνήσεις των χωρών μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ανάμεσα σ' αυτές και η ιταλική κυβέρνηση, που πρόσφερε «γην και ύδωρ» στα αμερικανικά βομβαρδιστικά, και τη βάση του Αβιάνο, προσβλέποντας ακριβώς στην «επόμενη μέρα» για το συμφέρον των κεφαλαιοκρατών της Ιταλίας. Σαν ανταμοιβή για τη συμμετοχή της στον βρώμικο πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας, η Ιταλία - δηλαδή τα κεντροαριστερά και κεντροδεξιά κόμματα που υποστήριξαν τους βομβαρδισμούς - πέτυχε δύο τουλάχιστον πράγματα. Πρώτον, να αποκτήσει «κοψοχρονιά» τη ρημαγμένη από τον πόλεμο αυτοκινητοβιομηχανία «Ζάσταβα» (για να τη χαρίσει στα αφεντικά της «Φίατ»). Δεύτερον, η ιταλική κυβέρνηση μαζί με τη «Φίατ» να εμφανίζονται ως... «σωτήρες» στους Σέρβους, που ακόμη προσπαθούν να κλείσουν τις πληγές του πολέμου (όπως η ανεργία), αφού με τη συγκεκριμένη εξαγορά αρκετοί άνεργοι Σέρβοι θα βρουν δουλειά.