Από το σημείο αυτό, όμως, μέχρι να καμαρώνει επειδή ο Κ. Καραμανλής «βγήκε στο μπαλκόνι και είπε δεν έχω λεφτά, δε σας δίνω», συμπληρώνοντας, ότι «αυτοί οι άνθρωποι γράφουν ιστορία», υπάρχει μεγάλη διαφορά. Μα δεν καταλαβαίνει, ότι αποτελεί μέγιστο εμπαιγμό και πρόκληση, να ισχυρίζεται τα παραπάνω, όταν την ίδια στιγμή, τόσο η κυβέρνηση όσο και ο ίδιος, μοιράζουν απλόχερα το δημόσιο χρήμα, τις δημόσιες επιχειρήσεις και περιουσία, τα κάθε λογής προνόμια και «κίνητρα» στους μεγαλοεπιχειρηματίες, τους εφοπλιστές και τους τραπεζίτες, ικανοποιώντας κάθε απαίτησή τους; Οταν, την ίδια στιγμή, κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους, ώστε να κάνουν ακόμη φτηνότερη την εργατική δύναμη και να μεγιστοποιήσουν τα ήδη τεράστια και προκλητικά κέρδη της πλουτοκρατίας;
Ισως, να μην το καταλαβαίνει. Τούτο, όμως, έχει μικρή σημασία. Το κρίσιμο ζήτημα είναι να το καταλάβουν οι εργαζόμενοι, που είναι παγιδευμένοι στα δίχτυα της ΝΔ και του πράσινου συνοδοιπόρου της στην αντιλαϊκή πολιτική του ευρωμονόδρομου.
Σε μια ακόμη ανάλυση των στοιχείων της Στατιστικής Υπηρεσίας για τον πληθωρισμό του Αυγούστου, προχώρησαν με κοινή δήλωσή τους ο Δ. Σιούφας και ο Γ. Παπαθανασίου. Μια ανάλυση βεβαίως από την πλευρά της κυβέρνησης που σκοπό έχει να «κατακεραυνώσει» όσους μιλούν για «κύμα ακρίβειας». Για το σκοπό αυτό χρησιμοποίησαν για άλλη μια φορά επιχειρήματα του τύπου, «18 αγαθά παρουσιάζουν μικρότερη αύξηση έναντι του αντίστοιχου μήνα του 2004».
Με λίγα λόγια, η κυβέρνηση απαιτεί από τους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα να είναι ευχαριστημένα από τις «σχετικότητες» και ανούσιες συγκρίσεις που δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να καταρρίψουν μια απλή αλήθεια: Οι μισθοί, τα μεροκάματα και οι συντάξεις είναι απαράδεκτα χαμηλοί και τα προϊόντα απαράδεκτα ακριβά.
Είναι άξιο απορίας ποιον προσπαθούν να πείσουν οι υπουργοί. Τον κόσμο που κάνει τις δικές του αναλύσεις με βάση την τσέπη του; Μάλλον όχι. Το πιθανότερο είναι να προσφέρουν «στοιχεία» και «επιχειρήματα» σε επαγγελματίες υποστηρικτές του κυβερνητικού έργου...
Οι «οικονομικές διαστάσεις της Αιμοδοσίας ως μέρος του συστήματος διαχείρισης» είναι το θέμα του σεμιναρίου που θα διεξαχθεί στους Δελφούς από τις 15-17 Σεπτέμβρη 2005. Σύμφωνα με στοιχεία που παρουσιάστηκαν χτες σε συνέντευξη Τύπου, στη χώρα μας μία μονάδα αίματος κοστίζει από 296 - 361 ευρώ και από αυτά το 70% οφείλεται στα αντιδραστήρια, που χρησιμοποιούνται, και τα υπόλοιπα στο κόστος εργασίας, στα αναλώσιμα υλικά και τα λειτουργικά έξοδα.
«Η επίγνωση των οικονομικών διαστάσεων της Αιμοδοσίας θέτει επιτακτικά θέματα συγκεντρωτικής οργάνωσης στη συλλογή, στον έλεγχο και την επεξεργασία του αίματος στα κέντρα αιμοδοσίας, όπως ρητά αναφέρεται στην Ευρωπαϊκή Οδηγία 2002/98» επισημάνθηκε στη συνέντευξη Τύπου και τονίστηκε ότι σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αλλάξει ο τρόπος της διάθεσης του αίματος. Ωστόσο, τέτοιου είδους κοστολογήσεις με ευρω-πρότυπα ανοίγουν κερκόπορτες για την εμπορευματοποίηση και του αίματος. Πολύ περισσότερο όταν υπάρχουν πληροφορίες, όπως αναφέρθηκε και στη συνέντευξη, ότι στις ιδιωτικές κλινικές κοστολογείται -και χρεώνεται- η διασταύρωση του αίματος.
Κι όλα αυτά έρχονται τούτες τις μέρες που ψηφίζεται το νομοσχέδιο για την Αιμοδοσία, το οποίο δεν αποκλείει ρητά και κατηγορηματικά ότι δε θα χρεώνεται το αίμα όταν γίνονται μεταγγίσεις...
Το Λαϊκό Νοσοκομείο έχει σημαντική προσφορά υπηρεσιών σε αρρώστους με κακοήθεις νεοπλασίες του λεμφικού συστήματος. «Κι όμως, αυτό το νοσοκομείο δεν έχει Αιματολογική Κλινική», σχολίασε χτες ο καθηγητής Γεράσιμος Πάγκαλης, διευθυντής της Α` Παθολογικής Κλινικής του «Λαϊκού» και πρόεδρος της Ελληνικής Αιματολογικής Εταιρείας για να προσθέσει: «Πολλές υπηρεσίες δεν αναπτύχθηκαν ορθώς εξελικτικά».
Κι όταν ρωτήθηκε ποια θα έπρεπε να είναι η κατανομή των Αιματολογικών Κλινικών σε όλη τη χώρα για να υπάρχει ικανοποιητική κάλυψη των ασθενών - ώστε να μην υπάρχουν και ράντζα, όπως μερικές φορές στο Λαϊκό - απάντησε ότι θα έπρεπε να υπάρχει Αιματολογική Κλινική σε κάθε τριτοβάθμιο νοσοκομείο.
Αυτά, όμως, χρειάζονται άλλους σχεδιασμούς και άλλες προτεραιότητες στην Υγεία, που είναι ασύμβατες με τις πολιτικές των ιδιωτικοποιήσεων και της εμπορευματοποίησης που προώθησαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και συνεχίζει η κυβέρνηση της ΝΔ.
Για την άποψη του ΠΑΣΟΚ αναφορικά με την τριτοβάθμια εκπαίδευση, πρόκειται.
Πάντως, πρέπει να εξάρουμε την εφευρετικότητα του ΠΑΣΟΚ, σχετικά με τον τρόπο που παρουσιάζει τις θέσεις του. Οπως είπε για το ίδιο θέμα η Μ. Δαμανάκη, «έχουμε ταχθεί υπέρ της λειτουργίας μη κρατικών πανεπιστημίων, κάτι που σε καμία περίπτωση δεν ταυτίζεται με αυτό που ονομάζεται ιδιωτικά πανεπιστήμια».
Δηλαδή, με τι ακριβώς «ταυτίζεται» η έννοια του «μη κρατικού πανεπιστημίου», έτσι για να καταλάβουμε κι εμείς; Ως γνωστόν, οτιδήποτε «μη κρατικό» (ενίοτε και ...«κρατικό») σε αυτή τη χώρα χρηματοδοτείται και, επομένως, ελέγχεται από ιδιωτικά κεφάλαια.
Ο χώρος δε μας επιτρέπει να αναφερθούμε στα ακόμη χειρότερα, για τις άλλες βαθμίδες εκπαίδευσης. Υπάρχει το σχετικό ρεπορτάζ σε άλλη σελίδα. Πρέπει, όμως, να αναγνωρίσουμε στο ΠΑΣΟΚ ότι οι προτάσεις του για την Παιδεία ξεπερνούν σε αντιδραστικότητα και νεοφιλελευθερισμό ακόμη και την πολιτική της κυβέρνησης...
ΔΕ ΦΤΑΝΕΙ, ΠΟΥ ΤΑ κάνουν, τώρα, μας τα ...ανακοινώνουν κιόλας. Ο λόγος για τους βιομήχανους τροφίμων, που επισκέφθηκαν χτες τον υφυπουργό Ανάπτυξης, για να του πουν ότι θα προχωρήσουν σε αυξήσεις των προϊόντων τους λόγω των τιμών του πετρελαίου!
Και φυσικά, μη φαντάζεστε ότι ...έπαθαν και τίποτε με την πράξη τους αυτή. Ελεύθερη αγορά έχουμε, ο ανταγωνισμός λειτουργεί, η κυβέρνηση εποπτεύει, καταγράφοντας το τι συμβαίνει και οι μεγαλοεπιχειρηματίες κάνουν ό,τι υπαγορεύει η μεγιστοποίηση των ήδη τεράστιων κερδών τους.
Με το ...δίκιο τους, βέβαια, οι άνθρωποι. Στο επιχειρηματικό κέρδος δεν προσκυνούν οι κυβερνώντες, ομού με την αξιωματική αντιπολίτευση και τους όποιους άλλους οπαδούς του ευρωμονόδρομου και της αγοράς;Ο,τι θέλουν κάνουν και το κράτος απλώς καταγράφει το τι συμβαίνει.
Παρακολουθούμε τις τελευταίες μέρες (ειδικά μετά την ομιλία του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη) μια συστηματική προσπάθεια χειραγώγησης της αγανάκτησης που γεννούν στους εργαζόμενους οι κυβερνητικές εξαγγελίες. Κοινός παρονομαστής αυτής της προσπάθειας είναι η μετάθεση του προβλήματος από την ταξική, πολιτική του διάσταση, στο επιμέρους, το δευτερεύον, το ανώδυνο.