Αν οι εκπρόσωποι του δικομματισμού καταλάβαιναν από παρακλήσεις, δε θα συμπλήρωνε ο ένας τα αντεργατικά τερατουργήματα του άλλου για να μεταβάλουν τους εργαζόμενους και τους επιστήμονες σε υποζύγια της αντιλαϊκής πολιτικής - και μάλιστα μέσα στο μεγαλύτερο ασφαλιστικό οργανισμό της χώρας, όπως είναι το ΙΚΑ. Αυτοί καταλαβαίνουν μόνο από δυναμικές και αγωνιστικές διεκδικήσεις όπως τις προτάσσει το ΠΑΜΕ, όπως είναι η μόνιμη και πλήρης σταθερή εργασία - πλήρους αποκλειστικής απασχόλησης για τους γιατρούς και με αξιοπρεπείς αμοιβές που θα καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες τους. Μόνο έτσι μπορεί να γίνει κάτι. Τα υπόλοιπα είναι παρηγοριά στον άρρωστο και συντήρηση της μόνιμης ομηρίας των συμβασιούχων. Ο αγώνας είναι μονόδρομος και γι' αυτή την κατηγορία των συμβασιούχων. Και πάνω απ' όλα ενταγμένος στον αγώνα για αποκλειστικά δημόσια δωρεάν παροχή υπηρεσιών υγείας για όλους.
«Η κ. Παπαρήγα δε δέχεται να είμαστε δίπλα - δίπλα σε κοινές πορείες για το Ασφαλιστικό, για την ειρήνη, για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ας ξεκινήσουμε από τα απλά». Τάδε έφη ο ευρωβουλευτής του Συνασπισμού Δ. Παπαδημούλης, μιλώντας στο ραδιοσταθμό ALPHA. Τι δεν είπε: Οτι ο ΣΥΝ δε θα μπορούσε ποτέ να πορεύεται δίπλα - δίπλα με τους κομμουνιστές, με τους ανθρώπους που συσπειρώνονται στις γραμμές του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος για τον απλό λόγο ότι έχει επιλέξει με ποιους θέλει να πορεύεται. Για το Ασφαλιστικό θέλει να πορεύεται με τις συμβιβασμένες, προσκείμενες στο ΠΑΣΟΚ και στη ΝΔ, συνδικαλιστικές πλειοψηφίες. Αίροντας κάπως τις αμαρτίες τους σε βάρος της εργατικής τάξης. Για την ειρήνη και τα ανθρώπινα δικαιώματα, αν σωστά θυμόμαστε, είχε επιλέξει να πορεύεται αγκαζέ με τον κ. Λαλιώτη, πρωτοκλασάτο στέλεχος μιας κυβέρνησης που συμμετείχε αναφανδόν στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, παραδίδοντας γην και ύδωρ για την ευόδωση των «ιερών» σκοπών τους. Συνεπώς, η ηγεσία του ΣΥΝ, πριν επικρίνει για οτιδήποτε το ΚΚΕ, ας ρίξει μια ματιά στον καθρέφτη της. Και σε κάθε περίπτωση ας μην ξεχνάει την ορθότητα της ρήσης «δείξε μου τους φίλους σου, να σου πω ποιος είσαι».
Σε αναστάτωση βρίσκονται οι κάτοικοι της Σαντορίνης, που ετοιμάζουν συγκέντρωση την Κυριακή, καθώς 10 ολόκληρους μήνες μετά το ναυάγιο του κρουαζιερόπλοιου «Sea Diamond» συνεχίζεται η ρύπανση του νησιού, ενώ υπάρχει κίνδυνος να σταματήσουν και τα όποια έργα απορρύπανσης γίνονται εκεί!
Ειδικότερα:
Οι κάτοικοι δικαιολογημένα φοβούνται ότι αν γίνει αυτό το τελευταίο και αποσυρθούν τα φράγματα, η διαρροή του πετρελαίου θα ξαναμολύνει 6 χιλιόμετρα ακτής που έχει καθαριστεί και θα επεκταθεί όχι μόνο στις παραλίες της Σαντορίνης που βρίσκονται στη νότια και ανατολική πλευρά του νησιού, αλλά και σε άλλα γειτονικά νησιά!
Τελικά, η κυβέρνηση και όλοι οι άλλοι αρμόδιοι συμπεριφέρονται σα να μη συμβαίνει τίποτα. Πώς, λοιπόν, να μην αποθρασύνονται οι εφοπλιστές με τέτοια πολιτική;
(Το «ποιοι» κάρφωσαν «ποιους» και «γιατί» είναι μια άλλη ιστορία που καμία σχέση δεν έχει με θεσμοθετημένους μηχανισμούς διαφάνειας και ελέγχου, πιστέψτε μας.)
Το ότι χρεωθήκαμε μερικά δισεκατομμύρια ευρώ προκειμένου να ...αγοράσουμε τις κάμερες που θα μας παρακολουθούν, πώς σας φαίνεται;
Για δεκαετίες θα πληρώνουμε φόρους, για να ξέρουν αυτοί, πού είμαστε, τι λέμε, τι σχεδιάζουμε και τι κάνουμε.
Αν υπήρχε και μηχάνημα που να μπορεί να τους πληροφορεί τι σκεφτόμαστε θα το αγόραζαν κι αυτό, όσο - όσο.
Ολα αυτά γιατί δε λέγονται «σκάνδαλο»; Γιατί είναι «φυσιολογικά», «σύννομα» και «θεσμικά»;
Η απάντηση είναι απλή: Τέτοιου είδους πραγματικά σκάνδαλα δε χωράνε στο δικομματικό καυγά που στήνεται.
ΝΔ και ΠΑΣΟΚ αδυνατούν να τσακωθούν και να αλληλοκατηγορηθούν, αφού απλούστατα συμφωνούν και οι δύο στην ...παρακολούθησή μας.
Στις «μίζες» και στα «λαδώματα» είναι (ενίοτε) χωριστά και αντίπαλοι. Στην αντιμετώπιση των λαϊκών αγώνων ενώνονται (πάντα) και δεν τους ξεκολλάς με τίποτε.
ΠΑΝΤΩΣ, και για τις μίζες μη φαντάζεστε ότι θα ...πνιγούμε στην πληροφόρηση. Ούτε να περιμένετε να γεμίσουν τα κελιά του Κορυδαλλού με μεγαλοστελέχη πολυεθνικών.
Οι μηχανισμοί τέτοιων εταιρειών για επαφές με κυβερνήσεις και στελέχη οργανισμών είναι δεδομένο και κοινό μυστικό εδώ και δεκαετίες. Αναπόσπαστο κομμάτι του ...όλου κόλπου.
Ούτε να χαλάσουν πρόκειται, ούτε να θιγούν. Ακόμα κι αν χρειαστεί να θυσιαστούν μερικοί «αναλώσιμοι».