ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Παρασκευή 16 Απρίλη 2010
Σελ. /40
Καλούν ανοιχτά σε απεργοσπασία

Παπαγεωργίου Βασίλης

Τη στιγμή που το ΔΣ του συλλόγου εργαζομένων του Δήμου Περάματος έχει αποφασίσει κατά πλειοψηφία τη συμμετοχή των εργαζομένων του δήμου στη 48ωρη απεργία στις 21-22 Απρίλη, η ΠΑΣΚΕ καλεί τους εργαζόμενους στο δήμο να συμμετάσχουν μόνο στην απεργία που έχει κηρύξει η ΑΔΕΔΥ. Η ενέργεια αυτή ρίχνει τις μάσκες και αποκαλύπτει και το ρόλο της κυβερνητικής παράταξης και των στελεχών της στην προώθηση της πολιτικής της κυβέρνησης. Οι εργαζόμενοι που ήδη βιώνουν τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής και ξέρουν πως τα χειρότερα έρχονται, ας βγάλουν τα συμπεράσματά τους κι ας αποφασίσουν με ποιους θα πάνε και ποιους θα απομονώσουν. Η απεργία που κάλεσε το ΠΑΜΕ είναι το πρώτο βήμα.

Αφοσιωμένοι στην καλλιέργεια αυταπατών...

Αποκαλυπτικός ως προς το πώς ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ «βλέπει» το ΠΑΣΟΚ ήταν ο επικεφαλής του, Αλ. Τσίπρας, στην ομιλία του στη Βουλή για το φορολογικό νομοσχέδιο. Μεταξύ άλλων είπε: «Εμείς, πάντως να ξέρετε, δεν πρόκειται να σας κάνουμε τη χάρη να μην αντιδρούμε στις επιλογές σας και στις παρά φύση συμμαχίες σας (...) Κυβερνάτε με παλινωδίες, με γκάφες και με ιδεολογικές εκπτώσεις (...) Είχε δίκιο ο προεκλογικός κ. Παπανδρέου, όχι ο μετεκλογικός. Ο προεκλογικός και ας τον λοιδορείτε με τη στάση σας εσείς τώρα».

Γιατί όμως «παρά φύση» οι συμμαχίες του ΠΑΣΟΚ, δηλαδή η στήριξη που απολαμβάνει από ΛΑ.Ο.Σ. και ΝΔ; Την ίδια φύση έχουν ως κόμματα που πολιτικά εκπροσωπούν το μεγάλο κεφάλαιο. Κι αυτό δεν αλλάζει επειδή ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ το αποσιωπά, έχοντας σκοπό να εξωραΐζει την εικόνα και τη φύση του ΠΑΣΟΚ και να καλλιεργεί αυταπάτες στο λαό, καλύπτοντας έτσι και τη δική του στάση απέναντι στο κυβερνών κόμμα. Η απροκάλυπτη σύμπλευση των άλλων κομμάτων στη φιλομονοπωλιακή στρατηγική ξεσκεπάζει και το δικό του ρόλο, γι' αυτό και «παραπονιέται» για δήθεν «παρά φύση» συμμαχίες. Γι' αυτό και αντί να τα βάλει με τη συνειδητά ταξική πολιτική της κυβέρνησης τα «βάζει» με τις «παλινωδίες», τις «γκάφες» και ανακαλύπτει «ιδεολογικές εκπτώσεις»... Θέλοντας να υποδηλώσει ότι άλλη είναι η ιδεολογία του ΠΑΣΟΚ αλλά προσώρας κάνει «εκπτώσεις» απ' αυτήν. Και γι' αυτό χειροκροτεί τον προεκλογικό Παπανδρέου κι ας είναι αυτός ίδιος κι απαράλλαχτος με τον μετεκλογικό. «Σωσίβια» ψάχνει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, να κρατήσει στον «αφρό» μια εικόνα για το ΠΑΣΟΚ που δεν ανταποκρίνεται σε καμία πραγματικότητα, αλλά και για να διασωθεί ο ίδιος, αφού γνωρίζει ότι όταν τα «πυρά» της λαϊκής οργής στραφούν στο ΠΑΣΟΚ θα «αγγίξουν» και τις όμορες με αυτό δυνάμεις.

... και στην αναξιοπιστία

Να δικαιολογήσουν τ' αδικαιολόγητα προσπαθούν τα στελέχη του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Ο γραμματέας της ΚΠΕ του ΣΥΝ Δ. Βίτσας, μιλώντας χτες στο «Κανάλι 1», δήλωσε: «Ολα δείχνουν ότι η κυβέρνηση έχει επιλέξει αυτό το δρόμο. Εχει επιλεγεί ένα μείγμα πολιτικής που εμείς προδιαγράφαμε ότι είναι μέσα στα πιθανά μοντέλα που θα ακολουθούσε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ή της ΝΔ ήδη από το καλοκαίρι του 2009. Είναι περίπου το ίδιο (...) που έγινε πράξη στην Ουγγαρία και τη Λετονία τα προηγούμενα χρόνια και οδήγησαν σε καταστροφικά αποτελέσματα».

Το προδιέγραφε ο ΣΥΝ λέει απ' το καλοκαίρι του 2009. Τότε όμως γιατί ο επικεφαλής του Α. Τσίπρας ωρυόταν προχτές στη Βουλή ότι η κυβέρνηση άλλα έλεγε και άλλα κάνει, ότι ο προεκλογικός Παπανδρέου είχε δίκιο και όχι ο μετεκλογικός; Γιατί στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλλουν ότι το ΠΑΣΟΚ έσπασε το «συμβόλαιο» με το λαό που σύναψε προεκλογικά; Γιατί ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά έκανε λόγο για «θετικές δεσμεύσεις»; Πότε ακριβώς κορόιδευε το λαό; Εμείς λέμε και τότε και τώρα, παίζοντας καλά το ρόλο του να σκορπά αυταπάτες και σύγχυση στις λαϊκές συνειδήσεις. Και κάτι ακόμα. Οσο κι αν προσπαθούν να βρουν άλλοθι για τη συμπόρευσή τους με τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, δεν τα καταφέρνουν. Οταν ο Δ. Βίτσας, αναφερόμενος στο ΠΑΜΕ και τη ΓΣΕΕ, χρεώνει με «μεγάλη ευθύνη» τις «αντιθετικές δράσεις εντός του συνδικαλιστικού κινήματος», προσπαθεί απλώς να αποποιηθεί τις ευθύνες που αναλογούν στο κόμμα του για τη στοίχισή του με τις δυνάμεις που όχι μόνο δεν αναπτύσσουν καμία απολύτως δράση στην κατεύθυνση υπεράσπισης των συμφερόντων των εργαζομένων, αλλά βάζουν πλάτη για να ισχυροποιείται το κεφάλαιο κόντρα στην ταξική πάλη.


Τα άλλοθι της αντιλαϊκής πολιτικής...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ όλα δείχνουν ότι βρήκαν ...καινούριο παραμύθι και την ... «πάνε μακριά τη βαλίτσα». Τα μέχρι τώρα μέτρα - λένε - ήταν αναγκαία για να μας εμπιστευτεί η Ευρωπαϊκή Ενωση.

Τώρα, όμως, πρέπει να μας εμπιστευτεί και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, καθότι θα πληρώσει για τον περίφημο «μηχανισμό στήριξης». Ομως, επειδή το ...βλέπει λίγο αλλιώς το πράγμα, θα χρειαστούν νέα μέτρα.

Με δεδομένο ότι υπάρχει ακόμη ο ΟΟΣΑ, ένα κάρο διεθνείς τράπεζες και εκατοντάδες οικονομικοί «Οίκοι», έχουν τεράστια αποθέματα ...«δράκων» και «κακών λύκων» για να μας πλασάρουν την πολιτική τους.

Και, πάνω από όλα, για να κρύψουν ότι δρουν σε πλήρη συμφωνία και με τους οργανισμούς αυτούς (όλους μαζί), και, κυρίως, με τα συμφέροντα που εκπροσωπούν.

ΝΑ ΥΠΟΘΕΣΟΥΜΕ ΟΤΙ αυτό το Προεδρικό Διάταγμα, σύμφωνα με το οποίο η αρμοδιότητα της ποντοπόρου ναυτιλίας «φεύγει» από την Λ. Κατσέλη και πάει στον Μ. Χρυσοχοΐδη, είναι ένα ...σαφέστατο υπονοούμενο;

Θέλουν να μας πουν - ίσως - πως όποιος αμφισβητήσει τα συμφέροντα των εφοπλιστών θα αντιμετωπίζει κατευθείαν τα ΜΑΤ και το «συνδικαλιστικό» της Ασφάλειας, χωρίς μεσάζοντες και φιοριτούρες;

Οχι, δηλαδή, πως γινόταν κάτι διαφορετικό μέχρι σήμερα, απλά θέλησαν να το ...επισημοποιήσουν κιόλας, για να είναι σωστά μοιρασμένα τα πράγματα.

Εκτός πάλι, αν του υπουργού Προστασίας του Πολίτη του άρεσαν από μικρό παιδί οι ...βαρκούλες και του είχε μείνει απωθημένο να είναι υπουργός σε ...θαλάσσια θέματα.

Κι επειδή τώρα τελευταία έχει πολλές σκοτούρες με την «αντι-τρομοκρατική» του δράση, σκέφτηκαν να μην του χαλάσουν το χατίρι.

Βρήκαν κι έναν εύσχημο τρόπο να το δικαιολογήσουν, λέγοντας πως το Λιμενικό Σώμα (που «πάει», επίσης, στο πρώην υπουργείο Δημόσιας Τάξης) «είναι άρρηκτα συνδεδεμένο από τη φύση του με την ποντοπόρο ναυτιλία».

Γρηγοριάδης Κώστας

Θα συμφωνήσουμε, ιδίως όταν οι βατραχάνθρωποι και οι λοιποί «σκληροί» μηχανισμοί του αντιμετωπίζουν τις απεργίες των ναυτεργατών.

Προστασία είναι μόνο η σταθερή εργασία

Ναι, είναι αλήθεια ότι με το νομοσχέδιο για τις εργασιακές σχέσεις η κυβέρνηση έρχεται «να βάλει τάξη», όπως σε όλους τους τόνους διακηρύττει εδώ και μήνες. Να βάλει την τάξη που επιβάλλει η ενίσχυση της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Να ξεκαθαρίσει στην πλουτοκρατία ότι είναι άξιος και πιστός στρατιώτης στην υπόθεση της οριστικής κατάργησης της σταθερής εργασίας. Να εξαφανίσει και την τελευταία αμφιβολία που μπορεί να υπάρχει σε έναν εργαζόμενο ότι «ε, όχι, δεν είναι φυσιολογικό και μοιραίο να δουλεύω όπως, όποτε, όταν και αν συμφέρει τη μεγαλοεργοδοσία».

Καμιά έκπληξη δεν προκαλούν αλλαγές στο ν/σ, όπως η αύξηση από τρεις σε έξι μήνες του διαστήματος που μπορεί κάποιος να απασχολεί έναν εργαζόμενο με μπλοκάκι. Δεν είναι όμως και το κύριο σημείο που επιβεβαιώνει το βαθιά αντεργατικό και ταξικό χαρακτήρα της νέας ρύθμισης. Ο ίδιος ο εγκλωβισμός των εργαζομένων σε μια συζήτηση για το πόσοι και ποιοι περιορισμοί μπορούν ή πρέπει να μπουν στην ελαστική απασχόληση είναι καταστροφικός. Ανούσιος. Αδιέξοδος.

Ερχεται σήμερα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με τη στήριξη όλων των δυνάμεων του «ευρωμονόδρομου» που με τον έναν ή άλλον τρόπο υπερασπίζονται την «ανταγωνιστικότητα» και συγκεντρώνει σε ένα νομοσχέδιο όλα τα νομοθετήματα που κατοχυρώνουν το δικαίωμα του εργοδότη να απασχολεί τους εργαζόμενους με τους όρους και τις συνθήκες που απαιτεί το συμφέρον του. Και το κάνει σε μια περίοδο που, στο όνομα της κρίσης, κόμματα του κεφαλαίου - αστικά ΜΜΕ - εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός κάνουν στους εργάτες πλύση εγκεφάλου με κάθε τρόπο για να πειστούν, όχι μόνο ότι είναι ανάγκη να θυσιάσουν τα δικαιώματά τους αλλά και ότι αυτός είναι ο τρόπος που θα ξεπεραστούν τα προβλήματά τους. Ακριβώς επειδή αυτή η «τακτοποίηση» των εργασιακών σχέσεων είναι αυτή που έχει καθυστερήσει στην Ελλάδα, αυτή που απαιτεί εδώ και χρόνια η ΕΕ επισημαίνοντας με κάθε ευκαιρία ότι η μερική απασχόληση στη χώρα μας παραμένει πίσω.

Μόνο ενταγμένο στο συνολικό πλαίσιο των πολιτικών εξελίξεων, των στοχεύσεων και της τακτικής με την οποία η πλουτοκρατία προστατεύει τα συμφέροντά της μπορεί να εκτιμηθεί σωστά το νομοσχέδιο. Και σωστά για τον εργάτη σημαίνει ταξικά. Σημαίνει με αφετηρία την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών της εργατικής τάξης, αλλά και την αξιοποίηση του πλούτου που υπάρχει σήμερα ο οποίος όμως καταλήγει στις τσέπες μιας χούφτας κεφαλαιοκρατών. Σημαίνει καμία οπισθοχώρηση από τη σταθερή, ανυποχώρητη, ολόπλευρη υπεράσπιση του δικαιώματος όλων σε σταθερή και με πλήρη δικαιώματα εργασία. Γιατί μόνο η σταθερή εργασία, μόνο ο μισθός που αντιστοιχεί στις σύγχρονες ανάγκες, μόνο η υποχρεωτική και αποκλειστικά δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση για όλους, μόνο το 7ωρο-5ήμερο-35ωρο, μόνο οι εργασιακές συνθήκες και τα δικαιώματα που διαμορφώνονται με βάση την ανάγκη κάθε ανθρώπου να έχει ελεύθερο χρόνο, επαρκή ξεκούραση, αξιοπρεπή ζωή σημαίνει προστασία του εργαζομένου.

Κάθε παζάρι, κάθε φτιασίδωμα, κάθε «βελτίωση» για τη μερική ή την εκ περιτροπής απασχόληση, τη διευθέτηση, τη δουλειά με μπλοκάκι, τις εργολαβίες (στην οποία πρώτη και καλύτερη έτρεξε να πάρει μέρος η ΓΣΕΕ) κτλ., εξυπηρετεί μόνο την υπονόμευση των εργατικών συμφερόντων. Καθαρά πράγματα.


Αναστασία ΜΟΣΧΟΒΟΥ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ