ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πέμπτη 17 Αυγούστου 2006
Σελ. /24
Προστάτης του καπιταλισμού...

Γρηγοριάδης Κώστας

Ο Γκίντερ Γκρας θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους εν ζωή συγγραφείς της Γερμανίας. Οι πολιτικές του παρεμβάσεις ωστόσο μπορούν να κριθούν περισσότερο αντικειμενικά από τις λογοτεχνικές του. Με αφορμή την πρόσφατη ομολογία του, ότι είχε στρατολογηθεί και υπηρετήσει στα 17 του στα «Ες-Ες», το όνομά του επανήλθε στην επικαιρότητα, από την οποία πάντως δεν έλειψε και πολύ.

Από τις πολιτικές παρεμβάσεις του, λοιπόν, προκύπτει ότι ο Γκρας συγκαταλέγεται, αντικειμενικά, στους διανοούμενους - απολογητές του συστήματος. Για παράδειγμα, είναι... «επιλεκτικός» αναφορικά με το «δικαίωμα της αυτοδιάθεσης». Το υπερασπίζεται για τους Τσετσένους, αλλά όχι για τους Βάσκους. Και το κάνει με απίστευτα απλοϊκό τρόπο, δίχως να «κουραστεί» με αναλύσεις, και στις δύο περιπτώσεις. Ταυτόχρονα, ζητά να στηθούν μνημεία στο Βερολίνο για τους Τσιγγάνους και ομοφυλόφιλους - θύματα των ναζί, αλλά «ξεχνά» τους κομμουνιστές, τους οποίους «θυμάται» όταν πρόκειται να καταγγείλει τον Στάλιν.

Ιδιαίτερα αποκαλυπτικός ήταν το Σεπτέμβρη του 2002, όταν σε συνέντευξή του στη βρετανική εφημερίδα «Ομπζέρβερ» έκρουε... «σήμα κινδύνου» υπέρ της σοσιαλδημοκρατίας του Σρέντερ! Για τον Γκρας, ο τότε αντίπαλος του Σρέντερ, ο Στόιμπερ, «θα ανέτρεπε πολλές από τις μεταρρυθμίσεις που έχει αρχίσει η κυβέρνηση Σρέντερ. Υπό τη διακυβέρνησή του η Γερμανία θα γύριζε πίσω χρόνια, από την οικονομία ως την οικολογία και τη μεταναστευτική πολιτική»!

Πρόσθεσε ότι «κάλεσε» τον Σρέντερ, που είναι προσωπικός του φίλος, να λάβει άμεσα μέτρα για την ανεργία, «αφού αν δεν το κάνει, κινδυνεύει να καταρρεύσει ο γερμανικός καπιταλισμός». «Δεν έχουμε άλλο οικονομικό σύστημα», είπε ο Γκρας, προσθέτοντας ότι «οι Σοσιαλδημοκράτες και οι Νέοι Εργατικοί του Τόνι Μπλερ έχουν το καθήκον να το προστατεύσουν».

Υπέρ του Σρέντερ και του Μπλερ λοιπόν... αλλά κατά του Μπους (με αφορμή τον πόλεμο στο Ιράκ) ο Γκρας. Τα σχόλια μάλλον περιττεύουν...

Δήμοι και επιχειρηματίες

Το στίγμα των κυβερνητικών προθέσεων για το πώς θα αξιοποιηθούν τα χρήματα του «Θησέα» (σ.σ. πρόγραμμα χρηματοδότησης έργων και δράσεων των δήμων, που «αιμοδοτείται» κατά κύριο λόγο από κονδύλια της Τοπικής Αυτοδιοίκησης), έδωσε εκ νέου ο υπουργός Εσωτερικών, Πρ. Παυλόπουλος, από την Κεφαλονιά, όπου βρέθηκε τις προηγούμενες μέρες. Με... περισσή περηφάνια ο υπουργός δήλωσε ότι στο Νομό Κεφαλονιάς έχουν εγκριθεί, ανάμεσα σε άλλα, έργα τουριστικής αξιοποίησης δημοτικών εκτάσεων, αλλά και η ανέγερση πολυτελούς ξενοδοχείου 500 κλινών σε παραθαλάσσια έκταση ιδιοκτησίας του Δήμου Παλικής. Ουσιαστικά δηλαδή έχει εγκριθεί η στέρηση από τους κατοίκους της περιοχής και όχι μόνο, δημόσιου χώρου, τον οποίο πιθανότατα θα μπορούν στο μέλλον να χαίρονται μόνο εφόσον πληρώνουν ακριβά. Γιατί τούτες οι εξαγγελίες είναι ενταγμένες στις συμπράξεις των δήμων με τους μεγαλοεπιχειρηματίες στον τομέα του Τουρισμού. Θυμίζουμε ότι η κατεύθυνση αξιοποίησης, δηλαδή ξεπουλήματος, της δημοτικής περιουσίας, σε συνεργασία με το ιδιωτικό κεφάλαιο είναι βασική στο νέο Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων που ψήφισε η κυβέρνηση με τις ευλογίες της προσκείμενης σε ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΝ ηγεσίας Κεντρικής Ενωσης Δήμων και Κοινοτήτων Ελλάδας.

Εμπορεύονται την αγωνία των υποψηφίων

Στο παιχνίδι με την αγωνία των υποψηφίων για εισαγωγή στην ανώτατη εκπαίδευση επιδίδεται αυτές τις μέρες μεγάλη μερίδα των ΜΜΕ, παρουσιάζοντας με πηχυαίους τίτλους εκτιμήσεις για την πορεία των βάσεων εισαγωγής με βάση τις επιδόσεις των υποψηφίων και τις διαθέσιμες θέσεις στις σχολές. Μία εβδομάδα πριν την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, οπότε και οι υποψήφιοι θα ξέρουν σε ποια σχολή πέρασαν, τα σενάρια για άνοδο και πτώση των βάσεων σε σχολές και επιστημονικά πεδία δίνουν και παίρνουν, εντείνοντας τελικά την αγωνία των υποψηφίων και των οικογενειών τους, που έχουν σπαταλήσει ένα μεγάλο κομμάτι του οικογενειακού εισοδήματος σε φροντιστήρια για μια θέση σε ένα πανεπιστήμιο.

Πρόκειται, στην ουσία, για μια τακτική που αποπροσανατολίζει, που ανάγει την εισαγωγή στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ σε κορυφαία εκπαιδευτική διαδικασία, αφήνοντας στην άκρη τα μεγάλα ζητήματα της διαρκούς υποβάθμισης της παρεχόμενης γνώσης, του ταξικού χαρακτήρα και των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων στην εκπαίδευση που στόχο έχουν τα λαϊκά στρώματα.


Αντιδιαδηλωτικά...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΗΤΑΝ ο Νικήτας Κακλαμάνης, και τώρα έχουμε τον Βύρωνα Πολύδωρα να θέτουν θέμα περιορισμού των διαδηλώσεων στο κέντρο της Αθήνας (υποθέτουμε και της Θεσσαλονίκης, αφού προχωράμε προς τη ΔΕΘ). Τίποτε, φυσικά, δεν είναι τυχαίο.

Φυσικά, όλα μεθοδεύονται στο όνομα της «ελευθερίας των πολιτών» και του δικαιώματός τους στην «ελεύθερη διακίνηση». Γιατί, βέβαια, οι διαδηλώσεις είναι που - κατά τη γνώμη τους - περιορίζουν αυτές τις «ελευθερίες».

Μιλάμε για τις ίδιες ελευθερίες που κατά έναν περίεργο τρόπο ...ξεχνιούνται, όταν πρόκειται να επισκεφθεί την Αθήνα κάποιος «επίσημος» από τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Βρετανία ή το ΝΑΤΟ.

Σε αυτές τις περιπτώσεις μπορεί να βολτάρει ο καθένας από αυτούς στην πόλη, απολαμβάνοντας προνόμια επικυρίαρχου κι ας ταλαιπωρούνται υπερβολικά οι πάντες.

Αναρωτιόμαστε, επίσης, αν καταστρατηγούνται αυτές οι «ελευθερίες», όταν η κυβέρνηση περιορίζει τα δρομολόγια των λεωφορείων και μέσων μαζικής μεταφοράς, λόγω περιορισμού των κονδυλίων του προϋπολογισμού. Οταν δεν παίρνει μέτρα για το κυκλοφοριακό, κι όταν μετατρέπει την Αθήνα σε ένα «βασίλειο καυσαερίων».

Γιατί βλέπετε, όταν εκτάσεις πρασίνου χαρίζονται σε μεγαλοσχήμονες (όπως π.χ. πρόσφατα στην ΠΑΕ Παναθηναϊκός) κι ο Αθηναίος χάνει ακόμα και τις τελευταίες δυνατότητες να αναπνέει καθαρό αέρα, εκεί ο Β. Πολύδωρας και η κυβέρνηση δε βλέπουν να υπάρχει κανένα πρόβλημα.

Ας αφήσουν, λοιπόν, κατά μέρος την υποκρισία και το όψιμο ενδιαφέρον τους για τους πολίτες. Αν όντως ενδιαφέρονταν, αν όντως οι πολιτικές τους ήταν φιλολαϊκές τότε ουδείς θα διαδήλωνε, γιατί δε θα είχε λόγο να το κάνει.

Οσο για τις προθέσεις του Β. Πολύδωρα να «ανοίξει διάλογο» για το θέμα των διαδηλώσεων, τις διαπιστώσαμε από τον τρόπο που φέρονται οι αστυνομικές δυνάμεις στους διαδηλωτές και σε όποιον αντιδρά στα όσα γίνονται.

Γρηγοριάδης Κώστας

Υπάρχει διέξοδος

Γράφουν οι εφημερίδες, διαλαλούν οι τηλεοράσεις: Το φθινόπωρο έρχεται νέο κύμα ακρίβειας. Ολα θα πάρουν τη μεγάλη ανηφόρα των ανατιμήσεων. Τρόφιμα, ρούχα, φάρμακα, τσιγάρα, ποτά, ρεύμα, τηλέφωνο, νερό, δίδακτρα, καύσιμα, εισιτήρια, νοίκια, τόκοι. Τα πάντα. Τ' ακούνε τα «άσχημα μαντάτα» οι άνεργοι, οι μεροκαματιάρηδες, οι μισθωτοί, οι φτωχοί αγρότες, οι πάμφτωχοι συνταξιούχοι και, καλοκαιριάτικα, τους πιάνει σύγκρυο, απελπισία, πανικός. Πώς ν' αντέξουν τη νέα, σφοδρή οικονομική επίθεση στις, ήδη, «τρύπιες» τσέπες τους; Τι άλλο από τα αναγκαία να «κόψουν», όταν εδώ και καιρό «έκοψαν» ό,τι μπορούσε να «κοπεί» κι άλλα περιθώρια δεν υπάρχουν;

Η φτωχολογιά δεν έχει καμιά «αβάντα» που θα τη βοηθήσει ν' αντεπεξέλθει στις νέες δυσκολίες. Ο Αλογοσκούφης το ξεκαθάρισε: Η εισοδηματική πολιτική της λιτότητας για τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους δεν αλλάζει, οπότε να μην περιμένουμε αυξήσεις στα μεροκάματα, στους μισθούς και στις συντάξεις. Οι άνεργοι δε θα βρουν δουλιά, καθώς η πολιτική που «παράγει» την ανεργία και την υποαπασχόληση, θα συνεχιστεί. Οι φτωχοί αγρότες δε θα βρουν από κάπου να πιαστούν για να κρατήσουν τα χωράφια τους και να μείνουν στα χωριά τους, αφού η κυβέρνηση δεν πρόκειται να παρεκκλίνει από την πολιτική ξεκληρίσματος της μικρομεσαίας αγροτιάς και συγκέντρωσης της γης στα χέρια λίγων αγροτοκαπιταλιστών.

Η νέα επίθεση της ακρίβειας, σε συνδυασμό με την πολιτική λιτότητας σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων, θ' απλώσει και θα βαθύνει τη φτώχεια και θα οδηγήσει τα κοινωνικά στρώματα που βρίσκονται στο κατώτερο οικονομικό επίπεδο στα όρια της οικονομικής εξαθλίωσης και του κοινωνικού παραμερισμού. Θα διευρυνθούν κι άλλο οι ταξικές και οι κοινωνικές ανισότητες, καθώς το χρήμα που αφαιρείται από την εργαζόμενη φτωχολογιά, συγκεντρώνεται στις τσέπες της πλουτοκρατίας, η οποία όχι μόνο δεν πλήττεται από την ακρίβεια και δεν την ακουμπάει η λιτότητα, αλλά βλέπει τον πλούτο της ν' αυξάνεται συνεχώς και ζει σε προκλητική χλιδή.

Διέξοδος υπάρχει για την πλειοψηφία του λαού. Βρίσκεται στην οργάνωση και την ανάπτυξη της δικής του κοινωνικοπολιτικής συμμαχίας, του μετώπου πάλης για την ανατροπή της ταξικής υπέρ του κεφαλαίου πολιτικής, που αυξάνει τη φτώχεια για τους πολλούς και τον πλούτο για τους λίγους, και για την ανάδειξη της Λαϊκής Εξουσίας, η οποία θα εφαρμόσει μια άλλη, φιλολαϊκή πολιτική. Οι δυσκολίες πολλές και τα εμπόδια μεγάλα. Το συνδικαλιστικό κίνημα δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες των καιρών, με ευθύνη της πλειοψηφίας στις συνδικαλιστικές ηγεσίες, που είναι συμβιβασμένες και υπηρετούν την αντιλαϊκή πολιτική. Ο συσχετισμός των πολιτικών δυνάμεων δε βοηθάει, καθώς τα κόμματα του δικομματισμού και οι, ένθεν κακείθεν, «παραφυάδες» τους διατηρούν μεγάλη δύναμη.

Ομως, παρά τις δυσκολίες και τα εμπόδια, υπάρχουν οι δυνατότητες λαϊκής αντίστασης και αντεπίθεσης. Η ισχυροποίηση των ταξικών δυνάμεων του συνδικαλισμού και η ενίσχυση του ΚΚΕ αποτελούν αναγκαία προϋπόθεση για να γίνουν οι δυνατότητες πραγματικότητα. Και οι επικείμενες τοπικές εκλογές δίνουν την ευκαιρία στα λαϊκά στρώματα για ένα σημαντικό βήμα προς αυτή την κατεύθυνση με την αποφασιστική ενίσχυση των αγωνιστικών ψηφοδελτίων που στηρίζει το Κόμμα και οι συνεργαζόμενες μ' αυτό ριζοσπαστικές πολιτικές δυνάμεις.


Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ