ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ακόμα πιο μαχητικά στις διαδηλώσεις

Σεμνά και ταπεινά φαντάζεται η κυβέρνηση τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να διεξάγονται οι διαμαρτυρίες. Σεμνά και ταπεινά οι διαδηλωτές να προσέρχονται στη συνάθροιση, ήσυχα χωρίς συνθήματα και άλλα ηχηρά. Σεμνά, ταπεινά και ...αέρινα να βγαίνουν στην άκρη του δρόμου, ζητώντας συγγνώμη που τολμούν να κάνουν χρήση του συνταγματικού δικαιώματος του συνέρχεσθαι. Σεμνά και ταπεινά να συνεργάζονται με τις αρχές και να κάνουν ό,τι τους υποδειχτεί. Απαγορεύονται οι φωνές, τα συνθήματα, το κλείσιμο του δρόμου, η προσέγγιση στα δημόσια κτίρια, όπως είναι τα υπουργεία ή οι νομαρχίες. Η διαδήλωση είναι παρακώλυση συγκοινωνιών.

Ομως, ποιοι είναι αυτοί που διαδηλώνουν; Οι εργάτες που παλεύουν για καλύτερο μεροκάματο και συνθήκες δουλιάς, οι φοιτητές που αγωνίζονται για καλύτερη Παιδεία και ένα εξασφαλισμένο επαγγελματικό μέλλον, οι εργαζόμενοι που προσπαθούν να αποτρέψουν το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας μέσω των ιδιωτικοποιήσεων, οι αγρότες που ξεκληρίζονται από την αντιαγροτική πολιτική, οι φιλειρηνιστές που μάχονται για να σταματήσει το αιματοκύλισμα των λαών από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, οι εκπαιδευτικοί, οι... οι... Πόσο ...σεμνά και ταπεινά μπορεί να διαδηλώνει ο εργάτης που τον πετάνε στο δρόμο μετά από 20 χρόνια εργασίας, ο φοιτητής που βλέπει το μέλλον του να καρκινοβατεί, ο εργαζόμενος που χάνει δικαιώματα σε ασφάλιση και σύνταξη που ήταν κατοχυρωμένα για δεκαετίες; Πολύ απλά. Δεν μπορεί. Διότι για να φτάσει να βγει στο δρόμο έχει εξαντλήσει όλους τους άλλους τρόπους διεκδίκησης και αντίδρασης.

Πονηρά, αυτοί που δημιουργούν με την πολιτική τους την ανεργία, την υποβάθμιση του περιβάλλοντος, την καταπάτηση των εργασιακών δικαιωμάτων, εκδηλώνουν ενδιαφέρον για τα κυκλοφοριακά προβλήματα που, κατά την άποψή τους, δημιουργούνται από τα συλλαλητήρια. «Εχουν και οι πολίτες που δε διαδηλώνουν δικαιώματα», κραυγάζουν υποκριτικά. Λες, και αυτοί που διαδηλώνουν είναι οι κακομαθημένοι, οι οποίοι τις υπόλοιπες μέρες μετακινούνται με τα ελικόπτερα και τις λιμουζίνες τους, ενώ τροχονόμοι τούς ανοίγουν το δρόμο για να πάνε πιο γρήγορα στις δουλιές τους. Ο εργαζόμενος που διαδηλώνει κινείται και αυτός είτε ως πεζός, είτε ως εποχούμενος στους ίδιους δρόμους. Πάσχει και αυτός από το κακό κυκλοφοριακό της πρωτεύουσας. Ξέρει πως δεκαετίες χαοτικής οικιστικής «ανάπτυξης» της Αθήνας δημιούργησαν το κυκλοφοριακό χάος. Και αγωνίζεται να βελτιωθεί η κατάσταση. Αλλά ο αγώνας θέλει δράση. Θέλει συνέλευση, συγκέντρωση, διαδήλωση. Αλλιώς είναι κάτι άλλο.

Αυτήν τη δράση προσπαθούσαν και θα προσπαθούν πάντα να περιορίζουν με την πολιτική τους οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου. Με μέτρα όπως είναι το «πρέσινγκ» των ΜΑΤ στις πορείες, οι ασφαλίτες και οι κάμερες που τις επιτηρούν, οι προβοκάτσιες, οι επιστολές και οι προσπάθειες «διαλόγου». Γι' αυτό, οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα πρέπει να επιστρέψουν την «πρόσκληση» της κυβέρνησης ως απαράδεκτη. Η καλύτερη συμμετοχή στο ...διάλογο είναι η συνέχεια των διαδηλώσεων, των διεκδικήσεων και των αγώνων ακόμα πιο δυναμικά, ακόμα πιο μαχητικά.

Γιώργος ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΣ

Το ... πηλίκον

Θετική είναι φαινομενικά η αντίδραση της Εθνικής Τράπεζας, που έσπευσε να επικοινωνήσει με την εφημερίδα μας, με αφορμή το σχόλιο που δημοσίευσε ο «Ρ» στο φύλλο του δεκαπενταύγουστου, για τα χαράτσια που βάζει η ΕΤΕ ακόμα και σε πελάτες της που έχουν ανοίξει λογαριασμούς καταθέσεων αποκλειστικά για να πληρώνονται οι τοκοχρεολυτικές δόσεις δανείων που έχει χορηγήσει η ίδια η ΕΤΕ. Το χαράτσι μπαίνει με τη μορφή του ...«λειτουργικού κόστους» και βεβαίως δεν είναι το μοναδικό. Παρόμοια ...τέλη πληρώνουν και όσοι συναλλάσσονται συχνότερα από άλλους στα γκισέ των τραπεζών, όσοι έχουν μικρό υπόλοιπο καταθέσεων, όσοι καταθέσουν χρήματα σε λογαριασμούς τρίτων, όσοι πληρώνουν μέσω τράπεζας το ενοίκιο του σπιτιού τους, όσοι διαθέτουν λογαριασμό για να κατατίθεται ο μισθός τους και πάει λέγοντας...

Η ευγενέστατη εκπρόσωπος της Τράπεζας, μας εξήγησε το ενδιαφέρον της διοίκησης για την περίπτωση και ζητώντας μας τα στοιχεία του πελάτη που έκανε τη σχετική καταγγελία, άφησε να εννοηθεί ότι το θέμα ...θα ρυθμιστεί.

Το ζήτημα όμως - όπως καταλαβαίνει ο καθένας, εκτός, ενδεχόμενα, από τη διοίκηση της Τράπεζας - σε καμιά περίπτωση δεν είναι προσωπικό. Το θέμα είναι αν η ΕΤΕ επιβάλλει ή όχι αυτού του είδους τα χαράτσια, ανεξάρτητα από τα προσχήματα που κάθε φορά επικαλείται. Και εάν πράγματι αναγνωρίζει ότι υπάρχει ζήτημα, τότε η λύση δε δίνεται, ακυρώνοντας την επιβάρυνση κάποιου πελάτη, επειδή διαμαρτυρήθηκε, αλλά καταργώντας αυτή τη ληστεία για το σύνολο των πελατών της. Γιατί, αν το καλοσκεφτούμε το 1, τα 2 ή και τα 3 ευρώ που «τσεπώνει» για εκατομμύρια συναλλαγές που γίνονται το χρόνο, στην πραγματικότητα είναι μια απίστευτη λεηλασία σε βάρος όσων αναγκάζονται να έχουν παρτίδες τόσο με την Εθνική, όσο και με τις άλλες εμπορικές τράπεζες.

Ετσι λοιπόν, από δημόσιες σχέσεις και επικοινωνιακούς χειρισμούς η Εθνική μπορεί να σκίζει, αλλά από ουσία και αποτέλεσμα ...μηδέν εις το πηλίκον.

«Καίγονται» οι εργαζόμενοι

Γρηγοριάδης Κώστας

Νέα, μεγάλη άνοδο της θερμοκρασίας, για τις επόμενες μέρες, προβλέπει η ΕΜΥ κι αυτοί που θα «καούν» περισσότερο από όλους είναι οι εργαζόμενοι, που αναγκάζονται να δουλεύουν σε αφόρητη ζέστη, χωρίς καμιά προστασία, αφού οι εργοδότες τους αρνούνται να πάρουν τα μέτρα που είναι αναγκαία σε τέτοιες περιπτώσεις και, μάλιστα, προβλέπονται από τη σχετική νομοθεσία. Οι επιχειρηματίες αρνούνται να ξοδέψουν μερικά λεφτουδάκια από τα τεράστια κέρδη τους, για τα μέτρα που απαιτούνται κι έτσι πολλοί εργαζόμενοι αναγκάζονται να δουλεύουν σε «καμίνια», που δεν αερίζονται, δεν κλιματίζονται, δεν αποθερμαίνονται. Είναι, δε, χαρακτηριστικό ότι ακόμα κι όταν η θερμοκρασία ξεπεράσει τους 35 βαθμούς Κελσίου, οι εργοδότες, παρά τη σχετική νομοθετική πρόβλεψη, δεν προχωρούν σε μείωση του ωραρίου εργασίας, ή και στην πλήρη διακοπή της.

Κι ενώ η κατάσταση που διαμορφώνεται στους χώρους δουλιάς εγκυμονεί κινδύνους για την υγεία των εργαζομένων, οι πλειοψηφίες των συνδικαλιστικών ηγεσιών, απολαμβάνοντας την καλοκαιρινή «ραστώνη», δεν παρεμβαίνουν υπέρ των εργασιακών δικαιωμάτων, αφήνοντας τους εργαζόμενους να «βράζουν στο ζουμί τους», για να μην πληγεί η εργοδοτική κερδοσκοπία. Την υπόθεση, λοιπόν, της διεκδίκησης μέτρων προστασίας και ανακούφισης από το νέο κύμα καύσωνα, πρέπει να πάρουν στα χέρια τους οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, μέσα από τα σωματεία τους και τις επιχειρησιακές επιτροπές τους...

Τα προστατευτικά...

Γρηγοριάδης Κώστας

Α, ΕΝΤΑΞΕΙ. Αφού έβγαλε ανακοίνωση ο υφυπουργός Εργασίας, Γεράσιμος Γιακουμάτος, για τα μέτρα προστασίας των εργαζομένων ενόψει του επικείμενου καύσωνα τότε δεν υπάρχει πρόβλημα. Ηταν «κίνηση» ματ.

Μετά από αυτό, κανείς εργοδότης δεν υπάρχει περίπτωση να μην έχει σχέδιο υγιεινής και ασφάλειας για την επιχείρησή του, ουδείς θα δουλέψει υπερωρίες και θα δοθεί ιδιαίτερη σημασία στους εργαζόμενους με προβλήματα υγείας.

Αλλωστε, οι ...δεκάδες χιλιάδες επιθεωρητές εργασίας που διαθέτει η ευνομούμενη πολιτεία μας θα ελέγξουν εξονυχιστικά κάθε επιχείρηση - ιδίως τις μεγάλες - και ο κάθε παραβάτης θα πληρώσει άμεσα και ακριβά.

Κι όποιος πει ότι δεν έχουν έτσι τα πράγματα, είναι προφανές ότι δεν κατανοεί πως το υπουργείο Εργασίας είναι «στο πλευρό» των ανθρώπων της δουλιάς, ενώ υπονομεύει την πορεία ανάπτυξης και κοινωνικής προστασίας στην οποία βαδίζει η χώρα.

Τώρα το ότι οι Επιθεωρήσεις Εργασίας είναι ίσως ο πιο υποτιμημένος χώρος του δημόσιου τομέα, ενώ ο πολιτικός προσανατολισμός τους κάθε άλλο παρά στην προστασία της ζωής των εργαζομένων κινείται, είναι μια μικρή, ασήμαντη λεπτομέρεια.

ΠΑΛΙ ΚΑΛΑ, πάντως, που ο υπουργός Οικονομίας Γιώργος Αλογοσκούφης δε βγήκε να εκμεταλλευτεί την κατάσταση. Θα μπορούσε να ζητήσει από τους χαμηλοσυνταξιούχους τώρα με τον καύσωνα να ...μαζέψουν ζέστη. Για να μην έρχονται το χειμώνα και του θέτουν παράλογα αιτήματα όπως το επίδομα θέρμανσης.

Για την ώρα, πάντως, η κυβέρνηση και οι προσκείμενοι σε αυτήν δήμαρχοι περηφανεύονται για την ύπαρξη δημοσίων χώρων που διαθέτουν κλιματισμό οπότε εκεί μπορούν να μαζεύονται οι υπερήλικες και να μην κινδυνεύουν από τους 42 υπό σκιά που προβλέπεται να δείξουν τα θερμόμετρα.

Μια θαυμάσια ευκαιρία να ασκήσουν τα προεκλογικά τους καθήκοντα και να πουλήσουν ...αέρα κοπανιστό, στην κυριολεξία. Εστω και ελαφρώς παγωμένο.

Γρηγοριάδης Κώστας

Αυτοπροβολή με το... νούμερο

Πολύχρωμα «τρικάκια» από ιλουστρασιόν χαρτί μοιράζουν πόρτα - πόρτα άνθρωποι της διοίκησης της νομαρχίας Αθήνας. Από τη μία το νέο τετραψήφιο νούμερο (1539) της νομαρχίας από όπου οι κάτοικοι του λεκανοπεδίου μπορούν να παίρνουν διάφορες πληροφορίες ή να κάνουν καταγγελίες. Στην πίσω όψη η φάτσα του νυν νομάρχη με γραπτό μήνυμά του προς τον «Αγαπητό Πολίτη» για τη χρησιμότητα του νούμερου «στην καθημερινή συναλλαγή σου με τις υπηρεσίες της Νομαρχίας» (γιατί όχι και γενικώς στη ζωή).

Προεκλογική περίοδος γαρ, γίνεται μεγάλη σπέκουλα και προβολή πρασινογάλαζων υποψηφίων, με δημόσιο χρήμα και για πράγματα τόσο απλά, εύκολα, έως κι ασήμαντα, που θα έπρεπε να έχουν γίνει αθόρυβα εδώ και χρόνια. Γιατί για τα πραγματικά προβλήματα των εργαζομένων, της ανεργίας, του χαμηλού λαϊκού εισοδήματος, της ιδιωτικοποίησης της Παιδείας, της Υγείας, της Πρόνοιας, της εκχώρησης των ακτών και των ελεύθερων χώρων στους επιχειρηματίες κλπ., κλπ. περί άλλα τυρβάζουν. `Η πιο σωστά τα ακουμπούν στην αγορά προς αντιμετώπιση. Αλλωστε για τους επιχειρηματίες δουλεύουν. Ας βγάζουν λοιπόν οι ψηφοφόροι τα συμπεράσματά τους.