ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Συγκρίσεις

Παπαγεωργίου Βασίλης

Πριν μερικές μέρες, ανάμεσα σε άλλα στοιχεία, που είχε δώσει στη δημοσιότητα η ηγεσία της ΓΣΕΕ, ήταν και το ρεκόρ που σημειώνει η απόδοση κεφαλαίων στην Ελλάδα. Συγκεκριμένα, στη δεκαετία 1995 - 2005 (με βάση το 100) η απόδοση του κεφαλαίου στην Ελλάδα και μάλιστα στο σύνολο της οικονομίας έφτασε το 123,3. Και αυτό, όταν στην ΕΕ των «15» η αντίστοιχη αύξηση ήταν στο 112,2 και στη ζώνη του ευρώ στο 112. Δηλαδή, η απόδοση κεφαλαίου στη χώρα μας αυξήθηκε με διπλάσιο σχεδόν ρυθμό απ' το μέσο όρο της ευρωένωσης των «15». Απόδοση, που συγκρίνεται μόνο με τη «χρυσή» περίοδο επιχειρηματικής κερδοφορίας της περιόδου 1960 - 1973.

Προχτές, η «Γιούροστατ» έδωσε στη δημοσιότητα τις εκτιμήσεις της για την επίσημη φτώχεια και τη «στέρηση βασικών ανέσεων» (λ.χ. επαρκής θέρμανση, πληρωμή ενοικίου, δυνατότητα ετήσιων διακοπών μιας βδομάδας σε ξενοδοχείο ή μη ιδιόκτητο κατάλυμα, κατανάλωση κρέατος, κοτόπουλου ή ψαριού κάθε δεύτερη μέρα, κλπ.). Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά, περισσότεροι του ενός στους πέντε Ελληνες (21%) βρίσκονται στα όρια της επίσημης φτώχειας (νοικοκυριά με εισόδημα που δεν υπερβαίνει το 60% του εθνικού μέσου όρου εισοδημάτων). Ενώ, στην άλλη κατηγορία, το 39% έχει στέρηση τουλάχιστον δυο «βασικών ανέσεων» και το 62% τουλάχιστον μιας. Με άλλα λόγια, περίπου τα δύο τρίτα του πληθυσμού δεν μπορούν να ικανοποιήσουν το σύνολο των βασικών αναγκών τους. Κι όλ' αυτά με στοιχεία του 2003. Σήμερα τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα...

Η «δημοκρατική» Βουλγαρία...

«Η βουλγαρική αστυνομία θα μπορεί να κάνει χρήση βίας κατά ανηλίκων και εγκύων σε περίπτωση ταραχών κι επεισοδίων, σύμφωνα με απόφαση που έλαβε σήμερα το βουλγαρικό Κοινοβούλιο» μετέδωσε χτες το ΑΠΕ!

Αν και τα σχόλια προφανώς περιττεύουν, ωστόσο νομίζουμε πως μετά από τέτοιες αποφάσεις η «ελεύθερη» και «δημοκρατική» Βουλγαρία που «βαδίζει στο δρόμο της οικονομίας της αγοράς» και τρέχει ως άλλο σκυλί του Παβλόφ όπου τη φωνάζουν οι ιμπεριαλιστές αφέντες της, έχει σίγουρο το «εισιτήριο» για την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ενωση...

Ιδια πολιτική...

Οι αντεργατικές ανατροπές στις λεγόμενες ΔΕΚΟ, που ψήφισε και προωθεί η κυβέρνηση, η κατάργηση του πενθήμερου στις τράπεζες, με τις πλάτες μάλιστα ορισμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών, η μεταφορά και η συρρίκνωση των δραστηριοτήτων της «Κόκα - Κόλα», για να περιοριστούμε μόνο σε τρία γεγονότα των τελευταίων ημερών, όσο ασύνδετα και αν εμφανίζονται εκ πρώτης όψεως μεταξύ τους, είναι αποτέλεσμα μιας και ενιαίας πολιτικής. Της πολιτικής που συμπυκνώνεται σε εκφράσεις του τύπου «αύξηση της ανταγωνιστικότητας», «μείωση του κόστους», «αναδιάρθρωση» ή «μεταρρύθμιση» όταν πρόκειται για το δημόσιο τομέα.

Μια πολιτική που ασκείται, τόσο από τους καπιταλιστές στις επιχειρήσεις τους (π.χ. «Κόκα - Κόλα», «Γιούρομπανκ») όσο και από την κυβέρνηση στην περίπτωση των πρώην ΔΕΚΟ. Είναι η πολιτική που έχει στόχο να κάνει ακόμα πιο φτηνή την εργατική δύναμη, να μεγαλώσει την εκμετάλλευση και το ξεζούμισμα των εργαζομένων και, βέβαια, να εξασφαλίσει πολύ περισσότερα κέρδη στους επιχειρηματίες, στους τραπεζίτες και τους κάθε λογής μεγαλομετόχους.

Ιδιοι στόχοι κι επιδιώξεις

Για την ιστορία, αντιγράφουμε τις λέξεις, που χρησιμοποιεί η «Κόκα-Κόλα» στο σχετικό δελτίο Τύπου με το οποίο ανακοίνωσε χτες τα μέτρα που παίρνει:

«Αναδιάρθρωση της λειτουργικής δομής», «δραστηριοποιείται σε ένα ιδιαίτερο ανταγωνιστικό περιβάλλον», «υψηλά λειτουργικά κόστη», «η αλλαγή είναι μονόδρομος», «να παραμείνει ανταγωνιστική», «συνεχή ανάπτυξη και βελτίωση της παραγωγικότητας» και το κερασάκι... «η φροντίδα των εργαζομένων της (σ.σ. της «Κόκα-Κόλα») αποτελεί κύριο μέλημα»..! Αν ο αναγνώστης στις φράσεις αυτές ανακάλυψε, ταυτόσημες φράσεις, απ' αυτές που οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης, όπως και του ΠΑΣΟΚ, βέβαια, εκστομίζουν στη Βουλή, προκειμένου να δικαιολογηθούν τα αντεργατικά μέτρα, ας μην παραξενευτεί. Επιβεβαιώνεται αυτό που ήδη γράψαμε, ότι τα μέτρα αυτά βγαίνουν από την ίδια μήτρα, εξυπηρετούν την ίδια πολιτική και τους ίδιους στόχους.

Τα ... ζαχαρωμένα

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΜΕΝΟΙ με όλα εμφανίστηκαν χτες Αλογοσκούφης και Γκαργκάνας, μετά από τη συνάντηση που είχαν, με αντικείμενο, φυσικά, την οικονομία. Λογικό, διότι τις ίδιες απόψεις μοιράζονται, ο καθένας με τον τρόπο του.

Οπως καταλαβαίνετε, αφού αυτοί χαμογελάνε ...κάτι δεν πάει καλά, μια και είναι γνωστό πως οι προαναφερόμενοι χαίρονται, όταν πηγαίνουν πρίμα τα επιχειρηματικά κέρδη και οι προοπτικές τους.

Οταν πάνε καλά αυτά, όμως, τότε οι μισθοί χειροτερεύουν, τα εργασιακά δικαιώματα πετσοκόβονται και η ασυδοσία της αγοράς βρίσκεται σε έξαρση.

Μάλιστα, ο υπουργός Οικονομίας δεν μπόρεσε να κρύψει τη ...χαρά του από την επέκταση του ωραρίου στη Γιούρομπανκ. Τέτοια μέτρα - λέει - βελτιώνουν τον ανταγωνισμό! Το γεγονός ότι το μέτρο υπονομεύει τα δικαιώματα των μισθωτών δε λογαριάζεται...

ΙΔΙΑΙΤΕΡΩΣ ΑΠΑΣΧΟΛΗΜΕΝΗ δηλώνει αυτές τις μέρες η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Γεωργίας. Για το λόγο αυτό, δε βρέθηκε έστω κάποιος υφυπουργός να απαντήσει χτες στην Ερώτηση, που έχει καταθέσει ο βουλευτής του ΚΚΕ Τάκης Τσιόγκας, για την Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης (ΕΒΖ).

Δεν μπορούμε, βέβαια, να ελέγξουμε το πρόγραμμα των υπουργών και υφυπουργών, άρα και το αληθές ή όχι των αιτιάσεών τους. Πλην, όμως, δεν μπορούμε να μην επισημάνουμε το ...βολικό χαρακτήρα των τελευταίων.

Βλέπετε, η ΕΒΖ οδηγείται στο λουκέτο με δική τους ευθύνη (αφού, όπως οι προκάτοχοί τους, λένε «ναι» στην πολιτική και τα μέτρα της νέας ΚΑΠ). Και τόσο το γεγονός αυτό, όσο και οι εκατοντάδες μελλοντικοί απολυμένοι δεν είναι καθόλου προνομιακό πεδίο για πολιτική αντιπαράθεση.

Μάλλον προτιμούν να ...ξεχαστεί το θέμα, όμως δύσκολα θα τους περάσει. Βλέπετε, δεν είναι ούτε η πρώτη, ούτε η μόνη επιχείρηση που κλείνει. Κι αυτά τα φαινόμενα, μαζί με τις ανάλογες ευθύνες, ούτε κρύβονται, ούτε ξεχνιούνται.

Γρηγοριάδης Κώστας

ΘΕΩΡΟΥΝ, άραγε, ότι ανεβαίνει πολύ το γόητρο της Ελληνικής Αστυνομίας με τη σύλληψη Μπουρμπούλια στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης και προβάλλουν το γεγονός με αυτό τον τρόπο; Δεν πρόκειται δα και για τον ...Αρσέν Λουπέν.

Σίγουρα, πάντως, επικοινωνιακά έχουν πολλά να μπαλώσουν. Η υπόθεση της εμπλοκής των ελληνικών αρχών στις ανακρίσεις και συλλήψεις Πακιστανών με εντολή Βρετανίας και ΗΠΑ δεν έχει ακόμη ξεκαθαρίσει...

Μύχιοι πόθοι...

Οσο πλησιάζει η ημερομηνία συζήτησης του αντικομμουνιστικού μνημονίου στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης, κάποιοι δυσκολεύονται αφάνταστα να κρύψουν την πραγματική τους θέση και τους μύχιους πόθους τους αναφορικά με το προωθούμενο έκτρωμα, παρότι φαινομενικά το «καταδικάζουν». Με σημαία τον αντισταλινισμό, φτάνουν στο σημείο να δίνουν επικίνδυνα άλλοθι στους εμπνευστές του μνημονίου και να σιγοντάρουν την προσπάθειά τους να στείλουν στην πυρά την κομμουνιστική ιδεολογία και κατά συνέπεια να ποινικοποιήσουν την ίδια την ταξική πάλη, τους λαϊκούς αγώνες και την πρωτοπορία τους. Το φαινόμενο δεν είναι βέβαια καινούριο.

Το ΚΚΕ, στα συμπεράσματα της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης που διοργάνωσε το 1995 με θέμα «Προβληματισμοί για τους παράγοντες που καθόρισαν την ανατροπή του σοσιαλιστικού συστήματος στην Ευρώπη. Η επικαιρότητα και αναγκαιότητα του σοσιαλισμού», αναφέρει μεταξύ άλλων: «Ο αντισταλινισμός έγινε το όχημα για να συκοφαντείται και να σπιλώνεται ο σοσιαλισμός, καταφύγιο και πρόσχημα όλων εκείνων που δεν ενδιαφέρονται βέβαια να διορθώσουν λάθη, παρεκκλίσεις και παραβάσεις, αλλά να χτυπήσουν την κομμουνιστική θεωρία. Με τη σταλινολογία, ο ιμπεριαλισμός έδειχνε όλο το ταξικό μίσος του για τη διαμόρφωση του σοσιαλιστικού συστήματος μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο». Η σταλινολογία δεν υπήρξε ποτέ αποκλειστικότητα των γνήσιων και δηλωμένων εκφραστών της αστικής ιδεολογίας, αλλά και των κάθε λογής οπορτουνιστών, που μ' αυτόν τον τρόπο άπλωναν - και συνεχίζουν να απλώνουν - το βούτυρο στο ψωμί εκείνων που στις διακηρύξεις τους ορκίζονται ότι αντιπαλεύουν.

Η επίκληση των «εγκλημάτων του κομμουνισμού» αποτελεί άλλωστε και το νήμα που ενώνει σήμερα το προωθούμενο αντικομμουνιστικό μνημόνιο με την καταδίκη και ποινικοποίηση της δράσης των κομμουνιστικών εκείνων κομμάτων που αρνήθηκαν να υπογράψουν δήλωση μετανοίας στον ιμπεριαλισμό. Ενα χαρακτηριστικό απόσπασμα από το μνημόνιο: «Τα εγκλήματα σπάνια έχουν υποστεί μια νομική δίωξη και πολλοί από τους αυτουργούς δεν έχουν συρθεί ποτέ στη Δικαιοσύνη. Κομμουνιστικά κόμματα εξακολουθούν να είναι δραστήρια σε κάποιες χώρες και δεν έχουν καν πάρει αποστάσεις από το παρελθόν, όταν υποστήριζαν και συνεργάζονταν με τα εγκληματικά κομμουνιστικά καθεστώτα». Η ετυμηγορία των ιμπεριαλιστών είναι ξεκάθαρη: Ενοχος και επικίνδυνος όποιος επιμένει να υπερασπίζεται το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε.

Δεν ήταν λίγα τα κόμματα εκείνα και οι δυνάμεις που έσπευσαν από νωρίς να καταθέσουν τα διαπιστευτήριά τους στους ιμπεριαλιστές, διακηρύσσοντας σε όλους τους τόνους αμέσως μετά τις ανατροπές ότι καταδικάζουν «τα εγκλήματα του σταλινισμού». Σήμερα, με αφορμή το προωθούμενο μνημόνιο, αισθάνονται την ανάγκη να σηκώσουν ακόμα ψηλότερα τη σημαία του αντισταλινισμού, φλερτάροντας ανοιχτά με το αντιδραστικό σκεπτικό των συντακτών του μνημονίου, το οποίο, κατά τ' άλλα, προσπαθούν να πείσουν ότι «καταδικάζουν». Κάτω από τα παχιά τους λόγια, ένα σαρδόνιο χαμόγελο φανερώνει τον πραγματικό τους πόθο: Υπό την πίεση του μνημονίου και των εξελίξεων που θα δρομολογήσει η ενδεχόμενη ψήφισή του, να τραβήξουν νέες δυνάμεις στο στρατόπεδο των προσκυνημένων, που έχουν πάρει διαζύγιο από την ταξική πάλη και τους λαϊκούς αγώνες για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ