ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Λαθροχειρίες

Γρηγοριάδης Κώστας

Σε μια επιχείρηση τόνωσης του πεσμένου ηθικού της κυβέρνησης μετατράπηκε το προχτεσινό Υπουργικό Συμβούλιο γράφουν οι χτεσινές εφημερίδες και δεν έχουν άδικο. Το Υπουργικό Συμβούλιο υποτίθεται πως θα εξέταζε την πορεία της οικονομίας, αλλά, τελικά, χρησιμοποιήθηκε αποκλειστικά και μόνο για να μεταδώσει προς τα έξω την κυβερνητική αισιοδοξία, ότι όλα είναι ωραία και καλά. Διοχετεύτηκαν, μάλιστα και τα ανάλογα στοιχεία, το βασικότερο εκ των οποίων, είναι η αύξηση του κατά κεφαλήν εισοδήματος από το 64% του μέσου κοινοτικού όρου το 1993, στο 71% το 2001. Στοιχείο, το οποίο - πάντα κατά την κυβέρνηση - αποδείχνει την ουσιαστική και πραγματική βελτίωση της ζωής των Ελλήνων πολιτών και, μάλιστα, την πρόοδο της πραγματικής σύγκλισης.

Η αλήθεια, όμως, είναι διαφορετική. Ακόμη κι αν δεχτούμε ως αληθινό και σωστό το προαναφερόμενο στοιχείο, αυτό αποδείχνει αποκλειστικά και μόνο πως ο παραγόμενος κοινωνικός πλούτος στη χώρα μας αυξανόταν τα χρόνια αυτά με γρηγορότερους ρυθμούς απ' ό,τι ο αντίστοιχος μέσος κοινοτικός όρος. Τίποτε άλλο. Και πολύ περισσότερο, δεν αποδείχνει ότι βελτιώθηκε ουσιαστικά και πραγματικά η ζωή των εργαζομένων, όταν οι πάντες γνωρίζουν, ότι είναι πολύ διαφορετικό το ποιοι παράγουν τον κοινωνικό πλούτο και πώς αυτός μοιράζεται...

Οι μεν και οι δε

Και, βέβαια, έχετε δίκιο κ. Πρετεντέρη. Πράγματι, η προχτεσινή απεργία ουδόλως αφορούσε τους έχοντες μηνιαία έσοδα μερικών εκατομμυρίων και ακόμη περισσότερο. Αλλωστε, αυτοί δεν περιμένουν από το ΙΚΑ και παρόμοιους ασφαλιστικούς οργανισμούς των εργαζομένων, για να καλύψουν τις όποιες ασφαλιστικές ανάγκες τους.

Φανταζόμαστε, όμως, ότι ακόμη κι εσείς, θα μπορείτε να καταλάβετε -έστω, να προσεγγίσετε κάπως- ότι πολύ διαφορετικά σκέπτονται τα εκατομμύρια των εργαζομένων και των συνταξιούχων, που παίρνουν ή πρόκειται να πάρουν τις γνωστές σε όλους εξευτελιστικές συντάξεις πείνας και φτώχειας.

Εντείνονται οι ταξικές ανισότητες

Περίπου 82.000 μαθητές της Γ' Λυκείου, όπως και άλλοι 17.000 απόφοιτοι προηγούμενων χρόνων, θα διεκδικήσουν φέτος τις 68.600 θέσεις των ΑΕΙ και ΤΕΙ. Η αναλογία, όμως, που δίνουν τα προαναφερόμενα νούμερα είναι σε μεγάλο βαθμό πλαστή, αφού οι πάντες γνωρίζουν ότι δεν έχουν όλες οι σχολές την ίδια ζήτηση. Οι αντίστοιχες αναλογίες στα περιζήτητα τμήματα των πανεπιστημίων είναι πολύ διαφορετικές. Για παράδειγμα, το ακαδημαϊκό έτος 2000 - 2001, οι υποψήφιοι που δήλωσαν το τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Η/Υ του ΕΜΠ ήταν 13.854 (οι 3.475 το είχαν ως πρώτη προτίμηση), ενώ κατάφεραν να εισαχθούν μόλις 310. Τα αντίστοιχα νούμερα για την Ιατρική Αθήνας, ήταν 4.511 υποψήφιοι (2.246 ως πρώτη προτίμηση) και 250 εισαχθέντες. Και δεν είναι, βέβαια, καθόλου τυχαία, τα στοιχεία που έφερε στη δημοσιότητα ο Χρ. Κατσίκας, σχετικά με την ταξική προέλευση των φοιτητών στις σχολές μεγάλης ζήτησης. Στις δυο προαναφερόμενες σχολές, οι φοιτητές που προέρχονται από εργατική ή αγροτική οικογένεια φτάνουν μόλις στο 11,6% για το Πολυτεχνείο και το 14,2% για την Ιατρική. Δυναμώνουν συνεχώς οι ταξικές ανισότητες στην Παιδεία, τόσο ως συνέπεια της κυβερνητικής πολιτικής, όσο και ως αντανάκλαση των γενικότερων και συνεχώς εντεινόμενων προβλημάτων της συντριπτικής πλειοψηφίας των εργαζομένων και του λαού.

Τα σχολεία «δεύτερης κατηγορίας»

Εξετάσεις, βέβαια, δε θα δώσουν μόνον οι μαθητές της Γ' Λυκείου, αλλά και οι 25.000 υποψήφιοι των Τεχνικών Επαγγελματικών Εκπαιδευτηρίων (ΤΕΕ) που συμμετέχουν στις ειδικές εξετάσεις για 6.149 θέσεις των ΤΕΙ, που προβλέπονται ειδικά για τους απόφοιτους του Β' Κύκλου Σπουδών. Και μπορεί, τα νούμερα αυτά, να λένε, ότι περίπου ο ένας στους τέσσερις θα περάσει σε κάποια σχολή, αλλά σύμφωνα με τη μέχρι τώρα εμπειρία αρκετές εκατοντάδες θέσεις, θα μείνουν κενές. Δηλαδή, η αναλογία για τους μαθητές των ΤΕΕ που θα καταφέρουν να πιάσουν τη βάση των 1.000 μορίων, είναι ακόμα πιο δυσμενής. Προοπτική, που παραπέμπει ευθέως στις οικτρές συνθήκες, μέσα στις οποίες λειτουργούν τα ΤΕΕ και, γενικότερα, στο ρόλο των σχολείων «δεύτερης κατηγορίας», που τους έχει επιφυλάξει η πολιτική της κυβέρνησης. Τα μεγάλα κενά σε καθηγητές και βιβλία και οι τεράστιες ελλείψεις στην απαραίτητη υλικοτεχνική υποδομή είναι ορισμένα μόνο από τα μεγάλα προβλήματα, που αντιμετωπίζουν τα ΤΕΕ και μαρτυρούν την υποβάθμισή τους. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός, πως ακόμη και στο λεκανοπέδιο της Αττικής διορίζονταν αναπληρωτές και ωρομίσθιοι για την κάλυψη κενών, μέχρι και στις αρχές Μάρτη...

Τα ακατανόητα...

Γρηγοριάδης Κώστας

Ε, ΟΧΙ ΚΑΙ ΑΚΑΤΑΝΟΗΤΗ η πολιτική της κυβέρνησης στο θέμα της Μέσης Ανατολής. Μπορεί να βολεύεται έτσι ο κ. Πάγκαλος, αλλά εμάς δε μας έπεισε με τις σχετικές δηλώσεις του. Είναι απολύτως κατανοητή, αν σκεφθεί κανείς πως η Ελλάδα λειτουργεί ως μια «ευρωπαϊκή χώρα» και η ΕΕ, απλούστατα, φροντίζει να «συμπάσχει» στο πλευρό των ΗΠΑ, μια και δεν την παίρνει, να ξεδιπλώσει τον αυτόνομο ιμπεριαλιστικό της ρόλο, όπως θέλουν ορισμένοι.

Οσο για τα περί κοινής ...ειρηνευτικής παρέμβασης Ελλάδας - Τουρκίας, έχει δίκιο ο πρώην υπουργός Εξωτερικών, στην κριτική του, όταν λέει πως ήταν εξαρχής καταδικασμένη. Ομως, ο νυν υπουργός είναι γνωστό ότι, όπου μπορεί, την μπλέκει την πολιτική της «ελληνοτουρκικής προσέγγισης».

ΠΑΝΤΩΣ, Ο ΑΡΙΕΛ Σαρόν λέει όχι σε όσες προτάσεις κι αν του γίνονται και προβλέπουν την απομάκρυνση των στρατευμάτων του από τα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη. Ούτε καν την ανάπτυξη πολυεθνικής (δηλαδή ΝΑΤΟικής) δύναμης δέχεται.

Φανταστείτε, δηλαδή, πόσο ενίσχυσε την επιθετική τακτική του η πρόσφατη επίσκεψη του Κόλιν Πάουελ, που, κατά τα άλλα, χαρακτηρίζεται επιτυχημένη από τους Αμερικανούς, μια και έβαλε, λέει, τις βάσεις για την ειρήνευση.

Α, ΜΑΛΙΣΤΑ, επιτέλους το κατάλαβαν εκεί στην κυβέρνηση ότι κάτι δεν πάει καλά με τον πληθωρισμό και στην τελευταία κυβερνητική επιτροπή δεν απέκλεισαν το ενδεχόμενο να μην επιτύχουν το 2,7%, που έχει θέσει σαν στόχο το υπουργείο Οικονομικών.

Λένε, βέβαια, ότι τους φταίνε τα οπωροκηπευτικά που είχαν αυξημένες τιμές. Μια άποψη, βεβαίως, προωθημένη, διότι ποιος να το πίστευε ότι το «όραμα του εκσυγχρονισμού» θα υπονομευόταν από τα μαρούλια και τα λαχανάκια;

Ομως, ό,τι κι αν λένε αυτοί για λαχανικά, καλό είναι να ξέρουν ότι ο κόσμος δεν τρώει κουτόχορτο. Χώρια, που διαθέτει έναν πολύ καλό οικονομικό αναλυτή, σαφώς καλύτερο από τους οίκους που προσλαμβάνει κατά καιρούς η κυβέρνηση: Την τσέπη του.

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Σφάξε με αγά μου... »

Εχουμε επίγνωση της πολύ αρνητικής πορείας των πραγμάτων, σε σχέση με τις θεμελιώδεις αρχές του Ποινικού Δικαίου», παραδέχτηκε ο συνταγματολόγος υφυπουργός Εξωτερικών στη Βουλή, στη συζήτηση για την κύρωση της σύμβασης περί «χρηματοδότησης της τρομοκρατίας». Αλίμονο, να μην είχαν και επίγνωση του παραλογισμού, που επιβάλλεται σαν λογική. Πολύ περισσότερο, που ο ίδιος είναι και μελετητής του Δικαίου και πιάνει όλη την ασυνέχεια με αυτό που ονομάζει «θεμελιώδεις αρχές», που, όμως, είχαν πέραση σε άλλες ιστορικές εποχές και εντελώς άλλες επιδιώξεις της κυρίαρχης αστικής τάξης.

Τώρα όλα αυτά, που σπούδασε και διδάσκει ο υφυπουργός Εξωτερικών είναι υποχρεωμένος, όχι να τα ξεχάσει, αλλά να κάνει κάτι πιο επικίνδυνο, όσον αφορά στη διαμόρφωση της κοινωνικής συνείδησης. Να διδάξει πρακτικά τον ελληνικό λαό πως οι συγκυρίες επιβάλλουν να θυμόμαστε αυτές τις «θεμελιώδεις αρχές», αλλά να κάνουμε πως δεν τις θυμόμαστε και να τις καταπίνουμε, προκειμένου να δείχνουμε καλό πρόσωπο στο εξωτερικό. Δηλαδή, σε πιο απλά ελληνικά, αν ο ιμπεριαλισμός το θέλει, να λέμε «ο γάιδαρος πετάει», την ώρα που ξέρουμε, από τους γαϊδάρους της χώρας μας τουλάχιστον, πως δεν έχουν φτερά και ούτε δίπλωμα πιλότου... Η Μ. Δαμανάκη, μάλιστα, που έπιασε αμέσως το νόημα, έσπευσε ακριβώς, όχι μόνο να κολλήσει φτερά στους γαϊδάρους, αλλά πρότεινε και σ' εμάς να κάνουμε το ίδιο, αφού κυνικά ισχυρίστηκε πως «το πολιτικό κόστος που θα υποστεί η Ελλάδα θα είναι τεράστιο», αν δεν ψηφιστεί η παράλογη σύμβαση.

Δε φτάνει, δηλαδή, πως πρέπει, σώνει και καλά, να αρχίσουμε να παραδεχόμαστε και να το κατοχυρώνουμε με αποφάσεις στη Βουλή πως... ο ήλιος βγαίνει από τη δύση, παρά τη συσσωρευμένη αντίθετη γνώση χιλιετηρίδων, αλλά να το κάνουμε και εξυπνακίστικα, γνωρίζοντας ότι λέμε επικίνδυνες ανοησίες για να μην τυχόν και μας γράψουν στα κατάστιχα οι ιμπεριαλιστές. Αυτή η λογική, που διδάσκεται από τους εκλεγμένους του αντιπροσώπους ο ελληνικός λαός, είναι χειρότερη και από το να τον κάνουν να πορεύεται με το «σφάξε με αγά μου ν' αγιάσω», γιατί, πρακτικά, σημαίνει «σφάξε με κι ας ξέρω πως δε θα αγιάσω...».

Οι, τάχατες, «έξυπνες ευλυγισίες», του τύπου μην αναπνεύσω και ξυπνήσει ο γίγαντας, οδηγούν, ή σε ασφυξία, ή από τις πολλές ευλύγιστες τούμπες γίνεσαι ο ευχάριστος γελωτοποιός του «γίγαντα». Δεν αξίζει κανένας απ' αυτούς τους ρόλους στον ελληνικό λαό και η ιστορία του έχει αποδείξει πως ποτέ δεν τους ανέχτηκε. Ισως γι' αυτό έχουν σκάσει με κάθε δυνατό τρόπο, όχι μόνο να του δικαιολογούν τα αδικαιολόγητα, αλλά να προσπαθούν, με κάθε ευκαιρία, να ιδεολογικοποιούν από πάνω και την υποταγή, με μαθήματα, του τύπου «κάνε το κορόιδο για να μη χάσεις...».

Παύλος ΑΛΕΠΗΣ