Αν αναρωτιέστε, τώρα, τι σχέση έχει ο ασκών για χρόνια τώρα εξουσία, τόσο στην ΕΕ, όσο και στην Ελλάδα, Χρ. Παπουτσής, με τις ευαισθησίες της Κολιάτσου και του φοιτητικού κινήματος, μάλλον, μια απάντηση και μόνο υπάρχει: Οση σχέση έχει και το ΠΑΣΟΚ του «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», με το σημερινό. Δηλαδή, καμία! Ο σημερινός Χρήστος είναι χρόνια τώρα ένθερμος και αμετανόητος οπαδός των «ευρω-μονόδρομων» της λιτότητας, των νόμων της αγοράς και της ασυδοσίας του μεγάλου κεφαλαίου. Ο Χρήστος και οι διάφοροι άλλοι πολιτικοί σαν τον Χρήστο έχουν διαβεί προ πολλού τον Ρουβίκωνα κι έχουν περάσει στην απέναντι από το λαό όχθη. Η πολιτική τους «προσφορά» συνίσταται αποκλειστικά και μόνο στις όποιες ικανότητες διαχείρισης (διάβαζε: ξεγέλασμα) της κοινής γνώμης, σύμφωνα με τις επιθυμίες των μεγάλων συμφερόντων. Αυτή την ικανότητα εξαργυρώνουν καθημερινά και οικοδομούν την πολιτική τους καριέρα. Αυτός είναι ο Χρήστος.
Υ.Γ. Αλήθεια, γιατί στο διαφημιστικό σποτ «ξέχασε» να μνημονεύσει τη θητεία του στο υπουργείο Ναυτιλίας; Επειδή μια τέτοια αναφορά θα παρέπεμπε στο τραγικό ναυάγιο του «ΣΑΜΙΝΑ» και όχι μόνο;
Μην... αγωνιάτε κ. Ι.Κ. Πρετεντέρη, αναρωτώμενος «θέλει ή δε θέλει η ελληνική κοινωνία να απαλλαγεί από την τρομοκρατία;». Το ερώτημά σας έχει προ πολλών πολλών αιώνων απαντηθεί. Κανένας λαός - και ο ελληνικός μαζί - δεν είχε ποτέ καλές σχέσεις με την όποια τρομοκρατία. Εχθρικές, εχθρικότατες, ήταν πάντα οι σχέσεις τους. Και δεν μπορούσε να είναι διαφορετικά. Ο ελληνικός λαός, για παράδειγμα, έχει πληρώσει βαριά, είτε την κρατική, είτε τη φασιστική (τον καιρό της Κατοχής), είτε τη σύγχρονη ιμπεριαλιστική τρομοκρατία, είτε τους όποιους τρομοκρατικούς μηχανισμούς τους, τύπου «17Ν».
Ουδέν κακόν αμιγές καλού, όμως, που έλεγαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι. Οι εμπειρίες αυτές αναδείχνονται σήμερα πολύτιμες, καθώς πολλοί και διάφοροι επιχειρούν, είτε με τις... αγωνίες τους, είτε με άλλα κόλπα και τερτίπια, να θολώσουν τα νερά, σχετικά με το κρίσιμο ζήτημα της πολιτικής ουσίας, του περιεχομένου και του χαρακτήρα της σύγχρονης τρομοκρατίας, όπως και των βαθύτερων ελατηρίων και αιτιών της.
Απ' την 1.10.2002 ξεκινά τη δράση του το Σώμα Επιθεωρητών Υπηρεσιών Υγείας-Πρόνοιας (ΣΕΥΥΠ) και χτες ξεκίνησε διημερίδα για το ρόλο του νέου θεσμού.
Ο νέος θεσμός, όπως αναφέρθηκε στην εισήγηση, έρχεται να καλύψει το έλλειμμα της ελληνικής δημόσιας διοίκησης σε ελεγκτικούς μηχανισμούς της διοικητικής δράσης, στους τομείς της Υγείας και της Πρόνοιας, ώστε να προλαμβάνονται ή να καταστέλλονται διοικητικές δυσλειτουργίες. Πρόκειται, όπως αναφέρθηκε και στην εισήγηση, για «διοικητική σύγκλιση» σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Οσο κι αν ακούγονται καλά οι προληπτικές και κατασταλτικές δυνατότητες του ΣΕΥΥΠ, δυστυχώς ο βασικός και κύριος ρόλος του βρίσκεται στην αποτελεσματικότερη υλοποίηση της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης, στην Υγεία και στην Πρόνοια. Μιας πολιτικής, της οποίας τα κύρια χαρακτηριστικά είναι η υποβάθμιση των τομέων αυτών, η πολύμορφη ιδιωτικοποίησή τους και ο συνεχής περιορισμός των όποιων σχετικών κρατικών δαπανών, στα πλαίσια και του Συμφώνου Σταθερότητας.
Με δυο λόγια, ο υπουργός Ανάπτυξης εξάγγειλε την εντατικοποίηση των σχετικών ελέγχων και -άκουσον, άκουσον - ανακοίνωσε ακόμη και την ίδρυση Παρατηρητηρίου Τιμών.
Και σε ό,τι αφορά στο πρώτο, μικρό είναι το κακό. Ετσι κι αλλιώς, ποιοι θα εντατικοποιήσουν τους όποιους ελέγχους, όταν δεν υπάρχουν πλέον ουσιαστικά ελεγκτικοί μηχανισμοί στο σημερινό «κράτος στρατηγείο»; Και όσοι υπάρχουν, δεν έχουν καμιά δουλιά να κάνουν, αφού δεν έχουν πλέον ουσιαστικές αρμοδιότητες. Οι τιμές και όλα τα συναφή προβλήματα διαμορφώνονται και αντιμετωπίζονται πλέον με τους νόμους της αγοράς.
Αλλά, το δεύτερο είναι ...πρωτάκουστο. Ακου εκεί, Παρατηρητήριο Τιμών! Μόλις τ' άκουσαν οι δυνάμεις της αγοράς - τα μεγάλα συμφέροντα, δηλαδή - τρομοκρατήθηκαν, τους κόπηκε η λαλιά.. Τέτοιας έκτασης και δυναμισμού ...αντιμονοπωλιακό μέτρο είχαν πολλά χρόνια ν' ακούσουν και να δουν...
ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΙΛΑΜΕ, όμως, για την ακρίβεια και επειδή ο Ακης Τσοχατζόπουλος δήλωσε ότι είναι ανύπαρκτη και η σχετική φασαρία οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στα προβλήματα προσαρμογής των Ελλήνων καταναλωτών στο ευρώ, έχουμε να κάνουμε μερικές σχετικές προτάσεις:
Τα όποια σχετικά ...προβλήματα προσαρμογής μπορούν να λυθούν στο «άψε - σβήσε» με τα εξής δυο μέτρα: Πρώτον, το διπλασιασμό όλων των μεροκάματων, μισθών και συντάξεων, που σήμερα βρίσκονται κάτω από 1.500 ευρώ (γύρω στις 500.000 δραχμές) το μήνα. Και, δεύτερον, το πάγωμα όλων των τιμών προϊόντων και υπηρεσιών στο σημερινό επίπεδο.
Προκαλούμε, μάλιστα, τον κ. Τσοχατζόπουλο, να βάλουμε όποιο στοίχημα θέλει, ότι μόλις η κυβέρνηση πάρει αυτά τα μέτρα, κανένας εργαζόμενος δε θα μιλάει για ακρίβεια, από την άλλη στιγμή. Αρα, θα έχουν λυθεί, όλα τα ...προβλήματα προσαρμογής στο νέο νόμισμα...Εμπρός, λοιπόν. Ιδού η Ρόδος...