Σε παράδεισο για τα κεφάλαια που επενδύονται έχουν μετατρέψει το χώρο της Υγείας οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Σ' αυτόν το χώρο τα κεφάλαια έχουν τετραπλάσια απόδοση απ' τη μέση απόδοση της Ελληνικής Οικονομίας και οι τζίροι των επιχειρήσεων παρουσιάζουν μέσο ετήσιο ρυθμό αύξησης κοντά στο 15%.

Ετσι δεν είναι τυχαίο που το Ιατρικό Κέντρο Αθηνών εγκαινιάζει σήμερα τη λειτουργία του και στο Περιστέρι, μια λαϊκή συνοικία που δεν αξιώθηκε ν' αποκτήσει ούτε ένα πλήρες δημόσιο Κέντρο Υγείας αστικού τύπου. Υπάρχουν, βέβαια, το παράρτημα του Αγία Ολγα και τα πολυιατρεία του ΙΚΑ αλλά καμιά μεγάλη δευτεροβάθμια μονάδα. Ετσι μένει ελεύθερος ο χώρος για την επιχειρηματική δράση.

Και βέβαια οι επιχειρηματίες δεν περιορίζονται μόνο στις συνοικίες των Αθηνών. Ετσι στελέχη του Ιατρικού Κέντρου, όπως αναφέρεται σε χτεσινό ενημερωτικό δελτίο Τύπου, έκαναν «εξαγωγή» των ιατρικών γνώσεων στη ρομποτική χειρουργική στη Ρουμανία. Μάλιστα, δόθηκε και συνέντευξη Τύπου στη Ρουμανία, στην οποία επισημάνθηκε η «μεγάλη εμπειρία του Ιατρικού Κέντρου Αθηνών σε σχέση με τη ρομποτική χειρουργική και την ανάδειξή του σε Κέντρο Αναφοράς της ρομποτικής χειρουργικής».

Με τέτοια περιθώρια στην επιχειρηματική δραστηριότητα η χώρα μας μπορεί να αποτελέσει και κέντρο αναφοράς κερδών καθώς και κέντρο εξόρμησης των επιχειρηματιών υγείας για τη Νοτιανατολική Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή -όπως άλλωστε το διατυμπανίζουν και οι ίδιοι.

Πέρα απ' το διαχειριστικό χαρακτήρα του ΕΣΔ, ανάμεσα στα άλλα, ο Θ. Ρουσσόπουλος είπε ότι προβλέπει «σύνδεση των στεγνών προγραμμάτων με τα προγράμματα μεθαδόνης, για να σπάσουμε το φαύλο κύκλο της εξάρτησης και να οδηγήσουμε στην κοινωνική επανένταξη».

Δε διευκρίνισε όμως ότι αν αυτή η διασύνδεση περιλαμβάνει και τη διακοπή της χρήσης των ουσιών - συμπεριλαμβανομένης μετά από ένα στάδιο σωματικής αποτοξίνωσης και της μεθαδόνης. Αλλιώς, η όποια διασύνδεση όχι μόνο δε θα οδηγήσει στην «κοινωνική επανένταξη», αλλά θα αποτελέσει και μπουρλότο στα θεμέλια της απεξάρτησης, όπως υλοποιείται σήμερα μέσα απ' τα στεγνά προγράμματα. Αλλωστε, ο μέχρι τώρα τρόπος της χορήγησης της μεθαδόνης -χωρίς δηλαδή την απαραίτητη ψυχοκοινωνική υποστήριξη - οδήγησε σε αποτυχία τα προγράμματα της υποκατάστασης και σε εκείνες ακόμα τις περιπτώσεις που θα μπορούσαν να είχαν κάποια χρησιμότητα - στην προοπτική πάντα της «τελικής απεξάρτησης», όπως έλεγε η αρχική φιλοσοφία της εισαγωγής των υποκαταστάτων.

Μοιραία όμως η μετεξέλιξη αυτών των προγραμμάτων σε προγράμματα συντήρησης επέτεινε τη διαχειριστική - αντί για τη ριζική αντιμετώπιση - του προβλήματος της εξάρτησης.