«Η άλλοτε ισχυρή πεποίθηση ότι η ολοκλήρωση των κεφαλαιαγορών θα έδινε γρήγορα ένα πολύ δυνατό θετικό αποτέλεσμα στην ανάπτυξη αποδείχθηκε λάθος».
Η παραπάνω φράση ανήκει σε έναν ένθερμο υποστηρικτή αυτής της πεποίθησης, που ακόμη και σήμερα θεωρεί ότι η ανάπτυξη θα προέλθει μόνο μέσα από την ενίσχυση της ασυδοσίας του μεγάλου κεφαλαίου. Ο υπουργός Ανάπτυξης Μιχ. Χρυσοχοΐδης, που έχει βαλθεί να μετατρέψει τα υπομνήματα του ΣΕΒ και τις μελέτες του ΙΟΒΕ σε νόμους του κράτους, συνεχίζει να πορεύεται με τη λογική «και με τον χωροφύλακα και με τον αστυφύλακα»...
Λίγο τα βάζει και με το μνημόνιο, που αυτός τώρα διαπιστώνει ότι δεν το ήθελε, προηγουμένως κατέκρινε με σφοδρότητα τους προηγούμενους «αναπτυξιακούς» νόμους γιατί οι πόροι πήγαιναν χαμένοι και δεν ελέγχονταν, τώρα τάχα αμφισβητεί ακόμα και τις στρατηγικές επιλογές του συστήματος που οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση.
Η τελευταία ατάκα του ειπώθηκε στη Δανία, μιλώντας σε πολιτικούς και επιχειρηματίες. Πρόσθεσε μάλιστα, ότι «η Στρατηγική της Λισαβόνας έδωσε θετικά αποτελέσματα μόνο σε ένα μικρό αριθμό χωρών - μελών της ΕΕ, ενώ οι αποκλίσεις ανάπτυξης αναδείχθηκαν στη νέα ανησυχητική τάση στην Ευρώπη». Ο Μιχ. Χρυσοχοΐδης αποτέλεσε μέλος των κυβερνήσεων που εφάρμοσαν όλα τα παραπάνω και συνεχίζει να είναι μέλος της κυβέρνησης του μαύρου μετώπου ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ. - ΕΕ - κεφαλαίου, για τα ακόμη χειρότερα για το λαό, στην ίδια ρότα που υποτίθεται ότι δεν του αρέσει τώρα. Δηλαδή «μας δουλεύει». Κοροϊδία λοιπόν από τη μια, μπας και «τσιμπήσει» κανένας απογοητευμένος οπαδός του ΠΑΣΟΚ, αλλά και μια πονηρή προσαρμογή με την όψιμη «πολεμική» των μεγαλοβιομηχάνων στην «κακή» οικονομία του παρελθόντος, με την «κρατικοδίαιτη» οικονομία, το «σπάταλο» κράτος και τους αχόρταγους εργαζόμενους που έτρωγαν με χρυσά κουτάλια υπονομεύοντας την ανταγωνιστικότητα. Δηλαδή όλα τα προσχήματα για την εφαρμογή του αντεργατικού τυφώνα και προσπάθεια καλλιέργειας αυταπατών για μείγμα πολιτικής σωτηρίας του λαού μέσω της σωτηρίας της καπιταλιστικής οικονομίας. «Φρεσκάρεται» κι αυτός, βάζοντας υποψηφιότητα για το «νέο» πολιτικό σκηνικό.
Εμείς το γνωρίζουμε, αλλά όταν το δηλώνει ευθαρσώς ο πρόεδρος ενός εκ των τριών κομμάτων που μετέχουν στην κυβέρνηση πρέπει να χτυπήσει πιο δυνατά το καμπανάκι στο λαό. Ο Γ. Καρατζαφέρης στο «Ράδιο 9» δήλωσε: «Αν μπορούμε να συνεννοηθούμε και να κάνουμε ένα πιο σφικτό σχήμα να πάρουμε όλα τα αναγκαία μέτρα, από το PSI μέχρι την νέα διαπραγμάτευση που θα κάνουμε με τους Ευρωπαίους (...) Τώρα όμως εξυπηρετεί το έθνος, ή να γίνουν εκλογές αύριο, ή αργότερα. Αλλά, με τίποτα στο μεσοδιάστημα Φεβρουάριου - Απριλίου. Και αυτό γιατί εμείς πρέπει να έχουμε συμφωνήσει με το Μνημόνιο που θέλουν αυτοί, με τον εκβιαστικό όρο "αν θέλετε να τα πάρετε, θα σας πούμε και με τι χρώμα μελάνι θα υπογράψετε". Βάρβαροι μεν, αλλά θέλουμε και τα λεφτά. Και χωρίς αυτά πτωχεύουμε, με ό,τι σημαίνει αυτό. Αυτό πρέπει να γίνει μέχρι 15 Μαρτίου. Πώς λοιπόν μπορούμε να πάρουμε μια απόφαση για το Μνημόνιο με εκλογές σε 10 μέρες; (...)»...
Το ΚΚΕ έχει έγκαιρα προειδοποιήσει το λαό ότι τα «μνημόνια» δε θα έχουν τελειωμό. Οτι η επίθεση στα δικαιώματα, στο εισόδημά του θα είναι διαρκής και ανελέητη. Ο Καρατζαφέρης αποκαλύπτει το πραγματικό του «πρόσωπο» και το πόσο υποκριτικά είναι τα «δάκρυά» του για το λαό. Οχι μόνο έχει βάλει πλάτη γερά στην πολιτική που εφαρμόστηκε ως σήμερα, αλλά είναι αποφασισμένος να στηρίξει ακόμα περισσότερο τα νέα βάρβαρα μέτρα που έρχονται. Την πλουτοκρατία εκπροσωπεί άλλωστε, όχι τη φτωχολογιά. Καιρός είναι ο λαός να πάρει απόφαση και να ορθώσει το ανάστημά του. Μπορεί, στο πλευρό του ΚΚΕ, του ταξικού κινήματος, με την πάλη του να τσακίσει και την εξουσία των αστών, και τους πολιτικούς της εκφραστές. Οπως τον τσακίζουν τώρα αυτοί. Η δύναμη ενός αποφασισμένου λαού είναι απείρως μεγαλύτερη απ' τη δύναμή τους, ώρα είναι να τη χρησιμοποιήσει.
Και στην μέση όλων υποτίθεται πως βρίσκεται ο Λουκάς Παπαδήμος, σε ρόλο ...αγίου που προσπαθεί να μαζέψει τα ασυμμάζευτα και να συντονίσει τα ασυντόνιστα. Μόνο τον οίκτο μας εν ολίγοις μπορεί να προκαλέσει.
Κατά ένα περίεργο τρόπο όμως αυτή η πολυφωνική, ασυντόνιστη και σπαρασσόμενη από τις κόντρες μεταξύ των κομμάτων κυβέρνηση σε κάποια πράγματα αποδεικνύεται και σβέλτη και αποφασιστική.
Μέσα σε ένα Υπουργικό Συμβούλιο για παράδειγμα (το προχθεσινό) τα ...έκανε όλα και ας ειπώθηκε προς τα έξω και ας προβλήθηκε από τα τηλεοπτικά κανάλια σχεδόν το αντίθετο.
Αποφάσισε να περικόψει τις επικουρικές συντάξεις και να μειώσει τις ασφαλιστικές εισφορές των εργοδοτών μεταφέροντας πλαγίως το κόστος στους μισθωτούς και στους φορολογούμενους.
Μπορεί να υπήρξαν κάποιες διαφωνίες για το πώς θα ... μας το φέρουν μαλακά και για τα ακριβή χρονοδιαγράμματα, αλλά στην ουσία και στην ανάγκη να προωθηθούν αυτά ...κανένα πρόβλημα.
Αρα λοιπόν, όταν πρόκειται να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου και ικανοί είναι και τα βρίσκουν και συνεννοούνται και συνεργάζονται και είναι μια καλά κουρδισμένη μηχανή.
Απλά έχουν τις μεταξύ τους κόντρες για το μοίρασμα της εξουσίας. Οπως ακριβώς οι εντολοδόχοι τους έχουν τους ανταγωνισμούς και τα αντικρουόμενα οικονομικά τους συμφέροντα.
Οταν όμως πρόκειται για τον ...κοινό εχθρό, δηλαδή τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, τους αγρότες και τους αυτοαπασχολούμενους, γνωρίζουν πολύ καλά να τα προσπερνάνε.
Μάλιστα ακόμη καλύτερα ξέρουν να σπέρνουν διχαστικά «ζιζάνια» στον κόσμο: « Δημόσιοι υπάλληλοι εναντίον ιδιωτικών», « μαγαζάτορες εναντίον διαδηλωτών», «πελάτες εναντίον μικρών μαγαζιών», «αγρότες εναντίον καταναλωτών» και όλα τα σχετικά.
Και σε αυτά ακριβώς δεν πρέπει ... να τσιμπάμε.