Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς;
Οτι ο ΣΥΡΙΖΑ τώρα ανακαλύπτει πως οι βιομήχανοι, τελικά, δε νοιάζονται αληθινά για τους μισθούς των εργαζομένων; Κι αυτή η «ανακάλυψή» του για τις αντεργατικές διαθέσεις των βιομηχάνων, κάλπικη είναι. Αφού, όπου σταθεί κι όπου βρεθεί ο πρόεδρός του εκφράζει την αγωνία του, επειδή δε στηρίζονται οι επενδύσεις και η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων.
Οτι ο ΣΥΡΙΖΑ ανακαλύπτει πολιτικές «ταξικά άδικες»; Και τι σημαίνει «ταξικά δίκαιες» πολιτικές; Είναι ποτέ δυνατόν να είναι «δίκαιες» οι πολιτικές που εφαρμόζονται σε μια κοινωνία όπου τα εργοστάσια ανήκουν σε μια χούφτα καπιταλιστές και για το δικό τους όφελος λειτουργούν, ανοιγοκλείνουν, «αναδιαρθρώνονται»;
Είναι αληθινά ... καινοτόμες οι διαπιστώσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Οπως και το θράσος του να εμφανιστεί ότι συμπονά τους εργάτες. Ασε που οι δυνάμεις του στο συνδικαλιστικό κίνημα, μαζί με τους άλλους εργοδοτικούς, βάζουν πλάτες για υπογραφή συμβάσεων με μεγάλες μειώσεις μισθών...
Γράφουν οι χρυσαυγίτες στην ιστοσελίδα τους: «Το φορολογικό καθεστώς στην Ελλάδα δεν ήταν ποτέ ευνοϊκό απέναντι στις επιχειρήσεις (...) Με φορολογικές διατάξεις των οποίων η πολυπλοκότητα και οι έκτακτες εισφορές που επιβεβαιώνουν τη φράση "ουδέν μονιμότερο του προσωρινού", οι επιχειρήσεις είχαν κάθε λόγο να αισθάνονται ότι το κράτος τις πολεμά, παρεμποδίζοντας τη λειτουργία τους, μέσα από το φορολογικό νόμο (...) Η αστάθεια του φορολογικού πλαισίου αποτελεί το σημαντικότερο πρόβλημα για τις επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα». Μεγάλη η πρεμούρα τους για τη φορολόγηση των επιχειρήσεων, του μεγάλου κεφαλαίου. Γι' αυτό στη Βουλή ζητούν συνεχώς νέα κίνητρα, επιδοτήσεις και φοροαπαλλαγές για τους μεγαλοεπιχειρηματίες. Χαρακτηριστικά τέλη Φλεβάρη, οι ναζί, με ερώτησή τους, στη Βουλή, βγαλμένη θαρρείς κατ' ευθείαν από τα συρτάρια της Ενωσης Εφοπλιστών, ζητούσαν «ενίσχυση των ναυτιλιακών εταιρειών υπό όρους από τη μεριά του κράτους». Να δοθούν «εγγυητικές επιστολές από το κράτος για να μπορέσουν να λύσουν το πρόβλημα (σ.σ. χρηματοδότησης) οι ναυτιλιακές εταιρείες». Επομένως, το ελληνικό Δημόσιο, ο ελληνικός λαός, να επιδοτήσουν παραπέρα τους εφοπλιστές, να αποπληρώσουν το τραπεζικό δάνειο ενός μεγαλοεπιχειρηματία, αν η πλοιοκτήτρια off shore του κηρύξει για το τυπικό μια πτώχευση, γλιτώνοντας ο ίδιος την αποπληρωμή.
Προηγούμενα, ο βουλευτής τους Παναγιώταρος ζητούσε στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής νέες επιδοτήσεις και φοροαπαλλαγές για τους εφοπλιστές: «(...) βλέπουμε στον προϋπολογισμό που λέτε ότι από φορολόγηση των πλοίων υπό ελληνική σημαία θα αποκομίσουμε 80 εκατ. ευρώ... ε το πιο εύκολο που θα κάνουν οι Ελληνες πλοιοκτήτες είναι να αλλάξουν τη σημαία για να γλιτώσουν τα λεφτά, αντί να βρεθεί μια χρυσή τομή κι από δυο τρεις Ελληνες που είναι μάξιμουμ σε κάθε πλήρωμα, ο καπετάνιος και ο πρώτος μηχανικός, να δοθούν κίνητρα για να είναι και οι υπόλοιποι ναύτες Ελληνες (...)».
...Την ίδια στιγμή, οι φασίστες δεν τολμούν να πουν κιχ για το καμποτάζ, για το οποίο χρόνια αγωνίζονται οι ναυτεργάτες και έχει να κάνει ακριβώς με τη διατήρηση ελληνικού πληρώματος στα πλοία (για την ασφάλεια τη δικιά τους και των επιβατών). Ομως, τέτοια ζητήματα η Χρυσή Αυγή δεν αγγίζει, καθώς θίγονται συμφέροντα «πλοιοκτητών». Μόνο ζητά να τους δοθούν νέα κίνητρα (βλ. νέες επιδοτήσεις, άρα χρήμα του λαού, ή νέες φοροαπαλλαγές, άρα «κενά» στα έσοδα που πάλι ο λαός θα κληθεί να καλύψει) για μια - δυο όλες κι όλες επιπλέον θέσεις πληρώματος σε Ελληνες.
Μιλώντας τότε στην ίδια επιτροπή της Βουλής, έτερος βουλευτής της οργάνωσης, ο Γερμενής έλεγε κι αυτός τον πόνο τους : «(...) ο επιχειρηματικός κόσμος στενάζει (...) λέτε ότι θα φορολογήσετε τα πλοία του ελληνικού στόλου με βάση το τονάζ (...) την ίδια μέρα που θα εφαρμοστεί το μέτρο, τα περισσότερα πλοία του εμπορικού στόλου θα υποστείλουν την ελληνική σημαία και με μεγάλη ευκολία θα επιλέξουν μια σημαία άλλη που θα εξυπηρετεί καλύτερα τα συμφέροντά τους». Συν τις τοποθετήσεις τους υπέρ νέων μέτρων ενίσχυσης άλλων μερίδων του μεγάλου κεφαλαίου, π.χ. φαρμακοβιομήχανοι και ξενοδόχοι. Τέτοιοι είναι οι νεοναζί, τσιράκια των μεγαλοκαρχαριών, όργανα του μεγάλου κεφαλαίου στην προσπάθεια του να ξεπεράσει την κρίση του, φορτώνοντας όλα τα βάρη στα λαϊκά στρώματα. Γι' αυτό να αποκαλύπτονται και να απομονώνονται παντού απ' το λαό.