ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Παρασκευή 26 Απρίλη 2013
Σελ. /32
Ο ΣΥΡΙΖΑ ανακαλύπτει...

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Αποδεικνύεται, για άλλη μια φορά, ότι ήταν υποκριτικά και κροκοδείλια τα "περσινά δήθεν δάκρυα" του για την κατάργηση και μείωση από την κυβέρνηση και την τρόικα του κατώτερου μισθού...». Αυτά δήλωσε χτες το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ Δημ. Στρατούλης, μετά τη συνάντηση της ΓΣΕΕ με τους εργοδοτικούς φορείς για την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Και το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ συμπληρώνει πως «ο ΣΥΡΙΖΑ - ΕΚΜ αγωνίζεται μαζί με τα εργατικά συνδικάτα για να ανατρέψει αυτές τις ταξικά άδικες κυβερνητικές πολιτικές κατάργησης του κατώτερου μισθού και των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας».

Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς;

Οτι ο ΣΥΡΙΖΑ τώρα ανακαλύπτει πως οι βιομήχανοι, τελικά, δε νοιάζονται αληθινά για τους μισθούς των εργαζομένων; Κι αυτή η «ανακάλυψή» του για τις αντεργατικές διαθέσεις των βιομηχάνων, κάλπικη είναι. Αφού, όπου σταθεί κι όπου βρεθεί ο πρόεδρός του εκφράζει την αγωνία του, επειδή δε στηρίζονται οι επενδύσεις και η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων.

Οτι ο ΣΥΡΙΖΑ ανακαλύπτει πολιτικές «ταξικά άδικες»; Και τι σημαίνει «ταξικά δίκαιες» πολιτικές; Είναι ποτέ δυνατόν να είναι «δίκαιες» οι πολιτικές που εφαρμόζονται σε μια κοινωνία όπου τα εργοστάσια ανήκουν σε μια χούφτα καπιταλιστές και για το δικό τους όφελος λειτουργούν, ανοιγοκλείνουν, «αναδιαρθρώνονται»;

Είναι αληθινά ... καινοτόμες οι διαπιστώσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Οπως και το θράσος του να εμφανιστεί ότι συμπονά τους εργάτες. Ασε που οι δυνάμεις του στο συνδικαλιστικό κίνημα, μαζί με τους άλλους εργοδοτικούς, βάζουν πλάτες για υπογραφή συμβάσεων με μεγάλες μειώσεις μισθών...

Οι νεοναζί απαλλάσσουν το κεφάλαιο...

Γράφουν οι χρυσαυγίτες στην ιστοσελίδα τους: «Το φορολογικό καθεστώς στην Ελλάδα δεν ήταν ποτέ ευνοϊκό απέναντι στις επιχειρήσεις (...) Με φορολογικές διατάξεις των οποίων η πολυπλοκότητα και οι έκτακτες εισφορές που επιβεβαιώνουν τη φράση "ουδέν μονιμότερο του προσωρινού", οι επιχειρήσεις είχαν κάθε λόγο να αισθάνονται ότι το κράτος τις πολεμά, παρεμποδίζοντας τη λειτουργία τους, μέσα από το φορολογικό νόμο (...) Η αστάθεια του φορολογικού πλαισίου αποτελεί το σημαντικότερο πρόβλημα για τις επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα». Μεγάλη η πρεμούρα τους για τη φορολόγηση των επιχειρήσεων, του μεγάλου κεφαλαίου. Γι' αυτό στη Βουλή ζητούν συνεχώς νέα κίνητρα, επιδοτήσεις και φοροαπαλλαγές για τους μεγαλοεπιχειρηματίες. Χαρακτηριστικά τέλη Φλεβάρη, οι ναζί, με ερώτησή τους, στη Βουλή, βγαλμένη θαρρείς κατ' ευθείαν από τα συρτάρια της Ενωσης Εφοπλιστών, ζητούσαν «ενίσχυση των ναυτιλιακών εταιρειών υπό όρους από τη μεριά του κράτους». Να δοθούν «εγγυητικές επιστολές από το κράτος για να μπορέσουν να λύσουν το πρόβλημα (σ.σ. χρηματοδότησης) οι ναυτιλιακές εταιρείες». Επομένως, το ελληνικό Δημόσιο, ο ελληνικός λαός, να επιδοτήσουν παραπέρα τους εφοπλιστές, να αποπληρώσουν το τραπεζικό δάνειο ενός μεγαλοεπιχειρηματία, αν η πλοιοκτήτρια off shore του κηρύξει για το τυπικό μια πτώχευση, γλιτώνοντας ο ίδιος την αποπληρωμή.

Προηγούμενα, ο βουλευτής τους Παναγιώταρος ζητούσε στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής νέες επιδοτήσεις και φοροαπαλλαγές για τους εφοπλιστές: «(...) βλέπουμε στον προϋπολογισμό που λέτε ότι από φορολόγηση των πλοίων υπό ελληνική σημαία θα αποκομίσουμε 80 εκατ. ευρώ... ε το πιο εύκολο που θα κάνουν οι Ελληνες πλοιοκτήτες είναι να αλλάξουν τη σημαία για να γλιτώσουν τα λεφτά, αντί να βρεθεί μια χρυσή τομή κι από δυο τρεις Ελληνες που είναι μάξιμουμ σε κάθε πλήρωμα, ο καπετάνιος και ο πρώτος μηχανικός, να δοθούν κίνητρα για να είναι και οι υπόλοιποι ναύτες Ελληνες (...)».

... και φορτώνουν τα βάρη στο λαό

...Την ίδια στιγμή, οι φασίστες δεν τολμούν να πουν κιχ για το καμποτάζ, για το οποίο χρόνια αγωνίζονται οι ναυτεργάτες και έχει να κάνει ακριβώς με τη διατήρηση ελληνικού πληρώματος στα πλοία (για την ασφάλεια τη δικιά τους και των επιβατών). Ομως, τέτοια ζητήματα η Χρυσή Αυγή δεν αγγίζει, καθώς θίγονται συμφέροντα «πλοιοκτητών». Μόνο ζητά να τους δοθούν νέα κίνητρα (βλ. νέες επιδοτήσεις, άρα χρήμα του λαού, ή νέες φοροαπαλλαγές, άρα «κενά» στα έσοδα που πάλι ο λαός θα κληθεί να καλύψει) για μια - δυο όλες κι όλες επιπλέον θέσεις πληρώματος σε Ελληνες.

Μιλώντας τότε στην ίδια επιτροπή της Βουλής, έτερος βουλευτής της οργάνωσης, ο Γερμενής έλεγε κι αυτός τον πόνο τους : «(...) ο επιχειρηματικός κόσμος στενάζει (...) λέτε ότι θα φορολογήσετε τα πλοία του ελληνικού στόλου με βάση το τονάζ (...) την ίδια μέρα που θα εφαρμοστεί το μέτρο, τα περισσότερα πλοία του εμπορικού στόλου θα υποστείλουν την ελληνική σημαία και με μεγάλη ευκολία θα επιλέξουν μια σημαία άλλη που θα εξυπηρετεί καλύτερα τα συμφέροντά τους». Συν τις τοποθετήσεις τους υπέρ νέων μέτρων ενίσχυσης άλλων μερίδων του μεγάλου κεφαλαίου, π.χ. φαρμακοβιομήχανοι και ξενοδόχοι. Τέτοιοι είναι οι νεοναζί, τσιράκια των μεγαλοκαρχαριών, όργανα του μεγάλου κεφαλαίου στην προσπάθεια του να ξεπεράσει την κρίση του, φορτώνοντας όλα τα βάρη στα λαϊκά στρώματα. Γι' αυτό να αποκαλύπτονται και να απομονώνονται παντού απ' το λαό.


Τάζουν φτιασιδώματα του καπιταλισμού

Γρηγοριάδης Κώστας

Η μοναδική ικανότητα του ΣΥΡΙΖΑ να λέει πολλά, δίχως να λέει τίποτα επί της ουσίας «θολώνοντας» τις πραγματικές αιτίες των λαϊκών προβλημάτων, «έλαμψε» και πάλι κατά τη διάρκεια συνάντησης που πραγματοποίησε αντιπροσωπεία του με το Διοικητικό Συμβούλιο της ΠΑΣΕΓΕΣ με θέμα το συνεταιριστικό νόμο 4015/11. Εκεί οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ φρόντισαν να «στηλιτεύσουν» την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης γιατί, όπως είπαν, δεν καταθέτει στη Βουλή τροποποιήσεις του εν λόγω νόμου -χωρίς να διευκρινίζει προς ποια κατεύθυνση- «πετώντας» κι ορισμένα «εύηχα» συνθήματα που κάθε άλλο παρά τη ρίζα του προβλήματος αναδεικνύουν. Για παράδειγμα, είπαν ότι ο σχετικός νόμος μετατρέπει τους συνεταιρισμούς σε «ανώνυμες εταιρείες» και ότι με το παλιό καθεστώς οι συνεταιρισμοί είχαν απαξιωθεί στην πλειοψηφία τους μιας και από κοινού ΠΑΣΟΚ και ΝΔ τους είχαν μετατρέψει σε «γραφειοκρατικούς μηχανισμούς, σε προθάλαμους παραγοντισμού και σε εκλογικούς μηχανισμούς νομής της εξουσίας». «Λάβρος» επίσης ο ΣΥΡΙΖΑ για τη «βίαιη καπιταλιστική επίθεση και την ισοπέδωση της κοινωνίας» που συντελείται σήμερα, μόνο που ερχόμενος στο «διά ταύτα», δηλαδή τίνος τα συμφέροντα εξυπηρετούσε και το παλιό και το νέο θεσμικό πλαίσιο των αγροτικών συνεταιρισμών, αλλά και το τι είδους συνεταιρισμοί απαιτούνται σήμερα και στο πλαίσιο ποιας αγροτικής παραγωγής και οικονομίας, εκεί «την κάνει γυριστή» κατά την προσφιλή του συνήθεια. Κάτι περί «ενθάρρυνσης μορφών συλλογικής οικονομικής δράσης και εκ βάθρων ανασυγκρότησης του αγροτικού συνεταιριστικού κινήματος» ψελλίζει, που στην πραγματικότητα πρόκειται για φτιασιδώματα της ασκούμενης αγροτικής πολιτικής, στα πλαίσια πάντα του καπιταλιστικού συστήματος που κατά τ' άλλα «καταγγέλλει». Ούτε φυσικά για την ΚΑΠ της ΕΕ που επιτάσσει τέτοιου είδους συνεταιρισμούς - ΑΕ, οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ βρήκαν να πουν τίποτε, ούτε βεβαίως για τη διαδικασία συγκεντροποίησης της γης και της παραγωγής από τα μονοπώλια που αναπτύσσονται στον αγροτικό χώρο και που τέτοιου είδους συνεταιρισμοί σε αυτήν ακριβώς τη διαδικασία εντάσσονται.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Με αφορμή μια τροπολογία

Η τροπολογία του πολυνομοσχεδίου για την οποία ξεσηκώθηκε δικαιολογημένα μεγάλος θόρυβος και που ανακοινώθηκε χτες πως τελικά δεν θα κατατεθεί τώρα αλλά πιθανά μετά το Πάσχα, ορίζει πως θα απολυθούν συμβασιούχοι εργαζόμενοι που παραμένουν στην εργασία τους με προσωρινές διαταγές δικαστηρίων ή ασφαλιστικά μέτρα. Η πρόθεση να ακυρωθούν νομοθετικά, δικαστικές αποφάσεις που δικαιώνουν εργαζόμενους και τούς διατηρούν στη δουλειά τους, στο μεροκάματο, μέχρι να κριθεί οριστικά η τύχη τους, είναι ενταγμένη στο διακηρυγμένο στόχο για 15.000 απολύσεις - μόνιμων και συμβασιούχων - μέχρι το 2014 και μείωση του προσωπικού συνολικά κατά 150.000 μέχρι το 2015. Μια πολιτική που καταδικάζει χιλιάδες οικογένειες εργαζομένων και τούς στέλνει στην ανεργία. Οι εργαζόμενοι συμβασιούχοι από την πρώτη στιγμή που έπιασαν δουλειά είναι στην κυριολεξία όμηροι της εκάστοτε κυβέρνησης. Δεν ξέρουν εάν μόλις τελειώσει η σύμβασή τους θα έχουν μεροκάματο. Δουλεύουν χρόνια ολόκληρα περιμένοντας τι; Να ανανεωθεί η σύμβασή τους για να συνεχίσουν να ελπίζουν ότι είναι πιθανό να ζουν οι ίδιοι και οι οικογένειές τους, για να έχουν ένα πιάτο φαΐ...

Οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο, είτε είναι συμβασιούχοι, αορίστου χρόνου, μόνιμοι ή με οποιαδήποτε άλλη σχέση εργασίας, σε συνθήκες καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης βιώνουν μεγάλα βάσανα. Μεγάλες μειώσεις μισθών, περικοπές σε δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα, περικοπές στα επιδόματα, χρεωστικά εκκαθαριστικά, αυτοδίκαιες αργίες, διαθεσιμότητες, απολύσεις. Μάλιστα, αυτό που αποκαλύπτεται με μεγάλη ένταση το τελευταίο διάστημα είναι ότι σε βάρος εργαζομένων στο Δημόσιο, στήνεται μια φάμπρικα διώξεων με το νέο πειθαρχικό κώδικα που ισχύει με το τρίτο Μνημόνιο. Χωρίς λοιπόν να υπάρχει καν καταδικαστική απόφαση δικαστηρίου, απλά και μόνο μια δικαστική εκκρεμότητα για οποιοδήποτε θέμα, ένας εργαζόμενος στο Δημόσιο μπαίνει σε αυτοδίκαιη αργία, λαμβάνει το 1/3 των αποδοχών του και τελεί υπό απόλυση! Οσοι επιστρέψουν στη δουλειά τους , αφού προηγούμενα έχουν δικαιωθεί δικαστικά, δεν λαμβάνουν πίσω τα χρήματα που τούς παρακρατήθηκαν...

Το πολυνομοσχέδιο που ψηφίζεται την Κυριακή στη Βουλή, είναι ένα ακόμα πακέτο μέτρων που τσακίζει τους εργαζόμενους συνολικά και βέβαια και τους δημόσιους υπαλλήλους. Με αυτό προωθείται και επίσημα η απόλυση χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων. Συγκυβέρνηση - τρόικα - πλουτοκρατία εδραιώνουν το «νέο μοντέλο» Δημόσιας Διοίκησης που αποτελειώνει το δικαίωμα στη σταθερή δουλειά για όλους και παραδίδει στα επιχειρηματικά συμφέροντα τομείς κοινωνικής πολιτικής, σε Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια κ.ά. Ταυτόχρονα, είναι σαφές ότι η συρρίκνωση ή και εξαφάνιση δημοσίων υπηρεσιών και οργανισμών, ως αποτέλεσμα των χιλιάδων απολύσεων, οδηγεί στην είσοδο επιχειρηματιών σε καίριους τομείς για το λαό. Με συνέπεια τα λαϊκά νοικοκυριά να χρυσοπληρώνουν ή να μην μπορούν να έχουν πρόσβαση σε μια σειρά υπηρεσίες.

Οι εργαζόμενοι πρέπει να αντιδράσουν. Πρέπει να γυρίζουν την πλάτη τους στους κυβερνητικούς εκβιασμούς και στις ψεύτικες υποσχέσεις ότι οι θυσίες που κάνουν, πιάνουν τόπο. Να απαιτήσουν οργανωμένα καμία απόλυση, ΟΧΙ στην εφεδρεία, στα χαράτσια, στη φοροληστεία. Να πουν ΟΧΙ στην επιχειρηματική δράση σε Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία. Μοναδικό και βασικό τους όπλο η οργάνωση του αγώνα, παντού. Στο γραφείο, στο εργοστάσιο, στο υπουργείο, στον οργανισμό, στην υπηρεσία, στη γειτονιά.


Κώστας ΠΑΣΑΚΥΡΙΑΚΟΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ