Σε συγκέντρωση των Οργανώσεων Περιστερίου του ΚΚΕ, με θέμα «Τα κέρδη των καπιταλιστών "ασφυξία" για τις ανάγκες του λαού. "Οξυγόνο" μας η πάλη για το δίκιο μας, για την ανατροπή», μίλησε χτες το απόγευμα ο Δημήτρης Κουτσούμπας, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Κατάμεστη ήταν η αίθουσα του Θεάτρου Πολιτών, στο πλαίσιο του μεγάλου πολιτικού ανοίγματος των Οργανώσεων του Κόμματος και λίγο πριν από τη μεγάλη απεργία της Παρασκευής στα δύο χρόνια από το προδιαγεγραμμένο έγκλημα των Τεμπών.

Η μαζική παρουσία έξαλλου στη συγκέντρωση όσο και το ιδιαίτερα μαχητικό κλίμα που υπήρχε ενόψει και της απεργίας, που θα προπαγανδίζεται μέχρι και την τελευταία στιγμή, έρχονται να προστεθούν στα ξεκάθαρα δείγματα για το βροντερό «παρών» που μπορούν να δώσουν και θα δώσουν οι εργαζόμενοι, οι κάτοικοι και η νεολαία των εργατικών - λαϊκών συνοικιών, τα σωματεία και οι φορείς τους, αύριο, στην πλ. Συντάγματος.

Οπως χαρακτηριστικά τόνισε ο Δ. Κουτσούμπας, «τώρα είναι η ώρα της μέγιστης δυνατής κινητοποίησης, της οργανωμένης συλλογικής δράσης. Τώρα είναι η ώρα να μιλήσει ο οργανωμένος λαός! Την Παρασκευή, λοιπόν, τη μέρα της μεγάλης πανελλαδικής απεργίας, τη μέρα που συμπληρώνονται δύο χρόνια από το έγκλημα των Τεμπών, αυτό το έγκλημα του αστικού κράτους, των κυβερνήσεων, της ΕΕ και των εταιρειών, που στέρησε τόσο άδικα τη ζωή σε 57 συνανθρώπους μας, πρέπει πραγματικά η φωνή του λαού και της νεολαίας να ακουστεί δυνατά, παντού, σε όλη την Ελλάδα. Γι' αυτό στις ώρες που απομένουν, με όλες μας τις δυνάμεις δίνουμε τη μάχη για να βουλιάξει όλη η χώρα από τα ποτάμια του λαού και της νεολαίας που θα φωνάξουν ξανά "τα κέρδη τους ή οι ζωές μας" στα απεργιακά συλλαλητήρια αγώνα, μνήμης, δικαίωσης των αθώων θυμάτων του εγκλήματος των Τεμπών».

Στη συγκέντρωση παρευρέθηκαν μεταξύ άλλων τα μέλη του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Θέμης Γκιώνης και Γιάννης Πρωτούλης, τα μέλη της ΚΕ Στέφανος Λουκάς, Χριστίνα Παναγιωτακοπούλου και Βιβή Δάγκα, βουλευτής επίσης Δυτικού Τομέα. Ακόμη ο Μιχάλης Σελέκος, δήμαρχος Χαϊδαρίου.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Από εδώ, από το Περιστέρι, από τις εργατικές - λαϊκές γειτονιές της Δυτικής Αθήνας, απευθύνουμε πλατύ, μαζικό, ενωτικό αγωνιστικό κάλεσμα σε όλους και όλες που «ασφυκτιούν» από την πολιτική που θυσιάζει τις ανάγκες μας, σε κάθε πτυχή της ζωής μας, για τα κέρδη των λίγων, των καπιταλιστών.

Τώρα είναι η ώρα της μέγιστης δυνατής κινητοποίησης, της οργανωμένης συλλογικής δράσης. Τώρα είναι η ώρα να μιλήσει ο οργανωμένος λαός!

Την Παρασκευή, λοιπόν, τη μέρα της μεγάλης πανελλαδικής απεργίας, τη μέρα που συμπληρώνονται δυο χρόνια από το έγκλημα των Τεμπών, αυτό το έγκλημα του αστικού κράτους, των κυβερνήσεων, της ΕΕ και των εταιρειών, που στέρησε τόσο άδικα τη ζωή σε 57 συνανθρώπους μας, πρέπει πραγματικά η φωνή του λαού και της νεολαίας να ακουστεί δυνατά παντού, σε όλη την Ελλάδα.

Γι' αυτό στις ώρες που απομένουν, με όλες μας τις δυνάμεις δίνουμε τη μάχη για να βουλιάξει όλη η χώρα από τα ποτάμια του λαού και της νεολαίας που θα φωνάξουν ξανά «τα κέρδη τους ή οι ζωές μας» στα απεργιακά συλλαλητήρια αγώνα, μνήμης, δικαίωσης των αθώων θυμάτων του εγκλήματος των Τεμπών.

Την Παρασκευή απεργούμε! Κανείς να μην πάει για δουλειά! Οι μηχανές να μείνουν σβηστές, τα γραφεία άδεια, τα ρολά κατεβασμένα.

Κι όλοι μαζί, εργαζόμενοι, βιοπαλαιστές αυτοαπασχολούμενοι, μαθητές, φοιτητές, γυναίκες, με τα συνθήματά μας, με τα πανό μας, να πλημμυρίσουμε τους δρόμους της Αθήνας, την πλατεία Συντάγματος, τους δρόμους και τις πλατείες όλης της χώρας.

Για να στριμωχτεί κι άλλο η κυβέρνηση της ΝΔ, που είναι ήδη πολύ στριμωγμένη από την παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα, από τα μεγάλα συλλαλητήρια που πραγματοποιήθηκαν μετά από κάλεσμα του Συλλόγου Συγγενών Θυμάτων Τεμπών, από τις κινητοποιήσεις μαθητών και φοιτητών, που έκαναν σαφές ότι η πολύμορφη συγκάλυψη του εγκλήματος, των αιτιών και των ενόχων, δεν πρόκειται να γίνει ανεκτή, δεν θα περάσει!

Για να πέσει στο κενό κάθε προσπάθεια τρομοκράτησης, συκοφάντησης ή χειραγώγησης του αγώνα και των διεκδικήσεων του λαού και της νεολαίας.

Το ΚΚΕ, όπως πάντα, βρίσκεται και θα βρίσκεται στην πρώτη γραμμή αυτού του αγώνα, δίνοντας εδώ και βδομάδες τη μάχη της προετοιμασίας του.

Τα μέλη και οι φίλοι του ΚΚΕ, σε κάθε χώρο δουλειάς και μάθησης, σε κάθε γειτονιά δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό, αφιερώνουν όλο τους τον χρόνο, για τη μεγάλη επιτυχία της απεργίας, μιας απεργίας που ήδη έχει τρομάξει πολλούς, γι' αυτό και την πολεμούν ύπουλα, ακόμα κι αυτοί που την υπογράφουν!

Γι' αυτό και το στίγμα της μεγάλης απεργιακής κινητοποίησης της Παρασκευής πρέπει να είναι το σύνθημα που γεννήθηκε μέσα στις διαδηλώσεις και τις απεργίες που ξέσπασαν αμέσως μετά το έγκλημα, το σύνθημα που ακούστηκε δυνατά και πέρσι στην απεργία για τον έναν χρόνο από το έγκλημα στα Τέμπη: «`Η τα κέρδη τους ή οι ζωές μας»!

Φίλες και φίλοι,

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Το έγκλημα των Τεμπών, δυο χρόνια μετά, αντί να ξεχνιέται, συνεχίζει να ραγίζει τις καρδιές όλων, να συγκινεί, να προκαλεί οργή και διάθεση για αγώνα, για τη δικαίωση.

Υπάρχουν λόγοι για αυτό.

Γιατί αυτό το έγκλημα φωτίζει τον χαρακτήρα του σημερινού κράτους ως θεματοφύλακα, εγγυητή και συνεχιστή της αντιλαϊκής πολιτικής, όποια κι αν είναι η κυβέρνηση.

Ετσι, όλες οι κυβερνήσεις, η μία μετά την άλλη, ακολουθώντας τις κατευθύνσεις της ΕΕ, «τεμάχισαν» τον σιδηρόδρομο, δημιουργώντας πολλές διαφορετικές εταιρείες, κάτι που εκ των πραγμάτων δημιούργησε ζήτημα ασφαλείας.

Διαχώρισαν έτσι τις ράγες από τα τρένα. Αφησαν το δίκτυο να ρημάξει. Ιδιωτικοποίησαν το κερδοφόρο μεταφορικό έργο. Μείωσαν το προσωπικό του ΟΣΕ. Εφτιαχναν συμβάσεις δήθεν για μέτρα ασφάλειας, που δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ, γιατί ήταν κομμένες και ραμμένες στα μέτρα των εργολάβων, των προμηθευτών, των μιζαδόρων και άλλων τρωκτικών που τρώγανε όλα αυτά τα χρόνια.

Ολα τα παραπάνω, πριν ακόμη συμβεί το έγκλημα, τα φώναζε και τα κατήγγειλε μόνο το ΚΚΕ, με τους βουλευτές του μέσα στη Βουλή, με την παράταξή του στους σιδηρόδρομους.

Σήμερα, μετά την τραγωδία, όμως, τα βλέπουν πιο καθαρά πολύ περισσότεροι.

Οχι μόνο γιατί, ενώ έχουν περάσει 2 χρόνια, κανένας πραγματικός υπεύθυνος δεν έχει τιμωρηθεί, αλλά και γιατί καταλαβαίνουν ότι τα Τέμπη δεν ήταν ένα μεμονωμένο γεγονός, μια κακιά στιγμή, αλλά η πιο κραυγαλέα και απάνθρωπη έκφραση μιας πολιτικής που συσσωρεύει παντού αδιέξοδα, προβλήματα και ανασφάλεια.

Ο λαός που σήμερα κινητοποιείται μαζικά, εκφράζει την αγανάκτηση για όλα όσα τον «πνίγουν».

Για το γεγονός ότι ενώ ακούει για τα ρεκόρ της καπιταλιστικής ανάπτυξης και των κερδών στην Ελλάδα, οι μισθοί δεν φτάνουν ούτε για 15 μέρες, αφού είναι παγωμένοι στα επίπεδα του 2011, με την ακρίβεια να θερίζει.

Κι αυτό γιατί είναι ελάχιστες οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας που υπογράφονται, και μόνο μετά από σκληρή μάχη των εργαζομένων, μια μάχη που δίνουν αυτή την περίοδο οι εργαζόμενοι στις κατασκευές, στα τρόφιμα και αλλού.

Ο λαός θα είναι στους δρόμους και για τους 300 νεκρούς στους χώρους δουλειάς τα τελευταία δύο χρόνια, στα εργοδοτικά εγκλήματα που, όπως και στα Τέμπη, συμβαίνουν γιατί τα απαραίτητα μέτρα υγείας και ασφαλείας λογίζονται ως κόστος.

Και θα ήταν ακόμα περισσότερα αν δεν παρενέβαιναν τα συνδικάτα, με τους κομμουνιστές στην πρώτη γραμμή, όπως στη Ζώνη του Περάματος, στην COSCO και αλλού.

Γιατί ο λαός ξέρει ότι αν χρειαστεί να νοσηλευτεί σε δημόσιο νοσοκομείο, τον περιμένει η απάνθρωπη εικόνα με τα ράντζα στους διαδρόμους του μοναδικού νοσοκομείου της Δυτικής Αθήνας και οι ατελείωτες αναμονές, λόγω των ελλείψεων σε υγειονομικό προσωπικό.

Δεν είναι, βέβαια, τυχαίο που ο γνωστός φωνακλάς υπουργός Εμπορίας της Υγείας έχασε τη φωνή του και δεν τόλμησε να πατήσει το πόδι του στο «Αττικόν», όπως είχε προαναγγείλει πρόσφατα ότι θα κάνει, για να μην αντιμετωπίσει τη δίκαιη αγανάκτηση εργαζομένων και ασθενών.

Αγανάκτηση προκαλούν τα εμπόδια που μπαίνουν στην προσπάθεια των μαθητών και των οικογενειών τους να μορφωθούν.

Πότε με τους σοβάδες που πέφτουν εκεί που κάνουν μάθημα ή παίζουν τα παιδιά, όπως πρόσφατα στο 1ο Δημοτικό Σχολείο και στο 30ό Νηπιαγωγείο Περιστερίου και πότε με τα νομοσχέδια που προωθούν την κατηγοριοποίηση των σχολείων, σε σχολεία για «καλούς» και για «κακούς» μαθητές.

Γιατί αυτό θα γίνει με τον νόμο για τα Ωνάσεια Σχολεία που ψήφισαν μαζί η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και η... γνωστή οπαδός του υπουργού της ΝΔ Πιερρακάκη, «αντισυστημική» κυρία Πλεύση, και που αφορά άμεσα το Περιστέρι, αφού σε αυτό το δίκτυο θα ενταχθούν το 5ο Γυμνάσιο και το 5ο Λύκειο.

Αγανάκτηση προκαλούν οι χιλιάδες πλειστηριασμοί λαϊκών κατοικιών και καταστημάτων, οι εξώσεις που γίνονται με βάση το νομοθετικό πλαίσιο που έχει διαμορφώσει η σημερινή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις.

Πρόκειται για σοβαρό εργατικό πρόβλημα που έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις σε όλη τη Δυτική Αθήνα και που αντιμετωπίζεται μόνο με την οργάνωση, την αλληλεγγύη και τον ξεσηκωμό, όπως έχει συμβεί σε πολλές περιπτώσεις και έχουν σωθεί λαϊκά σπίτια, με τη σημαντική συμβολή των κομμουνιστών σε αυτή την υπόθεση.

Αγανάκτηση προκαλεί η άθλια κατάσταση στα μέσα μαζικής μεταφοράς, είτε είναι ο σιδηρόδρομος, είτε το μετρό και τα λεωφορεία, η οποία όχι μόνο δεν βελτιώθηκε μετά τα Τέμπη, αλλά πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο.

Και αυτό, όσα επικοινωνιακά σόου κι αν κάνει ο κ. Μητσοτάκης, το ξέρουν καλά οι εργαζόμενοι, οι φοιτητές της Δυτικής Αθήνας, που περνάνε κάθε μέρα τα πάνδεινα και σπαταλάνε ώρες ολόκληρες για να φτάσουν από το σπίτι τους σε έναν σταθμό μετρό και από εκεί στη δουλειά τους, στη σχολή τους και πίσω.

Και βέβαια, αγανάκτηση προκαλεί ο φόβος για τα «νέα Τέμπη» που καραδοκούν παντού, είτε στο ενδεχόμενο ενός μεγάλου σεισμού, είτε στις φωτιές κάθε καλοκαίρι, είτε λόγω της έλλειψης αντιπλημμυρικών έργων.

Πρόσφατα, μάλιστα, οι Περιστεριώτες και οι Περιστεριώτισσες έμαθαν ότι η πόλη τους διαθέτει και... λίμνη με ψάρια κάτω από τον Κηφισό, που αποτελεί μια κανονική «ωρολογιακή βόμβα»...

Σε όλα τα παραπάνω προστίθεται η δικαιολογημένη ανησυχία και ο φόβος που γεννάει ο πόλεμος στη γειτονιά μας και οι κίνδυνοι από την εμπλοκή της χώρας μας σε αυτόν.

Εφτασαν στο σημείο, πριν λίγες μέρες, να μεταφέρουν εκατοντάδες τόνους εκρηκτικών μέσα από την πόλη του Λαυρίου, δίπλα σε σπίτια και σχολεία, για να τα πάνε στο εργοστάσιο που κατασκευάζει βλήματα για την Ουκρανία.

Μόνο η αποφασιστική παρέμβαση των κομμουνιστών και του Εργατικού Κέντρου της πόλης απέτρεψε και αυτά τα «νέα Τέμπη».

Τώρα, μάλιστα, με φόντο τις διαπραγματεύσεις ΗΠΑ - Ρωσίας για την Ουκρανία, ακούμε διαρκώς από τον κ. Μητσοτάκη, αλλά και το ΠΑΣΟΚ, τον ΣΥΡΙΖΑ και άλλους, ότι η ΕΕ πρέπει «επειγόντως να ενηλικιωθεί», λες και μέχρι τώρα ήταν καμία άβγαλτη παιδούλα, και να κάνει - λένε - περισσότερα από μόνη της, χωρίς να περιμένει άλλους.

Τα λένε αυτά για την ΕΕ που έχει ρίξει πάνω από 140 δισ. ευρώ στο πολεμικό μακελειό στην Ουκρανία.

Και αυτό το έκαναν τόσο οι φιλελεύθερες, όσο και οι δήθεν «προοδευτικές», σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις και κόμματα.

Δείτε τι γίνεται αυτές τις ημέρες στη Γερμανία, στην ατμομηχανή της Ευρώπης. 4 χρόνια η κυβέρνηση των σοσιαλδημοκρατών του SPD και των Πρασίνων φόρτωσε τα βάρη της κρίσης και της πολεμικής εμπλοκής στις πλάτες του γερμανικού λαού, δημιούργησε «πακέτο» πολεμικών εξοπλισμών ύψους 100 δισ., έφτασε στο σημείο να φτιάχνει λίστες πολεμικών καταφυγίων.

Και τελικά πού έσπρωξε τη λαϊκή δυσαρέσκεια;

Στη δεξιά, με την οποία πιθανά θα συγκυβερνήσει για μία ακόμη φορά, αλλά και σε αντιδραστικές, ξενοφοβικές και άκρως συστημικές δυνάμεις που εμφανίζονται ως δήθεν επικριτικές στην ΕΕ και δήθεν αντιπολεμικές, εκμεταλλευόμενες και την έλλειψη ενός δυνατού ταξικού εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος, που θα μπορούσε να δώσει σε αυτή τη δυσαρέσκεια περιεχόμενο, προοπτική, ριζοσπαστισμό, διέξοδο.

Και η Ελλάδα, βέβαια, δεν πάει πίσω στους εξοπλισμούς. Με την υπογραφή όλων των αστικών κομμάτων, έχει δώσει πάνω από 65 δισ. ευρώ τα τελευταία δέκα χρόνια για πολεμικές δαπάνες που υπηρετούν τα σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ.

Τώρα, σε συνθήκες πολεμικής προετοιμασίας, αυτά τους φαίνονται «λίγα» και καλούν τον λαό και τη νεολαία να δεχτούν νέες θυσίες, για να συντηρούν αυτοί τους πολέμους και τις επεμβάσεις τους όπου Γης και να κερδίζουν με κάθε τρόπο από αυτούς.

Φίλες και φίλοι,

Ξέρουμε πως απέναντι σε όλα τα παραπάνω υπάρχει προβληματισμός. Αλλά υπάρχει σήμερα και διάθεση αντίδρασης, η οποία μπορεί και πρέπει να οδηγηθεί στην καρδιά του πολιτικού προβλήματος, στο σύστημα της εκμετάλλευσης.

Γιατί για να δικαιωθούν όλοι αυτοί οι, νέοι κυρίως, άνθρωποι, που έχασαν τη ζωή τους στα Τέμπη, χρειάζεται η πάλη μας να οδηγεί σε συνολική αντιπαράθεση με αυτό το σάπιο σύστημα.

Ολα τα παραπάνω είναι που βγάζουν στον δρόμο τον λαό και τη νεολαία και που διαμορφώνουν τις προϋποθέσεις η απεργιακή μάχη της επόμενης Παρασκευής να είναι ένα μαζικό εργατικό - λαϊκό ξέσπασμα κι ένα βήμα κλιμάκωσης και ριζοσπαστικοποίησης του αγώνα, που μπορεί και πρέπει να έχει συνέχεια, διάρκεια και προοπτική.

Ξέρουμε, βέβαια, πολύ καλά πως όταν ο κόσμος βγαίνει στον δρόμο μαζικά και οργανωμένα, όταν κερδίζουν έδαφος τα συνθήματα που βάζουν στο στόχαστρο το καπιταλιστικό κέρδος και τους πολιτικούς και άλλους θεσμικούς του υπηρέτες, τότε αυτό ενοχλεί και στριμώχνει πολλούς...

Ολοι αυτοί θα αξιοποιήσουν κάθε μέσο, από τις απειλές, τον αποπροσανατολισμό, το ψέμα και τη συκοφαντία, μέχρι την προβοκάτσια και τον ψευδεπίγραφο αντισυστημισμό, τον επικίνδυνο λαϊκισμό, προκειμένου να εμποδίσουν ή να χειραγωγήσουν αυτό το λαϊκό ρεύμα.

Αυτό κάνει η κυβέρνηση που, μαζί με τη μεθοδευμένη επιχείρηση συγκάλυψης και εξαφάνισης κρίσιμων στοιχείων για το έγκλημα, για την οποία έχει προφανή ευθύνη, τώρα επιστρατεύει και τον μπαμπούλα της «αποσταθεροποίησης» και της «ανωμαλίας» ενόψει των απεργιακών κινητοποιήσεων.

Συνειδητά και σχεδιασμένα, επιλέγει την εύκολη αντιπαράθεση με τα κόμματα της βολικής αντιπολίτευσης, από τη μια με το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ που μοιράζονται κοινές ευθύνες για την πολιτική που οδήγησε στο έγκλημα, και από την άλλη με τα κόμματα του κοινοβουλευτικού σόου και του εκφυλισμού, τύπου Βελόπουλου και Κωνσταντοπούλου, που κάνουν κι αυτά ό,τι μπορούν για να μείνουν εκτός κάδρου η ΕΕ, η πολιτική της «απελευθέρωσης», η ιδιωτικοποίηση, η αποψίλωση από προσωπικό και πολλά άλλα που οδήγησαν τελικά στο έγκλημα.

Γι' αυτό, άλλωστε, αυτά τα μονοπρόσωπα κόμματα της μιας χρήσης, τα έχει πάρει υπό την προστασία του το σύστημα, τα κανάλια, οι δημοσκοπικές εταιρείες, όπως το έχουν κάνει κι άλλες φορές στο παρελθόν, αξιοποιώντας τα εκτός των άλλων και σε βάρος του ΚΚΕ και της οργανωμένης λαϊκής δράσης. Γιατί μόνο το ΚΚΕ τους ταρακουνά πραγματικά.

Βεβαίως το παιχνίδι της υπονόμευσης της απεργίας το παίζουν κι άλλοι.

Το παίζουν οι διάφοροι συνδικαλιστές της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ σε ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, που σε πρώτη φάση προσπάθησαν να βάλουν εμπόδια στην προκήρυξη της απεργίας κι αφού έφαγαν τα μούτρα τους, αφού είδαν ότι με την καθοριστική παρέμβαση του ΚΚΕ διαμορφώνεται από τα κάτω ένα απεργιακό ρεύμα με σωματεία, Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα, που τους ξεπερνάει, τότε προσπάθησαν να απονευρώσουν την απεργία με συνθήματα για το «κράτος δικαίου» για να βγάλουν λάδι το εχθρικό για τον λαό και τη νεολαία σημερινό κράτος της αδικίας και της εκμετάλλευσης.

Το παιχνίδι της υπονόμευσης της απεργίας το παίζουν επίσης όλοι εκείνοι που μιλάνε για απολιτίκ συλλαλητήρια, όπως και όλα τα υπόλοιπα κόμματα - μηδενός εξαιρουμένου - που στα καλέσματά τους για τα συλλαλητήρια έχουν διαγράψει τη λέξη «απεργία». Γιατί άραγε;

Λες και δεν ξέρουν ότι για να είναι μαζικά και μεγάλα τα συλλαλητήρια, δεν μπορούν να συμμετέχουν μόνο όσοι δεν δουλεύουν, δηλαδή συνταξιούχοι, νοικοκυρές, άνεργοι, ενώ με την απεργία τα εργοστάσια, οι επιχειρήσεις, το Δημόσιο, τα σχολεία, οι σχολές θα κλείσουν και οι εργαζόμενοι και η νεολαία θα κατακλύσουν τους δρόμους. Δεν θέλει και πολύ μυαλό, κα Κωνσταντοπούλου και κ. Μητσοτάκη που τα βάζετε με την απεργία...

Ομως, είναι όλοι αυτοί, που θέλουν το κίνημα να είναι ακίνδυνο, να μην αμφισβητεί τον πραγματικό ένοχο για το έγκλημα των Τεμπών, αλλά και για τα άλλα εγκλήματα σε βάρος του λαού μας, προσπαθούν να το μετατρέψουν σε ένα σκαλοπάτι που θα πατάνε οι εκάστοτε επίδοξοι σωτήρες για να ανέβουν και να κάτσουν στον σβέρκο του λαού.

Στήνουν από κοινού κάλπικα διλήμματα και ερωτήματα που όπως κι αν τα απαντά ο καθένας τους, το αποτέλεσμα είναι επιζήμιο, τόσο για την έρευνα αυτού καθαυτού του εγκλήματος, όσο και για τις προεκτάσεις που αυτά τα διλήμματα έχουν για τη ζωή του λαού.

Οι μεν της κυβέρνησης της ΝΔ λένε ότι η νομιμότητα τηρείται, ότι οι θεσμοί λειτουργούν, ότι η Δικαιοσύνη είναι αξιόπιστη και ανεξάρτητη, ότι το κράτος δικαίου λειτουργεί.

Οι δε της βολικής συστημικής αντιπολίτευσης του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ και των υπόλοιπων απαντούν αρνητικά στα παραπάνω, όμως και οι μεν και οι δε υποκλίνονται στην ιερότητα του σημερινού κράτους, των θεσμών, της ταξικής νομιμότητας και των μηχανισμών του και τσακώνονται για το ποιος είναι αυτός που μπορεί να τα διαφυλάξει σε βάρος του λαού.

Συγκαλύπτουν με μοιρασμένους ρόλους ότι αυτή ακριβώς η περιβόητη «νομιμότητά» τους είναι που προστατεύει και θωρακίζει την «καρδιά» της αδικίας, την καπιταλιστική ιδιοκτησία και εξουσία.

Υποτίθεται «νόμιμα», με βάση τους κανόνες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, οι σιδηρόδρομοι λειτουργούν με πολύ λιγότερο προσωπικό από όσο χρειάζονται.

«Νόμιμα», με νόμους των ελληνικών κυβερνήσεων και με τις κατευθύνσεις της ΕΕ, ο σιδηρόδρομος τεμαχίστηκε, ώστε τα πιο κερδοφόρα κομμάτια του να πουληθούν σε ιδιωτικές εταιρείες.

«Νόμιμα», ακόμα και τώρα, δύο χρόνια μετά τα Τέμπη, ο σιδηρόδρομος είναι σε χειρότερη κατάσταση, χωρίς όλα τα απαιτούμενα μέτρα ασφαλείας και μετράμε το ένα μετά το άλλο τα ατυχήματα που ευτυχώς δεν έγιναν δυστυχήματα...

Η διορισμένη Δικαιοσύνη τους είναι αυτή που κρίνει και αποφασίζει με βάση αυτούς τους άδικους νόμους που ψηφίζουν οι κυβερνήσεις και τα άλλα κόμματα του συστήματος στη Βουλή.

Είναι η ίδια που έχει ήδη ρίξει στα μαλακά βασικούς κατηγορούμενους για προηγούμενα κρατικά εγκλήματα, πριν από τα Τέμπη. Είναι η Δικαιοσύνη που «σέρνεται» όταν ερευνά τα εγκλήματα του καπιταλισμού και είναι πολύ γρήγορη όταν πρέπει να βγάλει παράνομους εργατικούς αγώνες, όπως ακόμα και τις απεργίες των σωματείων των σιδηροδρομικών για μέτρα ασφαλείας.

Είναι η Δικαιοσύνη που χάνει αποδεικτικά και στοιχεία σε υποθέσεις που βρωμάνε από το κεφάλι, αλλά είναι άτεγκτη όταν πρόκειται να αποφασίσει ότι είναι νόμιμες οι περικοπές μισθών, συντάξεων, οι απολύσεις εργαζομένων, όταν πρόκειται να ξεσπιτώσει φτωχούς ανθρώπους, ακόμη και ανάπηρους για να δώσει τα σπίτια τους στα «κοράκια» των τραπεζών και των funds.

Οι ίδιοι που τώρα τσακώνονται για την ανεξαρτησία και την αξιοπιστία της Δικαιοσύνης, δηλαδή η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι οι ίδιοι που στην πρόσφατη συνταγματική αναθεώρηση απέρριψαν την πρόταση του ΚΚΕ να σταματήσει να διορίζεται η ηγεσία των ανωτάτων δικαστηρίων από την εκάστοτε κυβέρνηση.

Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι ως Κόμμα παραιτούμαστε από την αξιοποίηση της όποιας δυνατότητας δίνει το σημερινό θεσμικό πλαίσιο προκειμένου να αναδειχθεί η αλήθεια. Γιατί ευτυχώς υπάρχουν και δικαστές που τιμούν τον όρκο τους.

Αυτό άλλωστε κάναμε και με την πρότασή μας για συγκρότηση της Εξεταστικής Επιτροπής και με το πόρισμά μας για την απόδοση πολιτικών και ποινικών ευθυνών.

Πολλοί τότε λοιδόρησαν αυτήν την πρόταση, όμως ήταν αυτή που όχι μόνο εισέφερε χρήσιμα στοιχεία αλλά και εξέθεσε την κυβέρνηση και τους βουλευτές της με τις μεθοδεύσεις που έκαναν για να εμποδίσουν την έρευνα, όπως άλλωστε αναγκάστηκε να παραδεχτεί και ο Μητσοτάκης έναν χρόνο μετά, λέγοντας ότι «δεν ήταν και πολύ καλή στιγμή αυτή η Εξεταστική»...

Ετσι θα δώσουμε τη μάχη και για τη μομφή σε αυτήν την κυβέρνηση με το δικό μας σκεπτικό, θα ψηφίσουμε και τις προτάσεις για Προανακριτικές Επιτροπές, θα κάνουμε τα πάντα, ώστε να αξιοποιηθεί το παραμικρό περιθώριο για να φωτιστούν όλες οι πλευρές αυτού του μεγάλου εγκλήματος του κέρδους, που δεν υπολογίζει την ανθρώπινη ζωή.

Γνωρίζουμε, όμως, καλά ότι στο πλαίσιο αυτού του σάπιου πολιτικού συστήματος και των θεσμών του, η τράπουλα είναι σημαδεμένη, υπάρχουν στεγανά, υπάρχει η ομερτά των ενόχων και των υπευθύνων, υπάρχει ένας αρνητικός πολιτικός συσχετισμός που επιτρέπει στην εκάστοτε κοινοβουλευτική πλειοψηφία να καθορίζει το αποτέλεσμα των προανακριτικών και το αν θα ασκηθεί ποινική δίωξη κατά πολιτικών προσώπων.

Γιατί, βλέπετε, έχουν φροντίσει ώστε το άθλιο μπόνους των εδρών, με το οποίο συμφωνούν πλέον όλοι, πλην ΚΚΕ, στο όνομα της «κυβερνησιμότητας», να δίνει απόλυτη πλειοψηφία στο κυβερνών κόμμα, και στις εξεταστικές και στις προανακριτικές επιτροπές.

Γιατί, εκτός όλων των άλλων, το τρίο της συγκάλυψης, ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ, φρόντισε να διασφαλίσει την ειδική ποινική μεταχείριση των πολιτικών προσώπων, μέσω του άρθρου 86 του Συντάγματος και του άθλιου νόμου περί ευθύνης υπουργών, αρνούμενο και στο ζήτημα αυτό την πρόταση του ΚΚΕ για κατάργησή τους, ώστε να δικάζονται και οι υπουργοί όπως ο κάθε πολίτης.

Γι' αυτόν τον λόγο, από την πρώτη στιγμή είπαμε - και είμαστε οι μόνοι που το λέμε - ότι μόνο ο λαϊκός παράγοντας με τον αγώνα του μπορεί να πιέσει πραγματικά, να στριμώξει όσους θέλουν τη συγκάλυψη, να φέρει στο φως όλη την αλήθεια.

Φίλες και φίλοι

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Η παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα, και ιδιαίτερα το ενδεχόμενο να συναντηθεί αυτή με την ανάλυση, με την πολιτική πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ, είναι που φοβούνται τα επιτελεία του συστήματος, και γι' αυτό θα επιχειρήσουν πάνω σε αυτά τα πλαστά διλήμματα, ή σε άλλα παρόμοια που μπορεί να βρουν στο μέλλον, να στηρίξουν την προσπάθεια αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού.

Γνωρίζουν πολύ καλά ότι καμία αστική κυβέρνηση - ειδικά σε τέτοιες εποχές - δεν μπορεί να μακροημερεύσει. Αργά ή γρήγορα θα έρθει αντιμέτωπη με τις συνέπειες της πολιτικής της, όσο κι αν προσπαθεί να την εξωραΐσει ή να τη δικαιολογήσει, όπως κάνει η κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Σήμερα καταρρέει με πάταγο το παραμύθι με τις «ισχυρές συμμαχίες της χώρας» - με τις ΗΠΑ, τη Γαλλία, το Ισραήλ κ.λπ. - και τη «σωστή πλευρά της Ιστορίας», πάνω στο οποίο στήθηκε το άλλοθι της κυβέρνησης για μια σειρά ζητήματα, από την ενεργειακή ακρίβεια μέχρι τις πανάκριβες πολεμικές δαπάνες που ψήφισαν από κοινού ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ και χρυσοπληρώνει ο ελληνικός λαός, μόνο και μόνο για να μπορεί το ελληνικό κεφάλαιο να είναι παρόν στις μπίζνες και στους ανταγωνισμούς που διεξάγονται παγκόσμια.

Σήμερα αναδιατάσσονται οι συμμαχίες, που στον καπιταλισμό έχουν πάντα εύθραυστο χαρακτήρα ευκαιρίας και λυκοφιλίας, όπως έλεγε πάντα το ΚΚΕ και κάποια φυντάνια το ειρωνεύονταν.

Σήμερα τινάζεται στον αέρα αυτό το αφήγημα της κυβέρνησης, ή ακόμα βγαίνουν και νέα πρόσωπα να υπηρετήσουν το νέο αφήγημα.

Το σύστημα γνωρίζει πολύ καλά ότι σε συνθήκες όπως οι σημερινές, η ανάγκη για «πολιτική σταθερότητα», για «ομαλότητα», για «κοινωνική συνοχή» και «ειρήνη», όπως βαφτίζουν αυτοί το σιωπητήριο διεκδικήσεων για τον λαό, είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαία.

Κι όταν αυτό δεν μπορεί να το εξασφαλίσει η σημερινή κυβέρνηση, τότε θα αναζητήσουν την επόμενη, από την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος. Αλλωστε, τα κόμματα του συστήματος υπάρχουν για να υπηρετούν το σύστημα και όχι το αντίθετο...

Γνωρίζουν επίσης πολύ καλά ότι για να παιχτεί το παιχνίδι της πολιτικής σταθερότητας και της κυβερνητικής εναλλαγής, χρειάζονται πολλά δεκανίκια, διαφορετικά το σύστημα χάνει την ισορροπία του και τα κάλπικα δίπολα δεν λειτουργούν.

Χρειάζονται και η φιλελεύθερη εκδοχή, όπως λέμε ΝΔ, και η σοσιαλδημοκρατική εκδοχή, όπως λέμε ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ με τα παρακλάδια τους, που σήμερα χωλαίνει, χρειάζεται και η δήθεν «αντισυστημική», όπως λέμε Κωνσταντοπούλου, Βελόπουλος, Λατινοπούλου...

Και λέμε «δήθεν», και καλούμε τον κόσμο που προβληματίζεται και προσπαθεί να σκεφτεί έξω από τα στενά όρια του συστήματος να αναλογιστεί: Τι είναι τελικά «σύστημα»;

ΣΥΣΤΗΜΑ είναι ο καπιταλισμός, δηλαδή αυτός ο κοινωνικός, πολιτικός και οικονομικός σχηματισμός στον οποίο ζούμε και ζει ολόκληρος ο πλανήτης σήμερα, που τις κρίσεις του, αλλά και την ανάκαμψή του, τα πληρώνει πάντα η εργατική - λαϊκή πλειοψηφία.

ΣΥΣΤΗΜΑ είναι η οικονομία που βασίζεται σε εκμεταλλευτικές σχέσεις παραγωγής, στην οποία ο εργάτης πουλάει την εργατική του δύναμη και ξεζουμίζεται σε ένα εργασιακό καθεστώς γαλέρας που επιβλήθηκε από τα μνημόνια και που, παρά το ότι τα μνημόνια έχουν τελειώσει, οι νόμοι τους είναι όλοι σε ισχύ.

ΣΥΣΤΗΜΑ είναι η οικονομία του κεφαλαίου, το οποίο επενδύει και αναπτύσσει εκεί που μπορεί να αναπτύξει πιο γρήγορο κέρδος, ενώ ενδιαφέρεται για τις κοινωνικές ανάγκες μόνο στον βαθμό που η μερική κάλυψή τους πρόκειται να του αποφέρει κέρδος.

ΣΥΣΤΗΜΑ είναι οι διεθνείς συμμαχίες στις οποίες έχει εντάξει τη χώρα η τάξη που έχει την εξουσία. Η ΕΕ, που δίνει τις κατευθύνσεις της αντιλαϊκής πολιτικής σε κάθε τομέα της ζωής μας, και το ΝΑΤΟ, που εξαπολύει πολέμους και επεμβάσεις αξιοποιώντας το έδαφος της χώρας μας, που για τους σχεδιασμούς του πληρώνουμε υπέρογκους εξοπλισμούς.

Ποιος μπορεί, στ' αλήθεια, να χαρακτηριστεί αντισυστημικός αν δεν μιλάει για το κεφάλαιο, το κέρδος, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ;

ΣΥΣΤΗΜΑ είναι και οι θεσμοί που αποστολή έχουν να θωρακίζουν και να διαιωνίζουν αυτήν την εξουσία και αυτήν την οικονομία, όπως η αστική Δικαιοσύνη. Και δεν μπορεί βέβαια να θεωρείται αντισυστημικός όποιος πασχίζει να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη του λαού σε αυτούς τους θεσμούς, τώρα που αυτή η εμπιστοσύνη δείχνει να κλονίζεται.

ΣΥΣΤΗΜΑ είναι τα κόμματα που κυβέρνησαν και κυβερνούν αυτήν τη χώρα, και τα αποκόμματα που δημιουργήθηκαν από αυτά.

Γιατί τι ήταν η Κωνσταντοπούλου; Δεν ήταν πρόεδρος της Βουλής της «πρώτη φορά αριστεράς» της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που θα καταργούσε τα μνημόνια με έναν νόμο και ένα άρθρο, και αντί γι' αυτό καταχώνιαζε τις προτάσεις νόμου του ΚΚΕ που προέβλεπαν κατάργηση των μνημονίων και των εφαρμοστικών νόμων;

Τι είναι ο Βελόπουλος; Δεν ήταν βουλευτής του Καρατζαφέρη όταν ψήφισε το πρώτο μνημόνιο και μετά, όταν συγκυβερνούσε με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ στο πλαίσιο της κυβέρνησης του τραπεζίτη Παπαδήμου;

Η Λατινοπούλου; Αυτή δεν ήταν μέχρι πρόσφατα στη ΝΔ του Μητσοτάκη, και σήμερα στηρίζει φανατικά τη νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ με Πρόεδρο τον δισεκατομμυριούχο Τραμπ;

Αυτά όλα είναι που συνθέτουν ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ, δηλαδή τον μεγάλο αντίπαλο που έχουν οι Ελληνες εργαζόμενοι και εργαζόμενες απέναντί τους. Αυτόν τον αντίπαλο και τους πολιτικούς υπηρέτες του πρέπει πιο αποφασιστικά να αμφισβητήσουμε και να αναμετρηθούμε μαζί τους.

Γιατί «οξυγόνο» μπορούμε να κερδίσουμε μόνο αν ξεμπερδέψουμε με το σύστημα που μας φέρνει ασφυξία. Να μην του δώσουμε ανάσες τώρα που καίγονται τα χαρτιά του, και προσπαθεί να φτιάξει τα επόμενα.

Μπορεί αυτός ο αντίπαλος να μοιάζει σήμερα πολύ ισχυρός, όμως μόνο άτρωτος δεν είναι.

Αντίθετα, τα αδιέξοδά του γίνονται όλο και πιο εμφανή και, μαζί με τα δεινά που προκαλούν στους λαούς, δημιουργούν και τις προϋποθέσεις για να βγουν οι λαοί ορμητικά στο προσκήνιο, να γίνουν καταλύτες των εξελίξεων σε κάθε χώρα, και στην Ελλάδα.

Σε αυτήν την υπόθεση δίνει όλες του τις δυνάμεις το ΚΚΕ.

Δίνουμε το χέρι σε όποιον σηκώνεται απέναντι στο σύστημα της φτώχειας και της αδικίας.

Ενάντια στην κυβέρνηση της ΝΔ, στα κόμματα της συστημικής αντιπολίτευσης, στην Ευρωπαϊκή Ενωση των μονοπωλίων.

Η λύση είναι «μπροστά» και όχι σε δοκιμασμένες συνταγές που φέρνουν απογοήτευση και διαψεύσεις και μας πάνε πίσω.

Εμπιστοσύνη δείχνουμε στη δύναμη του οργανωμένου εργατικού - λαϊκού κινήματος να καθορίσει τις εξελίξεις προς όφελός του μέχρι τέλους.

Εμπιστοσύνη δείχνουμε στο δίκιο μας, στην πάλη για μια νέα οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας, όπου οι ζωές μας δεν θα κοστίζουν, όπου η ικανοποίηση των αναγκών του λαού και της κοινωνίας θα είναι το κίνητρο ανάπτυξης της οικονομίας, όπου θα καταργηθεί το καπιταλιστικό κέρδος και ο λαός θα έχει στα χέρια του την εξουσία.

Στην κοινωνία όπου τα μεγάλα εργοστάσια, οι υποδομές θα κοινωνικοποιηθούν και με κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό θα αναπτύσσονται όλες οι παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, με στόχο τη λαϊκή ευημερία και όχι για να κερδοφορούν μια χούφτα παράσιτα.

Κοιτώντας μπροστά, δίνουμε με αποφασιστικότητα όλες τις μάχες που βρίσκονται σήμερα σε εξέλιξη.

Τις ώρες που απομένουν, κάνουμε τα πάντα για να είναι η απεργία της Παρασκευής η μεγαλύτερη των τελευταίων πολλών ετών.

Για να αποτύχουν όσοι φοβούνται τη λαϊκή παρέμβαση.

Για να βγει ο λαός μας πιο δυνατός για τους επόμενους αγώνες που πρέπει να δοθούν.

Γεια σας, καλή δύναμη, καλό αγώνα!