Υπερήφανος δηλώνει ο Γ. Βαρβιτσιώτης για το γεγονός ότι ήταν δική του η απόφαση για την αποστολή της "ειρηνευτικής" στρατιωτικής δύναμης στη Σομαλία (!). Αλλά στην επιστολή που έστειλε χτες στον ΓΓ του ΟΗΕ Κ. Ανάν, αναφέρει ότι αισθάνεται θλίψη και οργή για τη βαρβαρότητα των στρατιωτών της Ιταλίας και για τα βασανιστήρια στα οποία επιδίδονταν και γι' αυτό υποδεικνύει να λειτουργήσουν τα ειδικά δικαστήρια, όπως στην περίπτωση της... Γιουγκοσλαβίας και της Ρουάντα.

Δυστυχώς, δεν εξιλεώνεται ο Γ. Βαρβιτσιώτης με τα όσα αναφέρει στην επιστολή. Πολύ περισσότερο που διακηρύσσει ότι τάσσεται υπέρ της ενίσχυσης του ρόλου και της αποτελεσματικότητας των "ειρηνευτικών αποστολών" του ΟΗΕ. Ακριβώς γιατί αυτή είναι η αιτία της βαρβαρότητας. Οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, οι οποίες γίνονται κατά κανόνα υπό την κάλυψη του ΟΗΕ.

Οσο συνεχίζονται αυτές οι επεμβάσεις, οι φρικτές αυτές εικόνες που είδαμε στη Σομαλία θα επαναλαμβάνονται.

Τελικά οι εκσυγχρονιστές κυβερνώντες εξελίσσονται σε μαέστρους της απάτης. Ο Κ. Σημίτης όταν συνιστούσε στον καθηγητή - συνεργάτη του Γ. Σπράο να επισπεύσει τη δημοσίευση της έκθεσής του για να αποτελέσει σημείο αναφοράς, γνώριζε πολύ καλά τις επόμενες κινήσεις. Να δημιουργηθεί δηλαδή θόρυβος γύρω από την πρόταση για την έκτακτη εισφορά των κερδών των επιχειρήσεων και να περάσει στο απυρόβλητο το υπόλοιπο αντιλαϊκό πακέτο για τη μείωση του πληθωρισμού και κυρίως οι μηδενικές αυξήσεις στους μισθούς. Βέβαια, μετά τις εντυπώσεις που δημιουργήθηκαν, τάχα δηλαδή ότι η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός έχουν τη βούληση να συνεισφέρουν και οι πλούσιοι στους επιδιωκόμενους στόχους, η κυβέρνηση ξεκαθάρισε, τόσο διά στόματος εκπροσώπου όσο και με την πρόταση που κατέθεσε στην επιτροπή του "κοινωνικού διαλόγου" - απάτη, ότι υιοθετεί την έκθεση Σπράου μόνο κατά το εισοδηματικό μέρος.

Και από πάνω οι στενοί συνεργάτες του Κ. Σημίτη δεν κρύβουν ότι η έκθεση δόθηκε στη δημοσιότητα για να βολιδοσκοπηθούν οι αντιδράσεις της "κοινής γνώμης". Κάνουν λάθος όμως αν πιστεύουν ότι οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι συναινούν και πολύ περισσότερο αποδέχονται την αιώνια λιτότητα. Πολύ σύντομα θα εκπλαγούν δυσάρεστα...

Πριν χρόνια

σε σχολή

είχε πετύχει

κι όλοι

τον μακαρίζαν

για την τύχη,

και νάτος τώρα

με δυο - τρία

ντοκτορά

να περιμένει

στων ανέργων

την "ουρά"!

Πριν χρόνια

σε σχολή

είχε περάσει

κι όλοι του λέγαν

την καλή

πως είχε πιάσει

και νάτος τώρα

μια θεσούλα

να επαιτεί,

με δυο πτυχία

κι ένα απέραντο

"Γιατί;"

Ο οίστρος

"Ο γνωστός κ. Οϊμέν έχει αποδειχτεί πολύ αποτελεσματικός στο να γελοιοποιεί την κυβέρνησή του και να εκθέτει τη χώρα του, αφού παρουσιάζει την Τουρκία να μη σέβεται το Διεθνές Δίκαιο και να μην αναγνωρίζει τις Διεθνείς Συνθήκες. Τέτοιου είδους δηλώσεις, απερίσκεπτες, άστοχες, επιζήμιες για τις σχέσεις των δύο χωρών, αλλά και για την ίδια τη χώρα του, νομίζω ότι δεν αξίζουν ιδιαίτερου σχολιασμού"! Τους παραπάνω βαρύτατους χαρακτηρισμούς χρησιμοποίησε χτες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος για να σχολιάσει δηλώσεις του Τούρκου υφυπουργού Εξωτερικών, που, εδώ που τα λέμε, στην πάγια επεκτατική λογική της Αγκυρας κινούνται.

Αλήθεια, όμως, μετά τις αλλεπάλληλες συναντήσεις Παπανδρέου - Οϊμέν, η κυβέρνηση τώρα κατάλαβε ότι ο συνομιλητής της είναι "γελοίος", "απερίσκεπτος", "άστοχος" και "επιζήμιος" (!) για τις σχέσεις των δυο χωρών;

Και εν πάση περιπτώσει, η περίφημη "επιτροπή εμπειρογνωμόνων" είναι προϊόν συνδιαλλαγής με έναν "γελοίο", "απερίσκεπτο" και "επιζήμιο"; Και αν είναι έτσι, εκείνοι που συνδιαλέγονται με τέτοιους τύπους, τι είναι;

"Ντελίριο" εθνικιστικού ενθουσιασμού είδαμε σε μερικές εφημερίδες - ιδιαίτερα σε αθλητικές - με αφορμή τη νίκη της ομάδας μπάσκετ της Ελλάδας εναντίον αυτής της Τουρκίας. Λες και στην Ισπανία, όπου πραγματοποιείται το Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα, συγκρούονται οι στρατοί των δύο χωρών και δε συναγωνίζονται αθλητές. Λες και ο αθλητισμός αποτελεί πεδίο εθνικών αντιπαραθέσεων και όχι ευγενούς άμιλλας.

Τέτοιες εθνικιστικές κραυγές δυστυχώς, εξάπτουν τα πνεύματα, δημιουργούν προηγούμενα και δηλητηριάζουν τις σχέσεις μεταξύ των αθλητών, μεταξύ των λαών. Ταυτόχρονα, φανερώνουν και το "κόμπλεξ" που διακατέχει τους εθνικιστές, οι οποίοι επιχειρούν - μέσω του αθλητισμού - να πάρουν τη "ρεβάνς" από την Τουρκία, για "ήττες" σε άλλους τομείς αντιπαράθεσης! Ενα "κόμπλεξ", που δεν αφήνει - όχι μόνο αυτούς, αλλά και όσους επηρεάζονται από τις κραυγές τους - να δουν ότι για τις αντιπαραθέσεις ανάμεσα στις δύο χώρες ευθύνονται οι ιμπεριαλιστές και οι κυβερνήσεις Ελλάδας και Τουρκίας, οι οποίες επιχειρούν να μεταδώσουν το εθνικιστικό μίσος στους λαούς.

Είναι, πάντως, παρήγορο το γεγονός ότι μετά τη λήξη του αγώνα μπάσκετ, οι αθλητές των δυο εθνικών ομάδων έδωσαν τα χέρια, στέλνοντας το μήνυμα ότι ο αθλητισμός μπορεί να ενώνει και όχι να διχάζει.