Ποιος τα εκφράζει αυτά; Μήπως οι αθλητές που αγωνίζονται και πίσω τους κρύβονται τεράστια κέρδη και συμφέροντα των χορηγών τους; Μήπως οι διοργανώσεις που επιφέρουν δισεκατομμύρια δολάρια στους χορηγούς της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής; Μήπως το «αρχαίο πνεύμα αθάνατο» και ο «κότινος», που ως σηματάκια εμπορικής εκμετάλλευσης γεμίζουν με πακτωλό χρημάτων τα ταμεία των μεγάλων ή μικρών χορηγών της ΔΟΕ και των Εθνικών Ολυμπιακών Επιτροπών της κάθε χώρας; Μήπως η περίφημη «Ολυμπιακή Ιδέα» που μοστράρουν η «Coca Cola», η «Αdidas», η «Samsung», η «Panasonic» και τα «Μac Donald's» (χορηγοί της ΔΟΕ και των Ολυμπιακών Αγώνων) που την ίδια στιγμή πίνουν το αίμα εκατομμυρίων εργατών - ακόμα και ανήλικων παιδιών που τα βάζουν να δουλεύουν για 1 ευρώ την εβδομάδα - σε όλο τον κόσμο για να αυξήσουν τα κέρδη τους;
Και δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς, αφού η αθλητική βιομηχανία που έχουν στήσει είναι ταυτισμένη με το προσκύνημα στις πολυεθνικές και τις απαιτήσεις τους. Ο τζίρος των εταιρειών που έχουν αναλάβει την παραγωγή και διακίνηση των εμπορευμάτων, των τηλεοπτικών δικαιωμάτων είναι εκατοντάδες δισεκατομμύρια. Οι «αθάνατοι» της Λοζάνης και οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες - χορηγοί τους παραμυθιάζουν τους λαούς και ιδιαίτερα τη νεολαία με τα ιδεώδη του Ολυμπισμού, προβάλλοντάς τους τις σάπιες αξίες του αδυσώπητου ανταγωνισμού, του ατομικού πλουτισμού, κόντρα στις αξίες της άμιλλας για τη συλλογική πρόοδο.
Είναι γνωστό ότι η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ με τις περιβόητες συμβάσεις παραχώρησης που από κοινού ψήφισαν, παρέδωσαν τους μεγάλους οδικούς άξονες της χώρας στο μεγάλο κεφάλαιο, προκειμένου να εξασφαλίσει την κερδοφορία του. Από την άλλη, υποχρέωσαν το λαό να πληρώνει πανάκριβα διόδια, που την τελευταία τετραετία αυξήθηκαν ακόμη και πάνω από 500%, ενώ νέοι σταθμοί είσπραξης των χαρατσιών ξεφυτρώνουν σαν τα... μανιτάρια, όπως αυτοί που άνοιξαν χτες στην Καλαμάτα.
Είναι επίσης γνωστό ότι τα έργα σε τέσσερις από τις συμβάσεις αυτές σταμάτησαν επειδή οι δανείστριες τράπεζες αρνούνται να τα χρηματοδοτήσουν επικαλούμενες ότι αυτά «δεν βγαίνουν» λόγω μείωσης της κυκλοφορίας. Η κυβέρνηση, όπως δήλωσε προχτές ο υπουργός Ανάπτυξης Κ. Χατζηδάκης, επιδιώκει μέχρι τις 30 Σεπτέμβρη να έρθει σε συμφωνία με τους ιδιωτικούς ομίλους για να ξαναρχίσουν τα έργα. Μια συμφωνία που θα πρέπει να κυρωθεί μέχρι το τέλος του χρόνου και από τη Βουλή.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αναγνωρίζει το χρέος που σώρευσε η πλουτοκρατία στο όνομα του οποίου συνομολογήθηκαν οι δανειακές συμβάσεις που πάνε πακέτο με τα μνημόνια. Ζητά «ευρωπαϊκή λύση», αποσιωπά όμως ότι η Ευρωένωση στην οποία καλεί το λαό να εναποθέσει τις ελπίδες του είναι αυτή που με τη φιλομονοπωλιακή της στρατηγική επιβάλλει τη συγκεκριμένη πολιτική και πως η όποια λύση προέλθει απ' αυτήν θα είναι από χέρι αντιλαϊκή. Αλλωστε, η προσήλωσή του στην Ευρωένωση είναι αυτή που τον εμποδίζει, σύμφωνα με δηλώσεις κορυφαίων του στελεχών, να στηρίξει καθαρά και δίχως μισόλογα την πρόταση νόμου του ΚΚΕ για κατάργηση των δανειακών συμβάσεων, των μεσοπρόθεσμων προγραμμάτων, των μνημονίων και των εφαρμοστικών νόμων. Που εκφράζεται ταυτόχρονα με την αναγνώριση του χρέους, έστω και όχι ολόκληρου και την αποδοχή των δανείων, που θέλει όπως και το μνημόνιο να επαναδιαπραγματευτεί. Αποπροσανατολίζει τέλος το λαό ισχυριζόμενος ότι μπορεί να υπάρξει διέξοδος απ' την κρίση που να ωφελεί το ίδιο και την καπιταλιστική ανάπτυξη και την εργασία. Κρύβει ότι η ανάπτυξη όταν έλθει θα είναι αναιμική, θα συνοδεύεται από βαριά λιτότητα για το λαό, δε θα μπορέσει να μειώσει την ανεργία, ενώ και όσοι βρουν δουλειά θα αμείβονται με ψίχουλα.
Τι θα περιέχει αυτή η συμφωνία; Οι τράπεζες ζητούν από το ελληνικό δημόσιο να εγγυηθεί την κυκλοφορία και συνεπώς τα έσοδα από τα διόδια, αλλά και αυξήσεις στα επιτόκια με τα οποία έχουν δανείσει τους εργολάβους. Οι μεγαλοεργολάβοι ζητούν κι αυτοί, ανάμεσα σε άλλα, πρόσθετες εγγυήσεις για την κερδοφορία τους και περικοπές τμημάτων που έχουν προβλήματα, όπως αυτό του Καϊάφα στην Ηλεία.
Το ζήτημα είναι ότι και οι τράπεζες και οι μεγαλοεργολάβοι έχουν κατά τη λαϊκή ρήση «δεμένο το γάιδαρό τους». Κι αυτό γιατί, όπως προβλέπουν οι συμβάσεις, αν αυτές καταγγελθούν με υπαιτιότητα του ελληνικού δημοσίου, τότε το κράτος θα κληθεί να πληρώσει συνολικό ποσό άνω των 2 δισ. ευρώ, αρχής γενομένης από το 2013, ενώ αν η καταγγελία γίνει με υπαιτιότητα των εργολάβων τότε πάλι το κράτος θα πληρώσει ποινικές ρήτρες ύψους περίπου 900 εκατ. ευρώ!
Δηλαδή, οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ έχουν «δέσει» χειροπόδαρα το λαό υποχρεώνοντάς τον να πληρώνει είτε πανάκριβα διόδια είτε πανάκριβες ρήτρες, εξασφαλίζοντας μόνο την κερδοφορία των μονοπωλίων. Γι' αυτό επιβάλλεται να διεκδικήσει να καταργηθούν όλα τα διόδια. Βεβαίως, ο λαός θα ξεμπερδέψει οριστικά από την εκμετάλλευση κράτους - μεγαλοκατασκευαστών όταν όλα τα δημόσια έργα και οι υποδομές γίνουν λαϊκή περιουσία.