ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

«Αριστερό ψάρεμα» σε ... θολά νερά

Με αφορμή τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, από τον Χρυσαυγίτη εγκληματία στο Κερατσίνι και την καταδίκη της ναζιστικής εγκληματικής συμμορίας της Χρυσής Αυγής, πέρα από τον εγκλωβισμό εργαζομένων στα διάφορα «τόξα» («συνταγματικό», «δημοκρατικό» ενάντια στο φασισμό που προβάλλουν αστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις) αντίστοιχη προσπάθεια είναι το λεγόμενο «αριστερό μέτωπο». Στον ιστότοπο «Ισκρα» του Π. Λαφαζάνη (του ΣΥΡΙΖΑ) προβάλλεται αυτή η γραμμή με στόχο τη λεγόμενη «κυβέρνηση της Αριστεράς».

Λέγεται χαρακτηριστικά: «Η Αριστερά, τώρα περισσότερο από ποτέ, οφείλει να αναδείξει ακόμα πιο πολύ και όχι να "χαλαρώσει" το μέτωπο για να φύγει η κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου, το μέτωπο για να ενισχυθούν οι εργατικοί - λαϊκοί αγώνες, το μέτωπο για την κοινή δράση και συνεργασία όλων των αριστερών δυνάμεων, το μέτωπο για μια κυβέρνηση της Αριστεράς που θα εφαρμόσει ένα προοδευτικό πρόγραμμα με σοσιαλιστικό ορίζοντα».

Ας δούμε όμως την ουσία αυτής της γραμμής στην οποία καλεί μια τέτοια αντίληψη προσπαθώντας να «ψαρέψει» λαϊκούς ανθρώπους που δεν τσιμπάνε στο «συνταγματικό τόξο» και την «εγγύηση της ομαλότητας» που προτείνουν οι αστοί αλλά και ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Η πεμπτουσία της άποψης είναι ότι μια κυβερνητική αλλαγή στο έδαφος του καπιταλισμού μπορεί να εμποδίσει στρατηγική του κεφαλαίου, να κάνει φιλολαϊκούς τους αστικούς κρατικούς μηχανισμούς. Πρόκειται για γραμμή που καλεί σε μια κυβέρνηση που θα εξασφαλίσει μια φιλολαϊκή διαχείριση του καπιταλισμού ανοίγοντας δήθεν το δρόμο για το σοσιαλισμό.

Μιας και είναι Σεπτέμβρης, θυμίζουμε ότι τέτοιες απόψεις όταν υιοθετήθηκαν από το εργατικό κίνημα συντρίφτηκαν κάτω από τις ερπύστριες των τανκς του Πινοσέτ το 1973 στη Χιλή. Το αστικό κράτος δε γίνεται φιλολαϊκό και οι εργάτες πλήρωσαν ακριβά αυτή την αυταπάτη. Οσο και αν παρουσιάζεται με ωραία λόγια ακόμα και με στόχο το ...σοσιαλισμό, δε θίγεται το κύριο, που καθορίζει και όλα τα υπόλοιπα, και είναι το εάν η πάλη σήμερα κατευθύνεται όχι στη διεκδίκηση αλλαγής της αστικής κυβέρνησης αλλά αλλαγής τάξης στην εξουσία, ενάντια στην εξουσία των μονοπωλίων, στην καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, στη σύγκρουση με τη στρατηγική του κεφαλαίου. Χωρίς αυτή τη γραμμή οι εργάτες, τα λαϊκά στρώματα δεν μπορούν να πάνε μακριά, θα μπουν κάτω από «ξένες σημαίες» που οδηγούν στην ενσωμάτωση.

Ο φασισμός είναι γέννημα θρέμμα του καπιταλιστικού εκμεταλλευτικού συστήματος, στηρίζεται από το αστικό κράτος, θεριεύει και ανδρώνεται για να χτυπηθεί το εργατικό κίνημα, προκρίνεται ως λύση όταν κριθεί ότι εξυπηρετεί καλύτερα από την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία τα συλλογικά συμφέροντα των κεφαλαιοκρατών. Αρα συνεπής αντιφασιστική πάλη είναι η αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή πάλη.

Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που θέτει έτσι καθαρά το ζήτημα. Γι' αυτό μαζί με την προσπάθεια να απομονώνονται τα τσιράκια του κεφαλαίου οι Χρυσαυγίτες, δίνει όλες του τις δυνάμεις καθημερινά για να οικοδομείται η κοινωνική συμμαχία των εργατών, των φτωχών αγροτών, των αυτοαπασχολούμενων, των νέων και των γυναικών από τα λαϊκά στρώματα που έχουν κοινό συμφέρον την πάλη ενάντια στα μονοπώλια που τους συνθλίβουν.

Για να δυναμώνει το εργατικό κίνημα σε γραμμή ρήξης, να ωριμάζει στην εργατική - λαϊκή συνείδηση η διέξοδος της εργατικήςς εξουσίας, της κοινωνικοποίησης των βασικών μέσων παραγωγής όπου ο λαός θα οργανώσει την οικονομία με κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό, για να ικανοποιούνται οι διευρυμένες ανάγκες του.

Δημήτρης ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ

Θλιβεροί τύποι

Εντονες συζητήσεις και αγωνιστικές διεργασίες σημειώθηκαν αυτή τη βδομάδα στους μαθητές, σε πολλά σχολεία της χώρας που άνοιξαν συζητήσεις για το ρόλο του φασισμού και της Χρυσής Αυγής. Οι πρόσφατες εξελίξεις άγγιξαν την ευαισθησία των μαθητών και δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις σχολείων όπου τα παιδιά ανασκουμπώθηκαν, έφτιαξαν πανό και πλακάτ βροντοφωνάζοντας «έξω οι φασίστες από τα σχολεία» και σ' αυτό το κλίμα, το κάλεσμα για συναυλίες και διαδηλώσεις ενάντια στο φασισμό και το σύστημα που τον γεννά έπιασε τόπο. Υπήρξε όμως και η θλιβερή εικόνα κάποιων «δασκάλων», που απέναντι στη διάθεση των μαθητών τους να καταδικάσουν τους φασίστες και να το διαδηλώσουν, επιστράτευσαν νουθεσίες του τύπου «δεν πρέπει να σας απασχολούν εσάς αυτά τα πράγματα»! Είναι οι ίδιοι τύποι που σε κάθε ευκαιρία κάνουν κηρύγματα όπως «έξω τα κόμματα από τα σχολεία», «μακριά οι μαθητές από την πολιτική» κ.ο.κ. Μόνο που τώρα πια είναι παραπάνω από φανερό ότι αυτά τα κηρύγματα συμβάλλουν τα μέγιστα στην εκτροφή του φασισμού και της Χρυσής Αυγής.

Πάλι την πληρώνουν γονείς και μαθητές

Νέα αδιέξοδα για τη λαϊκή οικογένεια, εκείνη που έχει χτυπηθεί ολόπλευρα από την αντιλαϊκή πολιτική, έχει δημιουργήσει η πολιτική της κυβέρνησης στην Παιδεία. Πέρα από τη γενικότερη κατεύθυνση που προσαρμόζει την Παιδεία στις ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου, ξεθεμελιώνονται και οι όποιες υποστηρικτικές δομές εξυπηρετούσαν ανάγκες των παιδιών και των γονιών. Ενα τέτοιο παράδειγμα είναι η μετατροπή των ολοήμερων δημοτικών σε παιδοφυλακτήρια, καθώς ορίζεται ότι το απογευματινό τους ωράριο θα λειτουργεί με εκπαιδευτικούς ειδικοτήτων χωρίς δάσκαλο. Και αυτό, όταν φτάσουν οι εκπαιδευτικοί ειδικοτήτων στα σχολεία, αφού ολοήμερα τμήματα ουσιαστικά δε λειτουργούν αυτήν τη στιγμή. Ομως, ακόμα κι αν εφαρμοστεί το σχέδιο του υπουργείου, το παιδί όχι μόνο δε θα ολοκληρώνει εκεί τις εργασίες που έχει για την επόμενη μέρα αλλά θα γυρνά σπίτι ξεθεωμένο από τις δραστηριότητες που θα γίνονται μέχρι τις 4.15 και αδιάβαστο. Τα ολοήμερα σχολεία, όπως επιβλήθηκαν, σίγουρα απέχουν πολύ από το ιδανικό και δεν είναι η απάντηση στις πραγματικές ανάγκες. Ωστόσο, εξυπηρετούν μια σειρά γονείς που εργάζονται, ακόμα και γονείς που δεν μπορούν, για αντικειμενικούς λόγους (π.χ. μετανάστες), να βοηθήσουν τα παιδιά στη μελέτη.

Η ανάγκη δεν καλύπτεται με φιλανθρωπία

Παρουσιάζοντας χτες το πρωί στη Βουλή τροπολογία, με την οποία επεκτείνεται το πρόγραμμα «βοήθεια στο σπίτι» το 2014, ο αρμόδιος υφυπουργός Εργασίας ισχυρίστηκε ότι προτεραιότητα της κυβέρνησης είναι «η άμεση αντιμετώπιση των φαινομένων ακραίας φτώχειας και η διασφάλιση του δικαιώματος ενός "ελαχίστου επιπέδου διαβίωσης" για όλους τους πολίτες». Τα ίδια του τα λόγια ομολογούν ότι το πρόγραμμα παύει να λειτουργεί ως βοήθεια στους γέροντες και τους πάσχοντες και θα λειτουργεί μόνο για κείνους που η κυβέρνηση χαρακτηρίζει «ακραία φτωχούς», δηλαδή όσους ζουν σε απόλυτη εξαθλίωση. Ομολογεί, επίσης, το μόνιμο προσανατολισμό της κυβέρνησης να κόψει κάθε παροχή - υπηρεσία που το κράτος είναι υποχρεωμένο να παρέχει δωρεάν σε όλους και να περιοριστεί στην παροχή επιδομάτων φτωχοκομείου. Το ΚΚΕ δεν καταψήφισε την τροπολογία, επεσήμανε, όμως, ότι: το πρόγραμμα χρηματοδοτείται από τους Κεντρικούς Αυτοτελείς Πόρους των Δήμων, δηλαδή από βασικούς μηχανισμούς της φοροληστείας του λαού. Το πρόγραμμα όχι μόνο δε θα καλύψει τους εκατοντάδες χιλιάδες που έχουν ανάγκη από τέτοιου είδους υπηρεσίες, αλλά ούτε τον αριθμό των απολύτως εξαθλιωμένων που αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο. Το ΚΚΕ επιμένει στη θέση για «κρατικές και δωρεάν υπηρεσίες κοινωνικής - ιατρικής φροντίδας στο σπίτι, που θα ανταποκρίνονται στις ανάγκες όλων των ηλικιωμένων, των αναπήρων και των χρονίως πασχόντων χωρίς κανέναν αποκλεισμό και καμία επιβάρυνση των ίδιων και των ασφαλιστικών ταμείων».