ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 28 Μάη 2002
Σελ. /40
Περί ιδιωτικής ασφάλισης...

Γρηγοριάδης Κώστας

Νέα κίνητρα, που θα ενθαρρύνουν την ανάπτυξη της πρόσθετης ιδιωτικής ασφάλισης των εργαζομένων, υποσχέθηκε τις προάλλες ο υπουργός Εργασίας στους εκπροσώπους των ασφαλιστικών εταιριών. Με άλλα λόγια, υποσχέθηκε τη διάθεση κονδυλίων από τον κρατικό προϋπολογισμό. Χρήματα, που μπορεί να δίνονται και σε εργαζόμενους, αλλά μόνον εφόσον κάνουν ιδιωτική ασφάλιση. Δηλαδή, τελικά, θα καταλήγουν στα θησαυροφυλάκια των εταιριών.

Ισως, βέβαια, αναρωτηθείτε τι χρειάζεται η πρόσθετη ιδιωτική ασφάλιση και τα περισσότερα, μάλιστα, κίνητρα, όταν ο κ. Χριστοδουλάκης και οι υπόλοιποι κυβερνώντες ισχυρίζονται, σε όλους τους τόνους, ότι λύνουν το Ασφαλιστικό, για τα επόμενα τριάντα - σαράντα χρόνια, εξασφαλίζοντας στους εργαζόμενους ικανοποιητικές συντάξεις, κλπ., κλπ.

Εμ, πώς. Πρώτον, υπάρχουν κάποιοι υψηλόμισθοι - λίγοι, βέβαια, αλλά η κυβέρνηση έχει έντονο το αίσθημα του ...δικαίου - που έχουν λεφτά και θέλουν να συμπληρώσουν την όποια σύνταξή τους. Δεύτερον, κάτι ξέρει περισσότερο ο κ. Ρέππας, για το μέλλον που επιφυλάσσει η κυβερνητική μεταρρύθμιση στο Ασφαλιστικό και προετοιμάζεται αναλόγως. Αλλωστε, ούτε οι ασφαλιστικές εταιρίες περιμένουν να ανοίξουν οι δουλιές τους, από τους λίγους υψηλόμισθους. Οι φιλοδοξίες τους είναι πολύ ευρύτερες...

... και ο υποχρεωτικός «εθελοντισμός»

Μπορεί, βέβαια, να μας αντιτείνει κάποιος ότι η ιδιωτική ασφάλιση είναι εθελοντική. Αν θέλεις την κάνεις. Πράγματι έτσι είναι τυπικά. Με άλλα λόγια, είναι το ίδιο ακριβώς, με τον άνεργο, που ψάχνει για δουλιά και υφίσταται του κόσμου τις ταπεινώσεις και τους εκβιασμούς. Αμα θέλει πιάνει τη δουλιά, που του προτείνει το αφεντικό, με χαμηλότερο μισθό, περισσότερες ώρες ημερήσιας εργασίας και λειψή ή καθόλου ασφάλιση. Αμα δε θέλει, μπορεί να παραμείνει στην ανεργία...

Ετσι, θα γίνει -- ακόμη περισσότερο απ' ό,τι σήμερα -- και με την ιδιωτική ασφάλιση. Αν θέλεις και, βέβαια, αν θα μπορείς να πληρώνεις, θα την κάνεις. Αν δε θέλεις, θα μένεις με τη σύνταξη πείνας -- ακόμη περισσότερης από σήμερα -- που θα σου ...εξασφαλίσει η κυβερνητική μεταρρύθμιση του Ασφαλιστικού.

Η... ολοκλήρωση

Εχει... απόλυτο δίκιο ο κ. Σημίτης, όταν ισχυρίζεται, πως το ΠΑΣΟΚ «ολοκλήρωσε τη δημοκρατία» στην Ελλάδα, μετά το 1981, όπως είπε στη διάρκεια της προχθεσινής περιοδείας του στην Ευρυτανία και επανέλαβε χθες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος.

Θα σημειώναμε ακόμη, ότι μια... κορυφαία στιγμή αυτής της ολοκλήρωσης, συντελέστηκε τις τελευταίες μέρες της περασμένης βδομάδας. Πώς; Μα, με το σχηματισμό δικογραφίας κατά των απεργών της πρωτομαγιάτικης συγκέντρωσης στο Σύνταγμα, τους οποίους η Κρατική Ασφάλεια τους εγκαλεί για «σύσταση συμμορίας, ληστεία», κλπ., κλπ.!!! Κι όλ' αυτά, γιατί τόλμησαν, να πιάσουν στα πράσα και να παραδώσουν τον ασφαλίτη, που «εκτελούσε διατεταγμένη υπηρεσία» μέσα στη διαδήλωση...

Πώς «αλλάζουν» οι καιροί

Πέρσι το Μάη, ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης είχε εμφανιστεί από το βήμα της ετήσιας γενικής συνέλευσης του Συνδέσμου των Βιομηχάνων (ΣΕΒ) σαν ο μεγάλος κατήγορος των κεφαλαιοκρατών που εκμεταλλεύονται στυγνά τους εργαζόμενους, προκαλώντας την οργή της ηγεσίας του ΣΕΒ και όχι μόνο. Στη συνέχεια - υπεραμυνόμενος των θέσεων του πρωθυπουργού - είχε βγει ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Κ. Λαλιώτης και κατηγόρησε δημόσια την ηγεσία του ΣΕΒ ότι αποτελεί «παραμάγαζο της ΝΔ» (!).

Η τότε «σκληρή» κόντρα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ με την ηγεσία των βιομηχάνων - φραστική, βέβαια, και για τα μάτια του κόσμου - δεν έγινε τυχαία. Κάτω από το βάρος της παλλαϊκής αντίδρασης που είχαν προκαλέσει τα προαναγγελθέντα - το Μάρτη του 2001 - μέτρα της κυβέρνησής τους για το Ασφαλιστικό, ο πρωθυπουργός και το επιτελείο του ΠΑΣΟΚ προσπάθησαν να περιορίσουν όσο μπορούσαν το πολιτικό κόστος των αντιδραστικών τους επιλογών, ανταλλάσσοντας άσφαιρα πυρά με την ηγεσία του ΣΕΒ και τη ΝΔ.

Φέτος - ένα χρόνο μετά την περσινή φραστική αντιπαράθεση κυβέρνησης και βιομηχάνων - ο πρωθυπουργός τα είπε (χτες) στο Μέγαρο Μαξίμου με την ηγεσία του ΣΕΒ. Μίλησαν σαν δυο καλοί φίλοι και για το Ασφαλιστικό και για τις Δημοτικές Εκλογές και για το Φορολογικό και για ό,τι άλλο ενδιαφέρει την ηγεσία του ΣΕΒ. Η συνάντηση έγινε ενόψει της σημερινής ετήσιας γενικής συνέλευσης των βιομηχάνων, όπου κυβέρνηση και ηγεσία του ΣΕΒ αναμένεται να ανταλλάξουν δημόσια φιλοφρονήσεις...

Τα αποκαταστημένα...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΑΚΟΥΣΑΤΕ, τη χτεσινή φοβερή... είδηση; Με τη χτεσινή συνάντηση ηγεσίας του ΣΕΒ και πρωθυπουργού -- λέει -- αποκαταστάθηκαν επιτελούς οι σχέσεις του Κ. Σημίτη με τους Ελληνες βιομηχάνους.

Δηλαδή, τόσον καιρό ήταν διαταραγμένες; Μα, αν συνέβαινε αυτό τόσον καιρό και, ταυτόχρονα, είχαμε τόσα ξεπουλήματα, άλλα αντεργατικά μέτρα και αντιλαϊκά νομοσχέδια και το Ασφαλιστικό να είναι στην τελική του φάση, αναλογιστείτε τι έχει να γίνει από εδώ και πέρα.

Η δική μας γνώμη, πάντως, είναι διαφορετική. Οι έρωτες μπορεί να περνούν, οι γάμοι συμφέροντος όμως κρατάνε γερά.

ΚΑΙ Η «γκαλοπολογία» συνεχίζεται! Με βάση το τελευταίο της Βι Πι Αρ Σι, οι Ελληνες θέλουν μια κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, με πρωθυπουργό τον Σημίτη και για υπουργούς ...τους σημερινούς, του ΠΑΣΟΚ...

Είπαμε, βρε παιδιά, να υπαγορεύουν την ψήφο μας τα γκάλοπ, αλλά, τέλος πάντων, μπορούν να το κάνουν με πιο διακριτικό τρόπο και να μη μας βγάζουν... ψυχασθενείς.

E, ΟΧΙ ΚΑΙ απέτυχε με τη συμμετοχή του στη Γιουροβίζιον ο Μιχάλης Ρακιντζής! Λίγο το έχετε, να μας απαλλάξει για έναν ολόκληρο χρόνο από όλη αυτή τη φαρσοκωμωδία που αποκαλείται διαγωνισμός ευρωπαϊκού τραγουδιού;

Γιατί, εδώ που τα λέμε, αν τον δει αυτό το διαγωνισμό κάποιος που δε γνωρίζει περί τίνος πρόκειται, θα υποθέσει -- και λογικά ο άνθρωπος -- ότι ο μέσος Ευρωπαίος έχει σαν βασική γλώσσα του τα αγγλικά και είναι χαζοχαρούμενος.

Ασε για τη μουσική -- τρόπος του λέγειν, δηλαδή. Ολα τα τραγούδια έμοιαζαν τόσο πολύ μεταξύ τους, που αν δεν άκουγες την εκφώνησή τους, δεν μπορούσες με τίποτε να καταλάβεις ποια χώρα εκπροσωπούσε το καθένα. Προφανώς, ήθελαν να δώσουν ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα καλλιέργειας της ...πολυπολιτισμικής Ευρώπης.

Γρηγοριάδης Κώστας

Αναμφίβολα, βέβαια, δεν είναι λίγοι αυτοί που... κοπιάζουν, για να επιτευχτεί το παραπάνω αποτέλεσμα. Ευτυχώς, όμως, δεν ταιριάζει με την πραγματικότητα. Αλλωστε, μπορείτε να κρίνετε και από εμάς τους Ελληνες. Δεν είμαστε αυτό που θέλουν να παρουσιάζουν ότι είμαστε.

Ωρα για τους πραγματικούς πρωταγωνιστές

Για μια ακόμη φορά παρακολουθήσαμε την καθιερωμένη σαββατοκυριακάτικη παράσταση των κ.κ. Σημίτη και Καραμανλή. Περιοδεύοντες στις κρίσιμες γι' αυτούς εκλογικές περιφέρειες, επιβεβαίωσαν αυτό που σχεδόν όλοι γνωρίζουν, την πλήρη ταύτιση στις βασικές πολιτικές επιλογές των κομμάτων τους. Συνέχισαν, επίσης, την εναγώνια προσπάθειά τους να κατασκευάσουν, έστω και μια πλαστή διαχωριστική γραμμή για να αποδείξουν ότι έχουν χωριστούς πάγκους στο παζάρι των ψήφων. Και αφού η πραμάτεια τους είναι ίδια, κατέφυγαν στο γνωστό τέχνασμα της δυσφήμισης του ανταγωνιστή. Εν ολίγοις: «ψηφίστε το λιγότερο κακό».

Οσο και αν θέλουν οι ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας, να εμφανίζονται με ανειρήνευτες μεταξύ τους διαφορές, δεν μπορούν να κρύψουν αυτό που τους ενώνει και που απειλεί να τους κάνει «σιαμαίους». Εξ ορισμού αυτά τα δύο κόμματα ανέλαβαν το ρόλο των συνδιαχειριστών του πολιτικού συστήματος. Ελέω των καλπονοθευτικών συστημάτων και του πλαισίου που δημιουργήθηκε από την πολιτικά «ανάπηρη» μεταπολίτευση του 1974, ο δικομματισμός ορίστηκε φρουρός και θεματοφύλακας του κοινωνικού, οικονομικού και πολιτικού καθεστώτος.

θα πρέπει να αναγνωρίσουμε βεβαίως τις μεγάλες δυνατότητες αυτού του συστήματος και τις εφεδρείες που διαθέτει για την αναπαραγωγή του. Ισως η μεγαλύτερη δεξαμενή άντλησης ψήφων είναι και για τους δύο η νομή της εξουσίας. Ετσι ο ένας, το ΠΑΣΟΚ, προβάλλει στην εκλογική πελατεία την ανάγκη διατήρησής της και ο άλλος, η Νέα Δημοκρατία, ποντάρει στην ανακατανομή της. Το πρόβλημα όμως και για τους δύο είναι ότι εξαντλούνται τα καθρεφτάκια και οι γυάλινες χάντρες και οι «ιθαγενείς» (έτσι αντιμετωπίζουν τους πολίτες) έχουν αρχίσει από καιρό να πονηρεύονται. Η αλήθεια είναι ότι θα εξαντλήσουν και τον τελευταίο διορισμό και την τελευταία δραχμή των κοινοτικών κονδυλίων για να πετύχουν το στόχο τους. Είναι όμως αρκετό;

Στις επερχόμενες δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές δίνεται μια ευκαιρία στους εργαζόμενους, στα λαϊκά στρώματα, να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για το σπάσιμο αυτού του φαύλου κύκλου. Να γυρίσουν την πλάτη στη δικομματική βιομηχανία των πλαστών διλημμάτων και των κατασκευασμένων διαχωριστικών γραμμών. Να δώσουν βάρος και σημασία στην ψήφο τους. Να απορρίψουν τις φτωχοπροδρομικές απόψεις ότι πρέπει να αρκούνται σ' αυτό που τους δίνεται απ' τα υπόλοιπα των κρατούντων. Να διεκδικήσουν και με την ψήφο τους αυτό που τους ανήκει, αυτό που δικαιούνται. Με το να γυρίσουν την πλάτη τόσο στο ΠΑΣΟΚ όσο και στη ΝΔ, καθώς και σε όσους παίζουν σε κεντροαριστερά ή κεντροδεξιά σενάρια.

Η υπερψήφιση των συνδυασμών που υποστηρίζονται από το ΚΚΕ και άλλες αγωνιστικές δυνάμεις είναι ο ασφαλέστερος τρόπος για να έρθουν στο προσκήνιο επιτέλους οι πραγματικοί πρωταγωνιστές, οι εργαζόμενοι, οι άνθρωποι του μόχθου.


Δάνης ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ