«Θεωρούμε τραγική τη στάση του ΚΚΕ που ψάχνει υποκινητές και θεωρούν τους απεργούς άβουλα όντα που χρειάζονται εξωτερική καθοδήγηση και δεν μπορούνε να συντονίσουν οι ίδιοι τον αγώνα που δίνουν. Είναι λυπηρό άλλες αριστερές δυνάμεις να μας κάνουν μαθήματα μέσω δελτίων Τύπου για το πώς γίνεται η "ορθή" υπεράσπιση του ασύλου, τη στιγμή που ήταν ο δικός μας χώρος που έδινε έμπρακτα τον αγώνα με την αστυνομία για την υπεράσπισή του. Τουλάχιστον αντιφατική είναι επίσης η ρητορική αποδοχή του κοινωνικού χαρακτήρα του ασύλου και την ίδια στιγμή η κάθετη άρνηση χρήσης του για οποιονδήποτε κοινωνικό αγώνα και διεκδίκηση».
Φωνάζει ο κλέφτης να φοβηθεί ο νοικοκύρης! Εν προκειμένω η νεολαία Συνασπισμού που μάλλον έχει τη μύγα και μυγιάζεται. Κι υποφέρει απ' την αντιΚΚΕ εμπάθειά της. Γιατί όπως και να το κάνουμε το ΚΚΕ δεν κατηγόρησε κανένα για υποκινητή και πολύ περισσότερο δεν κατηγόρησε τους μετανάστες σαν άβουλα όντα. Οσο για το άσυλο, ποιος και με ποιους τρόπους το υπερασπίζεται, η νεολαία ΣΥΝ φαίνεται να άγεται και να φέρεται κατά το «όταν η πραγματικότητα δεν μας συμφέρει τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα». Ηταν και δυνάμεις του ΣΥΝ μαζί με τους διάφορους δήθεν «επαναστάτες» - αντιεξουσιαστές που έριξαν νερό στο μύλο των επικίνδυνων σχεδιασμών κατά των μεταναστών και του ασύλου. Ετσι είναι, τους αρέσει δεν τους αρέσει, αυτή είναι η πραγματικότητα.
Τη συναίνεση των αυτοαπασχολούμενων και μικρών ΕΒΕ επιχειρεί να αποσπάσει η Εθνική Συνομοσπονδία Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ) που το 'χει βάλει σκοπό να ανατρέψει κατ' αρχάς το ωράριο λειτουργίας της αγοράς, την κυριακάτικη αργία και τις εκπτώσεις βάζοντας πλάτες στις αξιώσεις των πολυεθνικών και των μεγαλεμπόρων. Ετσι, ανάρτησε στην ιστοσελίδα της ένα στημένο ερωτηματολόγιο εν είδει «πανελλαδικής έρευνας» με δέκα ερωτήσεις, με στόχο σώνει και καλά να βγάλει τα συμπεράσματα που εξυπηρετούν τις σκοπιμότητες της πλειοψηφίας της διοίκησης και των συνομιλητών της από το ΣΕΛΠΕ και τη ΓΣΕΒΕΕ στο «διάλογο» που έστησαν. Εντελώς... συμπτωματικά οι ερωτήσεις αφορούν θέματα εκπτώσεων (έναρξη και διάρκεια), τη «διασφάλιση» της κυριακάτικης αργίας, αλλά και «προϋποθέσεις καθορισμού τουριστικών περιοχών και ζωνών εντός των κέντρων των πόλεων». Για την υπεράσπιση των συμφερόντων των μικρών ΕΒΕ που τους ξεκληρίζει ο ανταγωνισμός των μεγαλοεπιχειρηματιών, κουβέντα. Και πώς να την αρθρώσουν άλλωστε, αφού και με την κυβέρνηση είναι και με τους μεγάλους...
Μόνο άσχετες, φυσικά, δεν είναι αυτές οι δύο ειδήσεις. Για να είμαστε ακριβείς, είναι αδύνατο να ασχοληθεί κανείς με την πρώτη χωρίς τη δεύτερη και το ανάποδο.
Γιατί, όσο και αν το θέλουν οι του ΛΑ.Ο.Σ., οι οικονομικοί μετανάστες δεν είναι ζιζάνια που φυτρώνουν, ούτε είναι φτωχοί επειδή έτσι θέλησε γι' αυτούς η μοίρα ή γιατί είναι μειωμένης αντίληψης άνθρωποι.
Υπάρχουν, επειδή οι κυβερνήσεις και τα αστικά Κοινοβούλια της «πολιτισμένης Δύσης» - όπως και το ελληνικό - παίρνουν αποφάσεις αντίστοιχες με αυτήν της γερμανικής Βουλής και ενίοτε ακόμη χειρότερες.
Και, βέβαια, πριν η γερμανική, και η γαλλική, και η βρετανική..., Βουλή πάρουν τέτοιες αποφάσεις, έχουν φροντίσει να υπάρχει η περίφημη συμφωνία του Δουβλίνου Νο 2. Αυτή που θέλει να μετατρέψει την Ελλάδα σε τεράστιο στρατόπεδο φύλαξης και επαναπροώθησης μεταναστών.
Βλέπετε, ο καταμερισμός εργασίας της Ευρωπαϊκής Ενωσης επιφυλάσσει και τέτοιους ρόλους για τον ελληνικό λαό. Δηλαδή, να γίνουμε και οι ...δεσμοφύλακες για τους μετανάστες που απειλούν τον «ευρωπαϊκό παράδεισο».
Αυτό, την ίδια στιγμή που η ΕΕ, η κυβέρνηση, το κεφάλαιο, μεταβάλλουν τους Ελληνες εργαζόμενους (όπως και τους Ιρλανδούς, τους Πορτογάλους, τους Ισπανούς, τους Βέλγους) σε μετανάστες στην ίδια τους την ήπειρο.
Καταυλισμούς για τους πληγέντες από τις αντεργατικές πολιτικές της ΕΕ δεν έχουν φτιάξει ακόμη επισήμως, όμως τι νομίζετε πως είναι τα παρισινά προάστια ή οι αντίστοιχες γειτονιές στις βιομηχανικές πόλεις της Αγγλίας;
Ας μη βάζουμε, άλλωστε, και στοίχημα για το πόσο μακριά είμαστε από κάτι τέτοιο. Μας έχουν εκπλήξει αρκετές φορές δυσάρεστα.Πάντως, ας έχουν υπόψιν τους ότι στο τέλος οι μετανάστες κάθε είδους θα ...συνεννοηθούν μεταξύ τους. Οσο κι αν προσπαθούν για το ακριβώς αντίθετο.