ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Χρυσαυγίτικη υποκρισία για τους αγρότες

Γρηγοριάδης Κώστας

Με απολύσεις στο Δημόσιο και περιορισμό παροχών από πλευράς κράτους ζητά η νεοναζιστική οργάνωση «Χρυσή Αυγή» να εξοικονομηθούν κονδύλια για να στηριχτούν οι αγρότες. Αφήνοντας, ταυτόχρονα, στο απυρόβλητο τους μεγαλοεπιχειρηματίες και την ΕΕ που τους εκμεταλλεύονται σε όλο το μήκος της αλυσίδας παραγωγής (σπορά, καλλιέργεια, συγκομιδή, αποθήκευση, εμπορία).

Στη γνωστή λογική του συστήματος που πιστά υπηρετεί, την πολιτική του «διαίρει και βασίλευε» και του «κοινωνικού αυτοματισμού», χωρίς να αρθρώνει κουβέντα για τα μονοπώλια που τσακίζουν τη μικρομεσαία αγροτιά στην παραγωγή και εκμετάλλευση του αγροτικού προϊόντος, εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση: «Πρώτη ανάγκη για τη χώρα είναι η ενίσχυση του αγροτικού τομέα και η επιστροφή στην πρωτογενή παραγωγή, με στόχο την ελληνική αυτάρκεια. Το κράτος είναι υποχρεωμένο να στηρίξει τον Ελληνα αγρότη έναντι του αντιπαραγωγικού και ζημιογόνου δημόσιου τομέα. Μόνο έτσι θα απαλλαγούμε από μνημόνια και τοκογλύφους».

Στην πραγματικότητα, ζητά ακριβώς αυτό που επιτάσσουν μνημόνια και τοκογλύφοι που τάχα μέμφεται: Περιορισμό του «αντιπαραγωγικού και ζημιογόνου δημόσιου τομέα». Διόλου τυχαία στο «επικαιροποιημένο» πρόγραμμά της θέτει θέμα απολύσεων στο Δημόσιο («ΕΞΥΓΙΑΝΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΤΟΜΕΑ: Να μη ζει ο Δημόσιος τομέας εις βάρος του ελληνικού λαού» και «Αμεση απόλυση όσων προσελήφθησαν παράνομα και αναξιοκρατικά»). Ενώ και σε πρόσφατη ανακοίνωσή της για την απεργία των εργαζομένων στα μέσα μεταφοράς, μιλούσε πάλι για «αναξιοκρατικούς και παράνομους» διορισμούς στο Δημόσιο.

Με τη βούλα της ... εφορίας

Η πρόταση που διατύπωσαν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ για τον τρόπο χρηματοδότησης της Εκκλησίας μπορεί στην ουσία να μην έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία είτε για το Δημόσιο, είτε για την Εκκλησία, που σαφώς θα πρέπει να διαχωριστεί πλήρως από το κράτος, είναι όμως απόλυτα διαφωτιστική της λογικής που διέπει το συγκεκριμένο κόμμα, για το ρόλο των φόρων και των υποχρεώσεων του Δημοσίου έναντι των πολιτών.

Η διατύπωση και μόνο της ιδέας «να επιβληθεί ειδικός φόρος σε όσους πολίτες δηλώνουν κατά την υποβολή της φορολογικής τους δήλωσης ότι είναι χριστιανοί ορθόδοξοι και ο οποίος θα αποδίδεται στην Εκκλησία», αποκαλύπτει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ υιοθετεί το αντιδραστικό δόγμα που τις τελευταίες δεκαετίες κερδίζει έδαφος και σύμφωνα με το οποίο ο χαρακτήρας των φόρων οφείλει να είναι ...ανταποδοτικός. Το Δημόσιο δεν αναλαμβάνει τίποτα περισσότερο πέρα από τη συντήρηση του κράτους, ενώ οι υπόλοιπες υπηρεσίες, από εκείνες που μέχρι πρόσφατα αποτελούσαν υποχρέωση του κράτους, θα απευθύνονται στους απόλυτα φτωχούς, σε εκείνους που δεν έχουν καν να τραφούν. Για να καλυφθούν οι ανάγκες που θα έχουν οι υπόλοιποι, θα πρέπει να πληρώνονται πρόσθετα τέλη και εισφορές.

Αυτό ακριβώς κάνει το καπιταλιστικό κράτος σε τομείς όπως η Υγεία, η Παιδεία, ή η Κοινωνική Πρόνοια. Ακολουθούν τη λογική της ανταποδοτικότητας και πετσοκόβουν τις δημόσιες υπηρεσίες Υγείας με το πρόσχημα ότι οι ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων δεν καλύπτουν το κόστος των προσφερόμενων υπηρεσιών, άρα κόβονται οι υπηρεσίες. Αυτό κάνουν με τους παιδικούς σταθμούς, τα φάρμακα, τη νοσοκομειακή περίθαλψη, αυτό ξεκινούν να κάνουν ακόμα και με το επίδομα ανεργίας.

Αυτή είναι η κρατούσα λογική, μέσα στα πλαίσια της κρατούσας λογικής είναι και οι προτάσεις που κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Αλλιώς, ούτε αρεστός θα ήταν στα επιτελεία της διεθνούς οικονομικής ολιγαρχίας, ούτε, πολύ περισσότερο, συνομιλητής τους...

Πιο στενά...

Καλά, η πρόταση Κουράκη αποκαλύπτει κάτι ακόμα: Την υποκρισία του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος φέρεται να επιδιώκει το διαχωρισμό κράτους - Εκκλησίας, πολιτική που πολλές φορές στηρίζει σε βαρύγδουπες παρεμβάσεις και ακραίες φραστικές αντιπαραθέσεις, όταν όμως προχωρούν να κάνουν συγκεκριμένη πρόταση για τα οικονομικά της Εκκλησίας, στηρίζουν την πρότασή τους στην ανάπτυξη ακόμα πιο στενών σχέσεων κράτους - Εκκλησίας. Πώς; Μα μέσω των φορολογικών δηλώσεων και των εκκαθαριστικών της εφορίας.

Τώρα και περί «κοινωνικής σύγκρουσης»...

Γρηγοριάδης Κώστας

«Το τελευταίο που χρειάζεται η χώρα είναι η κλιμάκωση της έντασης και της κοινωνικής σύγκρουσης», απεφάνθη ο Αλ. Τσίπρας απ' τη Νέα Υόρκη, αναφερόμενος στις κινητοποιήσεις των εργαζομένων στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, αφού προηγουμένως είχε καταδικάσει την επιλογή της κυβέρνησης «να προχωρά με αυταρχισμό σε μια πολιτική συγκρούσεων με κοινωνικές ομάδες που έχουν δίκαια αιτήματα».

Αρα; «Τους ζυγούς λύσατε» προτρέπει τους εργαζόμενους που κινητοποιούνται και εμμέσως επικρίνει την κυβέρνηση ότι δεν επέλεξε έναν άλλο δρόμο, άμβλυνσης της οργής και χειραγώγησης των εργαζομένων. Είναι προφανές ότι κινητοποίηση δίχως «ένταση» και «σύγκρουση» δε νοείται. Ας κάνει έναν κόπο παραπάνω η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να μας εξηγήσει πώς είναι δυνατόν οι εργαζόμενοι, που στενάζουν, που έχουν δίκαια - όπως παραδέχεται ο Αλ. Τσίπρας - αιτήματα, πώς είναι δυνατόν να τα διεκδικήσουν δίχως όξυνση της ταξικής πάλης; Γιατί αυτήν αποκηρύττει εμμέσως, αυτήν εννοεί ότι είναι το τελευταίο που χρειάζεται η χώρα. Αυτό, όμως, είναι το πρώτο που χρειάζονται οι άνθρωποι του μόχθου αυτής της χώρας. Δεν τη χρειάζονται και κάνουν ό,τι περνά απ' το χέρι τους για να την αποτρέψουν τα παράσιτα που τους ρουφάνε το αίμα. Ομως, για την εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, δεν υπάρχει άλλος δρόμος για να κερδίσουν έστω κάτι που θα τους ανακουφίσει σήμερα και πολύ περισσότερο δεν υπάρχει άλλος δρόμος για να κατακτήσουν το μέλλον που τους αξίζει.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Η καταστολή δείχνει το φόβο τους

Διμοιρίες των ΜΑΤ, με εντολή του πρωθυπουργού, εισβάλλουν μέσα στη νύχτα στο αμαξοστάσιο του Μετρό για να συλλάβουν απεργούς. Οι εταίροι της συγκυβέρνησης απειλούν με φυλάκιση όποιους εργαζομένους στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς τολμήσουν να απεργήσουν. Δικαστές συνεδριάζουν εκτάκτως, μέρα Κυριακή, και κρίνουν παράνομες τις απεργίες τους. Με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου επιστρατεύονται απεργοί. Τα αστικά επιτελεία εφορμούν με «λύσσα» στις λαϊκές συνειδήσεις και διακηρύττουν με απειλές και συκοφαντίες το δόγμα του «νόμου και της τάξης». Η ένταση της κρατικής καταστολής είναι προειλημμένη απόφαση της κυβέρνησης. Δεν έχει στόχο μόνο το χτύπημα των απεργιακών αγώνων των εργαζομένων στις συγκοινωνίες, αλλά αποσκοπεί να στείλει μηνύματα αυταρχισμού συνολικότερα στην εργατική τάξη και στα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα.

Σε μια περίοδο που η συγκυβέρνηση εφαρμόζει τους ψηφισμένους νόμους που κατακρεουργούν μισθούς, συντάξεις, επιδόματα, διαλύουν ό,τι έχει απομείνει από εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα και φορτώνουν νέους φόρους στις πλάτες του λαού, χρησιμοποιούνται όλοι οι κρατικοί μηχανισμοί για την ανεμπόδιστη επιβολή τους. Αστικό κράτος - αστική Δικαιοσύνη - μηχανισμοί καταστολής προχωρούν χέρι χέρι. Μετά την κυβερνητική απόφαση για επιστράτευση των απεργών, το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) συνεδρίασε μέρα Κυριακή (!) για να απορρίψει την αίτηση του Σωματείου Εργαζομένων Λειτουργίας Μετρό Αθηνών για «πάγωμα» της επιστράτευσής τους. Την ίδια μέρα και μετά τις «υποδείξεις» κυβερνητικών στελεχών περί «νομιμότητας» των απεργιών, το Μονομελές Πρωτοδικείο έκρινε παράνομη την απεργία στα λεωφορεία και τα τρόλεϊ.

Η Δικαιοσύνη, το κράτος και οι μηχανισμοί τους δεν είναι αταξικοί. Προασπίζονται και θωρακίζουν τις δομές ενός συγκεκριμένου συστήματος και στον καπιταλισμό είναι έκφραση της εξουσίας των μονοπωλίων. Εχουν, δηλαδή, για αποστολή να νομιμοποιούν την καταπίεση των καπιταλιστών απέναντι στους εργαζομένους. Γι' αυτό με το μανδύα της αστικής νομιμότητας στρέφονται ενάντια σε οποιονδήποτε δεν συναινεί, ή αμφισβητεί την εφαρμογή των φιλομονοπωλιακών νόμων. Η «συναίνεση» που επιζητά η άρχουσα τάξη και τα κόμματά της από τους εργαζόμενους για την προώθηση των βάρβαρων μέτρων, όταν δεν «ευδοκιμεί», μετατρέπεται σε καταστολή. Τελικός στόχος της αστικής εξουσίας είναι η υποταγή των λαϊκών στρωμάτων στην πολιτική που συρρικνώνει το εισόδημα και τα δικαιώματά τους, που παραδίδει στρατηγικούς τομείς της οικονομίας στο κεφάλαιο για να κάνει μπίζνες. Αυτές είναι οι συνθήκες που εξασφαλίζουν στα μονοπώλια ανταγωνιστικότητα και κέρδη.

Σήμερα, στο στόχαστρο της κυβέρνησης και των κατασταλτικών μηχανισμών είναι οι εργαζόμενοι στα ΜΜΜ. Στο παρελθόν βρέθηκαν οι «επιστρατευμένοι» ναυτεργάτες, οι απεργοί στη «Χαλυβουργία». Τώρα η κυβέρνηση απειλεί τους αγρότες, τους υγειονομικούς, τους ναυτεργάτες, που απεργούν μέσα στη βδομάδα. Μόνη αποτελεσματική απάντηση μπορεί να δώσει η συμμαχία και ο ενιαίος αγώνας εργαζομένων, αυτοαπασχολούμενων, φτωχομεσαίων αγροτών, για να μπουν σοβαρά εμπόδια στην εφαρμογή των μέτρων, με καθαρό το μέτωπο στα μονοπώλια και την εξουσία τους. Η συγκρότηση και το δυνάμωμα της λαϊκής συμμαχίας παντού είναι η καλύτερη ασπίδα στην κλιμακούμενη καταστολή. Ανοίγει ταυτόχρονα δρόμους στην πάλη του λαού να εμποδίσει τα μέτρα και να καταφέρει ριζικές αλλαγές προς όφελός του στην εξουσία και την οικονομία.

Παναγιώτης ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ