Παραπονέθηκε ο υφυπουργός Υγείας Εκτωρ Νασιώκας για το σχόλιό μας με τίτλο «Ξένα κόλλυβα» της 31.12.2003 με το οποίο σχολιάζαμε τις ευχετήριες κάρτες που έστειλε τούτες τις μέρες, θέτοντας το ερώτημα αν «ένα μέλος της κυβέρνησης μπορεί να χρησιμοποιεί υλικό του υπουργείου του για να καλύψει τις προεκλογικές του ανάγκες».

Ο Εκτωρ Νασιώκας διαβεβαίωσε τη στήλη ότι έστειλε 5.000 ευχετήριες επιστολές με δικά του έξοδα, αλλά σημείωσε ότι μπορεί να ξέφυγε και καμία επιστολή που έστειλε με τη στάμπα του υπουργείου Υγείας.

Εμ, ξεφεύγουν τέτοια πράγματα σε προεκλογικές (και εσωκομματικές) περιόδους, που αντί για αποδοχή των ευχών προκαλούν σχόλια; Πάντως όμως και στη μια και στην άλλη περίπτωση το σχόλιό μας ότι οι κάρτες έχουν ως απώτερο στόχο την αλίευση ψήφων παραμένει...

Τις πρώτες μέρες του 2004 οι φόβοι βγήκαν αληθινοί. Οι απαιτήσεις των ημερών και οι τιμές των προϊόντων, σε συνδυασμό με την πραγματικότητα των χαμηλών μισθών και συντάξεων, οδήγησαν σε ασφυκτικές καταστάσεις, στον αυτοπεριορισμό ή στην επίπλαστη καταναλωτική επάρκεια του «πλαστικού χρήματος» και των «εορτοδανείων».

Ποιος μπορεί να δει κάτι θετικό σε αυτή την κατάσταση; Μα ο υπουργός Ανάπτυξης φυσικά. Σε συνέντευξή του στις 30 Δεκέμβρη, ο Α. Τσοχατζόπουλος επέμεινε να δηλώνει: «Το μεγάλο πλεονέκτημα του καταναλωτή είναι ότι ακριβώς, όταν δει πως κάτι είναι έξω από την ομαλή τιμολογιακή του εξέλιξη, δεν το αγοράζει».

Μια δήλωση που ταιριάζει μόνο σε μια κοινωνία που υπόκειται σε «συνθήκες εργαστηρίου». Γιατί μόνο σε αυτές τις συνθήκες υπάρχει η επιλογή ανάμεσα σε προϊόντα παρόμοιας ποιότητας με διαφορετικές τιμές.

Στην πραγματική ζωή ο λαός λέει «ό,τι πληρώνεις παίρνεις». Με λίγα λόγια, ή όλα τα προϊόντα που θέλεις θα τα βρεις ακριβά, ή κάποιο φθηνότερο θα είναι και χειρότερο.

Ομως, αν είσαι υπουργός του ΠΑΣΟΚ ή γενικά υπέρμαχος της, ίδιας, πολιτικής που πρεσβεύουν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, μπορείς να βρεις πλεονεκτήματα και στη στέρηση...

Τα τυπικά, νομικά επιχειρήματα που καλύπτουν καθημερινές μικρές ή και μεγάλες θλιβερές ιστορίες περισσεύουν στις περισσότερες περιπτώσεις. Δεν αναιρούν ωστόσο τις εντυπώσεις και, κυρίως, τις συνέπειες μιας καταστροφής, νομότυπης, αλλά και χαρακτηριστικής για το πώς δουλεύει αυτό το σύστημα - καρμανιόλα ονείρων και φιλοδοξιών. Το όραμα με το οποίο ανατρέφονται οι Ελληνες επί γενιές, «να πιάσουμε την καλή» γράφεται με μεγάλα χρυσά γράμματα. Αντίθετα, η κατάπτωσή του γράφεται με μικροσκοπικά γραμματάκια στις σελίδες των εφημερίδων, τα οποία δεν μπορούν να διαβαστούν από την πλειονότητα των αναγνωστών. Μια τέτοια περίπτωση αφορά την ανακοίνωση ενός αναγκαστικού πλειστηριασμού για λογαριασμό της ΕΤΒΑ, στη Σάμο. Μια ξενοδοχειακή μονάδα 67 δωματίων, που η τιμή του επίσημα εκτιμάται στα 2.939.000 ευρώ, εκατό μέτρα από τη θάλασσα, θα «χτυπηθεί» στον πλειστηριασμό για να πληρωθούν στην τράπεζα 134.330 ευρώ και 56 λεπτά. Το τελευταίο ποσό αποτελεί και την τιμή εκκίνησης. Ταυτόχρονα, αποτελεί και την απόδειξη ότι το «αμέρικαν ντριμ» μπορεί, τόσο στη χώρα που ανακαλύφθηκε, όσο και σε κάθε γωνιά του κόσμου, να προκαλέσει απέραντη οδύνη και συντριβή.