Στο εξής, όμως, και στο πλαίσιο της «οικονομικής διακυβέρνησης της ΕΕ», η ανταγωνιστικότητα γίνεται ένας συγκεκριμένος δείκτης για τον οποίο θα ελέγχονται τακτικά τα κράτη - μέλη, όσον αφορά τις επιδόσεις τους, με βάση προκαθορισμένους «στόχους», π.χ. «εργατικό κόστος», «παραγωγικότητα εργασίας», κ.ο.κ. Παύει, με άλλα λόγια, η ανταγωνιστικότητα να επαφίεται στα κράτη - μέλη και «περνάει» στα υπερεθνικά όργανα της ΕΕ, ακριβώς για να δοθεί μεγαλύτερη ώθηση στις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις και να υπάρξουν μεγαλύτερα αποτελέσματα στη στρατηγική επιδίωξη, να καταστεί δηλαδή ακόμα πιο φτηνή η εργατική δύναμη.
Αυτός είναι ο βασικός τρόπος, που το κεφάλαιο και τα μονοπώλια ξέρουν, για να βελτιώνουν την ανταγωνιστικότητά τους. Στη χώρα μας, πάντως, η κυβέρνηση έχει ήδη πάρει τα μέτρα που απαιτούν τα ευρωμονοπώλια, μέσω του μνημονίου. Δεν είναι τυχαίο ότι στην έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που δημοσιοποιήθηκε την Πέμπτη αναφέρεται ότι το πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας που εντοπίζει για τη χώρα μας, περνά μέσα «από τη βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος, δηλαδή μέσα από δράσεις όπως αυτές που προβλέπονται στο Μνημόνιο». Μόνο έτσι, σύμφωνα με την Κομισιόν, θα επιτευχθεί «η μείωση του επιχειρηματικού κόστους στην Ελλάδα», δηλαδή η διασφάλιση της κερδοφορίας του κεφαλαίου που είναι και το ζητούμενο.
Η υπερψήφιση των συνδυασμών που στηρίζει το ΠΑΣΟΚ, αλλά και η ΝΔ και ο ΛΑ.Ο.Σ, καθώς και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει να αποφέρει κανένα όφελος στη φτωχομεσαία αγροτιά. Αυτό που θα γίνει σε μια τέτοια περίπτωση είναι να δοθεί η έγκριση να εφαρμοστούν, από τις δυνάμεις του ευρωμονόδρομου, μια σειρά αντιαγροτικά και αντιλαϊκά μέτρα μέσω των «Καλλικρατικών» δήμων και περιφερειών. Κι αν από τον Οκτώβρη του 2009 και μετά, έγινε ό,τι έγινε σε βάρος της αγροτιάς και των λαϊκών στρωμάτων, μπορεί εύλογα να φανταστεί κανείς τι θα ακολουθήσει και τι θα γίνει αμέσως μετά τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές της 7ης και της 14ης Νοέμβρη. Οι «Καλλικρατικοί» δήμοι και περιφέρειες θα επιβαρύνουν τους μικρομεσαίους αγροτοκτηνοτρόφους με πρόσθετα φορολογικά βάρη, αλλά και με πρόσθετες εισφορές και χαράτσια, που θα έχουν να κάνουν, για παράδειγμα, με την άρδευση, με τα βοσκοτόπια, με τις συνταγές των φαρμάκων και τους ελέγχους υπολειμμάτων φυτοφαρμάκων και με τους γεωργικούς συμβούλους. Παράλληλα, θα εφαρμόσουν όλα τ' αρνητικά μέτρα που επιβάλλει η νέα ΚΑΠ. Από κοντά, θα προστεθούν και τα όσα αρνητικά θα συμβούν στους τομείς της Υγείας, της Παιδείας και των Υποδομών. Οπου επίσης η φτωχομεσαία αγροτιά θα έχει νέες επιβαρύνσεις και πολλαπλή χασούρα. Η μαζική υπερψήφιση της «Λαϊκής Συσπείρωσης» στις 7 και στις 14 Νοέμβρη από την αγροτιά αποτελεί συμβολή στην αλλαγή του συσχετισμού δύναμης υπέρ των συμφερόντων της και υπέρ των συμφερόντων του λαού. Και συμβάλλει παράλληλα στην αλλαγή, ανάκαμψη και την αντεπίθεση του λαϊκού κινήματος στην ακολουθούμενη αντιαγροτική - αντιλαϊκή πολιτική, που θα εφαρμοστεί και μέσω των «καλλικρατικών» δήμων και των περιφερειών.
Πρόσκληση στους μαθητές απευθύνει το υπουργείο Παιδείας για να «συμβάλουν στη μεγάλη ανθρωπιστική προσπάθεια του Εθελοντικού Οργανισμού "το Χαμόγελο του Παιδιού" για τη συγκέντρωση τροφίμων, ώστε να καλυφθούν οι ανάγκες των παιδιών που μένουν στα σπίτια του οργανισμού, καθώς και να στηρίξει τις οικογένειες που δεν έχουν τα απαραίτητα για τη διαβίωσή τους». Σε σχετική εγκύκλιο παραθέτει και τα είδη οικιακής χρήσης, υγιεινής, τρόφιμα κ.λπ., που καλούνται να φέρουν οι μαθητές και να μαζέψουν τα σχολεία εθελοντικά. Πρόκειται τουλάχιστον για πρόκληση, τη στιγμή που η πολιτική που υπηρετεί το υπουργείο Παιδείας ζητά από εκείνους που έχουν χτυπηθεί από τη μείωση του εισοδήματος, τις απολύσεις και που αναμένουν ακόμα χειρότερες μέρες, να αναλάβουν εθελοντικά να πληρώνουν για την πρόνοια που ενώ είναι υποχρέωση του κράτους έχει εκχωρηθεί στις ΜΚΟ και στις φιλανθρωπίες.
Πρόκειται για εκμετάλλευση της ευαισθησίας των παιδιών. Αφ' ενός για να προωθηθεί στα μυαλά των νέων ο «εθελοντισμός», η παραίτηση από κάθε δικαίωμα και από κάθε διεκδίκηση για υποδομές πρόνοιας. Αφ' ετέρου για να ενισχυθεί και το προφίλ τέτοιου είδους «φιλανθρωπικών ιδρυμάτων» και των εκπροσώπων τους, όταν αυτή η μέριμνα έπρεπε να είναι αποκλειστικά ευθύνη του κράτους και όχι κάθε είδους ιδιωτών. Γιατί όσο χειροτερεύουν οι όροι για τα λαϊκά στρώματα προς όφελος των επιχειρήσεων, τόσο θα εμφανίζονται τέτοιου είδους φιλανθρωπίες ως άλλοθι για συνέχιση της εκμετάλλευσης.
Ο πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και πρωθυπουργός της χώρας, ήταν εκεί. Με την παρουσία του διέλυσε τα νέφη, οι εχθροί υποχώρησαν και τράπηκαν σε φυγή...
Μιλάμε για ένα πραγματικό έπος, που πανάξια θα γραφτεί στις πιο λαμπρές σελίδες της σύγχρονης διπλωματικής ιστορίας.
Ετσι λοιπόν, τώρα, η Ελλάδα και κάθε χώρα που στο μέλλον θα μπαίνει στο «μηχανισμό στήριξης», διατηρεί το δικαίωμα της ψήφου σε όλα τα θέματα πλην των οικονομικών και αυτό ο Γ. Παπανδρέου το θεωρεί «επιτυχία».
Επειδή, όπως στο παρελθόν, έτσι και στο μέλλον, γεμάτη εθνική υπερηφάνεια, η εκάστοτε κυβέρνηση θα μπορεί να ψηφίζει ...«ΝΑΙ» σε όλες τις εργασιακές και αντιασφαλιστικές ανατροπές, σε όλα τα μέτρα που χτυπούν συθέμελα τα εργασιακά και λαϊκά δικαιώματα.
Εκτός κι αν έχει πάρει ποτέ στην Ιστορία η ΕΕ αποφάσεις σε διαφορετική κατεύθυνση και δεν υπέπεσε στην αντίληψή μας.
Θαυμάσαμε, επίσης, και το εξαιρετικό σχόλιο του πρωθυπουργού, σύμφωνα με το οποίο υπερασπίστηκε ...ένα δημοκρατικό δικαίωμα στην ΕΕ, που πρέπει να έχει κάθε χώρα.
Προφανώς, όμως, τα δημοκρατικά δικαιώματα ανήκουν στις κυβερνήσεις των χωρών και όχι στους λαούς τους.
Αλλιώς πώς να εξηγήσουμε το ότι ουδέποτε ρωτήθηκε ο ελληνικός λαός για το μνημόνιο, για το Ευρωσύνταγμα και για κάθε ευρωπαϊκή συνθήκη, αντιθέτως «πέρασαν» με συνοπτικές διαδικασίες...Οσο για την άλλη «νίκη» που δήλωσε ότι πέτυχε ο πρωθυπουργός μας, τι να πει κανείς! Εχουμε - λέει - τώρα ένα «μόνιμο μηχανισμό στήριξης»...
Αν θεωρείται «στήριξη» το να σε δανείζει κάποιος με εξοντωτικά επιτόκια και στη συνέχεια να επιβάλλει φτώχεια και ξεπούλημα του εθνικού πλούτου για τα επόμενα 30 χρόνια, τότε μάλλον έχουν μπερδευτεί κάπως οι έννοιες...
Οχι πως οι κυβερνώντες είναι «μπερδεμένοι», φυσικά. Ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν.