Παραμονές της εργατικής Πρωτομαγιάς και ήταν αναμενόμενο να γνωρίσουν έξαρση τα κηρύγματα περί ταξικής συνεργασίας, περί "κοινών συμφερόντων" εργοδοτών και εργαζομένων, οι οποίοι από κοινού πρέπει να δώσουν τη μάχη της "προσαρμογής στη νέα πραγματικότητα της παγκοσμιοποίησης". Ενδεικτικό αυτής της αντίληψης, που προωθεί η κυβερνητική προπαγάνδα, ενόψει του κοινωνικού διαλόγου - απάτη, είναι το χτεσινό κύριο άρθρο της "Ελευθεροτυπίας", στο οποίο καλούνται κυβέρνηση και εργαζόμενοι, ενόψει του κοινωνικού διαλόγου - παγίδα "να δώσουν από κοινού τη μάχη στην Ευρώπη, μαζί με τις δυνάμεις εκείνες που θέλουν μια Ευρωπαϊκή Ενωση με κοινωνικό πρόσωπο". Η ειδυλλιακή εικόνα που παρουσιάζει η εφημερίδα, όχι μόνο δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα, αλλά είναι ιδιαίτερα απατηλή. Γιατί, απλούστατα, η κυβέρνηση Σημίτη σκέπτεται και ενεργεί ως επιτροπή διεκπεραίωσης των εντολών του Διευθυντηρίου των Βρυξελλών και της οικονομικής ολιγαρχίας. Οχι μόνο βρίσκεται στην αντίπερα όχθη από αυτή των συμφερόντων των εργαζόμενων, αλλά μάχεται με πείσμα για την επιβολή των αντιλαϊκών μέτρων.

Η ανειρήνευτη ταξική πάλη δεν πρόκειται να σταματήσει υπακούοντας στις επιθυμίες ορισμένων αφελών και ανιστόρητων, αλλά θα ενταθεί. Η κατάληξή της θα είναι νικηφόρα για την εργατική τάξη και τους συμμάχους της. Δεν μπορούν να το αποφύγουν όσο και αν επιχειρούν να γυρίσουν προς τα πίσω το τροχό της κοινωνικής εξέλιξης.

Η "λαϊκή νομιμοποίηση" των επιλογών της κυβέρνησης δίνεται, κατά τη συνήθη τακτική των τελευταίων ετών, μέσω των... γκάλοπ. Αυτό επιχειρείται να γίνει και για το διάλογο για τα ελληνοτουρκικά. Ετσι η "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία" εμφάνισε γκάλοπ, σύμφωνα με το οποίο το 62% τάσσεται υπέρ της αναζήτησης λύσεων μέσω διαλόγου με την Τουρκία. Και αυτό έμμεσα πλην σαφώς το θεωρεί ως επιδοκιμασία της πλειοψηφίας των ερωτηθέντων στους κυβερνητικούς χειρισμούς! Προφανώς ψαρεύουν στα θολά και ψάχνουν για αφελείς. Το ερώτημα δεν είναι αν θα πρέπει να γίνει διάλογος με την Τουρκία, πράγμα περίπου αυτονόητο, αλλά μέσα σε ποιο πλαίσιο θα γίνει και για ποιο σκοπό. Και εδώ ακριβώς είναι που η κυβέρνηση Σημίτη, με την πολιτική της ανάθεσης του ελληνοτουρκικού διαλόγου στις ΗΠΑ, δικαιολογεί τους χειρότερους φόβους και ανησυχίες για την έκβασή του.

Με "ρυθμούς χελώνας" φαίνεται να κινούνται τα πάντα στο χώρο του υπουργείου Οικονομικών. Μετά το "μπάχαλο" που δημιουργήθηκε με το Ε9 και την αναμενόμενη καθυστέρηση που σημειώνεται από τις εφορίες, οι οποίες εντοπίζουν πληθώρα λαθών στα έντυπα, το ΚΕΠΥΟ "τρέχει και δε φτάνει" για να προλάβει κακήν κακώς να αποστείλει μέχρι τα μέσα Μάη στους φορολογούμενους γύρω στα 450.000 εκκαθαριστικά. Εκτός αυτού, ακόμη δεν έχει προκηρυχτεί ο διαγωνισμός για την ανάθεση σε ιδιωτική εταιρία - όπως είχε εξαγγείλει η καθ' ύλην αρμόδια πολιτική ηγεσία - της επεξεργασίας των στοιχείων των εντύπων Ε9, ούτε όμως έγινε καμία κίνηση ενίσχυσης του ΚΕΠΥΟ που θα μπορούσε - όπως τονίζουν οι εργαζόμενοι - να αναλάβει αυτή την αρμοδιότητα. Κατά τα άλλα, πρέπει κάποια στιγμή - άγνωστο πότε - και αφού ολοκληρωθεί η επεξεργασία των στοιχείων των Ε9, να κληθούν οι φορολογούμενοι που ξεπερνούν τα αφορολόγητα όρια να συμπληρώσουν τα έντυπα για τη δήλωση του Φόρου Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας, και στη συνέχεια να κληθούν να πληρώσουν το φόρο που τους αναλογεί... Θα είμαστε υπερβολικοί αν πούμε ότι όλα γίνονται στο... "και πέντε";

"Στην Ελλάδα οι γυναίκες απασχολούνται σε ποσοστό 10 - 15% μικρότερο του αντίστοιχου σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Δικαίως οι γυναίκες επιθυμούν περισσότερες δυνατότητες απασχόλησης. Και επιθυμούν δυνατότητες απασχόλησης υπό τέτοιες συνθήκες, οι οποίες να τους επιτρέπουν να εργάζονται και κατ' οίκον"... Ολη αυτή η "φροντίδα" και το "ενδιαφέρον" για τις δυνατότητες απασχόλησης των γυναικών προέρχεται από τον Κ. Σημίτη. Το διατύπωσε στη Γερμανία όπου βρισκόταν. Και μη νομίσετε ότι ο άνθρωπος έμεινε μόνο στις διαπιστώσεις. Βρήκε και λύση ο πρωθυπουργός! Ποια η "λύση"; Μα η μερική απασχόληση, τι άλλο;

Ετσι, κατά τον πρωθυπουργό, η επέκταση της μερικής απασχόλησης και το "φασόν", δηλαδή, η υπερεκμετάλλευση, η κατάργηση των ασφαλιστικών και εργασιακών τους δικαιωμάτων, η εξατομικευμένη και άρα δουλική εργασιακή τους σχέση με τον εργοδότη, θα δώσει στις γυναίκες εκείνο που "επιθυμούν"...

Πρόκειται για το γνωστό "τροπάρι" του "κοινωνικού διαλόγου": Τι θέλεις; Να είσαι άνεργος ή ημιάνεργος, λένε οι κυβερνώντες με θράσος σε όλους εκείνους που έχουν, οι ίδιοι, στοιβάξει στο περιθώριο, ώστε να μετατρέψουν, τελικά, σε άνεργους και ημιάνεργους και εκείνους που έχουν δουλιά, αφού έτσι θα "αυγατίσει" το "πουγκί" των κεφαλαιοκρατών.

Ε, όχι, λοιπόν. Ούτε άνεργοι, ούτε ημιάνεργοι, ούτε "απασχολήσιμοι". Εργαζόμενοι με πλήρη εργασιακά, κοινωνικά, ασφαλιστικά δικαιώματα. Αυτή είναι η απάντηση στον "κοινωνικό διάλογο" και θα τη δώσουν οι εργαζόμενοι την Πέμπτη στο Σύνταγμα.

Πήραν... τα μικρόφωνα βόλτα οι κυβερνητικοδίαιτοι συνδικαλιστές και έχουν από χτες ρίξει τόνους δακρύων επειδή... η ΕΣΑΚ αποφάσισε να τιμήσει την επέτειο της Πρωτομαγιάς σε μια πραγματικά ταξική συγκέντρωση, στο Σύνταγμα, και όχι προσφέροντας βήμα και άλλοθι στους υποκριτές του "κοινωνικού διαλόγου".

Ενας μάλιστα εξ αυτών, ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ και μέλος της ΚΕ του ΠΑΣΟΚ, Χρ. Πολυζωγόπουλος, αν και όπως είπε δε φοβάται διάσπαση του συνδικαλιστικού κινήματος, διαβλέπει στην κίνηση της ΕΣΑΚ κινδύνους μη ενιαίας στάσης του συνδικαλιστικού κινήματος!

Τώρα μάλιστα! Είπε και μια σωστή κουβέντα ο άνθρωπος. Διότι, πράγματι, η ΕΣΑΚ, οι κομμουνιστές και όλοι οι συνδικαλιστές που σέβονται τον τίτλο του εκπροσώπου των εργαζόμενων κάθε άλλο παρά πρόκειται να ακολουθήσουν "ενιαία στάση", δηλαδή ίδια με αυτή των κυβερνητικοδίαιτων συνδικαλιστών. Και αν μόνο η ανακοίνωση της μεθαυριανής συγκέντρωσης στο Σύνταγμα έδωσε στον πρόεδρο της ΓΣΕΕ να το καταλάβει, είναι σίγουρο ότι όταν αυτή γίνει, με τον παλμό της, τη μαζικότητα και τον ταξικό της προσανατολισμό, τόσο αυτός όσο και οι ομοϊδεάτες του, όχι απλώς θα το καταλάβουν, αλλά θα το χωνέψουν βαθιά, ότι τις "κωλοτούμπες" τους προς την κυβέρνηση, θα τις κάνουν μόνοι...

Τ' αρνί

ξεκοκαλίσαμε,

γιορτάσαμε,

γλεντήσαμε,

μια μέρα

η "ζώνη" λάσκα,

αχ, να 'ταν

πάντα Πάσχα!

Κόκκιν' αυγά

εσπάσαμε,

γελάσαμε,

ξεσκάσαμε,

μια μέρα

δίχως βάρη,

μια μόνο,

που να πάρει!

Μπρούσκο, ρετσίνα

ήπιαμε,

χαράς τραγούδια

είπαμε,

μια μέρα

γλεντοκόπι,

κι άντε ξανά

... "Ευρώπη"!

Ο οίστρος