Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ προσφέρει κακές υπηρεσίες στο λαό. Οπως έκανε άλλωστε πάντα, θολώνοντας το κριτήριό του, αποπροσανατολίζοντάς τον, προβάλλοντας τις σημαίες του ως φιλολαϊκές ενώ τις σηκώνει για το αστικό πολιτικό σύστημα καλώντας τον να στοιχηθεί κάτω απ' αυτές, δηλαδή τον χειραγωγεί στο αστικό πολιτικό σύστημα. Διατείνεται σήμερα ότι με την προσέλευση στην κάλπη και με ψήφο στις «αντιμνημονιακές δυνάμεις» όλα θα λυθούν ως διά μαγείας. Τσιμουδιά όμως για το γεγονός ότι το μνημόνιο το γέννησε μια συγκεκριμένη εξουσία, που όσο υπάρχει θα συνεχίσει να γεννά μέτρα «μνημονιακής» υφής. Τσιμουδιά ότι η ΕΕ, την οποία τόσο θαυμάζει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και αποκηρύττει μετά βδελυγμίας κάθε σκέψη αποχώρησης απ' αυτήν αφού στηρίζει την ευρωζώνη, η οποία επιθεωρεί άγρυπνα την εφαρμογή σε κάθε χώρα μέλος της μιας πολιτικής που διασφαλίζει τα κέρδη και την ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων των οποίων αποτελεί θεματοφύλακα.
Οτι σήμερα ούτε «ο θεός ο ίδιος» δεν μπορεί να επιβάλλει στα μονοπώλια να «κουρέψουν» τα κέρδη τους για να δώσουν στους εργάτες καλούς μισθούς, μόνιμη δουλειά και να αποδώσουν στο κράτος υψηλούς φόρους που θα κατευθυνθούν στην Παιδεία, την Υγεία κ.λπ.
Η ψήφος στο ΚΚΕ είναι ψήφος υπέρ μιας άλλης προοπτικής, ενός άλλου δρόμου ανάπτυξης που θα υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες και μόνο αυτές. Είναι ψήφος που την επαύριο των εκλογών θα επιστραφεί στο λαό ως δύναμη να παρεμποδίσει με το δικό του κίνημα αντιλαϊκά μέτρα, ως προωθητική δύναμη στην κατεύθυνση μιας άλλης εξουσίας, λαϊκής.
Με ένα επιχείρημα βγαλμένο κατ' ευθείαν απ' το οπλοστάσιο της συγκυβέρνησης του μαύρου μετώπου, οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού στην ΕΒΓΑ, τάχθηκαν υπέρμαχοι της πρόσληψης νέων εργαζομένων (κάτω των 25 ετών) με 511 ευρώ μεικτά. Η «Ενωτική Κίνηση Εργαζομένων» στην ΕΒΓΑ (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ), δήλωσε ευθαρσώς στο τελευταίο Διοικητικό Συμβούλιο του Σωματείου Εργαζομένων πως πρέπει να γίνονται τέτοιες προσλήψεις για να καταπολεμηθεί η ανεργία, βάζοντας ως όρο να μπει ...ποσόστωση σ' αυτές. Να σημειωθεί πως η ΕΒΓΑ έχει ήδη ξεκινήσει τέτοιες προσλήψεις.
Τι λένε δηλαδή; Ας δουλεύουν τα παιδιά μας δίχως δικαιώματα και με μισθούς πείνας, ας είναι σύγχρονοι σκλάβοι στην υπηρεσία των μονοπωλίων, μόνο και μόνο για να έχουν δουλειά. Αυτό, όμως, δεν είναι δουλειά. Είναι σκλαβιά. Αν θέλουν τα παιδιά μας να έχουν δουλειά, για να ζήσουν με αξιοπρέπεια, να φτιάξουν οικογένεια, να βάλουν ένα κεραμίδι πάνω απ' το κεφάλι τους, τότε οι εργαζόμενοι πρέπει να παλέψουν για να μην υπάρξουν τέτοιες προσλήψεις, αλλά για να γίνουν προσλήψεις με βάση τις κλαδικές συμβάσεις εργασίας και να αγωνιστούν για ακόμη καλύτερες συμβάσεις σύμφωνα με τον πλούτο που παράγουν. Οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού παίζουν -είτε το αντιλαμβάνονται είτε όχι- το παιχνίδι της εργοδοσίας, που θέλει να διασπάσει τους εργαζόμενους σε «παλιούς» με δικαιώματα και «νέους» φθηνούς και ευέλικτους, με 430 ευρώ καθαρό μισθό και να τσακίσει το εργατικό εισόδημα αυξάνοντας την εκμετάλλευση.
Οι εργαζόμενοι δεν έχουν κανένα δικαίωμα να υποσκάψουν τη ζωή των ίδιων των παιδιών τους δίνοντας το «πράσινο φως» στην εργοδοσία να προχωρήσει σε τέτοιες προσλήψεις. Αντιθέτως, κάνοντας στην άκρη τις δυνάμεις εκείνες που βάζουν «πλάτη» στις ορέξεις τις εργοδοσίας για τσάμπα εργαζόμενους, να παλέψουν για μόνιμη και σταθερή δουλειά, με δικαιώματα και μισθούς αξιοπρέπειας. Ενωμένοι, να αγωνιστούν για ικανοποιητικές κλαδικές συμβάσεις εργασίας που θα βάζουν στην άκρη όλους τους τεχνητούς διαχωρισμούς που υψώνει το μαύρο μέτωπο.
Μάλλον, πρέπει να έχει σπάσει κάποιο ρεκόρ στην παγκόσμια κοινοβουλευτική ιστορία, γιατί τι άλλο μπορεί να υποθέσει κανείς, όταν υπάρχουν πάνω από 100 νομοθετικές ρυθμίσεις μέσα σε ένα 48ωρο;
Τροπολογίες, τροποποιήσεις, αλλαγές άρθρων σε μέγεθος ...νομοσχεδίου, αναδιατυπώσεις. Ο,τι υπάρχει και ό,τι ...δεν υπάρχει έχουν σκαρφιστεί, προκειμένου να κάνουν τα (προεκλογικά;) κολπάκια τους.
Κι αν ανάμεσά τους υπήρχαν και κάποιες ρυθμίσεις που ήταν θετικές για το λαό, άντε να μιλήσει κανείς για ...οργασμό εργασίας στο κοινοβούλιο. Ομως, πρόκειται για ρυθμίσεις που είναι η μία χειρότερη από την άλλη (αν προλάβει κανείς να τις διαβάσει).
Κατά τα άλλα, σέβονται τον κοινοβουλευτισμό, «πίνουν νερό» στο όνομα της εύρυθμης λειτουργίας των θεσμών και όλα τα σχετικά.
ΟΣΟ ΚΑΙ ΝΑ ΘΕΛΟΥΝ να κρυφτούν ...δεν μπορούν ή μπορεί και ορισμένοι να μη θέλουν. Ρωτήθηκε ο Λουκάς Παπαδήμος, αν θα υπάρξουν νέες μειώσεις μισθών και δήλωσε ότι δε θα υπάρξουν μόνο αν βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας.
Μόνο που η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας σημαίνει γι' αυτούς - όπως και για κάθε κεφαλαιοκράτη από καταβολής καπιταλιστικού συστήματος - μικρότερους μισθούς και λιγότερα δικαιώματα.
Εν ολίγοις, μάς δουλεύουν ...ψιλό γαζί. Η ανταγωνιστικότητά τους είναι βαρέλι δίχως πάτο και όσο περισσότερα παίρνουν τόσο περισσότερα θα ζητάνε σε μια πορεία πλήρους εξαθλίωσης του εργαζόμενου.
Είναι προφανές ότι δεν έχει πλέον νόημα να τους ακούει κανείς. Το μόνο που έχει νόημα είναι να σταματηθούν και να ανατραπούν. Και μάλιστα μια και καλή...