Οτι το Εργατικό Κέντρο Λάρισας (ΕΚΛ) αποτελεί - λόγω της ταξικής διοίκησής του και της συνεπούς κι ανυποχώρητης αγωνιστικής δράσης του - «καρφί στα μάτια» των αντιπάλων και των εχθρών της εργατικής τάξης, είναι γνωστό και φαίνεται από τις συνεχείς επιθέσεις που δέχεται, όχι μόνο από τους βιομηχάνους της περιοχής, αλλά και από τους εκπροσώπους των κυβερνήσεων. Γι' αυτό και δεν ξαφνιάζει η απόφαση του Περιφερειάρχη θεσσαλίας Φ. Γκούπα, ν' αποκλείσει κι από τη νέα σύνθεση του Περιφερειακού Συμβουλίου τον εκπρόσωπο του ΕΚΛ κι ας είναι το μεγαλύτερο εργατικό κέντρο στη Θεσσαλία.

Βεβαίως, το γεγονός ότι εκπρόσωπος των εργαζομένων στο Περιφερειακό Συμβούλιο είναι ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Καρδίτσας Στ. Γούλας - στέλεχος της ΠΑΣΚΕ, που υποδείχτηκε από τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ Χρ. Πολυζωγόπουλο - δείχνει ότι το μεν ΠΑΣΟΚ είναι έτοιμο να στηρίξει την αντεργατική - αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική, η δε κυβέρνηση της ΝΔ είναι πρόθυμη ν' αξιοποιήσει τους ΠΑΣΟΚτζήδες που υπηρετούν το συνδικαλισμό της ταξικής υποταγής και της πολιτικής συναίνεσης...

Ψηφίζουν σήμερα οι Βρετανοί και το πλέον χαρακτηριστικό γνώρισμα της προεκλογικής περιόδου ήταν το γεγονός πως αυξάνονταν συνεχώς οι αναποφάσιστοι ψηφοφόροι. Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις τους ανέβαζαν στο 36% του συνόλου, ενώ η αποχή προβλέπεται να πλησιάσει το 40%. Με μια πρώτη ματιά, το φαινόμενο αυτό φαίνεται παράδοξο, αλλά στην πραγματικότητα είναι πλήρως εξηγήσιμο. Πώς να διαλέξουν τι να ψηφίσουν οι Βρετανοί ψηφοφόροι και, ιδιαίτερα, τα λαϊκά στρώματα, όταν ουσιαστικά δεν έχουν επιλογές. Οι πολιτικές διαφορές μεταξύ του Εργατικών, των Συντηρητικών και των Φιλελευθέρων Δημοκρατών, που διεκδικούν την ψήφο τους, είναι περιορισμένες και ανούσιες. Οποιοι και να νικήσουν στη σημερινή αναμέτρηση θα εφαρμόσουν αύριο την ίδια ουσιαστικά πολιτική.

Χαρακτηριστική είναι η στάση της γνωστής για τις σχέσεις της με το βρετανικό κεφάλαιο εφημερίδας «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς», η οποία υποστηρίζει το Εργατικό Κόμμα και σημείωνε προχτές: «Υπάρχουν πολλοί λόγοι να είναι το έθνος απογοητευμένο με τον Τόνι Μπλερ, αλλά οι συντηρητικοί του κ. Μάικλ Χάουαρντ δε φαίνεται να αποτελούν μια πειστική εναλλακτική πρόταση». Ενώ, η εφημερίδα «Γκάρντιαν», η πιο φιλική προς τον Τ. Μπλερ, συμβούλευε τους παραδοσιακούς ψηφοφόρους του Εργατικού Κόμματος, «να βάλουν ένα μανταλάκι στη μύτη τους», όταν θα ρίχνουν την ψήφο τους...

«Κλίμα» για νέες, «τσουχτερές» αυξήσεις στα δίδακτρα των ιδιωτικών σχολείων από τη νέα σχολική χρονιά διαμορφώνεται αυτές τις μέρες. Αρκετά έγκαιρα, ώστε οι όποιες αυξήσεις τελικά να έρθουν ως ώριμο φρούτο. Την ίδια ώρα, χιλιάδες ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί εργάζονται σε καθεστώς ομηρίας, χωρίς εργασιακά δικαιώματα, με τον κίνδυνο της απόλυσης να αιωρείται καθημερινά πάνω απ' το κεφάλι τους.

Και μπορεί, η κυβέρνηση να διαψεύδει τις δημοσιευόμενες προβλέψεις, αλλά, στην πράξη ακολουθεί την ίδια πολιτική με αυτήν του ΠΑΣΟΚ, δίνοντας πράσινο φως στους επιχειρηματίες της ιδιωτικής εκπαίδευσης να πουλάνε «φύκια για μεταξωτές κορδέλες» έναντι υψηλής αμοιβής, με δίδακτρα που αυξάνονται χρόνο με το χρόνο. Αυξήσεις που έρχονται να ρίξουν λάδι στη «φωτιά της αμάθειας».

Βέβαια, στην κοινωνία της ελεύθερης αγοράς, τα διαρκώς αυξανόμενα δίδακτρα στα ιδιωτικά σχολεία δεν είναι κάτι καινούριο, ούτε και οι ...αφανείς αυξήσεις που καλούνται να πληρώνουν οι γονείς, για μια σειρά άλλες δραστηριότητες που γίνονται στα συγκεκριμένα εκπαιδευτήρια.

Αυτό, όμως, που για μια άλλη φορά έρχεται στο προσκήνιο είναι το αίτημα για κατάργηση κάθε μορφής εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης της εκπαίδευσης, αλλά και η ανάγκη να απορροφηθούν όλοι οι εκπαιδευτικοί στο δημόσιο τομέα.