ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ούτε για εντριβή...

«Τόσο ακριβό που είναι το πετρέλαιο, δε θα μπορέσουμε ν' αγοράσουμε ούτε λίγο για κάνουμε καμιά εντριβή κι όχι πολύ για να ζεσταθούμε», είπε ο Γ. Μπακλαβάς, πρόεδρος του Συλλόγου Συνταξιούχων ΙΚΑ Λάρισας, στη διάρκεια συνάντησης που είχε με το νομάρχη αντιπροσωπεία συνταξιούχων, που έφτασαν με πορεία στη Νομαρχία, μετά από πανθεσσαλική σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στο Εργατικό Κέντρο Λάρισας. «Οι συντάξεις πείνας, σε συνδυασμό με τη μεγάλη αύξηση της τιμής του πετρελαίου θέρμανσης, επιδεινώνουν τη διαβίωση των συνταξιούχων και μας βάζουν μπροστά στο δίλημμα φαγητό ή θέρμανση», τόνισε ο Χρ. Τριάντης, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συνταξιούχων ΤΕΒΕ, ο οποίος συμμετείχε στην αντιπροσωπεία.

Δεν πρόκειται για «παραπονιάρικες γεροντικές φωνές», αλλά για επισήμανση της οξύτητας του προβλήματος που δημιουργεί η αύξηση της τιμής του πετρελαίου στους απόμαχους της δουλιάς και ειδικά σ' αυτούς που παίρνουν τις εξευτελιστικές συντάξεις. Αλλωστε, οι συνταξιούχοι, πολλές φορές στο παρελθόν, απέδειξαν ότι προτιμούν το δύσκολο δρόμο του αξιοπρεπούς αγώνα κι όχι την «οδό της ζητιανιάς», για να διεκδικήσουν λύση στα προβλήματά τους. Το ίδιο θα κάνουν και τώρα και στο μέλλον. Το πώς θα οργανώσουν καλύτερα κι αποτελεσματικότερα την πάλη τους θα το συζητήσουν στην πανελλαδική σύσκεψη της Συντονιστικής Επιτροπής των συνταξιουχικών σωματείων, που θα πραγματοποιηθεί στις 7 Νοέμβρη στην Αθήνα...

Αστήρικτη αισιοδοξία

Ο άνθρωπος είναι ή θέλει να εμφανίζεται αισιόδοξος, γιατί αισιόδοξη εμφανίστηκε και η κυβέρνηση, διά στόματος του πρωθυπουργού και του υπουργού Εθνικής Οικονομίας. Εχουμε υπόψη μας τον ισχυρισμό που πρόβαλε ο πρόεδρος του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων Β. Ράπανος, σε συνέντευξή του στη χτεσινή οικονομική εφημερίδα «Ναυτεμπορική», σχετικά με τα προβλήματα που δημιουργεί στον προϋπολογισμό του 2001 η ανατίμηση του δολαρίου.

Επιχειρώντας να στηρίξει την αισιοδοξία της κυβέρνησης και του πολιτικού του προϊσταμένου Γ. Παπαντωνίου (ο εκάστοτε πρόεδρος του ΣΟΕ είναι «δεξί» χέρι του υπουργού Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών»), ο Β. Ράπανος υποστήριξε μεταξύ άλλων ότι «και να υπάρξουν μεταβολές στην ισοτιμία δολαρίου - Ευρώ δεν επηρεάζουν σημαντικά πλέον την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους»..., καθώς το τμήμα του εξωτερικού χρέους σε δολάρια και γιεν αποτελεί, όπως είπε, μόνο το 10% του συνολικού δημόσιου χρέους.

Μακάρι να ήταν έτσι, αλλά δεν είναι, γιατί μόνο φέτος η υποτίμηση της δραχμής απέναντι στο δολάριο και το Ευρώ επιβάρυνε τον προϋπολογισμό με το αστρονομικό ποσό των 290 δισ. δραχμών. Εκτός κι αν οι κυβερνώντες δε θεωρούν «σημαντικό» το ποσό των 290 δισ. δραχμών, που είναι 93 δισ. μεγαλύτερο από τις επιχορηγήσεις που θα πήρε φέτος (207 δισ. δραχμές) το ΙΚΑ...

«Ολοι την ίδια μούρη έχουν»...

Σιγά μη φταίει αποκλειστικά ο Μάκης που η δημοσιογραφία συνεργάζεται με την ποικιλώνυμη εξουσία. Σιγά μη φταίει μόνο αυτός - μαζί με τον Ανδρέα και τη Σία - που η τηλεόραση λειτουργεί πρώτα σαν «μηχάνημα παραγωγής τρέλας», ύστερα σαν «ψυχιατρική κλινική» για «βαρεμένους» και «παράξενους» και στο τέλος σαν «μπόγιας» που μαζεύει, για λογαριασμό της αστυνομίας, τους «επικίνδυνους τρελούς» από τους δρόμους. Σιγά μη φταίει κυρίως αυτός που πολίτες απεμπολούν το δικαίωμά τους και παραμερίζουν το καθήκον τους να αγωνίζονται για ν' αλλάξουν προς το καλύτερο τη ζωή τους και την κοινωνία. Οι άλλοι, δηλαδή, - π.χ. ο Ιωάννης, ο Νικόλαος, ο Αλέξιος - που δεν έχουν μούσι, δε φαίνονται αχτένιστοι, αλλά πάντα φρεσκοξυρισμένοι και καλοχτενισμένοι, δε φταίνε;

Αυτοί κι αν φταίνε. Αν τους παρατηρήσεις θα δεις πως είναι πασαλειμμένοι, απ' την κορφή μέχρι τα νύχια, με τη «logo» που τους κολλάει γερά σε κάθε είδους εξουσία. Κι αν δεν καταδέχονται να αναλάβουν το ρόλο της «ορντινάτσας» της αστυνομίας, ή της «παραδουλεύτρας» της οικονομικής ολιγαρχίας, αποδέχονται, μετά χαράς, το ρόλο του «ευγενούς μπάτλερ» στα σαλόνια της «πολιτικής νομενκλατούρας». Από κει και πληρώνονται καλύτερα και μένουν στο απυρόβλητο.

Ολοι «την ίδια μούρη έχουν». Σε τι διαφέρει ο δημοσιογράφος που μετατρέπεται σε όργανο της αστυνομίας, από τον συνάδελφό του που παίρνει συνέντευξη από τον Θ. Πάγκαλο και, επί μια και πλέον ώρα, προσπαθεί να «αγιοποιήσει το διάβολο», για να ξεχαστεί ποιος ήταν ο «μεγάλος τραγουδιστής» στην υπόθεση της παράδοσης Οτσαλάν; Σε τι διαφέρει ο «δημοσιογράφος - γυμνοσάλιαγκας» που σέρνεται στα ΜΜΕ, μεταφέροντας ό,τι βολεύει το αφεντικό για να πάρει, αντί για τίμιο ψωμί, λίγο παντεσπάνι, από τον «δημοσιογράφο της τιράντας» που, ως «παλιοσειρά», απέκτησε το «δικαίωμα» να αθυροστομά και να εκβιάζει, για να λειτουργεί σαν «εκκρεμές της διαπλοκής»;

Και τι διαφορά έχει ο «δημοσιογράφος που εκτίθεται» με τον «δημοσιογράφο που κρύβεται», φορώντας τη γραβάτα του σοβαρού και διάσημου τηλεπαρουσιαστή που διατυπώνει την κατηγορία και ζητεί την τιμωρία του εργάτη επειδή απεργεί για να εξασφαλίσει το μεροκάματο, του αγρότη γιατί κλείνει με το τρακτέρ το δρόμο παλεύοντας για το ψωμί και για το δίκιο, του μαθητή διότι καταλαμβάνει το σχολείο απαιτώντας μόρφωση για όλους, του πατριώτη που αντιπαλεύει τη «νέα τάξη» του ιμπεριαλισμού, του κομμουνιστή που επιμένει παρά την «πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού»;

ΟΜάκης έκανε νεύμα στον «καμέραμαν» του τηλεοπτικού σταθμού να «τραβήξει» τη στιγμή που αγκάλιαζε τον κακοποιό, ο οποίος κατέβαινε από το λεωφορείο απελευθερώνοντας τους ομήρους του. «Ολα θυσιάζονται στο βωμό της τηλεθέασης», λένε, και δικαίως, πολλοί - ανάμεσά τους, όμως και οι πασαλειμμένοι με τη «logo» της διαπλοκής πολιτικής εξουσίας και ΜΜΕ - κατηγορώντας, ταυτόχρονα, όσους κάνουν το ίδιο νεύμα προς τους «καμέραμαν» για να καταγράψουν ευκρινώς οι κάμερες το αίμα της βίας του εγκληματία, ή το μπούτι της «μοντέλας» στην πασαρέλα και το βυζί της «ηθοποιού» στο τηλεοπτικό σίριαλ.

Αλλά ακόμα πιο ανήθικοι είναι εκείνοι που κάνουν το νεύμα προς τις κάμερες για να καταγράψουν «τη σοβαρότητα και αποφασιστικότητα στο πρόσωπο του πρωθυπουργού όταν μιλάει για την "ισχυρή Ελλάδα", ή την απλότητα και λαϊκότητα στο πρόσωπο του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όταν αφουγκράζεται τα βάσανα και τις αγωνίες των φτωχών και καταφρονεμένων». Διότι αυτοί δεν κινούνται παρασυρόμενοι από το «σύνδρομο της τηλεθέασης», αλλά ενεργούν, εν γνώσει τους, ως παραπληροφορητές της κοινής γνώμης, προσπαθώντας να μη μαθευτεί ότι δρουν ως εντολοδόχοι της εξουσίας. Γι' αυτό είναι πιο αηδιαστικοί και, εν πολλοίς, πιο επικίνδυνοι...

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ

Οχι και ο Ακης «αριστερός»

Γρηγοριάδης Κώστας

Οποιος έκανε τον κόπο να διαβάσει την πολυδιαφημισμένη συνέντευξη του Α. Τσοχατζόπουλου στο Κυριακάτικο «Βήμα», δεν μπορεί να μη διαπίστωσε ότι ο υπουργός Αμυνας όχι μόνο δε διαφοροποιείται επί της ουσίας με την κυβερνητική πολιτική, αλλά, αντίθετα, η κριτική που ασκεί είναι από πιο «δεξιές», νεοφιλελεύθερες θέσεις.

Πέρα από τις αυτονόητες και κοινότοπες διαπιστώσεις, του τύπου ότι «ο κόσμος πλήρωσε την ένταξη στην ΟΝΕ», ή τις χωρίς αντίκρισμα αυτοκριτικές πως «αφήσαμε ελεύθερη την αγορά και ισχυροποιήσαμε τους ισχυρούς του χρήματος», αυτό που στην πραγματικότητα ζητά είναι ότι πρέπει να προχωρήσουν εκτός από την ονομαστική και πραγματική σύγκλιση με την ΕΕ, οι διαρθρωτικές αλλαγές και ακόμα ότι χρειάζονται μερικά χρόνια θυσίες από τον ελληνικό λαό! Με άλλα λόγια είναι η ίδια περίπου κριτική που ασκεί ο πρόεδρος της ΝΔ, Κ. Καραμανλής, στην κυβέρνηση Σημίτη. Αλλωστε, πώς θα μπορούσε ο Α. Τσοχατζόπουλος να κάνει κριτική από «αριστερές» θέσεις όταν ο ίδιος βαρύνεται για όλες τις αντιλαϊκές και νεοφιλελεύθερες κυβερνητικές επιλογές και ταυτόχρονα να είναι και «ο καλύτερος φίλος» του Ν. Μπερνς...

Αυτή η κριτική καθόλου δεν ενοχλεί τον Κ. Σημίτη και τις κυβερνητικές επιλογές. Αν ο Κ. Σημίτης ενοχλείται και δυσφορεί για τις φιλοδοξίες ή τα παιχνίδια εξουσίας που βλέπει να δρομολογούνται, αυτό αφήνει παγερά αδιάφορους τους εργαζόμενους, οι οποίοι δε θέλουν να αλλάξουν «χαλίφη», αλλά πολιτική.

ΠΑΣΟΚικός σοσιαλισμός!

Γρηγοριάδης Κώστας

ΤΙ ΕΓΙΝΕ βρε παιδιά; Επανέρχεται ο... σοσιαλισμός στο ΠΑΣΟΚ; Για απεμπόληση του σοσιαλιστικού χαρακτήρα έλεγε το Σαββατοκύριακο ο Ακης, έστειλε επιστολή στήριξης χτες ο Παναγιώτης Κρητικός και άλλα στελέχη συντάσσονται με τις απόψεις αυτές!

Μάλιστα ο Ακης το προχώρησε πολύ το πράγμα και εξέφρασε ρηξικέλευθες απόψεις λέγοντας πως ακολουθείται οικονομική πολιτική με στοιχεία φιλελευθερισμού (τι λες; Σοβαρά; Δεν το είχαμε αντιληφθεί!). Φυσικά παραμένει στη φιλελεύθερη και μη σοσιαλιστική αυτή κυβέρνηση και μάλιστα ως ένας από τους κυριότερους υπουργούς της.

Να θεωρήσουμε άραγε ότι στον τομέα του επικρατεί πλήρες... σοσιαλιστικό πρόγραμμα; Δηλαδή διώχνει σιγά - σιγά τις αμερικανικές βάσεις, αντιτίθεται στα σχέδια του ΝΑΤΟ και πολεμάει με επιμονή τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό; Ετσι θα είναι, φαίνεται, απλά δεν το είχαμε πάρει χαμπάρι.

Οσο για τους διαφωνούντες βουλευτές, τους σοσιαλιστές, οφείλουμε να τους υπενθυμίσουμε ότι σε ένα μήνα και κάτι έρχεται ο... φιλελεύθερος προϋπολογισμός του Παπαντωνίου στη Βουλή. Πεδίο δόξης λαμπρό για όσους προτίθενται να καταψηφίσουν! Διότι υποθέτουμε ότι πιστεύουν στην αρχή που λέει πως όταν έχουμε διάσταση... λόγων και έργων κάτι δεν πάει καλά.

ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ λένε τα δικαστήρια οι πλειστηριασμοί κατοικιών δανειοδοτημένων λόγω χρεών στα οποία συμπεριλαμβάνονται και τα περίφημα πανωτόκια. Αυτά που όλο τα καταργεί η κυβέρνηση... κι όλο εδώ είναι.

Με τη διαφορά ότι αν δε θέλουμε να μείνουμε στις αποφάσεις, χρειάζεται μια κυβέρνηση που να έχει τη βούληση να σταματήσει την καταλήστευση του κόσμου και μάλιστα... Εδώ και Τώρα (όπως θα έλεγε και ο σοσιαλιστής Τσοχατζόπουλος αν τον ρωτούσαμε!).

Από θεωρία και δικαστικές αποφάσεις λοιπόν, καλά πάμε. Καιρός τώρα να γίνει και κάτι για να σταματήσει να ξεσπιτώνεται ο κόσμος ο οποίος σε τίποτε δε φταίει.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μεταφράσεις...

Πολλά θα ακούσατε αυτές τις μέρες για τις... αποστάσεις που πήρε ο Τσοχατζόπουλος από την κυβέρνηση και τον Κ. Σημίτη, με τη συνέντευξή του στο «Βήμα».

Μόνο που στην ίδια συνέντευξη λέει το εξής: «Οι σημερινοί αριστεροί ανήκουν στον ευρύτερο δικό μας χώρο. Αλλωστε υπήρξαμε οι μόνες κυβερνήσεις μεταπολιτευτικά που κυβερνήσαμε με γνώμονα την κοινωνική ευαισθησία»!

Συνεπώς, τι να υποθέσουμε; Οτι οι διάφοροι σχολιαστές διάβασαν τη μισή συνέντευξη; Οτι δεν κατάλαβαν καλά; `Η μήπως είναι τόσο δύσκολη η εποχή για το ΠΑΣΟΚ, που κάποιοι κάνουν τις μεταφράσεις που τους συμφέρει, ώστε να διατηρείται το παραμύθι που λέει ότι στο ΠΑΣΟΚ υπάρχουν και οι... «αριστεροί»;

Προεδρικό ολίσθημα

Καμία έκπληξη για την παρουσία των Καραμανλή, Εβερτ, Ράλλη, Χριστόδουλου στα αποκαλυπτήρια του ανδριάντα του Αλ. Παπάγου την Κυριακή το πρωί σε πλατεία του ομώνυμου δήμου. Ομως από πού αντλεί τη «νομιμοποίηση» της παρουσίας του ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κ. Στεφανόπουλος, σε μια τελετή εξόφθαλμα μισαλλόδοξη, σε μια γιορτή μίσους; Πολύ περισσότερο όταν εκ των προτέρων γνώριζε ότι στην άθλια αυτή σύναξη θα αποτίονταν φόρος τιμής στον «αρχιστράτηγο της νίκης κατά των κομμουνιστοσυμμοριτών»; Ο Πρόεδρος διέπραξε βαρύτατο ολίσθημα και θα πρέπει να δώσει εξηγήσεις.

Ολοκληρωμένο ρεπορτάζ...

Διαβάσαμε στο «Εθνος της Κυριακής» ότι: «...και άλλα στελέχη με αιρετικές κατά την ηγεσία απόψεις- όπως η Κατερίνα Πεχλιβανίδου (μέλος της ΚΟΒ ΟΤΕ, στην οποία μετέχει και ο Γ. Θεωνάς)- αποχωρούν αφήνοντας μάλιστα βαρύτατους υπαινιγμούς...» Για ενημέρωση των αναγνωστων μας, σημειώνουμε απλώς ότι η Κατερίνα Πεχλιβανίδου της ΚΟΒ του ΟΤΕ, τυγχάνει να είναι η σύζυγος του προσφάτως διαγραφέντος Σωκράτη Ματζουράνη...