Ο ρόλος του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ είναι παραπλανητικός, υποκριτικός και στοχεύει στο να αποτρέψει από τη ριζοσπαστικοποίηση πλατιά λαϊκά στρώματα. Με αυτό είναι ταυτισμένη η ύπαρξη των οπορτουνιστών. Κομμάτι της στρατηγικής τους είναι και να στηρίζουν και να υπερασπίζουν την Ευρωπαϊκή Ενωση, τις συνθήκες της, τις αποφάσεις της, την πολιτική της, αλλά ταυτόχρονα να διαμαρτύρονται για τις συνέπειες από την εφαρμογή των αποφάσεων της ΕΕ και να προτείνουν μεταρρυθμίσεις σε επίπεδο δομών της ΕΕ, χωρίς να αλλάζει καθόλου το αντιλαϊκό αντιδραστικό περιεχόμενό της.

Λένε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «θέλει να αλλάξει τον κόσμο και μάλιστα την Ευρώπη και πιστεύει ότι αυτό είναι εφικτό» (Χριστόφορος Παπαδόπουλος στην ΑΥΓΗ). Πώς; «Ο ΣΥΡΙΖΑ πιστεύει στον "ευρωπαϊκό λαό" ως το υποκείμενο των συνταγματικών μετασχηματισμών και προτείνει μέτρα για τη δημιουργία του, κοινωνικά και πολιτικά» (Χρ. Παπαδόπουλος στην ΑΥΓΗ). Τι εννοούν; Οτι θέλουν έναν κόσμο που η εκμετάλλευση της εργατικής τάξης να μη γίνεται από «νεοφιλελεύθερα μοντέλα» αλλά από αυτά που οι άνθρωποι θα είναι πάνω από τα κέρδη, συνυπάρχοντας, και καλλιεργούν την αυταπάτη πως μπορεί να υπάρχει φιλολαϊκή ΕΕ χωρίς την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων και της πολιτικής εξουσίας σε κάθε κράτος - μέλος της. Οτι ο «ευρωπαϊκός λαός» που προτείνουν μπορεί να αλλάξει λιγάκι την αντιλαϊκή πολιτική και να είμαστε όλοι αγαπημένοι... Και το κεφάλαιο και η εργατική Τάξη!

Το λένε βέβαια και πιο καθαρά: «Το σχέδιο του Προγράμματος που έχει εγκριθεί από τη Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ δεν κινείται σε καμία αντιευρωπαϊκή κατεύθυνση. Αντίθετα, περιγράφει με απόλυτη σαφήνεια την Ευρώπη για την οποία αγωνιζόμαστε μαζί με τις άλλες αριστερές δυνάμεις της Ευρώπης, σε αντίθεση με την Ευρώπη του νεοφιλελευθερισμού, της απορύθμισης, των ελαστικών μορφών απασχόλησης (...). Εμείς μιλάμε για την προτεραιότητα των κοινωνικών αναγκών έναντι του κέρδους» (Δήμος Τσακνιάς, μέλος της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ και υπεύθυνος της Επιτροπής Προγράμματος).

Χαρακτηρίζουν ένα από τα στρατηγικά όπλα του κεφαλαίου, το Σύμφωνο Σταθερότητας, «ανόητο» και «ηλίθιο». «Σε εποχές μεγάλης κρίσης, ύφεσης και ανεργίας, το Σύμφωνο αυτό (σ.σ. Σύμφωνο Σταθερότητας) αποδεικνύεται "ανόητο" κατά τον κ. Κρούγκμαν, "ηλίθιο" κατά τον κ. Πρόντι» (Δημήτρης Παπαδημούλης, ευρωβουλευτής του ΣΥΝ, σε συνέντευξή του στα ΝΕΑ). Προτείνουν, δηλαδή, να αντικατασταθεί από κάποιο πιο ...έξυπνο εργαλείο που θα εξακολουθεί να φορτώνει με δεινά την εργατική τάξη. Επιχειρήματα των διδακτόρων του καπιταλισμού.

Και, τέλος, βάζουν αμείλικτα - έως και υπαρξιακά - ερωτήματα του τύπου: «Και το αμείλικτο ερώτημα που ανακύπτει είναι: Καλώς ή κακώς μπήκαμε; Και η αδυσώπητη συνέχεια του ερωτήματος είναι: Να φύγουμε λοιπόν τώρα από την ΕΕ; Θέλουμε να τη διαλύσουμε; Πρόκειται για ιδέες, που αν υιοθετούντο, θα είχαμε εθνική καταστροφή, οικονομική κατάρρευση και τσάκισμα των εργαζομένων» (Μιχάλης Σαμπατακάκης, μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΝ).

Ο καιροσκοπισμός τους δεν έχει όρια. Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να ξεχάσουν ότι πανηγύριζαν για την ΟΝΕ και το ευρώ. Οτι ψήφισαν τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, ότι ζητούν πιο ενεργό ρόλο της χώρας μέσα στο πλαίσιο της ιμπεριαλιστικής ευρωένωσης. Οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα δεν πρέπει να ξεχάσουν όλους εκείνους - και τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ - που έβαλαν πλάτη για να χτυπηθούν το εισόδημά τους και τα δικαιώματά τους.