Ετσι κι αλλιώς, όμως, το ενδεχόμενο αυτό δεν αλλάζει στο παραμικρό μια σειρά άλλα και πολύ πιο ουσιαστικά δεδομένα. Πρώτον, τους υψηλούς ρυθμούς αύξησης του παραγόμενου κοινωνικού πλούτου (ΑΕΠ) αρκετά χρόνια τώρα. Δεύτερον, το συνεχώς και περισσότερο αντιλαϊκό φορολογικό σύστημα. Τρίτον, τις απαράδεκτες και εξευτελιστικές αυξήσεις σε μισθούς, μεροκάματα και συντάξεις, όπως και τις απαράδεκτα χαμηλές δημόσιες δαπάνες στους τομείς της Παιδείας, της Υγείας, κλπ. Τέταρτον, τους προκλητικούς ρυθμούς αύξησης των κερδών των μεγάλων επιχειρήσεων.
Με άλλα λόγια, τόσα χρόνια τώρα, ο παραγόμενος πλούτος αυξάνεται συνεχώς και, μάλιστα, με υψηλούς ρυθμούς, αλλά το μεγάλο του μέρος πηγαίνει στους λίγους «έχοντες και κατέχοντες», είτε απευθείας είτε με τη «διαμεσολάβηση» του καπιταλιστικού κράτους, ενώ οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα σφίγγουν το ζωνάρι, όλο και περισσότερο.
Για το γεγονός αυτό έχουν να πουν κάτι, όσοι διεκτραγωδούν τα χάλια των δημοσίων οικονομικών και, ιδιαίτερα, η κυβέρνηση;
Στη βάση του «ισοδύναμου δημοσιονομικού αποτελέσματος» θα κινείται η «φορολογική μεταρρύθμιση» της κυβέρνησης, την οποία επεξεργάζονται ήδη τα επιτελεία του υπουργείου Οικονομίας, εξήγησε τις προάλλες ο Γ. Αλογοσκούφης. Με άλλα λόγια, όσα χαριστούν σε κάποιους, θα αναπληρωθούν από νέα φορολογικά βάρη σε άλλους. Κι επειδή έχει ήδη προαναγγελθεί η παραπέρα, σοβαρή μείωση των φορολογικών υποχρεώσεων του μεγάλου κεφαλαίου, ο καθένας μπορεί να καταλάβει ποιοι θα κληθούν και πάλι να πληρώσουν τα σπασμένα. Στην πρώτη γραμμή βρίσκονται οι μισθωτοί και έπονται οι επαγγελματοβιοτέχνες.
Οπως βλέπετε, η άποψη της κυβέρνησης της ΝΔ για τη φορολογική δικαιοσύνη είναι ίδια κι απαράλλαχτη με αυτή της απελθούσας κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ...
Μια και πάλι ο πρόεδρος του ΣΥΝ κατηγόρησε το ΚΚΕ, για απομονωτισμό και περιχαράκωση, με αφορμή το υπό ίδρυση «κόμμα της ευρωπαϊκής αριστεράς», του αφιερώνουμε το παρακάτω απόσπασμα, από σχετικό άρθρο, που δημοσιεύτηκε στη γερμανική εφημερίδα «Junge Welt», στις 18 Απρίλη και με τίτλο «Σοσιαλιστικός Σουρεαλισμός»:
«Ενα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ευρώπη - το φάντασμα ενός Ευρωπαϊκού Αριστερού Κόμματος. Ομως οι αντιδραστικές δυνάμεις της ηπείρου δε χρειάζεται να ανησυχήσουν. Γιατί το Κόμμα αυτό, που πρόκειται να ιδρυθεί στις 8 Μάη στη Ρώμη γεννιέται σαν δημιούργημα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ενσωματωμένο στο γραφειοκρατικό - συγκεντρωτικό πλαίσιό της, εξαρτημένο από τις χρηματοδοτήσεις της - 8,2 εκατομμύρια ευρώ χαμογελάνε δελεαστικά - και αναγκαστικά προσδεμένο στον κώδικα αξιών της(!)
Ενα Κόμμα της ΕΕ δεν μπορεί να είναι Κόμμα ενάντια στην ΕΕ. Το αριστερό ευρωενωσιακό κόμμα αποτελεί ένα γραφειοκρατικό εγχείρημα από τα πάνω, που δε στηρίζεται στη γενίκευση των εθνικών και διεθνικών εμπειριών της ταξικής πάλης, ένα κόμμα χωρίς πρακτική αξία, που η μοναδική του προϋπόθεση είναι ο ίδιος του ο εαυτός και η βούληση μιας προϊστάμενης γραφειοκρατίας».
Η λογική του κέρδους και της περίφημης ανταποδοτικότητας καλά κρατεί στα δημόσια νοσοκομεία. Με 50 ευρώ το μήνα αποφάσισε να χρεώνει τους εργαζόμενους που θα κάνουν χρήση του πάρκιν του νοσοκομείου η διοίκηση του «Τζάννειου» Νοσοκομείου Πειραιά! Κι αυτό για να καλυφτούν, όπως ισχυρίζεται, τα έξοδα της φύλαξης και της καθαριότητάς του. Και να σκεφτεί κανείς πως πρόκειται για ένα πάρκιν 70 μόνο θέσεων, οι οποίες θα μοιραστούν σε λίγους εργαζόμενους. Δε φτάνει δηλαδή που δεν υπάρχει καμία μέριμνα γι' αυτές, όπως και για πολλές άλλες ανάγκες εργαζομένων, αλλά και ασθενών ή συγγενών τους, που επισκέπτονται το νοσοκομείο, τώρα και οι ελάχιστες αυτές θέσεις θα πρέπει να αποδίδουν έσοδα στο ταμείο. Σαν πολύ φόρα πήραν..
Η βροχόπτωση των τελευταίων ημερών στη Λάρισα είχε σαν αποτέλεσμα να πλημμυρίσουν οι αίθουσες και οι διάδρομοι του 9ου Δημοτικού Σχολείου της πόλης, Το εν λόγω σχολείο είναι παμπάλαιο - χρονολογείται από το 1928 - με πάρα πολλές φθορές και με «τρύπια στέγη» απ' όπου και εισέβαλαν τα νερά της βροχής. Παρ' όλα αυτά, οι αρμόδιοι του υπουργείου Παιδείας και του Δήμου Λάρισας, όχι μόνο δεν έκαναν ό,τι χρειαζόταν για να κατασκευαστεί νέο και ασφαλές σχολείο, αλλά δε φρόντισαν καν να επισκευαστούν οι φθορές που είχε το παλιό.
Αυτή η απαράδεκτη και προκλητική αδιαφορία των αρμοδίων ανάγκασε το Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων του σχολείου να παρέμβει διοργανώνοντας Γενική Συνέλευση στην οποία αποφασίστηκε να γίνει κατάληψη του σχολείου, αύριο Δευτέρα, με αιτήματα την άμεση επισκευή του παλιού κτιρίου και τη δέσμευση των αρμοδίων φορέων για ανέγερση νέου.
Να σημειώσουμε ότι η Λάρισα είναι από τις πόλεις όπου υπάρχει μεγάλη έλλειψη σχολικών κτιρίων κι αυτό έχει ως αποτέλεσμα να υπάρχουν διπλές βάρδιες σε πολλά σχολεία της πόλης. Και, βεβαίως, γι' αυτές τις ελλείψεις ευθύνονται οι κυβερνήσεις, αλλά και οι τοπικές αρχές που δεν τις πιέζουν όσο πρέπει για την επίλυση του προβλήματος.
Σήμερα παρουσιάζουμε το ελκυστικότατα γραμμένο, πολύπλευρης, εκλαϊκευτικής, αλλά τεκμηριωμένης γνώσης (αρχαιολογικής, ιστορικής, πολιτικοοικονομικής) βιβλίο του καθηγητή Ευρωπαϊκής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης Μπάρι Κανλάιφ «Πυθέας ο Ελληνας (Εξερευνητής και θαλασσοπόρος)» (μετάφραση Αλέξανδρος Ρήγας, εκδόσεις «Γκοβόστη»). Ο συγγραφέας ιστορεί την ίδρυση της Μασσαλίας, την αγροτική, εμπορική, ναυτική ανάπτυξή της, το καθεστώς, την ταξική διάρθρωση, τους θεσμούς, τις οικιστικές και λιμενικές επεκτάσεις, τις συνεργασίες και τους ανταγωνισμούς της με άλλους πολιτισμούς και αναλύει τους στόχους αλλά και τα επιτεύγματα του ταξιδιού του Πυθέα. Ο «Κολόμβος», «Γαλιλαίος» και «Δαρβίνος» της αρχαιότητας, όπως παρομοιάζουν τον Πυθέα οι ειδικοί επιστήμονες, δεν ήταν μόνο τολμηρός και ικανότατος θαλασσοπόρος, αλλά και πολύπλευρος επιστήμονας-ερευνητής (γεωμέτρης, αστρονόμος, μαθηματικός). Οι σωζόμενες - σε έργα άλλων αρχαίων συγγραφέων - ερευνητικές περιγραφές και επισημάνσεις του Πυθέα από το - δυστυχώς - χαμένο έργο του «Περί θαλασσών» ή «Γης περιήγησις», αποδείχτηκαν σε μεγάλο βαθμό ορθές, βοήθησαν πολύ τις αρχαιολογικές έρευνες και θεωρούνται αξιοθαύμαστη συνεισφορά στην επιστήμη.
Ο Αμπασίτζε που μετά την ανατροπή του Εντουαρντ Σεβαρντνάτζε έβλεπε το έδαφος να υποχωρεί κάτω από τα πόδια του, προσπάθησε επανειλημμένα τους προηγούμενους μήνες (καταφεύγοντας σε μια σειρά από τεχνάσματα) να αντισταθεί, ελπίζοντας στην υποστήριξη της Ρωσίας με την οποία διέθετε παραδοσιακούς δεσμούς. Ωστόσο, όπως έγινε σαφές από την έκβαση της αντιπαράθεσης, το Κρεμλίνο καμία πρόθεση δεν είχε να τον υποστηρίξει. Αντιθέτως, απέστειλε στην περιοχή τον Ιγκόρ Ιβάνοφ, επικεφαλής του ρωσικού Συμβουλίου Ασφαλείας, προκειμένου να διαχειριστεί τη φυγή του.
Καταλυτικό ρόλο στην υπόθεση έπαιξε, όπως θα περίμενε κανείς, η Ουάσιγκτον που επέτρεψε (αν δεν προέτρεψε) την τελική επίθεση εναντίον της Αντζαρίας. Χαρακτηριστικό ήταν το τηλεφώνημα του Κόλιν Πάουελ στον Μ. Σαακασβίλι την προηγούμενη της ανατροπής με αντικείμενο την «κατάσταση στην περιοχή».
Πλέον επόμενος στόχος της Τιφλίδας φαίνεται ότι θα είναι η Αμπχαζία και η Νότια Οσετία που απολαμβάνουν «ντε φάκτο» ανεξαρτησία από τη δεκαετία του '90. Στις περιπτώσεις αυτές πάντως, η «επανένωση» δε θα είναι εύκολη υπόθεση και κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει ένα νέο εμφύλιο. Αλλά κατά πώς φαίνεται αυτό δεν αποτελεί μεγάλο πρόβλημα για τον Μ. Σαακασβίλι και τους συμμάχους του.