Ας υποθέσουμε, ότι διαγράφεται αύριο το μισό χρέος - στην καλύτερη περίπτωση - ως «ανήθικο». Θα αυξηθούν οι μισθοί και οι συντάξεις; Δανειζόμαστε για τους μισθούς και τις συντάξεις; Θα καταργηθούν οι ατομικές συμβάσεις, οι ελαστικές μορφές εργασίας; Θα μειωθούν οι τιμές; Θα μειωθεί η έμμεση φορολογία στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης; Θα σταματήσουν οι απολύσεις; Θα μειωθούν οι τιμές στα τιμολόγια του ρεύματος και του νερού; Θα πέσουν τα επιτόκια στα στεγαστικά και άλλα δάνεια; Θα καταργηθεί η επιχειρηματική δραστηριότητα στην Υγεία και την Παιδεία; Στο Εκουαδόρ και στις Φιλιππίνες ζει καλύτερα ο λαός; Στο Εκουαδόρ, είπε ο πρωταγωνιστής της Επιτροπής Οικονομικού Ελέγχου, ότι ο ρυθμός ανάπτυξης της χώρας τρέχει από το 2008 με 4% του ΑΕΠ, (και στην Ελλάδα έτρεχε τόσο μετά το 2000, αλλά χειροτέρευε η ζωή των εργαζομένων), χωρίς να λέει ότι αυτό προϋποθέτει μεγαλύτερη εκμετάλλευση των εργαζομένων και ότι το 30% του πληθυσμού ζει κάτω από το επίσημο όριο της φτώχειας.
«Ενα μεγάλο μέρος του πλούτου της Βραζιλίας ακόμα και σήμερα χάνεται στους τόκους των χρεών», είπε η αντίστοιχη εκπρόσωπος και συμπλήρωσε ότι το «50% του πληθυσμού της ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας». Αλλά η Βραζιλία είναι από τις ισχυρότερες καπιταλιστικές χώρες, δηλαδή με τεράστια εκμετάλλευση του λαού της. Ο πλούτος της, ο πλούτος δηλαδή των μεγαλοεπιχειρηματιών έχει αποκτηθεί «νόμιμα και ηθικά» από την εκμετάλλευση και την κρατική ενίσχυση στους επιχειρηματικούς ομίλους (αυτό δημιουργεί το χρέος), οπότε ούτε αμφισβητείται, ούτε διεκδικείται.
«Αν δεν υπάρξει αυτοδύναμη κυβέρνηση, επόμενη μέρα θα είναι αυτό που λέω εγώ: Οικουμενικό σχήμα. Τώρα, για το ποιος θα είναι πρωθυπουργός... Οποιος κι αν είναι, ή ο ένας ή ο άλλος (...) Η ουσία όμως είναι η εξής: Αλλο να είναι ο κ. Παπανδρέου μόνος του, κι άλλο να ελέγχει κάποιος την κυβέρνηση. Οποιος και να είναι. Γι' αυτό ζητάμε εκλογές. Ο ελληνικός λαός, είναι στο χέρι του, να μη βγάλει πρώτο τον Παπανδρέου, ο ελληνικός λαός έχει τη δύναμη, τη θέληση και τη δυνατότητα να τα αλλάξει όλα (...) Δεν υπάρχει Δεξιά, Κέντρο και Αριστερά. Υπάρχουν οι πατριώτες, και οι "παγκοσμιοποιημένοι". Και πατριώτες υπάρχουν παντού. Οι πατριώτες λοιπόν, έχουν μια άλλη αντίληψη (...) Δεν με ενδιαφέρει αν ήταν αντιλαϊκή η απόφασή μου αυτή. Μπορεί να ήταν αντιλαϊκή, αλλά ήταν πατριωτική. Υπάρχει Ελλάδα σήμερα. Να μην πτωχεύσουμε. Αυτό είναι πατριωτική»...
Πρόκειται για μερικά απ' όσα είπε χτες ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ., Γ. Καρατζαφέρης, στο EXTRA 3. Κατανοητή η πρεμούρα του για εθνική συνεννόηση, για οικουμενική κυβέρνηση, για συμμετοχή του σε μια τέτοια κυβέρνηση. Ομως ένα τέτοιο σχήμα, άλλων τη θέληση θα εκφράζει και όχι του λαού. Αυτός πράγματι έχει τη δύναμη να τα αλλάξει όλα, έχει όμως και μυαλό να σκεφτεί τι σόι αλλαγή θα συνιστά η ανάδειξη μιας κυβέρνησης που θα απαρτίζεται απ' όλους όσοι κυβέρνησαν τις τελευταίες δεκαετίες και έφεραν τα πράγματα εδώ που τα έφεραν για τον ίδιο, τα παιδιά του, τα δικαιώματά του. Τίποτα δε θα αλλάξει αν αντί για μονοκομματική υπάρξει πολυκομματική κυβέρνηση, των ίδιων πάντα πολιτικών εκπροσώπων της πλουτοκρατίας, που σαν πατριωτισμό εννοούν τα συμφέροντα όσων καταληστεύουν το μόχθο του λαού. Το ομολόγησε ο Γ. Καρατζαφέρης. Αντιλαϊκή η απόφαση να υπερψηφίσει το μνημόνιο, αλλά... πατριωτική, δηλαδή υπέρ του κεφαλαίου. Ο λαός πτώχευσε, όχι το κεφάλαιο...
Ας μη νοιάζεται ο κ. Καρατζαφέρης, θα τα αλλάξει όλα ο λαός. Κατά τρόπο όμως που θα υπηρετεί τα συμφέροντα και τις ανάγκες του. Στέλνοντας τα παράσιτα, τους κεφαλαιοκράτες και τους πολιτικούς τους στυλοβάτες, εκεί όπου ανήκουν, στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας.