Παπαγεωργίου Βασίλης

***

Αλαβάνο: Είσαστε κατά των ιδιωτικών Πανεπιστημίων; Γιατί; Δεν είσαστε υπέρ της απελευθέρωσης των αγορών; Δεν την υπογράψατε; `Η το πράγμα «παίζει» κι έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα;

***

Αλλά το ξεχάσαμε! Εσείς θέλετε απελευθέρωση, που θα έχει τον άνθρωπο πάνω από τα κέρδη!!...

***

Υποψίες για νέα «17 Ν»!! Ετσι είναι; Γιατί δε ρωτάνε καμιά μυστική υπηρεσία να τους πει;

***

Αν τους πει, δηλαδή...

***

Η ΓΣΕΕ το γνωρίζουμε ότι ετοιμάζεται για νέους αγώνες!! Για την ΑΔΕΔΥ δεν έχουμε πληροφορίες...

***

Ο Κόφι (Ανάν) ανησύχησε για τη γρίπη των πτηνών!!!

***

Φιλάνθρωπος ο Κόφι!...

***

Κόφι: Τι γίνεται με τα έξι εκατομμύρια, που θα πεθάνουν, όπου να 'ναι, από την πείνα;

***

Αλλά τι θα γίνει και με το Ιράν, καθότι η ...διεθνής κοινότητα (οι ιμπεριαλιστές) διαμαρτύρεται!...

***

Ο άγιος αρχιμανδρίτης Γιοσάκης απείλησε (από τηλεοράσεως ΑΛΦΑ) ότι διαθέτει ονόματα!!

***

Και το είπε, αφού πρόσθεσε μέχρι 10 φορές τη λέξη αγάπη στα λεγόμενά του!!!

***

Ευτυχώς, που η Εκκλησία τον απέβαλε από τους κόλπους της (διά της αυτοκαθάρσεως)!...

***

Αν και η Εκκλησία πάντα συγχωρεί στο τέλος...

***

Ακου διεθνής κοινότητα!...

***

Παπαγεωργίου Βασίλης

Δε συγκινήθηκα. Με είχε ήδη συγκινήσει η οδός ή Λεωφόρος Σίσερο (Κικέρωνος), που είχε παίξει σημαντικό ρόλο στα διαβάσματά μου για τις μαφίες στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Από αυτά τα διαβάσματα, είχα προσλάβει μια άλλη έννοια για τη λέξη Επικράτεια. Την καταλάβαινα καλύτερα στα «Σικαγογικά» (Territory). Δεν αντιπροσώπευε μόνο ένα κομμάτι γης - χώρα, έδαφος, περιοχή, διαμέρισμα - αν σκεφτούμε τη λέξη χωροταξικά, αλλά ποιος επικυριαρχεί σ' αυτό. Το Σικάγο, τεράστιο, είχε μοιραστεί σε territories (πληθυντικός του territory). Η κάθε «οικογένεια» και το κομμάτι της. Σ' αυτό εφάρμοζε τους νόμους της, από αυτό συντηρούνταν, τι συντηρούνταν; Τα μέλη του γίνονταν οικονομικοί παράγοντες, σε αυτούς υπάκουαν οι δικαστές και οι αστυνομικοί και κανένας δεν μπορούσε να επέμβει εντός των συνόρων τους.

Βέβαια, αρκετές φορές, έβαλα μπροστά στα μάτια μου τα δάχτυλά μου για να μη βλέπω διάφορους τρόπους φυσικής εξόντωσης αντιπάλων, αλλά τους υπέθετα. Αλλες φορές γελούσα με τους διαλόγους τους, έξυπνοι και κοφτοί. Ομως, έκλεινα τ' αυτιά μου για την κατάχρηση κάποιων λέξεων ...ή της πολυμεταχειρισμένης των τεσσάρων γραμμάτων. Μέσα στη σκοτεινή αίθουσα, ένιωθα να ντρέπομαι. Κανονικά θα έπρεπε να ντρέπομαι για τη δύναμη που είχαν, φορώντας ακριβά κοστούμια με πουκάμισα και γραβάτα, ελεύθεροι να εγκληματούν.

Οι γυναίκες, κούκλες διακοσμητικές, απολαυστικές ή ερωτικές, μπέρδευαν την αγάπη τους για τα λεφτά, τα κοσμήματα, την έξαλλη ζωή με αυτούς που τους θεωρούσαν σκληρούς άνδρες, με τα όπλα και την περιφρόνηση προς το θάνατο. Μερικές υπήρξαν και συνεργάτες των μεν ή των δε και κατά καιρούς όλο και κάποιον πρόδιδαν.

Αλλά, σε μια πολύ σημαντική ταινία μαφιόζων, θυμάμαι πως γέλασα δυνατά. Εχουν έρθει όλες οι οικογένειες στη Νέα Υόρκη να συζητήσουν τις καινούριες τακτικές, γιατί αλλάζουν οι εποχές. Το θέμα ήταν αν θα έπρεπε να εισχωρήσουν στην εκμετάλλευση των ναρκωτικών. Υπήρχαν διαφωνίες για την αντιπαλότητα με την αστυνομία. Οπότε σηκώνεται ο ισχυρότερος και λέει: «Ε, δεν είμαστε και κομμουνιστές για να τη φοβόμαστε». Η συνεδρίαση τελείωσε και βγήκαν όλοι στο φως της ημέρας γελώντας. Το δικό μου γέλιο πάγωσε.