- Τρέχουσα
- Προηγούμενη
- Επόμενη
- Μόνο κείμενο
- Σύνθετη αναζήτηση
- Πολιτική
- Κόσμος
- Οικονομία
- Εργαζόμενοι
- Κοινωνία
- Νεολαία
- Πολιτισμός
- Αθλητισμός
- Η άποψή μας
- Επωνύμως
- Από μέρα σε μέρα
- Τετρασέλιδα
- Ολες οι στήλες
- Σκίτσα
- Θέατρα
- Κινηματογράφοι
- Τηλεόραση
- Φαρμακεία
- Νοσοκομεία
- Χρήσιμα τηλέφωνα
- Δρομολόγια πλοίων
- Δελτίο καιρού
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
- Ιστορική διαδρομή
- Ενθετα ιστορίας
- Ειδικές εκδόσεις
- International
- Νέα του site
- Επικοινωνία
Feeds- Οδηγίες
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
Σχεδόν 11.000.000 παιδιά μέχρι τριών χρόνων πεθαίνουν κάθε χρόνο από προλαμβανόμενες ασθένειες
Αν θελήσει τώρα να μιλήσει κανείς αναλυτικά με γεγονότα και αριθμούς για την πρώιμη ηλικία, ο κατάλογος των απωλειών είναι ιδιαίτερα μακρύς. Συγκεκριμένα σχεδόν 129 εκατομμύρια παιδιά γεννήθηκαν τον προηγούμενο χρόνο, κι απ' αυτά - όπως ειπώθηκε - σχεδόν 11 εκατομμύρια πέθαναν από προλαμβανόμενες ασθένειες. Οι πέντε κύριες αιτίες - δολοφόνοι παιδιών ήταν: Συνθήκες πριν και μετά τη γέννα 20%, αναπνευστικές λοιμώξεις 18%, διαρροϊκές ασθένειες 17%, ασθένειες προλαμβανόμενες με εμβολιασμό 15% και ελονοσία 7%. Ακόμη, περισσότερο από το 20% των παιδιών πρώιμης ηλικίας στον αναπτυσσόμενο κόσμο δεν πηγαίνουν σχολείο, και άλλα 20 εκατομμύρια παιδιά είναι εκτοπισμένα από συρράξεις. Τέλος, περισσότερα από 10 εκατομμύρια παιδιά κάτω των 15 ετών έχουν χάσει τη μητέρα τους ή και τους δύο γονείς τους από Εϊτζ, περίπου 177 εκατομμύρια είναι λιποβαρή, εξαιτίας του υποσιτισμού στις έγκυες γυναίκες, ενώ κάθε χρόνο σχεδόν 15 εκατομμύρια κορίτσια ηλικίας 15 - 19 ετών γίνονται μητέρες.
Ακριβώς σ' αυτό το σημείο η «Γιούνισεφ» κάνει «αυθόρμητα» - όπως λέει - το ερώτημα: «Γιατί μια αναπτυξιακή στρατηγική που να επικεντρώνεται στην πρώιμη ηλικία δεν έχει υιoθετηθεί σε παγκόσμια κλίμακα παρά τα προφανή πλεονεκτήματά της;». Η μονολεκτική της απάντηση είναι «η φτώχεια». Περιφραστικά την ερμηνεύει ως εξής: Πάνω από 1,2 δισεκατομμύρια άνθρωποι - ανάμεσα στους οποίους 500 εκατομμύρια παιδιά - ζουν με λιγότερο από ένα δολάριο την ημέρα. Οι φτωχές χώρες δαπανούν κολοσσιαία ποσά, για να ξεπληρώσουν τα περισσότερα από δύο τρισεκατομμύρια δολάρια του εξωτερικού τους χρέους αντί να τα επενδύσουν στην εκπαίδευση, την υγεία και τη δημιουργία υποδομής. Ταυτόχρονα, οι πλουσιότερες χώρες που απολαμβάνουν μια χωρίς προηγούμενο οικονομική ευμάρεια δεν έχουν βοηθήσει. «Επενδύοντας σε πολεμικές μηχανές καταστροφής, πολλές χώρες, κλέβουν στην ουσία φαγητό, καθαρό νερό, ιατρικές υπηρεσίες και εκπαίδευση απ' τους πολίτες τους», σημειώνει η «Γιούνισεφ».
Τέλος, η διεθνής οργάνωση αναφέρεται στη θνησιμότητα κάτω των πέντε ετών, λέγοντας πως «υπάρχει πρόοδος, χρειάζεται όμως περισσότερη». Η περιοχή που εξακολουθεί να αντιμετωπίζει έντονα το πρόβλημα είναι η κάτω της Σαχάρας Αφρική με 173 θανάτους ανά 1.000 γεννήσεις και ακολουθεί η Νότια Ασία με 104 θανάτους ανά 1.000 γεννήσεις.
«Τα δικαιώματα των παιδιών δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν, αν δε ληφθεί μέριμνα για την υγεία και την ευημερία των γυναικών. Γυναίκες πεινασμένες, ασθενικές, καταπιεσμένες, αναλφάβητες, δε θα μπορούσαν να έχουν την ικανότητα, τη δύναμη και τη θέληση να φροντίσουν επαρκώς τα παιδιά τους».
Αυτά σημειώνει η «Γιούνισεφ», στο ειδικό κεφάλαιο της «φρέσκιας» έκθεσής της, με τίτλο: «Η κατάσταση των γυναικών και η παιδική ανάπτυξη είναι αλληλένδετα». Και εξηγεί: Σχεδόν τα 2/3 από τα 876 εκατομμύρια των αναλφάβητων όλου του κόσμου είναι γυναίκες. «Οι μορφωμένες μητέρες μεγαλώνουν υγιέστερα παιδιά και οι οικογένειές τους είναι περισσότερο ικανές να τα προστατεύσουν και να τα υποστηρίξουν», σημειώνει.
Μιλά ακόμη για τις αναπτυσσόμενες χώρες, όπου το 1/3 των γυναικών γίνονται μητέρες στην εφηβεία τους. «Η πιθανότητα θανάτου από αιτίες σχετικές με την εγκυμοσύνη είναι τέσσερις φορές υψηλότερη σ' αυτήν την ηλικιακή ομάδα, απ' ό,τι για γυναίκες μεγαλύτερες των 20 ετών», λέει η «Γιούνισεφ».
Στις 16 - 9 - '98, όταν το Χρηματιστήριο βρισκόταν στην εκκίνηση της «κούρσας» ανόδου του, στα «ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ» με τίτλο «Κωλοπετινίτσα... στριτ», αναφερόμουν στο πρωτόφαντο γεγονός να «παίζουν» στη Σοφοκλέους, όχι μόνο γιάπηδες, δημόσιοι υπάλληλοι, επαγγελματοβιοτέχνες, εργαζόμενοι των πόλεων, αλλά και... τσοπάνηδες των ορεινών χωριών, οι οποίοι, αν και δε γνώριζαν τι ακριβώς είναι η «μετοχή», ήταν πλήρως ενημερωμένοι για τα «σκαμπανεβάσματα» του Ντόου Τζόουνς στη Γουόλ Στριτ. Και κατέληγα, επισημαίνοντας: «Οι επενδύσεις των απλών ανθρώπων, των εργαζομένων, των αγροτών, των νέων πρέπει να γίνονται στο εργοστάσιο, στο χωράφι, στο σχολείο, στους αγώνες για την ανατροπή της τζογαδόρικης πολιτικής».
Και στις 17 Μάρτη του 1999, με τίτλο: «Από την οικοδομή στη Σοφοκλέους», αναφερόμουν στη συζήτηση που είχα με φίλο οικοδόμο - «έπαιζε» τους «πέντε παράδες», που είχε στην «άκρη» για ώρα ανάγκης - στον οποίο είχα επισημάνει ότι «αυτοί που συνήθως κερδίζουν είναι οι λεγόμενοι «θεσμικοί επενδυτές» και οι διάφοροι κερδοσκόποι, ενώ οι «μικροί» είναι που «ρισκάρουν τις οικονομίες τους».
Και στις 24 - 11 - '99, με τίτλο «Τα χαλυβδόφυλλα του Μήτσου», αναφερόμουν σε συζήτηση μεταξύ φίλων μου, οι οποίοι είχαν καταληφθεί από την «τρέλα» του χρηματιστηρίου. Ανάμεσα στους διαλόγους συμπεριλαμβανόταν και μια απάντηση του Μήτσου στο αιώνιο «φιλοσοφικό» ερώτημα των τεμπέληδων «και γιατί να δουλεύουμε;». Ελεγε, λοιπόν, ο Μήτσος: «Παίξε, δικέ μου, χαλυβδόφυλλα να κάθεσαι και να τα κονομάς και, μάλιστα, αφορολόγητα».
Αρχές του 2000, η κατάσταση αρχίζει ν' αντιστρέφεται και στα «ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ» της 15ης Μάρτη του 2000, με τίτλο «Το βρυξελλιώτικο μπουρανί», αναφερόμουν στα πρώτα «παθήματα χασούρας» κάποιων «μικροεπενδυτών» που μου θύμιζαν τους επισκέπτες στο αποκριάτικο καρναβάλι του Τυρνάβου, οι οποίοι ανυποψίαστοι σκύβουν ν' ανακατέψουν τη χορτόσουπα στο καζάνι και τότε νιώθουν πίσω να τους ακουμπάει το «μπουρανί».
Τώρα τα πράγματα είναι πιο καθαρά. Αλλά και τραγικά, καθώς έχουμε μέχρι και αυτοκτονίες «απατημένων» του χρηματιστηρίου. Πάντως, το «στερνή μου γνώση να σ' είχα πρώτα», πάντα έχει την αξία του...
