«Η αλλαγή χρήσης των δασών και των δασικών εκτάσεων είναι ανεπίτρεπτη και καταστροφική για τα ήδη υποβαθμισμένα δασικά οικοσυστήματα της χώρας μας», τονίζεται στην απόφαση.

Ταυτόχρονα επισημαίνεται, ότι «η αύξηση του πληθυσμού, η βιομηχανική ανάπτυξη, η άνοδος του βιοτικού επιπέδου και η μείωση των δασικών εκτάσεων, συντέλεσαν στην αύξηση του κοινωνικού τους ρόλου».

Με βάση λοιπόν τα παραπάνω, το Τμήμα Δασολογίας, προτείνει μια σειρά τροποποιήσεων στο υπό αναθεώρηση άρθρο 24 του Συντάγματος με σκοπό να εξασφαλιστεί η οικολογική ισορροπία των χερσαίων οικοσυστημάτων, η κοινωνική τους αποστολή, η προστασία και η βιώσιμη ανάπτυξή τους.

Συγκεκριμένα, προτείνει:

«1. Η προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος αποτελεί υποχρέωση του κράτους. Για τη διαφύλαξή του το κράτος έχει υποχρέωση να παίρνει ιδιαίτερα προληπτικά ή κατασταλτικά μέτρα. Νόμος ορίζει τα σχετικά με την προστασία και την ανάπτυξη των δασών και γενικά των δασικών εκτάσεων, σύμφωνα με τις αρχές της επιστήμης της δασολογίας. Το κράτος υποχρεούται να προβεί στη σύνταξη δασολογίου. Απαγορεύεται η μεταβολή του προορισμού των δασών και των δασικών εκτάσεων, εκτός εάν προέχει, για λόγους δημοσίου συμφέροντος, η αγροτική εκμετάλλευση.

2. Απαγορεύονται οι επεμβάσεις στα δάση και στις δασικές εκτάσεις ή σε τμήματα αυτών (μεταβολή προορισμού και διάθεση αυτών για άλλη χρήση, εκτέλεση εντός αυτών έργων ή εγκατάσταση διαφόρων δραστηριοτήτων ή παροχή εξυπηρετήσεων). Κατ' εξαίρεση επεμβάσεις επιτρέπονται αποκλειστικά για τη θεραπεία του δημοσίου συμφέροντος και μόνον όταν αποδεδειγμένα δεν υπάρχουν άλλες εκτάσεις μη δασικές, δημόσιες ή ιδιωτικές και ρυθμίζονται με νόμο ψηφιζόμενο με αυξημένη πλειοψηφία της Βουλής (2/3).

3. Τα δάση και οι δασικές εκτάσεις γενικά ανήκουν στο κράτος εκτός εκείνων που αποδεδειγμένα ανήκουν σε ιδιώτες, νομικά πρόσωπα δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου.

4. Σε κάθε αμφισβήτηση ή διένεξη ή δίκη μεταξύ του δημοσίου (ανεξάρτητα εάν είναι ενάγων ή εναγόμενο) και οιουδήποτε προσώπου, φυσικού ή νομικού, το οποίο επικαλείται ή αξιώνει οποιοδήποτε δικαίωμα εμπράγματο ή μη στις εν γένει δασικές εκτάσεις, το παραπάνω πρόσωπο οφείλει να αποδείξει την ύπαρξη του δικαιώματος».

Σημειώνεται ότι γύρω από το θέμα της αναθεώρησης του άρθρου 24 του Συντάγματος, έχει δημιουργηθεί ήδη ένα πλατύ κίνημα διαμαρτυρίας σε όλη τη χώρα. Μετέχουν σ' αυτό όχι μόνο οικολογικές οργανώσεις αλλά και ένα πλήθος παραγόντων της δημόσιας ζωής καθώς η διατύπωση που προωθεί η κυβέρνηση (επί της ουσίας να αποφασίζει ο εκάστοτε υπουργός πότε μία περιοχή είναι δάσος και πότε όχι) είναι τόσο εξόφθαλμα αντιδασική που δύσκολα βρίσκονται υπερασπιστές της, εκτός βέβαια από την ομάδα οικονομικών συμφερόντων, που υπό το πρόσχημα της «διαχείρισης των δασικών συστημάτων», θέλει να μετατρέψει και τα δάση σε χώρους κερδοσκοπίας.