Στη χώρα μας βρέθηκε από τις 21 έως τις 28 του Σεπτέμβρη, προσκεκλημένος της Ελληνικής Επιτροπής Διεθνούς Δημοκρατικής Αλληλεγγύης (ΕΕΔΔΑ), ο Χάιμε Εσκομπάρ, θεολόγος από τη Χιλή και εκπρόσωπος της οργάνωσης DESEREV. Μιας οργάνωσης που συνεργάζεται με την ΕΕΔΔΑ στον τομέα της αλληλεγγύης και των αναπτυξιακών και εκπαιδευτικών προγραμμάτων. Αυτή τη στιγμή, πραγματοποιείται στη Χιλή, με τη συνεργασία των δύο οργανώσεων, ένα πρόγραμμα που αφορά την ενημέρωση και προστασία από το AIDS, γυναικών σε περιθωριοποιημένες περιοχές.

Ο Χάιμε Εσκομπάρ, που ανήκει στο κίνημα της "Θεολογίας της Απελευθέρωσης", είναι εκδότης του έγκυρου περιοδικού "Περισυλλογή και Απελευθέρωση" και σύμβουλος της Χριστιανικής Συναδελφότητας των Εκκλησιών της Χιλής, μιας οικουμενικής οργάνωσης που αποτελείται από όλες τις εκκλησίες που αγωνίζονται κατά του νεοφιλελευθερισμού στη Χιλή. Στη διάρκεια της δικτατορίας του Πινοτσέτ ήταν ενεργό στέλεχος του Κινήματος κατά των Βασανιστηρίων και για τη δράση του αυτή διώχτηκε και καταδικάστηκε.

Σε συνέντευξη που παραχώρησε στο "Ρ", ο Χάιμε Εσκομπάρ μας μίλησε για τα πρόσφατα βίαια επεισόδια κατά τη διάρκεια των επετειακών εκδηλώσεων 25 χρόνια μετά το αιματηρό πραξικόπημα του στρατηγού Πινοτσέτ, που ανέτρεψε τη νόμιμη κυβέρνηση της "Λαϊκής Ενότητας" και τον Πρόεδρό της Σαλβαδόρ Αλιέντε, καθώς και για την πορεία προς τις προεδρικές εκλογές του επόμενου χρόνου.

- Ελάχιστη ήταν η ενημέρωσή μας γύρω από τα βίαια γεγονότα της 11ης του Σεπτέμβρη. Μπορείτε να μας δώσετε μία πληρέστερη εικόνα;

- Στις 11 του Σεπτέμβρη συμπληρώθηκαν 25 χρόνια από τον ηρωικό αγώνα και την ηρωική πτώση του Σαλβαδόρ Αλιέντε. Ετσι, πολλές κοινωνικές και λαϊκές οργανώσεις, πολιτικά κόμματα, θρησκευτικές οργανώσεις, πανεπιστήμια κλπ., και κυρίως νέοι ξεκινήσαμε την οργάνωση και το συντονισμό μιας μεγάλης, μαζικής εκδήλωσης, μιας συγκέντρωσης και μιας μεγάλης πορείας που θα πραγματοποιούσαμε, με την ομόφωνη συμφωνία όλων αυτών των οργανώσεων, στο Προεδρικό Μέγαρο "Λα Μονέδα", εκεί όπου ο Πρόεδρος Αλιέντε μαζί με τους συντρόφους του, υπερασπιζόμενοι τη δημοκρατία, έπεσαν ηρωικά. Η Εθνική Συνέλευση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα ανέλαβε να συντονίσει όλες αυτές τις κοινωνικές, πολιτικές, θρησκευτικές οργανώσεις, με μία εντυπωσιακή συμμετοχή νέων κάτω των 30 χρόνων που δεν έζησαν άμεσα, ούτε, φυσικά, γνώρισαν την τρίχρονη διαδικασία της λαϊκής κυβέρνησης του Σαλβαδόρ Αλιέντε. Αλλεπάλληλες ήταν οι επαφές μιας αντιπροσωπείας μας με τον υπουργό Εσωτερικών και με τον διοικητή του Σαντιάγκο ώστε να μας εγκρίνουν την πραγματοποίηση της ειρηνικής συγκέντρωσης και πορείας στο Προεδρικό Μέγαρο. Και μόνο το γεγονός ότι ζητούσαμε άδεια για να μπορέσουμε να πορευτούμε από εκεί όπου πέρασε το νεκρό σώμα του Προέδρου Αλιέντε είναι εντελώς άδικο, άλλωστε ποτέ δεν είχε δοθεί παρόμοια άδεια.

Στη συνέχεια επεξεργαστήκαμε μία προκήρυξη, έγινε μεγάλη καμπάνια μέσα από το ραδιόφωνο, τα συνδικάτα, τα πανεπιστήμια, τις εκκλησίες, παντού. Και φτάνουμε στις 10 του Σεπτέμβρη όπου περιμέναμε μία συγκεκριμένη απάντηση από την κυβέρνηση, είχαμε πετύχει την έγκριση του διοικητή του Σαντιάγκο - ένας νεαρός σοσιαλδημοκράτης, ωστόσο αρκετά ευαισθητοποιημένος ιδιαίτερα σε θέματα που αφορούν εκείνη την αιματηρή εποχή - και σχεδόν και αυτή του υπουργού Εσωτερικών, όταν ο Πρόεδρος Φρέι, που βρισκόταν στον Παναμά, έδωσε οδηγίες στην κυβέρνησή του σε καμία περίπτωση να μην επιτραπεί η πραγματοποίηση της ειρηνικής πορείας στο δρόμο απ' όπου είχε περάσει το νεκρό σώμα του Αλιέντε.

Αυτό ανακοινώθηκε στον κόσμο και αποφασίσαμε ομόφωνα ότι, παρά την άρνηση της κυβέρνησης, εμείς θα προσπαθήσουμε να περάσουμε από την οδό Μοραντέ, έτσι ονομάζεται ο δρόμος. Αυτό αποφασίσαμε, το ανακοινώσαμε στον Τύπο και αυτό προσπαθήσαμε να κάνουμε στις 11 του Σεπτέμβρη.

Περιμέναμε έως την τελευταία στιγμή, πιστεύοντας ότι 25 ολόκληρα χρόνια από τότε που ο χιλιανός στρατός βομβάρδισε τη "Λα Μονέδα" - το Προεδρικό Μέγαρο - ήταν πολύ δίκαιο, αλλά κυρίως αναγκαίο και νόμιμο ηθικά, να μπορέσει ο χιλιανός λαός να αποτίσει φόρο τιμής στον δολοφονημένο Πρόεδρο. Πάνω σ' αυτό υπήρξε, ουσιαστικά, μία εθνική συμφωνία.

Εφτασε, λοιπόν, η 11η του Σεπτέμβρη όπου στις 10 το πρωί θα ξεκινούσε η εκδήλωσή μας, ενώ το Προεδρικό Μέγαρο είχε περικυκλωθεί από τρεις σειρές αστυνομικών δυνάμεων και οχημάτων καθώς και μεταλλικών οδοφραγμάτων, σε τέτοιο βαθμό που ο ίδιος ο πρόεδρος του Σοσιαλιστικού Κόμματος που συμμετέχει στην κυβέρνηση, γερουσιαστής Ρικάρδο Νούνιες, παραδέχτηκε στον διεθνή Τύπο, που βρισκόταν εκεί, λέγοντας επιγραμματικά ότι "είναι εντελώς απαράδεκτο αυτή τη στιγμή το Προεδρικό Μέγαρο να πολιορκείται ακριβώς όπως είχε συμβεί 25 χρόνια πριν". Εννοείται ότι ο Πρόεδρος του Σοσιαλιστικού Κόμματος άλλαξε αυτήν του τη δήλωση αργότερα, αλλά έτσι είδε τα πράγματα εκείνο το πρωί στις 9.30 πριν ξεκινήσει η πορεία.

Στις δέκα ακριβώς μία αντιπροσωπεία των συγκεντρωμένων πλησιάζει τον υπεύθυνο αξιωματικό και χωρίς ούτε καν να προλάβει να συζητήσει μαζί του, να συμφωνήσουν για τυχόν παρέκκλιση της πορείας, ξεκινάει ένας καταιγισμός δακρυγόνων, προελαύνουν τα αστυνομικά υδροφόρα οχήματα και οι ειδικές δυνάμεις καταστολής, και όλα αυτά ενώ η πορεία δεν έχει καν ξεκινήσει. Κατ' αρχήν δημιουργήθηκε ένας πανικός, καθώς στην πορεία υπήρχαν πολλοί νέοι, πολλές γυναίκες και ζευγάρια με μικρά παιδιά, σύντομα, όμως, ανασυνταχτήκαμε στον σταθμό Μαπότσο - 500 μ. από τη "Λα Μονέδα" - όπου περιμέναμε περίπου μισή ώρα τους περισσότερο τραυματισμένους, όπως γυναίκες αγνοουμένων, που βρίσκονταν στην κεφαλή της πορείας, μεταξύ αυτών και την Γκάντις Μαρίν, ΓΓ του ΚΚ Ζιλής, που έφταναν εκεί από διάφορους δρόμους. Καταφέραμε, λοιπόν, να συγκεντρωθούμε και πάλι. Εκεί ήταν και η δικηγόρος Χούλια Ορκέτα, πρόεδρος της Εθνικής Συνέλευσης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και η Γκλάντις Μαρίν σε εκπροσώπηση των πολιτικών κομμάτων. Το λόγο πήρε κατ' αρχήν η Χούλια Ορκέτα και όταν πήρε το μικρόφωνο η Γκλάντις Μαρίν ξεσπάει η δεύτερη επίθεση με ρίψη δακρυγόνων, νερού και τις ειδικές μονάδες να διεισδύουν μέσα στη συγκέντρωση. Σ' αυτές τις συνθήκες σκορπίσαμε και τρέχοντας από διάφορους δρόμους, φτάσαμε στο νεκροταφείο, όπου υπάρχει ένα μνημείο για τους 3.000 αγνοούμενους φυλακισμένους. Ολοι οι δρόμοι ήταν πολιορκημένοι, παντού έπεφταν δακρυγόνα - χρησιμοποιήθηκαν και απαγορευμένα, πολύ ισχυρά αέρια που προκαλούν στομαχικές και ψυχικές διαταραχές - ενώ οι αστυνομικές δυνάμεις χτυπούσαν τον κόσμο, κυρίως τους νέους, χωρίς να συλλαμβάνουν κανέναν. Εμείς χαρακτηρίζουμε αυτές τις πρακτικές ως "έγχυση" του συνδρόμου της τρομοκρατίας, μία παλιά τακτική, πολύ γνωστή στην εποχή του Πινοτσέτ. Ολα αυτά τα καταγγείλαμε σε ραδιοφωνικές εκπομπές το απόγευμα της ίδιας μέρας, ενώ προχωρήσαμε, μέσω της Εκκλησίας, και σε καταγγελία στην Επιτροπή για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα του ΟΗΕ, καθώς και στο Παγκόσμιο Συμβούλιο της Εκκλησίας στη Γενεύη.

- Ωστόσο, γνωρίζουμε ότι τρεις άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Υπήρξε συνέχεια;

- Ναι, το βράδυ της ίδιας μέρας, στις φτωχογειτονιές του Σαντιάγκο όπου είχαμε την πιο άγρια καταστολή και τους τρεις νεκρούς. Γύρω από το Σαντιάγκο βρίσκονται οι λαϊκές, εργατικές συνοικίες, όπου στην περίοδο της δικτατορίας αναπτύχθηκε η μεγαλύτερη αντίσταση. Και φυσικά η δυσαρέσκεια και η οργή για τις νέες αδικίες που πλήττουν κυρίως τους πιο φτωχούς, τους άνεργους, τους αποκλεισμένους στη Χιλή ήταν αυτό που τους οδήγησε να οργανωθούν με το δικό τους τρόπο, στήνοντας οδοφράγματα, κλείνοντας δρόμους, ενώ έφταναν οι ειδικές δυνάμεις καταστολής και δημιουργήθηκε εκεί αυτό που τον καιρό της δικτατορίας ήταν η εθνική διαμαρτυρία. Από τη μία πλευρά ο λαός απάντησε με αυτόν τον μη βίαιο τρόπο, και από την άλλη οι δυνάμεις καταστολής με τον γνωστό πια τρόπο, πυροβολώντας και σκορπώντας τον τρόμο, ενώ τα ελικόπτερα πετούσαν με αναμμένους προβολείς πάνω από τις συνοικίες, ώστε ο κόσμος τρομοκρατημένος να κλειστεί στο σπίτι. Η γνωστή πάντα εικόνα. Η ίδια εικόνα, ίσως όχι τόσο έντονα όσο στο Σαντιάγκο, υπήρχε και σε εργατικές συνοικίες της Κονσεπσιόν και σε ολόκληρο το λιμάνι Βαλπαραϊσο, όπου οι φοιτητικές ενώσεις και των 6 πανεπιστημίων της πόλης πρωτοστάτησαν στις συγκεντρώσεις.

Τρεις νεκροί, λοιπόν, 50 τραυματίες, τρεις από τους οποίους πολύ σοβαρά, με τραύματα από πυροβολισμούς στο κεφάλι, είναι ο απολογισμός των δραματικών επεισοδίων της 11ης του Σεπτέμβρη. Η πιο δραματική περίπτωση είναι αυτή της 24χρονης Κλαούντια Λόπες, η οποία δολοφονήθηκε πισώπλατα, ενώ ένας αξιωματικός απειλούσε όποιον πλησίαζε για να βοηθήσει πυροβολώντας στον αέρα. Τελικά μετά από μισή ώρα τη μετέφερε ένα πυροσβεστικό. Ηταν μία δολοφονία.

Αλλο ένα φοβερό γεγονός, που θυμίζει την κτηνωδία και τη βία επί Πινοτσέτ, εννιά χρόνια από τη μεταβατική διαδικασία, είναι ότι παρουσιάστηκε το νεκρό σώμα ενός νεαρού ως "αγνώστων στοιχείων". Αυτόν τον νεαρό τον πυροβόλησαν σε μία συνοικία, τον μετέφεραν ετοιμοθάνατο σε ένα πυλώνα υψηλής τάσης, φυσικά για να τον κατηγορήσουν ότι ήθελε να τοποθετήσει εκρηκτικά. Αυτή η περίπτωση είναι πιο λεπτή, γιατί εδώ αντιμετωπίζουμε πια μία τακτική, όχι μόνο στην ουσία, εγκληματικού χαρακτήρα, αλλά και που οδηγεί σε μία κατάσταση η οποία θα άγγιζε, πια, τα όρια της βίαιης εξαφάνισης ατόμων. Και αυτό το θεωρούμε ιδιαίτερα σοβαρό, ακόμα περισσότερο έχοντας υπόψη μας τις δηλώσεις του Προέδρου της Χιλιανής Δημοκρατίας, όπου διέψευσε όλα αυτά τα γεγονότα, ενώ διαχέει μέσω των πρεσβειών μας, ιδιαιτέρως στις χώρες της ΕΕ, ένα πλέγμα αμφιβολιών μην αναγνωρίζοντας αυτές τις εγκληματικές ενέργειες και με μία εκστρατεία, κυρίως μέσω της τηλεόρασης, διαστρεβλώνει τα πραγματικά γεγονότα. Εδώ ταιριάζει η χιλιανή παροιμία "ο κλέφτης πίσω από το δικαστή" - κατά το ελληνικό "φωνάζει ο κλέφτης να φύγει ο νοικοκύρης".

Μετά από αυτά τα γεγονότα η Εθνική Συνέλευση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα από τη μία πλευρά και το Κομμουνιστικό Κόμμα από την άλλη, καθώς και θρησκευτικές οργανώσεις σε διεθνές επίπεδο, αποφασίσαμε να προχωρήσουμε σε τρεις κινήσεις, ώστε να μην επιτρέψουμε να περάσουν έτσι αυτές οι δολοφονίες.

Πρώτον να υποβάλουμε μήνυση στο δικαστήριο ενάντια στον υπουργό Εσωτερικών, κάτι που έγινε ήδη. Δεύτερον να ζητήσουμε έναν έκτακτο υπουργό - στη Χιλή αυτός είναι ένας αξιωματούχος του δικαστηρίου με πλήρη εξουσιοδότηση για επιθεωρήσεις και σε βάθος έρευνες, στην περίπτωση αυτή, ακόμα και στις αστυνομικές δυνάμεις που έδρασαν στις 11 του Σεπτέμβρη. Και τρίτον να καταγγείλουμε στους οργανισμούς για τα ανθρώπινα δικαιώματα, στα αριστερά πολιτικά κόμματα, στις οργανώσεις που υπερασπίζονται τη ζωή, στις Εκκλησίες καθώς και όλες τις οργανώσεις και τα άτομα καλής θέλησης, ότι στη Χιλή μπήκαμε σε μία εποχή, όπου έχουμε μία νέα κουλτούρα του θανάτου, μία προσβολή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπου διαπράττονται εκ νέου αδιάκριτα εγκλήματα και δολοφονίες.

- Διαβάσαμε στον Τύπο ότι όλες οι πολιτικές δυνάμεις στη Χιλή έχουν συμφωνήσει - συμπεριλαμβανομένου και του πρώην δικτάτορα Πινοτσέτ - προκειμένου να επιτύχουν τη "συμφιλίωση", να μετατρέψουν τις επετειακές εκδηλώσεις για το πραξικόπημα σε "Μέρα Εθνικής Ενότητας", που θα γιορτάζεται από την επόμενη χρονιά κάθε πρώτη Δευτέρα του Σεπτέμβρη. Τι λέτε πάνω σε αυτό;

- Προσωπικά, θα σας απαντούσα με καθαρά πολιτικούς όρους τι σημαίνει αυτό το επαίσχυντο γεγονός και αυτή η δυσοίωνη στάση της κυβέρνησης να προδώσει τα ιδανικά για τα οποία αγωνιστήκαμε όλοι μας. Πρώτον, οι αναγνώστες σας θα πρέπει να ξέρουν ότι το παρόν Σύνταγμα τέθηκε σε ισχύ το 1980 - όπου τα όργανα καταστολής του Πινοτσέτ οργίαζαν - και ενώ παραβιάζονταν παράφορα τρία, τέσσερα βασικά πολιτικά δικαιώματα που ισχύουν διεθνώς. Οπως νοθεία της εκλογικής διαδικασίας μέσω "κλειστών" εκλογικών καταλόγων, δεν υπήρχε Κοινοβούλιο, δεν υπήρχε ελευθερία της έκφρασης και με τη μυστική αστυνομία να κρατάει φυλακισμένους και να υποβάλει σε βασανιστήρια πάνω από 400 αγωνιστές. Οπότε αυτό το Σύνταγμα όχι μόνο είναι ηθικά παράνομο, αλλά και απαράδεκτο.

Τα Ηνωμένα Εθνη συστήσανε, λοιπόν, στη χιλιανή κυβέρνηση να προχωρήσει σε αλλαγές και, στο μέτρο του δυνατού, να αναθεωρηθεί το παρόν Σύνταγμα. Αυτό και μόνο προβάλλει το ανάξιο της πράξης να μετατραπούν οι επετειακές εκδηλώσεις για το πραξικόπημα σε "Μέρα Εθνικής Ενότητας". Υπάρχουν ακόμα και τρεις πολύ σημαντικοί λόγοι, θα έλεγα ηθικής τάξης.

Πρώτον, όλοι στη Χιλή συμφωνούμε ότι πρέπει να υπάρξει μία διαδικασία εθνικής συμφιλίωσης και ότι πρέπει να επιτευχθεί η εθνική ενότητα και φυσικά δεν επιθυμούμε και άλλες δολοφονίες και βασανιστήρια. Τίποτε από όλα αυτά δεν έχει γίνει.

Δεύτερον, δεν έχει καταδικαστεί κανένας ένοχος για τις δολοφονίες και τα βασανιστήρια που διαπράχτηκαν στη δικτατορία, καθώς ισχύει ένας νόμος για την ατιμωρησία τους, ο "νόμος για την αμνηστία". Ο μόνος κρατούμενος αξιωματικός είναι ο στρατηγός Κοντρέρα που διηύθυνε την DINA, τις μυστικές υπηρεσίες επί Πινοτσέτ, και κατηγορήθηκε όχι για τα άπειρα εγκλήματα που διέπραξε η DINA στη χώρα, αλλά για τη δολοφονία του πρώην συμβούλου του Προέδρου Αλιέντε, Ορλάντο Λετελιέρ στις ΗΠΑ.

Και τρίτον αυτή η διαβολική μασκαράτα που εκτυλίσσεται στην Εθνική Γερουσία, όπου οι πρωταγωνιστές είναι από τη μία πλευρά η Δεξιά του Πινοτσέτ και από την άλλη η κυβέρνηση που πρόδωσε τη διαδικασία μετάβασης στη δημοκρατία, και εν μέσω αυτών η έδρα του ισόβιου γερουσιαστή Πινοτσέτ. Οι μεγάλοι απόντες είναι τα πολιτικά κόμματα της Αριστεράς, οι οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι νεολαιίστικες οργανώσεις που συνεχίζουν να απαιτούν δύο βασικά πράγματα για την εθνική ενότητα: την αλήθεια για τις αποτρόπαιες δολοφονίες και τα βασανιστήρια και δικαιοσύνη. Αρα, λοιπόν, η απόφαση να μετατραπούν οι επετειακές εκδηλώσεις για το πραξικόπημα σε "Μέρα Εθνικής Ενότητας" δεν είναι παρά ένα νέο βροντερό ΝΑΙ στη στρατηγική που χάραξε το Στέιτ Ντιπάρτμεντ γι' αυτήν την τόσο μικρή, αλλά, ταυτόχρονα, τόσο σημαντική χώρα για τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, γεγονός που έχει αντίκτυπο στην υπόλοιπη Λατινική Αμερική.

Συνεπώς, δεν ισχύει ότι όλες οι πολιτικές δυνάμεις συμφώνησαν να γιορτάζουν κάθε Σεπτέμβρη τη "Μέρα Εθνικής Ενότητας". Αυτοί που συμφώνησαν είναι οι κυβερνώντες, το μεγάλο κεφάλαιο και οι βαθιά νυχτωμένοι φασίστες που δεν καταφέρνουν να πειστούν ότι σήμερα πια ο Πινοτσέτ είναι εκτός Ιστορίας και ότι, βεβαίως, θα έπρεπε να είναι και εκτός της χιλιανής Γερουσίας.

- Τον επόμενο χρόνο, το Νοέμβρη, θα πραγματοποιηθούν στη Χιλή προεδρικές εκλογές. Πώς διαμορφώνεται, κάτω από αυτές τις συνθήκες, το προεκλογικό κλίμα και τι απάντηση προσδοκά να δώσει το προοδευτικό κίνημα;

- Κατ' αρχήν να πω ότι το Σύνταγμα της χώρας, που περιέγραψα πιο πάνω, έχει φροντίσει για όλα. Βάσει του Συντάγματος του 1980 ισχύει ένα διεδρικό σύστημα, δηλαδή μόνο δύο υποψήφιοι, δύο μεγάλων συνασπισμών, έχουν πραγματικές πιθανότητες να εκλεγούν. Οι εκλογές πραγματοποιούνται σε δύο γύρους. Συνεπώς στις εκλογές του επόμενου χρόνου θα υπάρχουν, σίγουρα, τρεις υποψήφιοι, ο ένας θα είναι της φιλελεύθερης Δεξιάς, που θα μπορούσε να είναι ή ο Χοακίν Λαβίν που εκπροσωπεί τη στρατοκρατική Δεξιά ή ο Σεμπαστιάν Πινιέρα που εκπροσωπεί την πιο φιλελεύθερη, ανανεωμένη Δεξιά. Υποψήφιος του άλλου μεγάλου συνασπισμού, της "Συναίνεσης των Κομμάτων για τη Δημοκρατία" -είναι στην κυβέρνηση τα τελευταία εννέα χρόνια - θα είναι ή ο Ανδρές Σαλδία του Κόμματος της Χριστιανοδημοκρατίας ή ο Ρικάρδο Λάγο του Σοσιαλιστικού Κόμματος της χιλιανής Σοσιαλδημοκρατίας.

Από την άλλη πλευρά δημιουργήθηκε το "Πλατύ Μέτωπο", όπου συμμετέχουν οι κομμουνιστές, οι πράσινοι, χριστιανοί και ανεξάρτητοι - οι τελευταίοι είναι πλειοψηφία, καθώς μόνο το 28% των Χιλιανών είναι μέλη κάποιου κόμματος - και αποφασίστηκε ότι υποψήφια θα είναι η Γκλάντις Μαρίν, Γενική Γραμματέας του ΚΚ Χιλής.

Δημιουργήσαμε αυτό το Μέτωπο με μεγάλες προσδοκίες και αυτό για δύο λόγους: Πρώτον, από τις 17 φοιτητικές ομοσπονδίες, τις 15 τις ελέγχει η Αριστερά, αυτή η Αριστερά που αντιτίθεται στο νεοφιλελεύθερο μοντέλο και αναζητεί εναλλακτική λύση στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία. Πρώτη μεταξύ αυτών η Ομοσπονδία Φοιτητών της Χιλής στην οποία ανήκει και η Μαρισόλ Πράο, μέλος της Κομμουνιστικής Νεολαίας της Χιλής, που έλαβε ένα 67% στις φοιτητικές εκλογές του σημαντικότερου πανεπιστημίου της Χιλής. Ενα δεύτερο που πρέπει να λάβουμε υπόψη σε αυτήν την εκλογική εκστρατεία, που έχει ήδη ξεκινήσει στη Χιλή, είναι ότι η Γκλάντις Μαρίν ήταν υποψήφια γερουσιαστής στις εκλογές τον περασμένο χρόνο. Το Κομμουνιστικό Κόμμα και η λίστα της Αριστεράς ανέβαινε συνεχώς μετά τη δικτατορία, πετυχαίνοντας σε εθνικό επίπεδο ένα 6,5-6,8%. Η Γκλάντις Μαρίν, ακολουθώντας πάντα την ίδια τακτική, δηλαδή, να συμπορεύεται και να συνεργάζεται με ανεξάρτητους, πράσινους και χριστιανούς, να κοιτάζει με ιδιαίτερη προτίμηση προς τους νέους και τους οικονομικά ασθενέστερους, κατάφερε να αποσπάσει το 15,8% των ψήφων στην εκλογική της περιφέρεια, υπερδιπλασιάζοντας το ποσοστό που πέτυχε η λίστα της Αριστεράς σε εθνικό επίπεδο, το 7%.

Εμείς, λοιπόν, λέμε πως αν με την Γκλάντις Μαρίν καταφέρναμε να πλησιάσουμε το ποσοστό της που πέτυχε πέρσι ή από το 7% ανεβαίναμε στο 10%, αυτό θα ήταν πραγματικά, για ολόκληρη τη Λατινική Αμερική, ένα νέο παράδειγμα και ένα εκπληκτικό αποτέλεσμα. Ας μην ξεχνούμε ότι οι προεδρικές εκλογικές εκστρατείες κερδίζονται με βάση δύο στοιχεία που εμείς δεν έχουμε. Πρώτον τεράστιες επενδύσεις, χιλιάδες εκατομμύρια δολάρια, και δεύτερον αυτές οι εκλογές κερδίζονται και μέσω της τηλεόρασης και εμείς δεν έχουμε τηλεοπτικό κανάλι. Να πω ακόμα ότι η επιτυχία του 15,8% της Γκλάντις Μαρίν έχει επιφέρει έναν εκνευρισμό στους αντικομμουνιστικούς, τους φασιστικούς κύκλους, και γιατί να μην το πούμε και στην ίδια την κυβέρνηση. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι κάποια στιγμή, τώρα ίσως δεν το διακρίνουμε, οι στρατοκρατικοί κύκλοι της Δεξιάς, οι μυστικές υπηρεσίες και φυσικά, όπως άλλωστε αποδεδειγμένα το συνηθίζει, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, θα εξαπολύσουν μία καμπάνια τρόμου ή, σε κάποιες περιοχές, θα οδηγήσουν την εκλογική εκστρατεία σε σκηνές μεγάλης βίας, με στόχο να διχάσουν, να συγχύσουν και να τρομοκρατήσουν αυτόν το λαό με την πρόσφατη εμπειρία της 17χρονης δικτατορίας. Με αυτά τα δεδομένα είμαστε προετοιμασμένοι για μία πολύ δύσκολη μεν, αλλά πολύ ελπιδοφόρα για μας εκλογική εκστρατεία, που ευελπιστούμε να οδηγήσει σε ακόμα μεγαλύτερη συσπείρωση των προοδευτικών δυνάμεων μέσα από το "Πλατύ Μέτωπο" που ήδη ανέφερα.

Εμείς, κομμουνιστές, πράσινοι, ανεξάρτητοι, χριστιανοί έχουμε δεσμευτεί - το θεωρούμε σαν ηθική εντολή - να καταγγείλουμε διεθνώς, κυρίως στις χώρες της ΕΕ, ότι η Χιλή ξαναμπήκε στο δρόμο της καταστολής και του θανάτου και ότι εγκαινιάστηκε εκ νέου η κουλτούρα του θανάτου που επέβαλε η κυβέρνηση, μία κυβέρνηση υποταγμένη, εξ ολοκλήρου, στις επιταγές του μεγάλου κεφαλαίου, του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας, ενώ εγκατέστησε στη Γερουσία - γεγονός απαράδεκτο - το δικτάτορα που βομβάρδισε το Προεδρικό Μέγαρο και διέλυσε το Κοινοβούλιο. Κάνουμε, λοιπόν, έκκληση στη δημοκρατική, επαναστατική συνείδηση των αριστερών δυνάμεων και κινημάτων στην Ευρώπη για να μας βοηθήσουν να καταγγείλουμε αυτά που συμβαίνουν στη χώρα μας.

Κλείνοντας θα ήθελα να εκφράσω τη μεγάλη μου χαρά που μου δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσω από κοντά, μέσα από επαφές που είχα με το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας και άλλα πολιτικά κόμματα, με συνδικαλιστικές και γυναικείες οργανώσεις, τον τόσο ζεστό και αλληλέγγυο ελληνικό λαό.

"Διαπιστώνω πως η Ελλάδα έχει τη Χιλή στην καρδιά της", όπως έλεγε και ο ποιητής μας Πάμπλο Νερούντα.

Γιάννα ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΗ