Στα πρόθυρα της κατάρρευσης, πριν καν τεθεί σε εφαρμογή, βρίσκεται η πρόσφατη, "ενδιάμεση" όπως χαρακτηρίστηκε από τους εμπνευστές της, ισραηλινο-παλαιστινιακή συμφωνία, η οποία παρουσιάστηκε ως ιδανική λύση στο 19μηνο αδιέξοδο που ταλάνιζε την "ειρηνευτική συμφωνία" στη Μέση Ανατολή. Ούτε μία βδομάδα μετά την υπογραφή του κειμένου, που επεξεργάστηκε και "πρότεινε" με επιμονή η αμερικανική διπλωματία στο Μέριλαντ των ΗΠΑ, οι σχέσεις Ισραηλινών και Παλαιστινίων βρίσκονται και πάλι σε κρίση. Μάλιστα, οι δύο συνυπογράφοντες, Γιασέρ Αραφάτ και Μπέντζαμιν Νετανιάχου, οι οποίοι είχαν σπεύσει να εκφράσουν την ικανοποίησή τους για όσα ο καθένας από την πλευρά του εκτιμά ότι κέρδισε μέσω της ενδιάμεσης συμφωνίας, βρίσκονται, τώρα, αντιμέτωποι με έντονες αντιδράσεις στο εσωτερικό των αυτόνομων παλαιστινιακών περιοχών και του Ισραήλ, αντίστοιχα. Είναι ειρωνικό, αλλά για πρώτη φορά Αραφάτ και Νετανιάχου, με τόση "σύμπνοια", χαμηλώνουν τους τόνους της μεταξύ τους αντιπαράθεσης και προσπαθούν με νύχια και με δόντια να υπερασπιστούν μια συμφωνία και να δικαιώσουν την εγγυήτριά της, Ουάσιγκτον, που φυσικά δεν παύει να είναι πανταχού παρούσα.

Την, ήδη, τεταμένη κατάσταση όξυνε ακόμη περισσότερο η βομβιστική επίθεση με παγιδευμένο αυτοκίνητο ενάντια σε σχολικό, που εκτελούσε τη διαδρομή ανάμεσα σε δύο εβραϊκούς οικισμούς στη Λωρίδα της Γάζας, την Πέμπτη το μεσημέρι. Η εξτρεμιστική οργάνωση "Χαμάς" ανέλαβε την ευθύνη της επίθεσης που προκάλεσε το θάνατο ενός Ισραηλινού στρατιώτη και του Παλαιστίνιου κομάντο αυτοκτονίας, ενώ τραυματίστηκαν άλλοι 3 Ισραηλινοί και 4 Παλαιστίνιοι. Η αντίδραση της παλαιστινιακής Αστυνομίας υπήρξε άμεση: συνελήφθησαν μέλη αλλά και επιφανή στελέχη της εξτρεμιστικής ισλαμιστικής οργάνωσης, ενώ, σε μια πρωτοφανή κλιμάκωση της ενδοπαλαιστινιακής αντιπαράθεσης, τέθηκε σε κατ' οίκον περιορισμό ο θρησκευτικός ηγέτης της "Χαμάς", τετραπληγικός Σεϊκ Αχμέντ Γιασίν, ο οποίος μόλις πριν από ένα χρόνο απελευθερώθηκε από τις ισραηλινές φυλακές.

Η απόφαση αυτή του Παλαιστινίου ηγέτη, που συνοδεύτηκε από μία, άνευ προηγουμένου, λεκτική επίθεση κατά της "Χαμάς", καθώς ο Γιασέρ Αραφάτ υποστήριξε ότι οι υπεύθυνοι της επίθεσης στη Λωρίδα της Γάζας "επιδιώκουν να βλάψουν τα εθνικά συμφέροντα του παλαιστινιακού λαού", μοιάζει να ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο στα αυτόνομα παλαιστινιακά εδάφη. Κατά τη διάρκεια του 19μηνου τέλματος στην ισραηλινο-παλαιστινιακή "ειρηνευτική διαδικασία", ο Παλαιστίνιος ηγέτης, παρά τις ισραηλινές πιέσεις, είχε αποφύγει να αντιπαρατεθεί τόσο άμεσα με τον θρησκευτικό ηγέτη της "Χαμάς", είχε εξαντλήσει τη δράση της παλαιστινιακής Αστυνομίας σε χαμηλό στελεχικό επίπεδο και δεν έλειψαν οι φορές που προσπάθησε να ανοίξει διάλογο με την εξτρεμιστική ισλαμιστική οργάνωση, επιχειρώντας να γεφυρώσει τις όποιες διαφορές εμφανίζονταν στους κόλπους της παλαιστινιακής κοινωνίας, στην οποία η "Χαμάς" έχει, εδώ και καιρό, αρχίσει να κερδίζει έδαφος, εκμεταλλευόμενη τη λαϊκή δυσαρέσκεια για το παρατεταμένη αδιέξοδο. Εντούτοις, οι τελευταίες εξελίξεις δείχνουν ότι ο Γιασέρ Αραφάτ είναι αποφασισμένος, τουλάχιστον προς στιγμήν, να υπηρετήσει πιστά τα όσα υπέγραψε στην Ουάσιγκτον και φυσικά δεν μπορεί κανείς να μη λάβει υπόψη του ότι το συντονισμό της πάταξης της δράσης των εξτρεμιστών έχει αναλάβει, σύμφωνα με τη συμφωνία του Μέριλαντ, η ίδια η CIA.

Από την άλλη πλευρά, δύσκολες ώρες περνά και ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου, ο οποίος από την πρώτη στιγμή που πάτησε το πόδι του στο Ισραήλ, επιστρέφοντας από τις ΗΠΑ, δέχεται αλλεπάλληλες επιθέσεις τόσο από Εβραίους εποίκους και ακροδεξιούς συγκυβερνώντες του, όσο και από μέλη του ίδιου του κόμματός του, Λικούντ. "Προδότη" αποκαλούν τον Ισραηλινό πρωθυπουργό οι Εβραίοι έποικοι, οι οποίοι τον στήριξαν σθεναρά κατά την προεκλογική εκστρατεία του, πιστεύοντας στην αδιάλλακτη στάση που διατεινόταν ότι θα κρατήσει απέναντι στους Παλαιστινίους. Με απόσυρση της υποστήριξής τους από την κυβέρνηση απειλούν τα ακροδεξιά θρησκευτικά κόμματα του κυβερνητικού συνασπισμού, ενώ, τουλάχιστον, 5 υπουργοί αρνούνται να υποστηρίξουν τη συμφωνία του Μέριλαντ. Σκληρή κριτική στον Ισραηλινό πρωθυπουργό ασκούν και μέλη του Λικούντ, όπως ο πρώην υπουργός Μπένι Μπεγκίν, που δήλωνε ότι "μια τέτοια καταστροφική συμφωνία για το Ισραήλ θα μπορούσε να υπογραφτεί μόνο από το κόμμα του Λικούντ υπό την ηγεσία του Νετανιάχου".

Σανίδα σωτηρίας για τον Ισραηλινό πρωθυπουργό είναι η ψήφος του αντιπολιτευτικού Εργατικού Κόμματος, που κατέστησε σαφές ότι θα παράσχει στον Μπέντζαμιν Νετανιάχου τη στήριξη που χρειάζεται για την έγκριση της "ενδιάμεσης" συμφωνίας από την Κνεσέτ (Βουλή), σε μια συζήτηση που αναβλήθηκε επ' αόριστον την Πέμπτη. Εντούτοις, η ανακούφιση του Ισραηλινού πρωθυπουργού δεν μπορεί παρά να είναι βραχυπρόθεσμη, καθώς μέχρι το τέλος του χρόνου θα πρέπει να εγκριθεί από το Κοινοβούλιο ο προϋπολογισμός, για τον οποίο χρειάζεται τις ψήφους 61 από τους 120 βουλευτές της Κνεσέτ. Με τους ακροδεξιούς συγκυβερνώντες του δυσαρεστημένους και το Εργατικό Κόμμα αρνούμενο να ψηφίσει τον προϋπολογισμό, είναι πραγματικά απορίας άξιο με ποιο τρόπο ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου θα καταφέρει να διατηρηθεί στα ηνία της διακυβέρνησης της χώρας.

Σε βοήθεια των δύο "εταίρων" έχει σπεύσει, φυσικά, η Ουάσιγκτον. Αμερικανοί αξιωματούχοι βρίσκονται, ήδη, στην περιοχή για να επεξεργαστούν τις τελευταίες λεπτομέρειες εφαρμογής της συμφωνίας του Μέριλαντ, ενώ οι ΗΠΑ εμφανίζονται πρόθυμες να στηρίξουν ακόμη και οικονομικά την ευόδωση του σκοπού τους. Μέσα στην επόμενη βδομάδα ο Ισραηλινός υπουργός Εξωτερικών Αριέλ Σαρόν αναμένεται στην αμερικανική πρωτεύουσα, όπου θα έχει συνομιλίες με την Αμερικανίδα ομόλογό του σχετικά με το τελικό χρηματικό ποσό που θα διαθέσει το αμερικανικό Κογκρέσο στο Ισραήλ για να υλοποιήσει την απομάκρυνση των στρατευμάτων του από τη Δυτική Οχθη. Το ακριβές μέγεθος της έκτακτης αυτής οικονομικής βοήθειας δεν έχει καταληχθεί, αλλά, σύμφωνα με πληροφορίες, κυμαίνεται, περίπου, στα 500 εκατομμύρια δολάρια, τα οποία η ισραηλινή κυβέρνηση προτίθεται να δαπανήσει στην κατασκευή προστατευτικών έργων στην περίμετρο των εβραϊκών οικισμών, που θα παραμείνουν ανάμεσα σε εδάφη ελεγχόμενα από τους Παλαιστινίους μετά την αποχώρηση, και στη διαδικασία εκκένωσης των 11 στρατοπέδων που εδράζουν στα επίμαχα εδάφη. Η Ουάσιγκτον, μάλιστα, φέρεται διατεθειμένη να στηρίξει οικονομικά, εκτός από πρακτικά, μέσω της παρουσίας της CIA, και την Παλαιστινιακή Αρχή στην επιχείρηση πάταξης της δράσης των εξτρεμιστών ισλαμιστών.

Η αμερικανική διπλωματία εμφανίζεται αποφασισμένη να φέρει σε πέρας τη συμφωνία, που εκπόνησε η ίδια, και στην ουσία δεν αποτελεί παρά επαναδιατύπωση των αρχών του Οσλο. Η αποχώρηση του ισραηλινού στρατού από ένα, επιπλέον, 13% της Δυτικής Οχθης μέσα σε διάστημα 12 βδομάδων, κατά τις οποίες θα πρέπει να έχουν ληφθεί σαφή αυστηρά μέτρα κατά των εξτρεμιστών εκ μέρους της Παλαιστινιακής Αρχής υπό την καθοδήγηση της CIA, η κατασκευή ασφαλούς περάσματος για τους Παλαιστινίους ανάμεσα στη Λωρίδα της Γάζας και τη Δυτική Οχθη, η λειτουργία αεροδρομίου στη Γάζα, η απελευθέρωση 750 από τους 3.000 Παλαιστινίους κρατουμένους στις ισραηλινές φυλακές, η απάλειψη του εδαφίου της Χάρτας της ΟΑΠ που καλεί σε καταστροφή του Ισραήλ, είναι σημεία που, υποτίθεται, ότι είχαν καταληχθεί στο Οσλο και ότι θα έπρεπε να έχουν υλοποιηθεί μέχρι σήμερα.

Ακόμη και αν οι Αραφάτ και Νετανιάχου καταφέρουν να απαλύνουν τις εσωτερικές αντιδράσεις που αντιμετωπίζουν, ακόμη και αν επιτύχουν την εφαρμογή της "ενδιάμεσης" συμφωνίας του Μέριλαντ, η ένταση δεν πρόκειται να περιοριστεί και η όλη περιοχή θα κινδυνεύει να τιναχτεί στον αέρα ανά πάσα στιγμή. Κι αυτό γιατί και αυτή η συμφωνία, όπως και η πολυσυζητημένη συμφωνία του Οσλο, είναι γεμάτη από κενά, διφορούμενα σημεία και ασάφειες, που η κάθε πλευρά μπορεί να ερμηνεύει κατά βούληση και κατά τα συμφέροντα της στιγμής. Οι εμπλοκές στις ισραηλινο-παλαιστινιακές συνομιλίες αναμένονται αλλεπάλληλες, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της τρίτης και, όπως έχει προβλεφτεί, τελευταίας, φάσης των διαπραγματεύσεων, στην οποία θα πρέπει να ληχθεί το ζήτημα της Ιερουσαλήμ, του οριστικού καθεστώτος των παλαιστινιακών εδαφών, των οριστικών συνόρων των εδαφών αυτών, της επιστροφής των χιλιάδων Παλαιστινίων προσφύγων.

Τίποτα στις υπάρχουσες συμφωνίες δεν αφήνει ούτε καν να εννοηθεί ποιο μπορεί να είναι το μέλλον των δύο λαών, καθώς οι μέχρι σήμερα θέσεις τους για τα κομβικά αυτά θέματα είναι εκ διαμέτρου αντίθετες. Η ολοένα και εντονότερη αμερικανική παρουσία στην περιοχή, όχι πια διπλωματική αλλά και πρακτική όπως, ήδη, άρχισε με τη CIA, δεν μπορεί παρά να θεωρείται δεδομένη, καθώς η Ουάσιγκτον θα καλείται συνεχώς να "διαμεσολαβεί", να "γεφυρώνει" διαφορές και αντίθετες εκτιμήσεις σε σημεία που, υποτίθεται, έχουν συμφωνηθεί, να εκπονεί "ενδιάμεσες" συμφωνίες και να δίνει βραχύβιες "λύσεις", που θα της δίνουν τη δυνατότητα να επανέρχεται δριμύτερη και να επαναβεβαιώνει ολοένα και περισσότερο την απόλυτη κυριαρχία και τα συμφέροντά της στην περιοχή. Δεν μπορεί παρά να εθελοτυφλεί όποιος επιμένει να πιστεύει ότι η ισραηλινο-παλαιστινιακή "ειρηνευτική διαδικασία" έχει στόχο τη γαλήνια συμβίωση και συμφιλίωση δύο λαών, την ειρηνική συνύπαρξή τους, τη διασφάλιση της ηρεμίας των Ισραηλινών και την πραγματοποίηση του οράματος της παλαιστινιακής εθνικής ανεξαρτησίας και κυριαρχίας που ενέπνευσε την Ιντιφάντα.

Ελένη ΜΑΥΡΟΥΛΗ

ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ (του ανταποκριτή μας ΧΡ. ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ). -

Οι ενδιάμεσες αμερικανικές εκλογές της 3/11 (ονομάζονται έτσι γιατί διεξάγονται ανάμεσα σε δύο προεδρικές), για την ανάδειξη νέας Βουλής Αντιπροσώπων (435 μέλη - εκλέγονται όλα κάθε 2 χρόνια), του 1/3 της 100μελούς Γερουσίας (η θητεία σ' αυτό το Σώμα διαρκεί 6 χρόνια), 36 κυβερνητών πολιτειών (από τις ;;;;;;;;;;;;100 συνολικά), ορισμένων δημάρχων, δικαστών και άλλων τοπικών δημόσιων αξιωματούχων, θεωρούνται εξαιρετικής σημασίας. Για το λόγο αυτό, τόσο το ΚΚ ΗΠΑ, όσο και το συνδικαλιστικό και γενικότερα το προοδευτικό κίνημα διεξήγαγαν εντατική καμπάνια, για να πείσουν τους ψηφοφόρους να μην παραλείψουν να ασκήσουν το ύψιστο αυτό χρέος τους.

Ενδεικτικός είναι σχετικά ο τίτλος του άρθρου του εθνικού προέδρου του ΚΚ ΗΠΑ, Γκας Χολ, που δημοσιεύτηκε (10/10) πρωτοσέλιδο στο όργανό του, "People's Weekly World" (PWW), με τον προτρεπτικό τίτλο "ΕΚΛΟΓΕΣ 1998. ΨΗΦΙΣΤΕ ΣΤΙΣ 3 ΝΟΕΜΒΡΗ! Η ΖΩΗ ΣΑΣ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟ".

Στο άρθρο του, ο Γκ. Χολ, αφού υπογράμμιζε ότι τους τελευταίους λίγους μήνες η πολιτική και εκλογική σκηνή μετατοπίστηκε ακόμα περισσότερο προς τα δεξιά, εξαιτίας της απόφασης της Δικαστικής Επιτροπής του Κογκρέσου για την παραπομπή σε δίκη και τη συνακόλουθη καθαίρεση του Προέδρου Μπιλ Κλίντον, λόγω των ερωτικών επιδόσεών του, προειδοποιούσε πως μια αύξηση της ρεπουμπλικανικής πλειοψηφίας στο Κογκρέσο και το δικαίωμα του "βέτο" που θα αποκτούσε στη Γερουσία το ίδιο κόμμα θα είχαν ως αποτέλεσμα μιαν οξύτερη μεταστροφή προς τα δεξιά της πολιτικής πορείας της χώρας. "Γι' αυτό το λόγο", πρόσθετε, "αυτές οι εκλογές διαφέρουν από τις άλλες. Οι κίνδυνοι είναι μεγαλύτεροι. Οι πολιτικές, οι δυνάμεις και τα θέματα, κάνουν αυτές τις εκλογές ίσως τις σημαντικότερες στην αμερικανική Ιστορία".

Εξάλλου, στο ίδιο φύλλο, σε κύριο άρθρο του το "PWW" ανέφερε ότι, ενώ οι Ρεπουμπλικάνοι συνεχίζουν τη φανατική εξόρμησή τους για την εκδίωξη του Προέδρου Κλίντον, "η παγκόσμια οικονομική κρίση πλησιάζει ολοένα περισσότερο, τόσο που ακόμα και οι ηγέτες της Γουόλ Στριτ προειδοποιούν ότι ο κόσμος μπορεί να βυθιστεί σε μια μεγάλη ύφεση. Συμμεριζόμαστε την ανησυχία τους".

Παρατηρούσε κατόπιν: "Οι ΗΠΑ δεν είναι - δεν μπορούν να είναι - μια όαση ευημερίας μέσα σ' αυτή την οικονομική έρημο. Η κρίση δεν έχει τίποτα να κάνει με τη γεωγραφία. Αποτελεί μια κρίση - μια έμφυτη άποψη - του καπιταλιστικού συστήματος. Εχει ήδη πλήξει το σπίτι μας: η ανεργία αυξάνεται, τόνοι σταριού συσσωρεύονται γιατί δεν υπάρχουν αγοραστές, το τελειωμένο ατσάλι σκουριάζει στα ανοιχτά χωράφια του Σικάγου λόγω εισαγωγών".

Και αφού απαριθμούσε και τα άλλα δεινά της όλης κρίσης, το "PWW" υπογράμμιζε την ύψιστη ανάγκη καταψήφισης των Ρεπουμπλικανών. Διευκρίνιζε, όμως: "Αυτό δε σημαίνει να δώσουμε στους Δημοκρατικούς, περιλαμβανομένου του Προέδρου Κλίντον, καθαρό μητρώο. Αλλά μ' αυτό θέλουμε να πούμε ότι ο Κλίντον και οι άλλοι Δημοκρατικοί είναι πιο επιρρεπείς στη μαζική πίεση από όσο οι σκληροπυρηνικοί του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος".

Και θα χρειαστεί, συνέχιζε, "να ασκηθεί πίεση για να προστατευτεί η κοινωνική ασφάλιση, να αποκατασταθούν έστω κατώτατα ωφελήματα σε όσους αναγκάζονται να παίρνουν δημόσια βοήθεια, να χορηγηθεί χρήμα για ένα ομοσπονδιακό πρόγραμμα δημοσίων έργων, να εμποδιστούν οι παραπέρα αυθαίρετες παρεμβάσεις στη δημόσια εκπαίδευση".

"Δε θα είναι εύκολο", κατέληγε το άρθρο του "PWW", "αλλά θα είναι ευκολότερο - και αυτό είναι μεγάλη διαφορά".

Το ΚΚ ΗΠΑ κινήθηκε εντατικά σε όλη τη χώρα, για να διαφωτίσει όσο το δυνατόν ευρύτερες μάζες. Αναφέρουμε εδώ, μεταξύ άλλων, το εκλογικό πρόγραμμα, που μοίρασε πλατιά η οργάνωση του ΚΚ ΗΠΑ της πολιτείας του Ιλινόις, που έδρα της είναι το Σικάγο.

"Το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα", υπογραμμιζόταν σ' αυτό, "θέλει να πιστέψουμε ότι το κύριο θέμα στις επικείμενες εκλογές είναι ο ηθικός χαρακτήρας του Προέδρου Κλίντον. Πρόκειται για προπέτασμα καπνού (...).

Αν πετύχει στις 3 Νοέμβρη, θα είναι σε ισχυρότερη θέση να μπει στο Λευκό Οίκο το έτος 2000.

Ο λαός λέει: "Δε θα αποστρέψουμε από αυτό που είναι σημαντικό. Θα χρησιμοποιήσουμε την ψήφο μας στις 3 Νοέμβρη για να ηττηθεί η αντεργατική, ρατσιστική δεξιά συμμορία".

Το Κομμουνιστικό Κόμμα ολόψυχα υποστηρίζει οποιαδήποτε και όλες τις προσπάθειες για να αντικρουστεί η άκρα Δεξιά, τα νεοφασιστικά στοιχεία. Αλλά δεν μπορεί να σταματήσει εκεί.

Πιστεύουμε ότι είναι αναγκαίο - γρηγορότερα, παρά αργότερα - να συντριβεί η στραγγαλιστική χειρολαβή, που τα δύο κόμματα των μεγάλων επιχειρήσεων, οι Ρεπουμπλικανοί και οι Δημοκρατικοί, έχουν πάνω στο πολιτικό μας σύστημα.

Χρειαζόμαστε ένα πραγματικά ανεξάρτητο, αντιμονοπωλιακό, λαϊκό κίνημα και κόμμα, βασιζόμενο στην εργατιά και στους καταπιεζόμενους της χώρας μας.Ενα τέτοιο κόμμα θα αντιταχθεί στη δύναμη των μονοπωλιακών εταιριών, στις μεγάλες τράπεζες και στο στρατιωτικό βιομηχανικό σύμπλεγμα.

Το πρόγραμμά μας "Ο Λαός πριν από τα Κέρδη", που δώσαμε σε γενικές γραμμές εδώ, σας δίνει μια εικόνα για τα ζητήματα, για τα οποία παλεύουμε, περιλαμβανομένης της συνηγορίας μας υπέρ του σοσιαλισμού - μίας νέας κοινωνίας, όπου οι εργάτες θα βρίσκονται στο κάθισμα του οδηγού.

Παλεύουμε για όλα αυτά τα πράγματα όλο το χρόνο, όχι μόνο τον καιρό των εκλογών".

Απαραίτητο να αναφέρουμε εδώ είναι ότι τα εξτρεμιστικά ηγετικά στοιχεία του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος διαθέτουν έξαλλα φερέφωνα, όπως το "συντηρητικό" μηνιαίο περιοδικό "Weekly Standard", που ιδρύθηκε το 1995 από τον γνωστό μεγαλοεπιχειρηματία και μεγαλοεκδότη Ρούπερτ Μέρντοχ. Διευθυντής του είναι ο κάποτε "σοσιαλίζων" Ουίλιαμ Κρίστολ, που σήμερα φιγουράρει κάθε Κυριακή και στην τηλεόραση. Σ' όλο τον προεκλογικό χρόνο, ο Κρίστολ και το "Standard" είχαν κυριολεκτικά αφηνιάσει, παρακινώντας τους Ρεπουμπλικανούς υποψηφίους να ξεχάσουν κάθε άλλο ζήτημα και να αναμοχλεύουν συνέχεια τα περί ανηθικότητας του Κλίντον. "Αν κάνετε αυτό", τους συμβούλευαν, "θα θριαμβεύσετε το Νοέμβρη".

Χαρακτηριστικά, το Φλεβάρη το "Standard" είχε δημοσιεύσει μια προκλητική γελοιογραφία, που παρουσίαζε τον Κλίντον σαν σάτυρο στον κήπο του Λευκού Οίκου να "χουφτώνει" τη γυμνή Πόλα Τζόουνς και τη γυμνή Μόνικα Λεβίνσκι, περιβαλλομένων και από άλλες γυμνές γυναίκες ξαπλωμένες στους θάμνους ή πάνω σε μια κούνια, με τίτλο μόνο μια λέξη: "ΟΥΑΟΥ!".

Και όλα αυτά τα αισχρά, στα οποία "έπρεπε" να εμμείνουν οι Ρεπουμπλικανοί υποψήφιοι, για να "κερδίσουν" τις εκλογές, παρά τα τόσα και τόσα σοβαρότατα προβλήματα που μαστίζουν τη χώρα: πάνω από 40 εκατομμύρια ανθρώπων δε διαθέτουν υγειονομική ασφάλιση. Εκατομμύρια Αμερικανοί είναι άνεργοι ή υποαπασχολούμενοι, χωρίς τα απαραίτητα επιδόματα. Η υποδομή της χώρας καταρρέει - γέφυρες, δρόμοι, το δίκτυο ύδρευσης, τα σχολεία και η δημόσια στέγαση. Ωστόσο, αντί να αντιμετωπίσει όλες αυτές τις επείγουσες και άλλες λαϊκές ανάγκες, η ρεπουμπλικανική πλειοψηφία του 105ου Κογκρέσου τις αψήφησε, για να αναλώσει το χρόνο της στη "γαργαλιστική" αυτή σκανδαλοθηρία.

Και όχι μόνο αυτό. Στα μέσα του Οκτώβρη, ο Πρόεδρος Κλίντον και το Κογκρέσο συμφώνησαν πάνω στο νέο κρατικό προϋπολογισμό ύψους 1,7 τρισεκατομμυρίου δολαρίων, στον οποίο οι πολεμικές δαπάνες - σε μια ειρηνική περίοδο - είναι οι μεγαλύτερες σε όλο το διάστημα, αρχίζοντας από το 1985, όταν Πρόεδρος ήταν ο αχαλίνωτος πολεμοχαρής Ρόναλντ Ρίγκαν. Αυξήθηκε κατά 9 δισεκατομμύρια δολάρια, από τα 270 δισ. δολάρια, που είναι η δαπάνη αυτή στον τρέχοντα προϋπολογισμό.

Στη Νέα Υόρκη, ειδικότερα, τα πυρά των ψηφοφόρων στρέφονται κατά του Ρεπουμπλικανού γερουσιαστή Αλφόνς Ντ' Αμάτο, που επιδιώκει επανεκλογή. Αντίπαλός του είναι ο υποψήφιος του Δημοκρατικού Κόμματος, Τσαρλς Σούμερ, σήμερα μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων, του οποίου η θητεία ήταν θετική. Ο Ντ' Αμάτο, που αυτοπροβάλλεται ως "φίλος του λαού", είναι στην πραγματικότητα ένα από τα πιο δεξιά πρωτοπαλίκαρα, που κυριαρχούν σήμερα στο Κογκρέσο. Απόδειξη, όπως αποκάλυψαν οι "New York Times" (2/6), το ότι η Γουόλ Στριτ τον είχε βοηθήσει να συγκεντρώσει ως τότε 17 εκατομμύρια δολάρια για τη φετινή προεκλογική του εκστρατεία, ενώ ο Σούμερ και δύο Δημοκρατικοί γερουσιαστές κατήγγειλαν ότι ο Ντ' Αμάτο έλαβε από τον "Εθνικό Σύνδεσμο Οπλου" 36.000 δολάρια, ως εκλογική εισφορά, επειδή αντιτάχθηκε στον έλεγχο πώλησης όπλων στους πολίτες στη διάρκεια των 18 χρόνων του στη Γερουσία.

Ο Ντ' Αμάτο ποζάρει μάλιστα και σαν "φιλέλληνας", επικουρούμενος από κάποιους ομογενείς "λομπίστες", που ταυτίζουν τα υλικά συμφέροντά τους με τα δικά του. Πόσο, όμως, είναι τέτοιος το δείχνει ένα άρθρο του - στις αρχές αυτού του χρόνου - με τον τίτλο "Οι ελληνοτουρκικές εντάσεις και οι επιλογές των ΗΠΑ", στο οποίο έγραφε: "Ωστόσο, η γεωστρατηγική θέση της Τουρκίας σε μια κρίσιμη περιοχή, όπου η Ουάσιγκτον και η Αγκυρα έχουν ένα κοινό ενδιαφέρον για την ανάσχεση αντιπάλων καθεστώτων, υποστηρίζοντας την ισραηλινή ασφάλεια και εμποδίζοντας την επανεμφάνιση ενός δυναμικού στρατού του Ιράκ, ανυψώνει τη σπουδαιότητα της Αγκυρας στα μάτια των αναλυτών της εξωτερικής πολιτικής" των ΗΠΑ.

Στη διάρκεια της προεκλογικής αυτής περιόδου, το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα είχε συγκεντρώσει από εισφορές μονοπωλίων, κατά κύριο λόγο, 284 εκατομμύρια δολάρια. Οι εισφορές του Δημοκρατικού Κόμματος ήταν 174 εκατ. δολάρια, ή 110 εκατ. δολάρια λιγότερα.

Κλείνοντας, θα παραθέσουμε δύο συμβάντα, που δείχνουν και αυτά, με το δικό τους κωμικοτραγικό τρόπο, τι συμβαίνει και στον τομέα αυτόν στην υπερατλαντική επικράτεια.

Τη Δευτέρα 19/10, στη μικρή πόλη Μοντερέι της πολιτείας Τενεσί, ο υποψήφιος του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος για την πολιτειακή Γερουσία, Μπάιρον Λούπερ, 34 ετών, σκότωσε πυροβολώντας τον Δημοκρατικό αντίπαλό του, Τόμι Μπερκς, 58 ετών, που είχε θέσει υποψηφιότητα για επανεκλογή. Ηταν δημοφιλέστατος και η ανάδειξή του θεωρούνταν υπερβέβαιη. Σύμφωνα με τον πολιτειακό νόμο, μετά τη δολοφονία, το όνομα του δολοφόνου, που δεν έχει καταδικαστεί ακόμα και είναι φυλακισμένος, θα παραμείνει στα ψηφοδέλτια και μπορεί να ψηφιστεί. Προφανώς, ο δολοφόνος θεώρησε αποτελεσματικό τρόπο το να καρφώσει μια σφαίρα στο κεφάλι του αντιπάλου του, για να επικρατήσει αυτός...

Οσον αφορά τον νεκρό, οι ψηφοφόροι μπορούν να αναγράψουν στο ψηφοδέλτιο, στη θέση του δικού του, το όνομα της συζύγου του, Σαρλότ Μπερκς, και να την ψηφίσουν.

Το δεύτερο περιστατικό έχει ως εξής: Η υποψήφια του Δημοκρατικού Κόμματος για τη Βουλή των Αντιπροσώπων της Φλόριντα, Νταϊάν Ελις, από την πόλη Παλμ Χάρμπορ και βοηθός σε δικηγορικό γραφείο, έχει αντίπαλο τον Γκας Μπιλιράκη, γνωστότατο δικηγόρο της ίδιας πόλης και γιο του παλιού μέλους της Ομοσπονδιακής Βουλής στην Ουάσιγκτον, Μάικλ Μπιλιράκη.

Εδώ η Ντ. Ελις διατυμπάνιζε ότι ο Γκας Μπιλιράκης είναι νεκρός 3 χρόνια τώρα και ότι ο άνθρωπος που "εμφανίζεται" σαν αντίπαλός της είναι κάποιος άλλος, ονόματι Ντάνι Ντεβίτο, αφήνοντας την εντύπωση ότι μπορεί και να είναι ο φημισμένος ηθοποιός του Χόλιγουντ Ντάνι Ντεβίτο. Και όχι μόνον αυτό. Πιστεύει, ακόμα, πως ο βουλευτής Μάικλ Μπιλιράκης πληρώνει το πιο πάνω πρόσωπο για να εμφανίζεται σαν γιος του - ο οποίος, κατά την ίδια, είναι ΝΕΚΡΟΣ από τις 3 Σεπτέμβρη 1995!

Η πληροφορία της αυτή, έλεγε, προερχόταν από έναν ιδιώτη ερευνητή. Ο κόσμος, όμως, βλέπει κάθε μέρα στους δρόμους τον Γκας Μπιλιράκη να περπατά υγιέστατος - και μάλλον αυτόν θα ψηφίσει.

Η πρόεδρος της τοπικής οργάνωσης του Δημοκρατικού κόμματος, Νάνσι Ουίτμαν, δήλωσε έπειτα από το φιάσκο που δημιουργήθηκε από τις φοβερές φαντασιοπληξίες της υποψήφιάς του: Η Ντ. Ελις "δεν πρόκειται να κερδίσει σε διαγωνισμούς νοημοσύνης". Και της ζήτησε να απολογηθεί στον Μπιλιράκη. Αυτή απάντησε με μια "συγνώμη", επέμεινε, όμως, πως εξακολουθεί να πιστεύει ότι αντίπαλός της είναι κάποιος Ντάνι Ντεβίτο...

Η προχτεσινή έκρηξη στη Γάζα όξυνε τις δυσκολίες

Καθοριστικό ρόλο έπαιξαν οι ΗΠΑ στους όρους της συμφωνίας