Η Μαργαρίτα ντε Ρόχας, Κολομβιανή που έχει ξεριζωθεί από τον τόπο της από την κρατική τρομοκρατία, με γράμμα της στο πρακτορείο ειδήσεων "Νέα Κολομβία", κάνει μερικές ενδιαφέρουσες επισημάνσεις, όσον αφορά την προσπάθεια εύρεσης ειρηνικής λύσης στις ένοπλες συγκρούσεις μεταξύ του αντάρτικου κινήματος και του κολομβιανού στρατού καθώς και των παραστρατιωτικών οργανώσεων, που ταλαιπωρούν τη χώρα εδώ και δεκαετίες.

Η ντε Ρόχας αναφέρει, λοιπόν, ότι τον τελευταίο καιρό μέσα μαζικής ενημέρωσης, αγγελιοφόροι της κολομβιανής ολιγαρχίας, πολυεθνικές που ενδιαφέρονται να παρέμβουν με λύσεις στην εσωτερική σύγκρουση, χώρες άμεσα αναμεμειγμένες στην ένοπλη σύρραξη, προτείνουν και προτρέπουν φιλικά προσκείμενες χώρες να παρέμβουν πιο ουσιαστικά, δηλαδή να παίξουν το ρόλο των μεσολαβητών, έτσι ώστε να ξεπαγώσει η ειρηνευτική διαδικασία και να ξεκινήσει ο διάλογος.

Κατ' αρχήν, γράφει η ντε Ρόχας, υπάρχει μία πρώτη φάση της προσέγγισης μεταξύ κυβέρνησης και του αντάρτικου κινήματος, που έληξε με την "εγκατάσταση" της τράπεζας του διαλόγου και στη συνέχεια την ακύρωσή της λόγω της άρνησης της κυβέρνησης να ικανοποιήσει έναν από τους όρους, που είναι η ανταλλαγή των αιχμαλώτων. Ετσι, το πολιτικο-στρατιωτικό κίνημα των FARC - EP (Ενοπλες Επαναστατικές Δυνάμεις της Κολομβίας - Στρατός του Λαού) πάγωσε μονομερώς το διάλογο μέχρι τις 20 Απρίλη 1999, με στόχο να εκτιμήσει τα ουσιαστικά αποτελέσματα των ενεργειών της κολομβιανής κυβέρνησης και όσον αφορά την πραγματική και αποτελεσματική διάλυση των παραστρατιωτικών οργανώσεων, που εμφανίζονται ως στρατηγική της στρατιωτικής επέκτασης του κράτους.

Θα πρέπει να θυμίσουμε ότι η διάλυση των παραστρατιωτικών οργανώσεων είναι μία από τις βασικές προϋποθέσεις για την έναρξη του διαλόγου, όπως επίσης και η απομάκρυνση του στρατού από πέντε επαρχίες, η αναγνώριση των FARC - EP ως πολιτικο-στρατιωτικής οργάνωσης, η αποποινικοποίηση του λαϊκού κινήματος και η άρση των επικηρύξεων σε βάρος των ηγετών των FARC - EP.

Μέχρι στιγμής η κολομβιανή κυβέρνηση δεν έχει κάνει συγκεκριμένες και αποτελεσματικές ενέργειες προκειμένου να αντιμετωπίσει, να συγκρατήσει και, τελικά, να διαλύσει τις παραστρατιωτικές οργανώσεις. Ωστόσο και στους άλλους όρους που έθεσε το αντάρτικο κίνημα δεν υπάρχουν απτά αποτελέσματα. Το πάγωμα του διαλόγου εκ μέρους των FARC - EP έχει ως βάση τους λόγους που προαναφέραμε και μπροστά σε αυτήν την κατάσταση, μία ομάδα σκοτεινών συμφερόντων προστρέχουν σε διεθνείς οργανισμούς με στόχο την αλλαγή του μέχρι τώρα ρόλου τους, αυτού της στενής παρακολούθησης της ειρηνευτικής διαδικασίας, σε πιο πρωταγωνιστικό ρόλο, αυτόν της μεσολάβησης.

Αυτό που πρέπει να κάνουν αυτές οι "προσωπικότητες και σημαντικές ιστορικές φιγούρες", τονίζει η ντε Ρόχας στο γράμμα της, είναι να δεσμευτούν ότι δε θα ανατρέψουν, δε θα εμποδίσουν και δε θα παραχωρήσουν στη διεθνή κοινότητα διαφορετικό ρόλο από αυτόν που είχαν, εκ των προτέρων, συμφωνήσει οι FARC - EP και η κυβέρνηση, δηλαδή απλά ο ρόλος της στενής παρακολούθησης της ειρηνευτικής διαδικασίας.

Ξένες κυβερνήσεις, όπως αυτή της Βενεζουέλας, μέσω του Προέδρου Τσάβες, επισήμανε την ουδετερότητά της απέναντι στην εσωτερική σύγκρουση, ενώ οι κυβερνήσεις του Μεξικού, της Κόστα Ρίκα, της Σουηδίας, της Ισπανίας, της Νορβηγίας και της Γερμανίας καθώς επίσης και διεθνείς οργανισμοί, όπως ο ΟΗΕ, η Ευρωπαϊκή Ενωση, εξέφρασαν επανειλημμένα την επιθυμία τους να προσφέρουν την άμεση συμβολή τους μόνο εφόσον όλες οι αντιμαχόμενες πλευρές ζητήσουν, από κοινού, τη διεθνή μεσολάβηση, διαφορετικά δέχονται την πρόσκληση να παρακολουθούν στενά την ειρηνευτική διαδικασία στην Κολομβία.

Αν τόσο πολύ κόπτονται για τη χώρα αυτοί οι εκπρόσωποι της ολιγαρχίας και οι αγγελιοφόροι τους, κάποιοι λεγόμενοι "ανεξάρτητοι" κύκλοι, κάποιες ύποπτες ομάδες που υποκρίνονται πως είναι μη κυβερνητικές οργανώσεις - τονίζει στη συνέχεια η ντε Ρόχας - ας πιέσουν την κυβέρνηση να εγγυηθεί στους Κολομβιανούς το δικαίωμα στη ζωή, να προωθήσει και να σεβαστεί τα ανθρώπινα δικαιώματα, να εγγυηθεί το έργο των μη κυβερνητικών οργανώσεων, να διαλύσει τις παραστρατιωτικές οργανώσεις και ας σταματήσουν να αντιστρέφουν την πραγματικότητα μπροστά στη διεθνή κοινότητα, κατηγορώντας τις FARC - EP για έλλειψη βούλησης και ότι αρνούνται τη συμμετοχή των πολιτών στο διάλογο.

Πρόκειται για ένα απαράδεκτο ψεύδος, αφού οι FARC - EP, μέσω του ηγέτη τους Μανουέλ Μαρουλάντα Βέλες, τόνισαν ότι αναμένεται μεγάλη συμμετοχή της κοινωνίας των πολιτών, των αγροτών, των εργατών, των φοιτητών, του κλήρου, των επιχειρηματιών, της κυβέρνησης, των στρατιωτικών, τηςαντιπολίτευσης, των πολιτικών κομμάτων, ενώ αυτοί που δε θα μπορούν να συμμετάσχουν θα είναι οι έμποροι ναρκωτικών, οι παραστρατιωτικοί και οι υποτιθέμενες μη κυβερνητικές οργανώσεις, που εκπροσωπούν συμφέροντα των πολυεθνικών ή της εθνικής ολιγαρχίας και που εξελίσσονται σε μηχανισμούς σε βάρος του κολομβιανού λαού.

Η εμμονή αυτών των ύποπτων κύκλων να πιέζουν διάφορους διεθνείς οργανισμούς, αλλά και χώρες, για πιο ενεργητική, ίσως και άμεση συμμετοχή στην ειρηνευτική διαδικασία στην Κολομβία, και να εμφανιστούν, ας πούμε, ως "σωτήρες" του κολομβιανού λαού, μας προκαλούν εύλογα ερωτηματικά. Μήπως με αυτόν τον τρόπο προσπαθούν - συσχετίζοντας το αντάρτικο κίνημα με το εμπόριο ναρκωτικών και με το πρόσχημα της καταπολέμησής του, όπως άλλωστε έχει επανειλημμένα καταγγελθεί - να δημιουργήσουν το ανάλογο κλίμα για μία εξωτερική επέμβαση; Μήπως ετοιμάζουν και στο νότιο ημισφαίριο την προβολή της ίδιας ταινίας που παίζεται εδώ και μία βδομάδα στα Βαλκάνια; Λέμε, μήπως;

Στο μεταξύ, οι παραστρατιωτικοί εξακολουθούν να σπέρνουν, καθημερινά, στο διάβα τους τον τρόμο και το θάνατο στον κολομβιανό λαό. Γνωστή είναι, άλλωστε, εδώ και κάποια χρόνια η ύπαρξη ενός εγκληματικού αντικομμουνιστικού σχεδίου, με την ονομασία "Σχέδιο χαριστική βολή", για τη δολοφονία και σύλληψη στελεχών του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κολομβίας και της Πατριωτικής Ενωσης, βάσει του οποίου έχουν ήδη δολοφονηθεί 4.000 μέλη του ΚΚ Κολομβίας και της Πατριωτικής Ενωσης, μία πραγματική πολιτική γενοκτονία. Ενώ η οικονομική πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση Παστράνα, το λεγόμενο "Σχέδιο Ανάπτυξης", αυτό το άγριο νεοφιλελεύθερο μοντέλο που ακολουθεί, έχει προκαλέσει και εξακολουθεί να προκαλεί όλο και περισσότερη ανεργία, πείνα, εξαθλίωση, όλο και μεγαλύτερες συμφορές.

Ολα τα παραπάνω, αν προσθέσουμε και τις φοβερές συνέπειες του πρόσφατου μεγάλου σεισμού που έπληξε τη χώρα, συνθέτουν μία, επιεικώς, εφιαλτική εικόνα της σημερινής Κολομβίας.

• Για τα θύματα του πρόσφατου μεγάλου σεισμού η Ελληνική Επιτροπή Διεθνούς Δημοκρατικής Αλληλεγγύης (ΕΕΔΔΑ) έχει ανοίξει λογαριασμό στην Εθνική Τράπεζα αρ: 116/296085 - 03.

Γιάννα ΚΑΡΑΓΙΩΡΓΗ

Η ανάπτυξη στρατιωτικών δραστηριοτήτων έξω από τα σύνορα των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, ειδικά στην Κεντρική και Νότια Αμερική, αλλά και αλλού, γίνεται για την "αποκατάσταση της δημοκρατίας" για τον πληθυσμό αυτών των χωρών. Με αυτή τη θεωρία προσπαθεί η κυβέρνηση των ΗΠΑ να πείσει το λαό της ότι οι επεμβάσεις που πραγματοποιεί γίνονται για το "καλό" τόσο το δικό του όσο και των λαών αυτών των χωρών. Φυσικά, η θεωρία αυτή απέχει ιδιαίτερα από την αλήθεια. Η λέξη "δημοκρατία" χρησιμοποιείται από τον αστικό Τύπο ως μια διαφορετική λέξη για τον καπιταλισμό.

Μερικοί πολίτες των ΗΠΑ θεωρούν ως δεδομένο πως η χρησιμοποίηση αμερικανικών στρατευμάτων σε όλο τον κόσμο γίνεται με σκοπό οι ίδιοι οι Αμερικανοί πολίτες να είναι "ασφαλείς" στη χώρα τους. Ωστόσο, στην πραγματικότητα, η δράση του αμερικανικού στρατού, στην ουσία, υπάρχει με σκοπό να γίνει ο πλανήτης ανασφαλής για τους εργαζόμενους που παλεύουν ενάντια στην εκμετάλλευση, για τους λαούς που παλεύουν για την ελευθερία τους, την ανεξαρτησία, την εθνική τους κυριαρχία.

Οι Αμερικανοί στρατιωτικοί εκπαιδευτές σε συνεργασία με το στρατό άλλων χωρών καταπατούν τα δικαιώματα των λαών, καθώς οι αμερικανικές εταιρίες και επιχειρήσεις βλέπουν τον κόσμο ως άλλη μια πηγή για την απόκτηση κερδών. Για δεκαετίες, οι πολίτες των ΗΠΑ έχουν παθητικά δεχτεί το γεγονός ότι η πολιτική της κυβέρνησης της χώρας τους ξεγελάει με διάφορες υποσχέσεις τις χώρες του λεγόμενου Τρίτου Κόσμου.

Οταν οι λαοί πυροβολούνται και χτυπιούνται από μπράβους της αστικής τάξης σε μερικές χώρες της Κεντρικής Αμερικής, δολοφονούνται επειδή η άρχουσα τάξη ενδιαφέρεται να κάνει τον κόσμο πιο ασφαλή για τον καπιταλισμό και, παράλληλα, πιο ανασφαλή για τους εργαζόμενους, που παλεύουν για τα δικαιώματά τους.

Στα τέλη του Φλεβάρη, η Επιτροπή Αλήθειας του ΟΗΕ έδωσε στη δημοσιότητα έκθεση σχετικά με τον 34χρονο εμφύλιο πόλεμο στη Γουατεμάλα. Περισσότεροι από 200.000 άνθρωποι της συγκεκριμένης χώρας (η πλειοψηφία τουςΜαγιάν και άλλες ιθαγενείς ομάδες) δολοφονήθηκαν από στρατιωτικές και παραστρατιωτικές δυνάμεις.

Η ευθύνη των θανάτων αυτών βαραίνει τους αξιωματούχους που έχουν εκπαιδευτεί σε αντεπαναστατικές μεθόδους βασανισμών και δολοφονιών από τις ΗΠΑ - κυρίως μέσα από τη "Σχολή της Αμερικής", ή αλλιώς "Σχολή των Δολοφόνων", που βρίσκεται στο Φορτ Μπένινγκ, στην πολιτεία Τζόρτζια. Η σχολή αυτή έχει σκοπό την εκπαίδευση Λατινοαμερικανών στρατιωτών για μάχες και αντεπαναστατικές ενέργειες, βασανιστήρια και εκφοβισμούς, εξαγορά συνειδήσεων, εξαφανίσεις. Οι απόφοιτοι της "Σχολής των Δολοφόνων" ευθύνονται για μερικές από τις χειρότερες καταπατήσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Λατινική Αμερική.

Στην τοπική εφημερίδα "Φιλαντέλφια Ινκουάιερ", στις 8 Μάρτη, ο συνταξιούχος αξιωματικός ακρόασης της Υπηρεσίας Μετανάστευσης και Πολιτογράφησης, Ρας Κρίστενσεν, σε συγκεκριμένο άρθρο ανέφερε κάποια πράγματα που δε συνηθίζεται να αναφέρονται σε αστικές εφημερίδες. "Η τρομακτική αλήθεια είναι ότι η δολοφονία αυτών των ανθρώπων είναι κάτι που η κυβέρνησή μας επιθυμούσε και όχι οι κυβερνήσεις της Γουατεμάλας, του Ελ Σαλβαδόρ, της Ονδούρας, της Αϊτής, της Κολομβίας και του Μεξικού. Είναι η πολιτική μας να συνθλίβουμε οποιαδήποτε πρόκληση απειλεί τα οικονομικά συμφέροντα των ΗΠΑ.

Η κυβέρνησή μας "εργάζεται" στο να προστατεύει τις πολυεθνικές επιχειρήσεις των ΗΠΑ για δεκαετίες. Εμείς, ο λαός των Ηνωμένων Πολιτειών, αποστρέφοντας το βλέμμα από την ενεργό στήριξη της κυβέρνησής μας προς τις ενέργειες των ομάδων θανάτου, ουσιαστικά έμμεσα είμαστε υπεύθυνοι για τους θανάτους στη Γουατεμάλα, το Ελ Σαλβαδόρ, την Ονδούρα και τώρα σε Κολομβία και Μεξικό".

Το 1948, ο Τζορτζ Κέναν, Αμερικανός στρατιωτικός, ειδικός σε θέματα στρατηγικής για περίπου 20 χρόνια, υπογράμμισε την καπιταλιστική εξωτερική πολιτική ατζέντα των ΗΠΑ και μίλησε για την ανυπαρξία της ατζέντας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, βλέποντάς τα από την καπιταλιστική - ιμπεριαλιστική οπτική γωνία. "Εχουμε περίπου το 50% του παγκόσμιου πλούτου, αλλά μόνο το 6,3% του πληθυσμού του.

Σε αυτή την κατάσταση, δεν μπορεί να μην είμαστε αντικείμενο ζήλιας και έχθρας. Ο πραγματικός μας στόχος για το επόμενο διάστημα (που υπήρξε ο μακαρθισμός και η φυλάκιση μελών του Κομμουνιστικού Κόμματος ΗΠΑ) είναι να μηχανευτούμε ένα σχέδιο σχέσεων που θα μας επιτρέψει να αποκτήσουμε αυτή τη θέση διαφοράς χωρίς ζημιά στην εθνική μας ασφάλεια.

Για να γίνει κάτι τέτοιο, θα πρέπει να σταματήσουμε τους συναισθηματισμούς και τις ονειροπολήσεις, και η προσοχή μας θα πρέπει να στραφεί παντού για τα άμεσα εθνικά αντικείμενα. Δε θα πρέπει να ξεγελάσουμε τον εαυτό μας ότι μπορούμε σήμερα να παρέχουμε την πολυτέλεια του αλτρουισμού και της ευεργεσίας... Θα πρέπει να σταματήσουμε την κουβέντα για ασαφή και... μη πραγματικά αντικείμενα όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα, το ανέβασμα του επιπέδου επιβίωσης και του εκδημοκρατισμού".

Από το 1948, αυτό το σκεπτικό έχει "κυβερνήσει" τις στρατιωτικές και επιχειρησιακές επεμβάσεις των ΗΠΑ.

Οπως παρατήρησε ο Κρίστενσεν, "μια σειρά από ψεύτες έχουν διαιωνίσει το μύθο ότι η κυβέρνησή μας είναι ο υπ' αριθμόν 1 υπερασπιστής της δημοκρατίας στον πλανήτη... Εχουμε επιλέξει μαζική καταστολή σ' αυτές τις χώρες του Τρίτου Κόσμου επειδή φοβούμαστε τη δημοκρατία. Από την υψηλή κορυφή του πλούτου μας, βλέπουμε τις μικρές αγροτικές χώρες - όπου η πλειοψηφία του πληθυσμού αργοπεθαίνει από υποσιτισμό - και έχουμε φοβηθεί από πολιτικά κόμματα που το οικονομικό τους σχέδιο μπορεί να διαφέρει από το δικό μας".

Το σχέδιό τους δεν είναι σχέδιο για τους εργαζόμενους του κόσμου και έτσι δεν μπορεί να θεωρηθεί δικό μας. Η δειλή άρχουσα τάξη, που προχωράει σε μαζική καταστολή και δολοφονίες στη Νότια και Κεντρική Αμερική και που μιλάει παγκόσμια για τα δικαιώματα των εργαζομένων, θα πρέπει να αποκαλυφθεί στην ουσία ποια πραγματικά είναι.

Πρόκειται για άρνηση ενός δειλού για την πραγματική δημοκρατία. Η αληθινή δημοκρατία στον κόσμο σημαίνει ότι οι εργαζόμενοι θα ελέγχουν τις κυβερνήσεις τους. Η δειλία, που φαίνεται και από την εκπαίδευση δολοφόνων και βασανιστηρίων στο Φορτ Μπένινγκ, δε θα είναι ικανή αντίπαλος για την αποφασιστικότητα των εργαζομένων που παλεύουν για την ελευθερία τους, που παλεύουν ενάντια στην κακομεταχείριση, τη σκληρότητα και τις δολοφονίες. Για... μερικούς, οι δολοφόνοι αυτοί θα μεταμφιεστούν αγωνιστές της "δημοκρατίας"...

Κλωντίν ΧΕΣΠΕΡ

* Από άρθρο της εφημερίδας του ΚΚ ΗΠΑ "Πιπλς Γουίκλι Γουόρλντ" (30/3/99)

Αντίσταση για τη σωτηρία

της ανθρωπότητας

Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, το ΝΑΤΟ ανακοινώνει επισήμως ότι εισέρχεται στην εφαρμογή του τρίτου σταδίου επίθεσης κατά της Γιουγκοσλαβίας. Αυτό σημαίνει ότι "δεν υπάρχει γεωγραφικός χώρος ασφαλής" έξω από την πολεμική του δραστηριότητα. Γυναίκες, γέροι και παιδιά έτσι πληρώνουν την αφοσίωσή τους στην κυβέρνηση και στον πρόεδρο που επέλεξαν. Ετσι πληρώνουν και την αφοσίωσή τους στην υπεράσπιση της ανεξαρτησίας και ακεραιότητας της πατρίδας τους από τα νύχια των εν όπλοις ισχυρών της Γης. Αυτοί οι ισχυροί, αφού δεν μπόρεσαν μέχρι στιγμής να πετύχουν το προσδοκώμενο αποτέλεσμα από τις δύο προηγούμενες φάσεις των βομβαρδισμών, αποφάσισαν να "σκάψουν" όλο το γιουγκοσλαβικό έδαφος. Τα σύγχρονα γεράκια μιμούνται την αρχαία Ρώμη και την επωδό του Κάτωνα για την καταστροφή της Καρχηδόνας. Αλήθεια, τι θα πουν γι' αυτούς οι λαοί της διεθνούς κοινότητας, όταν δεν μπορέσουν να υποτάξουν τους Σέρβους μαχητές της ελευθερίας; Είναι, δηλαδή, ζήτημα επιβεβαίωσης της ανεξέλεγκτης παγκόσμιας κυριαρχίας του.

***

Η Διεθνής Τράπεζα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, τα Διεθνή Χρηματιστήρια, όλη η ολιγαρχία του πλούτου και της αλαζονείας δοκιμάζεται από τη σερβική αντίσταση. Το ανεξέλεγκτο υπερεθνικό λόμπι των ισχυρών μετρά την ισχυροσύνη του στα κορμιά των παιδιών της Σερβίας.

Το αίμα και το χρήμα ενώνονται στο βούρκο του πολέμου. Στην οδό Σοφοκλέους, οι λεγόμενοι "θεσμικοί επενδυταί" (πολύ sic o όρος), δηλαδή οι χοντροί τζογαδόροι, άρχισαν να βουτάνε τα λεφτά τους και να ψάχνουν άλλες γειτονιές για κέρδη. Από πίσω και η τρεμάμενη αρμάδα των μικροτζογαδόρων, αυτή η άξεστη μάζα της οικονομικής καλέβρας, φοβάται τα επόμενα. Αφού ξεπάτωσαν κάθε μικρό περιουσιακό τους στοιχείο και το μετέβαλαν σε χρηματιστηριακό τζόγο, τρέμουν. Οι βέβηλοι νόμιζαν ότι η χρυσοφόρα βροχή της οδού Σοφοκλέους, που ευδοκιμεί από τη συνεχή στέρηση των εργαζομένων της πόλης και του χωριού, θα ήταν αιώνια. Οι ηλίθιοι δεν κατάλαβαν ότι οι εσωτερικές αντιφάσεις του κεφαλαίου δεν εξαιρούν τα Χρηματιστήρια της καλέβρας. Δεν κατάλαβαν ότι την εποχή της μιλιταριστικής οικονομίας του κεφαλαίου τα ισχυρά μιλιταριστικά Χρηματιστήρια (Γουόλ Στριτ κλπ.) συγκεντρώνουν το παγκόσμιο χρήμα, καταπίνοντας τους φτωχούς ταλαίπωρος τζογαδόρους.

***

Μια σοβαρή παράμετρος του πολέμου για τη σερβική υποταγή είναι και αυτή του οικονομικού χαρακτήρα. Κυρίως, όμως, είναι η συντριβή κάθε έθνους και λαού, που έχει ανεξαρτησιακή συνείδηση και παράδοση. Ακόμη κι αν μια κυβέρνηση πει στο ΝΑΤΟ, στην Ευρωπαϊκή Ενωση και στις πάσης φύσεως ολιγαρχικές λέσχες των ισχυρών "ελάτε και πάρτε ό,τι θέλετε, αρκεί να με προστατέψετε", ακόμη και τότε, δε θα είναι σίγουρη η ανταπόκρισή τους, εάν δε συνοδεύεται από άμεση στρατηγική ανάγκη (όρα Τσεχία, Πολωνία, Ουγγαρία) και από ολική συντριβή λαϊκής ανεξαρτησιακής συνείδησης (όρα ολοκληρωτικός πόλεμος κατά της Σερβίας και συνεχής καθυστέρηση ένταξης των βαλκανικών πρώην Λαϊκών Δημοκρατιών).

***

Ο διεθνής ιμπεριαλισμός αποδεικνύει ότι δε βάζει εύκολα φίδι στον κόρφο του, εκτός άκρως επειγουσών αναγκών. Πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι νέα τάξη του διεθνούς ιμπεριαλισμού σημαίνει την ολοσχερή συντριβή κάθε προηγούμενης λαϊκής ισχύος, υλικής και ηθικής, και τη μετατροπή των λαών σε αγέλες μαζών χωρίς ρίζες, παρελθόν και μέλλον. Τα πάντα πρέπει να κινούνται στο ατομικό κυνήγι της αυταπάτης ενός κοσμοπολίτικου φανταστικού καταναλωτισμού.

"Πιάστε την ευκαιρία"! Να, ποια θα είναι η επόμενη καπιταλιστική ιδεολογία. Γι' αυτό και τα σύνορα υπονομεύονται και οι συνοριακές διαφορές υποδαυλίζονται. Ο ιμπεριαλισμός προσπαθεί να μετατρέψει τις χώρες σε "χώρους" διασταλμένων άχρωμων συνόρων του για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του. Την παγκόσμια συναδέλφωση και συνύπαρξη, που δεν μπόρεσε να επιβάλει το λαϊκό επαναστατικό κίνημα, προσπαθεί να την επιβάλει ο διεθνής ιμπεριαλισμός από την ανάποδη.

***

Ο υπερεθνισμός της πολεμικής επιβολής αντικαθιστά τον πηγαίο διεθνισμό εθνών και λαών. Η υπερεθνική κοσμοπολίτικη καταναλωτική βιτρίνα του ιμπεριαλισμού αντικαθιστά την ανταλλαγή και σύνθεση των διεθνικών πολιτιστικών λαϊκών παραδόσεων. Ενας κουρνιαχτός απλώνεται πάνω στους λαούς με τη μορφή της ιμπεριαλιστικής πολιτικής θέλησης του χρηματιστικού κεφαλαίου. Οργανο αυτής της θέλησης είναι ο σιδερόφραχτος μιλιταριστικός, δηλαδή στρατοκρατικός μηχανισμός του πολέμου. Γι' αυτό ακριβώς η σερβική αντίσταση δεν είναι μόνο αντίσταση για τη σωτηρία της Σερβίας. Είναι αντίσταση και για τη σωτηρία της ανθρωπότητας ως συστατικό της στοιχείο.

Αντώνης ΔΑΜΙΓΟΣ

Τεθωρακισμένο έξω από την προεδρική κατοικία στη διάρκεια παλιότερης απεργίας

Ελεγχος από στρατιώτες στους δρόμους